به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

داستانی تلخ و پیچیده از زنان دستفروش در یک تئاتر

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۵۵۲۱

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، انسان‌ها حق حیات دارند، می‌توانند نفس بکشند، عاشق شوند و تمام زندگی خود را تبدیل به خاطره کنند. قصه‌های پژوهشی ورود به عمق آدم‌ها است. این قصه‌ها ممکن است به اندازه یک نقطه باشند، اما نقطه‌ای عمیق که به وجود آدم می‌رسند. «عاشقانه‌های خیابان» قصه‌ای پژوهشی درباره عشق و خشم است؛ روایت شخصی مولفین از موقعیت انسانی است که برای زنان دستفروش مترو به وجود آمده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«عاشقانه‌های خیابان» نمایشی است که از دل معضلات اجتماعی و مشکلی قابل مشاهده، اما پنهان بیرون آمده است. این نمایش روایت گر داستانی ساده، اما تلخ و پیچیده است. ما روزانه در مترو و مکان‌های عمومی با زنانی مواجه می‌شویم که از داستان زندگی هیچ کدامشان اطلاعی نداریم و البته بسیاری از ما از این زنان شاکی هستیم که چرا جای ما را در مترو تنگ کرده اند.

هر انسانی دارای یک داستان است، داستان فرزانه «عاشقانه‌های خیابان» داستانی عاشقانه اما خشن است. او از عشق خود، زندگی روزانه و دردی می‌گوید که برای همه ما قابل مشاهده، اما غیر قابل درک است، زیرا این عشق، عشقی متفاوت است، عشقی که هر روز آرزوی آن را می‌کشد.

همه ما فرزانه‌ها را می‌بینیم و می‌شناسیم، اما تا چه اندازه از او و فرزندش حمایت می‌کنیم؟ فرزانه زنی است که هر روز برای زندگی خود می‌جنگد و شاید از دید بسیاری از ما حق عاشق شدن ندارد، این نظر به بخش مستقیم و آشکار نمایش اشاره دارد، ولی بخش پنهانی آن مسئله‌ای فراتر از بخش آشکار است. فرزانه زنی است که در اطراف خود و در دنیای روی زمین احساس امنیت ندارد و اگر کارش را به درستی انجام ندهد مورد ضرب و شتم کارفرما قرار می‌گیرد. او از این دنیای وحشت آور فرار می‌کند و در دنیای مترو پناه می‌گیرد و در این دنیا شیفته می‌شود.

سودجویی برخی افراد از بی پناهی زنان، دنیای فرزانه را تغییر می‌دهد. او مادر می‌شود، ولی عشق دنیای آرام خود را فراموش نمی‌کند.

در کنار دنیای بی پناه این زنان دنیای کودکان آن‌ها نیز وجود دارد. زمانی که مادری برای دستفروشی به مترو و مکان‌های عمومی می‌رود، کودک او نیز در آرامش نخواهد بود، زیرا افرادی که دنیای مادرش را بی پناه کردند دنیای او را نیز بی پناه و دنیای کودکانه را از وی می‌گیرند.

نمایش «عاشقانه‌های خیابان» نمایشی تعاملی با تماشاگر است و قصد دارد صدای مردم بی صدا باشد، مردمی که روزانه در مقابل چشم ما در رفت و آمد هستند. این نمایش در میان تماشاگران اجرا می‌شود و تماشاگران نیز جزئی از بازیگران محسوب می‌شوند. گروه تئاتر «ب» نمایش «عاشقانه‌های خیابان» را با مشارکت جمعیت طلوع بی نشان‌ها به اجرا آورده است. جمعیت طلوع بی نشان‌ها آغوشی امن برای زنان و کودکان و افراد کارتن خواب است و در کنار این مجموعه، خانه مادری نیز دنیای آرام در میان دنیای پر تنش برای کودکان می‌سازد تا آن‌ها را از زشتی دنیا دور و زیبایی‌ها را به آن‌ها نشان دهد.

شهرام گیل آبادی پیش از این نیز نمایش‌هایی با موضوع معضلات اجتماعی را به روی صحنه برده است. نمایش «عاشقانه‌های خیابان» نوشته محمد چرمشیر و بهمن عباسپور و با بازی رضا یزدانی، سیما تیرانداز، الهام پاوه نژاد و ژاله صامتی هر شب ساعت ۲۱:۱۵ در تماشاخانه ایرانشهر  روی صحنه می‌رود.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: هنرهای نمایشی تئاتر بازیگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۵۵۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۶ سال زندگی با «در انتظار گودو»!/ بازی با زمان بر صحنه تئاتر

امیرحسین جوانی کارگردان جوان تئاتر درباره برنامه خود برای اجرای اثری نمایشی در سال جاری، به خبرنگار مهر گفت: بعد از مواجهه اولم با نمایشنامه «در انتظار گودو» در سال ۹۵ و آشنایی با فضای خاص این نمایشنامه، همیشه در فکر طراحی یک اجرای متناسب با شرایط و حال و هوای روز جامعه ایران برای این متن بودم. این فرصت به کمک سیامک صفری در سال ۹۷ مهیا شد و به مدت ۶ ماه با یک گروه دانشجویی که نخستین تجربیات صحنه‌ای خود را کسب می‌کرد، روی متن کار کردیم و در هشتمین جشنواره دانشجویی «ثمر» به صحنه بردیم. کار در آن دوره بهترین کار جشنواره شد و چندین جایزه دیگر را از آن خود کرد.

وی ادامه داد: جشنواره در سالن نوفل لوشاتو برگزار می‌شد و همین امر باعث شد مدیریت مجموعه از ما دعوت کند تا نمایش را در نوفل لوشاتو در قالب اجرای عمومی روی صحنه ببریم. ما «در انتظار گودو» را در سالن نوفل لوشاتو روی صحنه بردیم و هر شب با استقبال خوب تماشاگران مواجه شدیم.

جوانی تاکید کرد: متن «در انتظار گودو» یک کنجکاوی را در مخاطب بر می‌انگیزد و همین باعث پرمخاطب بودن این اثر می‌شود. گروهی که با این متن آشنا هستند به تماشای اجراهای مختلف از آن می‌نشینند تا ببینند که چگونه اجرا شده است و گروهی هم که آشنایی با متن ندارند همیشه اسمی از «در انتظار گودو» را شنیده‌اند و کنجکاوی‌شان در این باره است که ببینند این متن چه موضوعاتی را مطرح می‌کند و چه حال و هوایی دارد.

این کارگردان تئاتر یادآور شد: اجرای «در انتظار گودو» در آن سال با استقبال خوب مخاطبان همراه بود که شاید بیش از همه کنجکاوی خانواده تئاتر نسبت به این متن باعث این استقبال شد. دلیل دیگر تمرین‌های خیلی فشرده، دقیق و ظریف ۶ ماهه ما روی متن بود و به همراه گروه نمایش توانستیم اجرایی سر حال را برای این متن داشته باشیم. اجرا به جایی رسیده بود که صندلی‌ها خالی نبود و مخاطبان چند ردیف روی زمین می‌نشستند. من مجبور شدم در برخی شب‌ها طراحی اجرای خود را تغییر دهم تا میزبان مخاطبان باشیم.

وی با بیان اینکه طی سال‌های اخیر تمایل به اجرای مجدد نمایش «در انتظار گودو» را داشته است، اظهار کرد: بعد از اجراهای موفق سال ۹۷ و ۹۸ «در انتظار گودو»، همیشه این سودا را داشتم که این نمایش می‌توانست اجراهای بیشتری را تجربه کند و همیشه به گروه می‌گفتم که دور جدیدی از اجرا را آغاز خواهیم کرد. متاسفانه شرایط مختلف از جمله شیوع ویروس کرونا باعث شد تا این امر میسر نشود. پاییز سال ۱۴۰۲ فکر اجرای مجدد «در انتظار گودو» بار دیگر به ذهنم آمد. در ابتدا به سراغ گروه اولیه اجرا رفتم ولی آن‌ها امکان حضور در دور جدید را نداشتند. با سجاد افشاریان برای اجرای مجدد «در انتظار گودو» صحبت کردم و دوست داشتم با همراهی او دور جدید اجراها را روی صحنه ببرم. در پاییز سال گذشته به توافق رسیدیم و شروع به جمع‌کردن ایده‌ها و ایده‌هایی که در آن اجرای اولیه نمایش نبود رفتم. سپس شروع به گفت‌وگو با بازیگران جدید برای حضور در این نمایش کردم و حالا با بازیگران با سابقه تئاتر در حال تمرین هستیم تا نمایش را روی صحنه ببریم.

جوانی درباره زمان و مکان مدنظر برای اجرای مجدد نمایش «در انتظار گودو»، گفت: قرار است اواخر فصل بهار سال جاری و در تماشاخانه هیلاج، نمایش «در انتظار گودو» را روی صحنه ببریم.

وی درباره دلایل خود برای به صحنه بردن مجدد نمایش «در انتظار گودو»، یادآور شد: «در انتظار گودو» یکی از پر اجراترین آثار به صحنه رفته ادبیات نمایشی در جهان است و دلیل آن بعد فلسفی موجود در متن است که از زمان و جغرافیا فراتر است. جامعه‌ای که با مسایل اقتصادی و اجتماعی مختلف مواجه است با فضای ابزورد داخل متن ارتباط برقرار می‌کند. با توجه به اتفاقات اقتصادی و اجتماعی ایران، خودم را به ۲ شخصیت اصلی این نمایشنامه نزدیک می‌بینم و از این رو این اثر برای جامعه امروز ما حرف برای گفتن دارد. ضمن اینکه اجرای دقیق و درست نمایشنامه «در انتظار گودو» می‌تواند مخاطبان بسیاری را با خود همراه کند.

این کارگردان تئاتر درباره شیوه اجرایی مدنظر خود برای این اثر نمایشی، توضیح داد: همیشه به نمایشنامه «در انتظار گودو» علاقه داشتم و هر چقدر که بیشتر ادبیات نمایشی جهان را مطالعه می‌کنم، این متن برایم خاص‌تر می‌شود چون مهندسی بسیار دقیق نویسنده اثر را روی این متن می‌بینم. «در انتظار گودو» واقعا در ادبیات نمایشی جهان کم‌نظیر است. خیلی زیاد به ساختار اصلی نمایشنامه وفادار هستم. بر اثر آزمودن روش‌های مختلف به این نتیجه رسیدم که هیچ چیزی بیشتر از آنچه ساموئل بکت در این متن گفته از عهده ما بر نمی‌آید. بکت آنقدر جهان دقیق، مهندسی‌شده و منظمی را طراحی کرده که یک دیالوگ یا یک توضیح صحنه بی‌علت نیست. من نه از سر یک ساده‌انگاری بلکه به دلیل درگیری ۶ ساله خود با این متن به این نتیجه رسیدم که توصیه‌های بکت بسیار توصیه‌های دقیق و به جایی هستند و به گروه اجرایی کمک خواهند کرد.

جوانی افزود: قسمتی از نمایش را به صورت فست موشن اجرا کردم که در آن هم به ساختار نمایشنامه وفادار هستم. چون مساله زمان را جزو کلیدواژه‌های بکت می‌بینم، قبض و بسط زمان در نمایشی که در آن سال طراحی کردم وجود داشت و در اجرای جدید هم تلاش می‌کنیم به آن طراحی برسیم و بازی زمان را که در ساختار نمایش هست در فرم هم پیدا کنیم.

کارگردان نمایش «در انتظار گودو» در پایان سخنان خود تصریح کرد: امیدوارم در سال جاری هم برای این اجرا و هم اجراهای دیگر بازدید حداکثری از سوی مخاطبان تئاتر انجام گیرد زیرا جامعه ما به این اتفاق نیاز دارد. تئاتر بیش از آنکه در فضاهای خصوصی در جریان باشد باید در فضاهای عمومی و برای مخاطبان بسیاری در جریان باشد و امیدوارم تئاتر پرمخاطب دهه ۷۰ احیا شود. در شرایط جنگ جهانی تئاتر و موسیقی فعال بود و باید در جامعه ما نیز با وجود مشکلات اجتماعی و اقتصادی تئاتر فعال باشد زیرا تئاتر می‌تواند مامن و محفلی باشد که به آن پناه ببریم.

کد خبر 6086660 فریبرز دارایی