راههاي تشخيص سندرم لينچ
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۷۴۰۸
خبرگزاري آريا -
سندرم لينچ به عنوان سرطان کولورکتال غده پليپپس (HNPCC) نيز شناخته مي شود. اين يک بيماري ارثي است که خطر ابتلا به سرطان کولون و ديگر انواع سرطان را افزايش مي دهد و هنچنين خطر ابتلا به اين سرطان ها را در سن جوان تر از 50 سال افزايش مي دهد. اگر فکر ميکنيد ممکن است در معرض خطر باشيد، بياموزيد چگونه سندرم لينچ را تشخيص بدهيد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سندرم لينچ به عنوان سرطان کولورکتال غده پليپپس نيز شناخته مي شود
روش 1
شناخت خطر ابتلا به سندرم لينچ
تعيين کنيد آيا شما سابقه خانوادگي سرطان روده بزرگ يا رحم داريد. يکي از علائم اصلي سندرم لينچ، داشتن سابقه خانوادگي سرطان روده بزرگ و رحم، به ويژه در سنين جواني است.
اگر اخيرا مبتلا به سرطان روده بزرگ هستيد، ممکن است سندرم لينچ را داشته باشيد، به خصوص اگر شما زير 50 سال سن داريد.
اگر شما سالم و جوان هستيد، اما بيش از يک عضو خانواده شما مبتلا به سرطان روده بزرگ در سن 50 سالگي و يا جوانتر بوده اند، ممکن است شما ژن سندرم لينچ را داشته باشيد و شما بايد براي آزمايش ژنتيک نزد پزشک برويد. کولونوسکوپي در سن خيلي جوانتر توصيه مي شود.
علايم سرطان روده بزرگ را ببينيد: سندرم لينچ يک جهش ژنتيکي است که باعث افزايش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و رحم مي شود - سندرم لينچ خود هيچ نشانه اي ندارد. تنها راه تشخيص سندرم لينچ اين است که توسط دکتر شما آزمايش شود. اگر فکر مي کنيد که ممکن است به علت سابقه خانوادگي سرطان روده بزرگ يا رحم شما در معرض خطر باشد،شما بايد براي نشانه هاي سرطان روده بزرگ، حتي در سن جواني، هوشيار باشيد.
نظارت بر تغيير عادت هاي روده : تغييرات در عادات روده ممکن است بيش از چند روز طول بکشد. اين تغييرات ممکن است اسهال، يبوست، مدفوع نازکتر و يا باريکتر باشد.
وجود خون در مدفوع: يکي ديگر از علائم سرطان روده بزرگ، اثرات خون در حرکت روده شما است. اين شامل خونريزي مستقيم يا خون در مدفوع است. ممکن است خون قرمز را ببينيد يا مدفوع ممکن است بسيار تاريک و تيره باشد.
هوشياري براي تغييرات بدني ديگر: سندرم لينچ متصل به کولون و ساير سرطانها ممکن است باعث ايجاد ضعف و خستگي در فردي شود. يک فرد ممکن است از دست دادن وزن ناخواسته را نيز تجربه کند. شما همچنين ممکن است گرفتگي يا درد شکمي را تجربه کنيد.
روش 2
تشخيص سندرم لينچ :
اگر فکر مي کنيد که شما در معرض خطر سندرم لينچ هستيد با يک پزشک ملاقات کنيد، که به احتمال زياد شما را به متخصص ژنتيک به نام ژنتيک پزشکي ارجاع خواهد کرد. آنها کارشناسان در زمينه تست ژنتيک، مشاوره و مديريت بيماري هاي ژنتيکي مانند سندرم لينچ هستند.
اگر دچار علائم جسمي يا سابقه خانوادگي کولون يا ساير سرطان هاي مرتبط با آن هستيد، بايد پزشک خود را ببينيد.
اگر سابقه خانوادگي کولون، آندومتر و ساير سرطان ها وجود داشته باشد، به خصوص اگر اين سرطان ها در اعضاي خانواده جوانتر ديده شود. تشخيص با انجام آزمايش ژنتيکي تعيين مي شود. پزشک شما همچنين ممکن است در رابطه با بستگان با تومور معده، روده کوچک، مغز، کليه، کبد يا تخمدان بپرسد، زيرا ژن که در سندرم لينچ جهش يافته است، خطر ابتلا به سرطان هاي مختلف را افزايش مي دهد.
پزشک شما احتمالا در مورد سرطان در نسل هاي گذشته سؤال خواهد کرد، به ويژه اگر شما بيماران سرطاني چند نسلي را در خانواده تان داشته باشيد.
تشخيص با انجام آزمايش ژنتيکي تعيين مي شود
يک آزمايش تومور دريافت کنيد: اگر شما يا يکي از اعضاي خانواده تومور داريد، پزشک مي تواند آزمايشات مربوط به تومور را انجام دهد تا ببينيد آيا سندرم لينچ داريد يا نه. او مي تواند تعيين کند که آيا پروتئين هاي خاصي در تومورهايي هستند که سندرم لينچ را نشان مي دهند.
اگر آزمايش تومور مثبت باشد، ممکن است سندرم لينچ را نداشته باشيد. جهش ها ممکن است فقط در تومورها يا سلول هاي سرطاني ايجاد شوند. پس از مثبت بودن، پزشک شما مي تواند آزمايش هاي ژنتيکي انجام دهد تا مطمئن شويد که آيا سندرم لينچ داريد.
اگر کسي در خانواده شما چند سال اخير سرطان داشته باشد،بيمارستان ممکن است هنوز يک نمونه بافتي داشته باشد که دکتر شما مي تواند آزمايش کند.
اگر مادر يا پدر يک ژن را داشته باشد، احتمال 50٪ است که به فرزند خود منتقل شود.
روش 3
درک سندرم لينچ
بدانيد که سندرم لينچ يک وضعيت ارثي است: سندرم لينچ وضعيت ژنتيکي است.خطاي ژنتيکي که در افراد مبتلا به سندرم لينچ وجود دارد، يک گروه از ژن هايي است که پروتئين ها را کد گذاري مي کنند که در واقع به بهبود ژن ها کمک مي کند.
اين گروه از ژن ها که آن ژن هايي هستند که اشتباهات نسبتا رايج را در هنگام بازسازي DNA خود انجام مي دهند. خطاها در اين فرايند تطبيق مي تواند به طور معمول تعمير شود، اما در سندرم لينچ، آنها نمي توانند تعمير شوند، زيرا ژن هايي که پروتئين هايي را که تعمير مي کنند کد مي شوند، آسيب مي زنند.
به نظر مي رسد که علت سرطان هاي مرتبط با سندرم لينچ، تجمع اين جهش ها در DNA است. اگر مادر يا پدر يک ژن را داشته باشد، احتمال 50٪ است که به فرزند خود منتقل شود.
اگر آزمون ژنتيکي شما براي سندرم لينچ مثبت باشد، به اين معني است که خطر ابتلا به سرطان در طول زندگي شما بين 60 تا 80 درصد است. اين بدان معني نيست که شما قطعا سرطان کولون و آندومتري داريد، اما خطر ابتلا به سرطان کولون و اندومتري و همچنين سرطان هاي ديگر افزايش مي يابد.
خطر ابتلا به سرطان آندومتر در طول عمر مي تواند بين 20 تا 60 درصد باشد.
خطر ابتلا به سرطان هاي ديگر در طول عمر کمتر از 20 درصد افزايش مي يابد.
براي برنامه پيشگيري از سرطان به پزشک خود مراجعه کنيد. سندرم لينچ قابل درمان نيست. اگر تست ژنتيکي شما مثبت باشد، اين به اين معني است که شما بايد با يک مشاور ژنتيک و همچنين پزشک خود مشورت کنيد تا بهترين روش براي پيشگيري از سرطان و غربالگري در آينده را تعيين کنيد.
اين احتمالا شامل کولونوسکوپي سالانه، بيوپسي سالانه آندومتر و همچنين ساير آزمونهاي غربالگري، بسته به جنس شما خواهد بود.
گردآوري:بخش سلامت بيتوته
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۷۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آزمایش جدیدی که سرطان پروستات را بدون نمونهبرداری تشخیص میدهد
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از دیجیاتو، پژوهشگران دانشگاه میشیگان، تست ادرار جدیدی را به نام MyProstateScore2.0 یا MPS2 توسعه دادهاند که ۱۸ ژن مختلف و مرتبط با سرطان پروستات درجه بالا را شناسایی میکند. MPS2 توانسته است سرطانهای با نمره گلیسون ۷=۴+۳ یا گرید ۲، یا درجه بالا را در آزمایشها با موفقیت شناسایی کند. احتمال رشد و گسترش این سرطانها از سرطانهای گلیسون ۶ یا گرید ۱ بیشتر است.
بیش از یکسوم سرطانهای پروستات درجه پایین دارند؛ اما تستهای استاندارد نمیتوانند سرطانهای جدی را از انواع کمخطر تشخیص دهند. پزشکان سالها است به دنبال راهی هستند که سرطانهای جدی را شناسایی کنند، زیرا سرطانهای کمسرعت را میتوان راحتتر درمان کرد.
تست MPS2 نسخه جدیدی از MPS است که ۱۰ سال قبل توسعه پیدا کرد و با استفاده از نشانگرهای آنتیژن ویژه پروستات (PSA)، PCA3 و ترکیب ژن TMPRSS2::ERG این سرطان را تشخیص میدهد؛ اما MPS بهتنهایی نمیتوانست درجه سرطان را مشخص کند.
شناساگرهای ژنتیکی سرطان پروستات درجه بالاپژوهشگران از توالییابی RNA بیش از ۵۸٬۰۰۰ ژن استفاده کردند و سپس به ۵۴ گزینه رسیدند که در سرطانهای درجه بالا، بیانی بیشازحد معمول دارند. آنها سپس دادههای ۷۰۰ نفر را با سطح بالای PSA از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ بررسی کردند. درنهایت، ۱۸ نشانگر مشخص شد که ارتباطی مداوم با بیماری درجه بالا دارند. تست ادرار MPS2 از این نشانگرها برای تشخیص سرطان پروستات استفاده میکند. این تست نشانگرهای اصلی MPS و ۱۶ نشانگر زیستی اضافی نیز بهعنوان مکمل دارد.
در آزمایش MPS2 روی بیش از ۸۰۰ نمونه ادرار، این تست توانست عملکردی قابلقبول در شناسایی سرطانهای درجه بالا ارائه دهد. مهمتر آنکه در شناسایی سرطان پروستات با درجه پایین یا گرید ۱، موفقیت تقریباً ۱۰۰ درصدی داشت. این یعنی اگر تست منفی شود، تقریباً قطعی است که بیمار سرطان پروستات تهاجمی ندارد.
MPS2 در شناسایی بیمارانی که نیازی به نمونهبرداری از بافت ندارند موفقتر از نمونه قبلی خود است. نشانگر PSA میتواند تنها از ۱۱ درصد از نمونهبرداریهای غیرضروری جلوگیری کند. درحالیکه این عدد در تست MPS2 به ۴۱ درصد میرسد. این یعنی چهار مورد از ۱۰ موردی که به نمونهبرداری نیاز ندارد، نمره MPS2 پایینی خواهند داشت و میتوانند با خیال راحت از نمونهبرداریهای غیرضروری رها شوند. اگر یک مرد پیشتر طبق تست MPS نمونهبرداری انجام داده باشد، نتیجه MPS2 دقیقتر نیز خواهد شد.
برای مثال، یک بیمار ممکن است به علت افزایش PSA تحت نمونهبرداری پروستات قرار بگیرد، اما سرطان در او شناسایی نشود. این بیمار در طول زمان تحتنظر قرار میگیرد و اگر PSA او دوباره بالا برود، باید نمونهبرداری انجام دهد؛ اما تست MPS2 میتواند در ۵۰ درصد موارد تشخیص دهد که بالا رفتن PSA نیازی به نمونهبرداری ندارد.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898054 ذوالفقار دانشی