به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

روایت یک نویسنده و مستندساز از دلیل عدم پذیرش نامه ترامپ توسط رهبر انقلاب

تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۸۱۴۱۰

حبیب احمدزاده نویسنده و مستندساز کشورمان، در کنفرانس «نقش هنر در زمان بحران و جنگ» بلگراد توضیح داد چرا رهبر ایران نامه ترامپ را نپذیرفته است.  به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، آقای حبیب احمدزاده، نویسنده و مستندساز کشورمان، با شرکت در کنفرانس «نقش هنر در زمان بحران و جنگ» در بلگراد دستاورد‌های مردمی ایران برای برپایی صلح میان ملت‌ها را بررسی و تشریح کرد و با ذکر مثال‌هایی از برپایی کشتی دوستی میان کودکان ایرانی و عراقی، علاوه‌بر صادرکردن این ایده، برپایی کشتی دوستی میان کودکان چهار کشور حوزه بالکان روی رودخانه دانوب را خواستار شد که با استقبال مقام‌های دولتی صربستان مواجه شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کنفرانس هنری کنتر پوینت امسال بلگراد با عنوان «نقش هنر در زمان بحران و جنگ» با دعوت از پنج رمان‌نویس از نقاط مختلف جهان شامل حبیب احمدزاده از ایران و نیز امیر کاستاریکا، کارگردان مشهور بوسنیایی، در بلگراد به‌کار خود پایان داد. این کنفرانس یک‌روزه به میزبانی ولادان ووکساولیویچ، وزیر فرهنگ این صربستان و با دعوت از هنرمندان و نویسندگانی همچون جانگ چیچینگ از چین، محرم بازدول از صربستان، اسلوبودان دسپت از سوئیس و گرمان سادولایو از روسیه در سالن موزه سینمای بلگراد تشکیل شد.
امیر کاستاریکا در این نشست، در سخنانی این سؤال و موضوع را مطرح کرد که «چرا هنرمندان در جهان مرجعیت خود را از دست داده‌اند؟» که حبیب احمدزاده یکی از دلایل عمده آن را فاصله بین نقش ویترینی و مجازی هنرمندان امروز، به‌ویژه هنرمندان سینما، با کارکرد این آرمان‌ها در زندگی واقعی و روزمره‌شان دانست. در موضوع چرایی جنگ‌ها، شرکت‌کنندگان دیدگاه‌هایشان را ارائه کردند و حبیب احمدزاده دلیل اصلی آن را تعریف دروغین تبلیغات غربی مسلط بر جهان از صلح واقعی و پایدار دانست که به‌دلیل نپرداختن به بی‌عدالتی، به‌عنوان دلیل اصلی شروع هر جنگ مطرح می‌شود و این عناوین پرطمطراق صلح در مثال فقط تجویز مسکّن برای بیمار سرطانی به‌وسیله دکتر نابکاری است.   برای پنهان‌کردن درد ظاهری بیمار و نه درمان و جراحی واقعی و موردنیاز برای رفع بیماری و هر قرارداد صلح ادعایی آنان بواقع تنها‌وتنها، آتش‌بس موقتی است بین جنگ قبلی و جنگ بدتر بعدی و نه صلحی پایدار و عدالت‌محور. درست مانند ده‌ها قرارداد صلح دروغین بین فلسطینیان و رژیم اسرائیل که به‌دلیل رفع‌نشدن علت اصلی نزاع، هیچ کارکرد و دستاوردی به مفهوم صلح واقعی تاکنون نداشته‌اند.
درادامه، حبیب احمدزاده به این موضوع اشاره کرد که ایرانیان شاید تنها ملتی در جهان باشند که این تعریف دروغین را قبول ندارند؛ به‌همین‌دلیل، نامه شخص ترامپ را رهبری کشورمان با شجاعت نمی‌پذیرند تا درواقع، این تعریف دروغین را صحه نگذارند. باید گفت: بواقع شوخی تمسخرآمیزتر از این در جهان وجود ندارد که ترامپ با داشتن سه‌هزار بمب اتم، نامه‌ای به‌دست نخست‌وزیر تنها کشور موردتهاجم اتمی، به‌وسیله خودش بدهد تا به کشور ما برساند که اصل داشتن بمب اتم را حرام و ممنوع می‌داند و بگوید شما حق داشتن بمب اتم ندارید. این سخنان با دست‌زدن و تأیید حضار و خبرنگاران حاضر در سالن مواجه شد. امیر کاستاریکا نیز در صحبت‌های خود، کشور یوگسلاوی سابق را به‌دلیل فروش تجهیزات جنگی به صدام در جنگ با ایران نکوهش کرد و ترامپ را نیز مبدع جنگ‌های جدید اقتصادی بدون شلیک گلوله دانست.
درادامه، هریک از حاضران دیدگاه‌های خود را برای استفاده از هنر در رفع الام و درد‌های ملل پس از جنگ ارائه کردند. حبیب احمدزاده نیز با ذکر خاطراتی از تجارب منحصربه‌فرد شهید سعید سیاح‌طاهری در این امور همانند برگزاری جشن کشتی دوستی بین بچه‌های ایرانی و عراقی روی رودخانه اروندرود، مسابقات کتابخوانی دفاع مقدس بین زندانیان و جشنواره‌های دانش‌آموزی فیلم دفاع‌مقدس در مناطق بحران‌زده پس از سیل و زلزله با حضور هنرمندان طرازاول کشور همچون آقایان پرویز پرستویی و رضا کیانیان و خانم فاطمه معتمدآریا، به وزیر فرهنگ صربستان پیشنهاد کرد براساس این تجارب، سال آینده کشتی دوستی بین کودکان چهار کشور صربستان، بوسنی، کرواسی و کوزوو روی رودخانه دانوب برگزار شود تا ایده‌های کنفرانس کنتر پوینت در عمل رنگ واقعیت به‌خود بگیرد.
پس از اتمام جلسه و امضای بیانیه پایانی، با‌توجه‌به پیشنهاد‌ها و تجربه‌های عملی استفاده از هنر پس از جنگ در ایران، به‌دستور وزیر فرهنگ صربستان، کارگروه ویژه‌ای در وزارت فرهنگ صربستان تشکیل شد تا موضوع جشن کشتی دوستی در بین کشور‌های بازمانده از یوگسلاوی سابق و مسابقات کتابخوانی در زندان‌های این کشور اجرایی شود. شایان ذکر است نشریه‌ها و رسانه‌های مجازی مختلف این کشور به بازتاب وسیع این کنفرانس پرداختند و بسیاری از روزنامه‌ها مصاحبه‌های اختصاصی با شرکت‌کنندگان کنفرانس، به‌ویژه حبیب احمدزاده، شرکت‌کننده ایرانی، نویسنده، مستندساز و عضو هیأت‌علمی دانشگاه هنر تهران چاپ کردند. این جلسه به‌صورت گزارشی یک‌ساعته از شبکه‌های مختلف تلویزیونی صربستان نیز پخش شد.   از دیگر موضوعات جالب کنفرانس، بازدید از مرکز زبان‌های این شهر بود که زبان فارسی با بیش از ۳۵۰ دانشجو پس از زبان انگلیسی، بیشترین خواهان در زبان‌های خارجی را ازآنِ خود کرده بود که با مساعدت شرکت‌کننده ایرانی، تعداد درخورتوجهی کتب دفاع مقدس و مستند‌هایی همچون «۲۳ نفر» و «بهترین مجسمه دنیا» در بین آنان توزیع و طبق هماهنگی با استادان قرار شد دانشجویان به‌عنوان نمره کمکی پایان‌ترم، این فیلم‌ها را با خانواده و دوستان ببینند و دیدگاه‌های آنان را نیز به‌صورت تصویری ضبط کنند و به دانشکده ارائه دهند تا کمکی باشد به شناخت بیشتر مردم صربستان با آداب، رسوم و تاریخ مقاومت مردم ایران در زمان جنگ. گفتنی است ترجمه صربی رمان حبیب احمدزاده به‌نام «شطرنج با ماشین قیامت» سال پیش در این کشور چاپ و منتشر شده است.   منبع: صبح نو

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: حبیب احمدزاده رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای شینزو آبه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۸۱۴۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت نویسنده عراقی از صبر استراتژیک و پاسخ استراتژیک ایران

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، صلاح العبیدی، نویسنده عراقی با انتشار یادداشتی در روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم، نوشت: ایران در پاسخ به تجاوز اسرائیل به کنسولگری خود در دمشق، مانند بزرگان عمل کرد. تهران با اقتدار و تدبیری رفتار کرد که بسیاری از کشورهای بزرگ دیگر از آن برخوردار نیستند و رفتار آنها به بی‌پروایی تبدیل شده است مانند آن گونه که معمولا ایالات متحده زمانی که مسئله به فرزند نامشروع او «اسرائیل» مربوط می‌شود، رفتار می‌کند.

ایرانی‌ها با عقلانیت و مسئولیت‌پذیری و براساس قوانین بین‌المللی رفتار کردند. آنها خواستار برگزاری نشست شورای امنیت برای محکوم کردن حمله به کنسولگری خود در پایتخت سوریه شدند؛ اما ایالات متحده، وکیل رژیم صهیونیستی هیچ چاره‌ای برای ایران جز پناه بردن به حق مشروع خود در دفاع براساس ماده 51 منشور سازمان ملل متحد باقی نگذاشت.

این یک صبر استراتژیک است. خونسردی ایرانی مانع از تسلیم شدن در برابر احساسات و عواطف آنی شد که متأسفانه همواره اعراب را به تصمیمات بی‌پروا و حتی مخرب سوق داده است. 

ایرانیان ثابت کردند که دارای تجربه و شم سیاسی هستند که آنها را به سمت اتخاذ تصمیمات درست و مسئولانه رهنمون می‌شود. آنها یک مهلت دو هفته‌ای گرفتند تا فکر و برنامه‌ریزی کرده و قبل از آغاز پروژه خود، ارتباطاتی را برقرار کنند. این بدین معنا نیست که ایران، اسرائیل را دشمن سرسختی برای خود می‌داند که اگر این طور بود به ماه‌ها (فکر کردن) نیاز داشت. از نشانه‌های برخورد مسئولانه ایران با پاسخ تنبیهی این بود که طهران هم‌پیمانان خود را به رویارویی با رژیم صهیونیستی نکشید تا آنها را از انتقام دور نگه رداد.

تهران تنها به هشدار قبلی به اسرائیل و حامیان آنها اکتفا نکرد بلکه شرکای استراتژیک خود مانند روسیه را ساعاتی قبل از پاسخ تنبیهی خبر کرد و گویی می‌خواست به دشمن بگوید که شما هر آنچه از قدرت دفاعی نزد خود دارید بیاورید؛ اما ما تنها به میزانی که خود می‌خواهیم از سلاح استفاده می‌کنیم. 

برخی افراد ساده اعلام شلیک موشک‌ها و پهپادها از سوی ایران قبل از رسیدن به اهداف خود را عجیب می‌دانند. این افراد ساده نمی‌دانند که ابزارهای اطلاعاتی و جاسوسی جدید هر گونه تحرک نظامی را در مبدأ خود رصد کرده و مسیر موشک و مقصد آن را از همان لحظه نخست می‌دانند.

نظامیان ایرانی از امکانات دشمن و هم‌پیمانانش اطلاع دارند به همین دلیل از روشی که از سوی نظامیان روسیه در اوکراین تجربه شده بود، استفاده کردند. مشغول کردن پدافند دفاعی توسط شمار زیادی پهپاد؛ اما  موشک‌ها که دارای دقت و قدرت تخریبی بیشتری بودند موج دوم حمله را تشکیل داده و به اهداف خود رسیدند.

ایرانی ها به هیچ یک از مناطق مسکونی حمله نکردند بلکه تنها پایگاهی را که مبدأ حمله به کنسولگری بوده را هدف قرار دادند و خسارت‌هایی را بر آن وارد کردند. ایران 60 میلیون دلار برای این حمله هزینه کرد اما هزینه‌ای معادل بیش از یک میلیارد دلار را به اسرائیل و هم‌پیمانانش تحمیل کرد .(هزینه موشک‌های پدافندی که شلیک شد). علاوه بر آن ایرانی‌ها بیش از یک میلیارد و پانصد میلیون دلار بار کشتی باری «ایلان عوفر» تاجر اسرائیلی را غنیمت گرفتند. میزان سود و زیان در هر نبردی این گونه حساب می‌شود.

همانگونه که در مقاله گذشته پیش بینی کرده بودیم، صبر استراتژیک ایران به قدرت بازدارندگی استراتژیک منجر شد. اگر اسرائیل می‌خواهد، قدرت این بازدارندگی را بیازماید، دست به کار شود اما بعید است که دولت متزلزل باید به او اجازه این کار را بدهد.