مسیح مهاجری: جامعه به شدت دوقطبی شده / آثار شوم این اتفاق در شهرستانها بسیار بیشتر از تهران نمایان میشود / بزرگان با تجدیدنظر در روشها و منشهای خود مانع عمیقتر شدن این وضعیت خطرناک شوند
تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۲۳۱۲۷۸
ساعت 24-مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: امروز جامعه ما باتوجه به آنچه در استانها و شهرستانها میگذرد، متأسفانه بشدت دوقطبی شده است. دوقطبی بودن و آثار شوم آن در شهرستانها بسیار بیشتر از تهران نمایان میشود، در محیطهای کوچک، اختلافنظرها جلوه بیشتری دارند و بسیار سریعتر آثار مخرب خود را نشان میدهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله این روزنامه نوشت: سفر کردن به شهرستانها بهویژه شهرهای کوچک برای مسئولین نظام یکی از مهمترین نیازهای امروز جامعه انقلابی ماست. نه سفرهای تشریفاتی که مدتی است رسم شده و تحت عنوان سفرهای استانی انجام میشود زیرا در سفرهای استانی، مسئولان محلی تلاش میکنند همهچیز را خوب جلوه دهند و مسئولانی را که از مرکز به استانها میروند از آنچه در لایههای پنهان جامعه میگذرد غافل نگهدارند. مسئولان اصلی نظام، یا باید خودشان بدون تشریفات و بهصورت سرزده به استانها و شهرستانها بروند و بدون واسطه با اقشار مختلف مردم تماس برقرار کنند تا بفهمند زیر پوست جامعه چه خبر است و یا افراد مورداعتماد خود را که مصداق واقعی «عیون» باشند به اینجا و آنجا بفرستند و از طریق آنها از زیر و بم جامعه حتی مناطق روستایی باخبر شوند. فقط در این صورت است که میتوانند ادعا کنند از آنچه در قلمرو حکومتیشان میگذرد خبر دارند و طبعاً بعد از مطلع شدن از واقعیتهای سراسر کشور است که مدیریت صحیح جامعه برای آنها امکانپذیر خواهد بود.
اینجانب، بهمناسبتهای مختلف به استانها و شهرستانها سفر میکنم و در این سفرها با لایههای مختلف جامعه و اقشار گوناگون به دیدار و گفتگو مینشینم. در همین ایام هفتم تیر نیز با هدف صحبت کردن در مجالسی که برای بزرگداشت شهدای فاجعه انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی برگزار شد به چند شهر رفتم و چون یک فرد عادی هستم توانستم با اقشار مختلف مردم در این شهرها دیدار و گفتگو کنم. این دیدارها موجب خوشحالی خودم شد ولی اطلاع یافتن از اوج گرفتن اختلافات جناحی و دوقطبیتر شدن این مناطق موجب نگرانی شدید گردید. در شهرستانها حتی وقتی برای تکریم و بزرگداشت شهدا مراسمی توسط یک جناح سیاسی برگزار میشود، جناح دیگر یا برای ناموفق بودن آن کارشکنی میکند و یا حداقل کاری که انجام میدهد اینست که در آن شرکت نمیکند درحالی که شهدا متعلق به همه هستند.
وجود اختلاف نظر و اختلاف سلیقه میان نیروهای وفادار به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی عیبی ندارد ولی آنها باید در مواردی که مربوط به منافع ملی است این اختلافات را مانع تشریک مساعی ندانند. همانطور که سران، اعضاء و هواداران هردو جناح مطرح کشور در راهپیمائی 22 بهمن شرکت میکنند و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را گرامی میدارند، باید در محافل و مجالسی که به شهدا مربوط میشود، مراسمی که برای پیشگامان انقلاب برگزار میشود و حتی محافل و مجالسی که برای اعضاء خود جناحها تشکیل میشود شرکت کنند و به همگان نشان بدهند که اختلاف نظرها و سلیقهها نمیتواند مانع وحدت نیروهای انقلابی شود. ما دشمنان مشترک داریم و برای مقابله با این دشمنان به وحدت نیازمندیم. رقابتهای سیاسی اگر در چارچوب قانون و اخلاق باشد، نهتنها مشکل ایجاد نمیکند، بلکه موجب رشد سیاسی و بهبود مدیریتها میشود. بنابراین، رقابت سالم را باید تقویت کرد اما از رقابتهای ناسالم که موجب تشدید دوقطبی شدن جامعه میشود باید بشدت پرهیز شود.
امروز جامعه ما باتوجه به آنچه در استانها و شهرستانها میگذرد، متأسفانه بشدت دوقطبی شده است. دوقطبی بودن و آثار شوم آن در شهرستانها بسیار بیشتر از تهران نمایان میشود، در محیطهای کوچک، اختلافنظرها جلوه بیشتری دارند و بسیار سریعتر آثار مخرب خود را نشان میدهند. این وضعیت، باعث خوشحالی مخالفان انقلاب و نظام و جسورتر شدن آنها نسبت به اصول، آرمانها و ارزشها میشود.
مطالعه شرایط خاص شهرستانها و چگونگی رشد دو قطبی شدن محیطهای کوچک به روشنی نشان میدهد که عناصر اصلی دامن زننده به این وضعیت از تهران الهام میگیرند اما چون محیطشان کوچک است، در آنجا آثار دوقطبی بودن بیشتر و سریعتر ظاهر میشود و برای اساس و بنیان جامعه زیانبارتر است. به همین دلیل، سران جناحها و مسئولان ارشد نظام باید در رفتار و گفتار خود، به آثار زیانبار سخنان و عملکردهای دوقطبیکننده جامعه توجه نمایند و بهگونهای سخن بگویند و عمل کنند که جامعه را به سوی وحدت به پیش ببرند و گفتار و رفتارشان برای محیطهای کوچک بدآموزی نداشته باشد. آنها باید با جناحها با سعه صدر برخورد کنند تا همین برخورد درسی برای آحاد مردم در سراسر کشور باشد.
بزرگان هرچند توصیه اکید میکنند که جامعه نباید دوقطبی شود، ولی متأسفانه اکنون جامعه ما بشدت دوقطبی است. آثار این دوقطبی شدن در محیطهای کوچکتر بیشتر نمایان است. بزرگان باید با تجدیدنظر در روشها و منشهای خود مانع عمیقتر شدن این وضعیت خطرناک شوند و برای سوق دادن جامعه به سوی وحدت و انسجام تلاش کنند.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۳۱۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک دهه تورم اقتصادی و رکود فکری در گیشه
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، جدول فیلمهای سینمایی نشان میدهد در یک دهه اخیر همزمان با نرخ رو به رشد فروش، سلیقه انتخاب فیلمها از سبک آسیب شناسی به طنز نازل تغییر یافته است. موضوعی که شکل گیری فضای فکری جدیدی از انتخاب مردم در گیشه را حکایت میکند.
سینما مهمترین سرگرمی ایرانیها است. بیشتر از کتاب، بیشتر از گردش در طبیعت و بیشتر از دورهمیهای خانوادگی. حتی ابزارهای جدید رسانهای هم برای دیدن فیلمها و اطلاع از آخرین اخبار آن مورد استفاده قرار میگیرد. هنوز هم فیلمهایی که دههها قبل برای اولین بار در سینماها اکران شده در ذهن و خیال کهنسالان یکی از جذابترین خاطرهها است. اما سینما امروز به چه شکلی درآمده و چه خوراکی به خورد مخاطب میدهد؟
طبق اعلام متولیان سالانه ۱۰۰ فیلم میتواند در کشور ساخته شود. در کنار تولیدات خارجی که رقمی به مراتب بالاتر دارد و قد علم کردن شبکه نمایش خانگی، تعداد تولیداتی که به دست مخاطب میرسد با افزایش همراه است و در واقع میتوان گفت بازیگردانهای صنعت سینما با افزایش همراه هستند تا جایی که اگر یک دهه قبل باید منتظر فیلمها میماندیم که در سینما ببینیم امروز مدت زمان انتظار کمتر شده و حتی در فاصلههای انتظار ما فیلمهای آن ور آبی هم میتوانند نیاز ما را تامین کنند.
افزایش کمیت، تنزل کیفیت
در کنار افزایش رقم تولید، بسیاری از منتقدان میگویند فیلمها کیفیت قبلی را ندارد. منظور از این ادعای کلی، کیفیت در انتخاب فیلمنامه، تکنیکهای ساخت، حوصله و صبوری در ساخت و مهمتر از همه انتقال پیام مهمی به جامعه است.
به ویژه با آخرین فیلمهایی که در یکی دو سال اخیر وارد بازار شده، فریاد منتقدان از تلاش صرف برای گیشه و اینکه کارگردانها ابتذال، لودگی و مسخره بازی را ملعبه دست کرده و از آن برای فروش بیشتر فیلمهایشان استفاده میکنند، بالا رفته است.
اما به هر حال این ادعا جایی باید اثبات شود. وضعیت فروش فیلمهای سینمایی نشان میدهد در کمال تاسف ناراحتی منتقدان به جاست و این موضوع در میزان فروش به وضوح دیده میشود.
انتخاب در ۱۴۰۲ بهتر بود یا ۱۴۰۱
در سینما تیکت میزان فروش ۱۰ فیلم اول سال ۱۴۰۲ به صورت تقریبی از این قرار است. «فسیل» با حدود ۳۲۴ میلیارد، «هتل» با ۲۷۳ میلیارد، «هاوایی» با ۸۱ میلیارد، «شهر هرت» با ۷۷ میلیارد، «ویلای ساحلی» با ۶۳ میلیارد، «بچه زرنگ» با ۶۲ میلیارد، «ورود و خروج ممنوع» با ۳۱ میلیارد، «نارگیل ۱» با ۲۷ میلیارد، «سه کام حبس» و «آهنگ دو نفره» با حدود ۱۹ میلیارد تومان.
اما در حالی که طنز و به اعتقاد منتقدان بیشتر لودگی و ترویج بیاخلاقی انتخابهای اصلی گیشه بوده است، سایر فیلمهای تولیدی و اکران شده در این سال به ویژه گروهی از فیلمهایی که به طرح آسیبهای اجتماعی پرداخته است، در رتبههای بعدی قرار گرفته است.
این فروشهای میلیاردی که با سال قبل از خود فاصله قابل توجهی دارد، در نوع انتخاب مردم نیز متفاوت از سال ۱۴۰۱ است. بطوریکه در ۱۴۰۱، ۱۰ فیلم اول به لحاظ میزان فروش شامل «انفرادی» با ۷۷ میلیارد، «بخارست» با ۵۴ میلیارد، «سگ بند» با ۴۲ میلیارد، «ملاقات خصوصی» با ۳۲ میلیارد، «پسر دلفینی» با ۲۳ میلیارد، «علفزار» با ۲۲ میلیارد، «تیتی» و «لوپتو» با حدود ۲۲ میلیارد، «ابلق» با ۲۰ میلیارد و «دوزیست» با ۱۹ میلیارد تومان نشان میدهد که کارگردانها به جای تزریق فیلمهایی که بتواند جامعه در حوزههای مختلف توانمند و آگاه سازد مسیر خود را به سمت طنزهای تنزل یافته حرکت دادهاند و به این ترتیب گیشه را بیتوجه به تربیت جامعه در اختیار فروش بیشتر خود گرفتهاند.
این میزان بیتوجهی به مسئولیت اجتماعی که بیشک از سوی بسیاری از کارگردانها پذیرفته نیست در حالی است که گروهی از بازیگران به عنوان چهرههای پولساز برای فیلمها، از فیلم نامهای به فیلم نامه دیگر فراخوانده شده و در بازی برد برد خود با کارگردانها، نسخههای مختلف طنز تنزل یافته و یا فیلمهای مملو از لودگی را به خورد مخاطب میدهند.
دهه ۹۰ مردم عمیقتر میاندیشدند؟
اما انتخاب مردم در یک دهه قبل چه بود و آیا این ادعا که فیلم سازی به سرگرم کردن سطحی مردم تنزل یافته درست است؟ نگاهی به تولیدات دهههای ۷۰ تا ۹۰ اثبات این موضوع است. به دلیل اینکه محتوای درست به دست مردم میرسید انتخاب مردم نیز محتوای عمیقی بود که موجب میشد از آن درس انسانیت و اخلاق کسب کند.
فروش ۱۰ فیلم نخست در سال ۹۲ بر این اساس است. «رسوایی» با ۴ میلیارد، «هیس، دخترها فریاد نمیزنند» با ۳ میلیارد، «حوض نقاشی» با ۱.۶ میلیارد، «جابه جا»، «پل چوبی»، «دربند» و «دهلیز» به ترتیب و با اختلاف اندک هر کدام در حدود ۱.۲ میلیارد، «چه خوبه که برگشتی» با یک میلیارد، «بوی گندم» با ۸۰۰ میلیون و «برف روی کاجها» با ۷۰۰ میلیون تومان.
کسانی که مشتری دائمی سینمای ایران هستند، میتوانند با مقایسه سرانگشتی به این موضوع پی ببرند که با وجود تورم در فروش به دلیل تورم در اقتصاد، ما شاهد تنزل در انتخابها و افزایش تمایل به فیلمهای زرد هستیم. برخی سازندگان معتقدند بر اساس سلیقه مردم فیلم میسازند و این در حالی است که سلیقه مردم با تولیداتی که وارد بازار شده است، تغییر مییابد و این چرخه بسته و برابر با قانون عرضه و تقاضا است. این نگرانی وجود دارد که سینما خود را ابزار منافع خود سازد و مخاطب را قربانی.
انتهای پیام/