به نقل از «مهر»

واشنگتن از تاثیرات امنیتی و سیاسی برگزیت غافل است

تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۹۵۲۹۶

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: سایت تحلیلی دفنس وان اخیراً مقاله ای با قلم «میشل شویین کوتزی» در مورد تاثیرات برگزیت بر امنیت ملی واشنگتن منتشر کرده است. نویسنده در این مقاله ادعا می کند واشنگتن فقط بر بعد اقتصادی برگزیت توجه می کند و از تاثیرات امنیتی آن غافل است.

متن کامل مقاله در ادامه آمده است.

صحنه سیاسی بریتانیا در پایان ماه جاری دچار تغییر و تحول شده و نخست وزیر جدید اداره دولت بریتانیا را بر عهده خواهد گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکنون ایالات متحده امریکا فرصتی جهت ارزیابی چالش اصلی که رهبر جدید بریتانیا با آن روبرو خواهد شد (برگزیت) به دست آورده است.

باید گفت سیاستمداران ایالات متحده امریکا تاکنون برگزیت را فقط از بعد اقتصادی مورد ارزیابی قرار داده اند. در طی ماههای گذشته و در طی سفر اخیر ترامپ به انگلیس، مقامات ایالات متحده امریکا و خود رئیس جمهور ترامپ بر رابطه اقتصادی پس از برگزیت بین لندن و واشنگتن تمرکز کرده اند. برای مثال، ترامپ در طی سفر به لندن در مورد «معامله بزرگ تجاری با انگلیس» توییت کرد و از «پتانسیل عظیم تجارت بریتانیا با ایالات متحده امریکا» سخن گفت.

درست است که رابطه اقتصادی بسیار مهم است اما تمرکز بر آن باعث می شود عواقب سیاسی و امنیتی گسترده خروج انگلیس از اتحادیه اروپا نادیده گرفته شود. به همین دلیل واشنگتن باید بر برگزیت از بعد سیاسی، امنیتی و سیاست خارجی نیز توجه کند. همانطور که لندن ارزیابی می کند پس از برگزیت چگونه با اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی همکاری کند، ایالات متحده نیز باید این گونه رفتار کند.

وجود بریتانیا در اتحادیه اروپا به عنوان یکی از برجسته ترین کشورهای عضو این اتحادیه به نفع ایالات متحده است زیرا هر دو کشور چشم اندازهای مشابهی در مورد محیط امنیتی، استفاده از نیروها و مرکزیت ناتو برای امنیت اروپا دارند.

واقعیت این است که مقامات دفاعی در سراسر آتلانتیک در مورد پتانسیل و وظایف مشابه اتحادیه اروپا و ناتو نگران بوده و علاقمند به ایجاد روابط متقابل سودمند بین دو سازمان هستند. به دلیل این همگرایی، واشنگتن می داند که لندن باید پیوند قوی با ناتو را حفظ نموده و ابتکارات جدیدی را برای تقویت همکاری های دفاعی میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا تضمین کند.

با این وجود، هنگامی که انگلستان از اتحادیه اروپا خارج شود، این بحث دیگر از داخل شکل نمی گیرد. در حقیقت، مقامات بریتانیا سعی خواهند کرد که از خارج به آن شکل دهند زیرا انگلستان تبدیل به طرف سوم می شود.

برای رسیدن به این اهداف، ایالات متحده امریکا باید با کشورهایی که دیدگاههای نزدیک تر به آن دارند، همکاری کند. از جمله هلند و کشورهای شمال اروپا که غالباً هشدار داده اند اتحادیه اروپا نباید نقش بسیار مهم تری از ناتو در امور دفاعی داشته باشد. کشورهای اروپای شرقی مانند استونی و لهستان نیز به ناتو و نقش مرکزی ایالات متحده در آن به عنوان پایه ای برای امنیت خودشان نگاه می کنند. برای واشنگتن مهم خواهد بود همکاری های قوی درون اتحادیه اروپا را تقویت کند و مطمئن شود انگلستان همچنان در روابط اتحادیه اروپا و ناتو در چارچوب ناتو درگیر خواهد بود. مقامات دفاعی بریتانیا مایل هستند در این چارچوب با کشورهای اروپایی و امریکا همکاری کنند. باید گفت که صرفنظر از عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا، ناتو همیشه مرکز سیاست دفاعی این کشور بوده و همچنان خواهد بود.

با این حال مشخص نیست که متحدان ناتو، که برخی از آنها کشورهای عضو اتحادیه اروپا بوده و در مذاکرات برگزیت حضور فعال داشتند، چگونه به آن واکنش نشان خواهند داد. آیا کشورهای عضو اتحادیه اروپا نقش طولانی مدت و عملگرایانه ای را که انگلستان پس از برگزیت می تواند داشته باشد به رسمیت می شناسند؟ آیا آنها نقش انگلیس در روابط ناتو و اتحادیه اروپا را به عنوان تلاشی از سوی انگلیس برای تأثیرگذاری بر طرح های جدید اتحادیه اروپا می پذیرند؟

پاسخ به این سوالات، به رویکرد ایالات متحده امریکا به روابط انگلیس و اتحادیه اروپا و ناتو شکل خواهد داد. اگر نقش انگلیس کاهش یابد، ایالات متحده یک متحد مهم را از دست خواهد داد و این مهم می تواند بین متحدان ناتو که می خواهند اتحادیه اروپا مسئولیت بیشتری را در دفاع از خود بر عهده گیرد و کسانی که مایل به کاهش نقش اتحادیه اروپا در دفاع از اروپا هستند، شکاف ایجاد کند.

پیوند غیرقابل انکار سیاست تجاری و امنیتی دولت ترامپ و همچنین لفاظی های این دولت، به توانایی واشنگتن در ایفای نقشی سازنده در مورد مسائل مربوط به اتحادیه اروپا آسیب می زند. ایالات متحده باید پتانسیل کشورهای اروپایی را برای تقویت توانایی های کشورهای عضو اتحادیه اروپا و بنابراین، ستون اروپایی ناتو به رسمیت بشناسد.

واشنگتن در کنار لندن باید سرمایه سیاسی خود را در بحث ارتباط اتحادیه اروپا و ناتو پس از برگزیت صرف کند. اگر واشنگتن می خواهد از مزایای برگزیت بیشتر استفاده کند، باید همچنان معایب را مدیریت کرده و آنها را رفع کند. جهت ادامه تعامل انگلیس با اتحادیه اروپا و شکل دادن به روابط آن با اتحادیه اروپا و ناتو، ایالات متحده باید بازتاب های برگزیت را از دیدگاه اقتصادی، امنیتی، سیاسی و سیاست خارجی مورد توجه قرار دهد.

در نهایت باید گفت که بدون توجه به این مهم و تغییر رویکرد خود در خصوص دفاع از اروپا، دولت ترامپ خود را به طور فزاینده ای از نزدیک ترین متحدان و شرکای واشنگتن جدا خواهد کرد.

کد خبر 4665731

منبع: مهر

کلیدواژه: برگزیت اتحادیه اروپا ایالات متحده آمریکا دونالد ترامپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۹۵۲۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بایدن قمار کارتر را تکرار خواهد کرد؟

اما آنچه موجب می شود یک سیاستمدارقمار باز خود را دارای شانس پیروزی بداند و این چنین مثل آمریکا پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران،مدام از جیب مردم آمریکا قمار کند و باخت های پی در پی را به روی خودش نیاورد.

به گزارش مشرق، مهدی اشجع، کارشناس سیاسی طی یادداشتی نوشت:

مدت زیادی تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در پنجم نوامبر (۱۵آبان) نمانده و ماه های پیش رو تاثیر بسزایی در نتیجه آن خواهد داشت و طبق سنتی نانوشته یکی از موضوعات چالشی موثر در این خصوص همواره موضوع جنوب غرب آسیا است. منطقه ایی پرالتهاب و همیشه در اوج تحولات سیاسی جهان که قواعد خاص خود را دارد .

قاعده را در این منطقه قدرت تعیین می کند . البته به تجربه ثابت شده است که این قدرت پیچیده تر از آن است که اصحاب قدرت درک کرده اند. این را از این جهت می توان فهمید که ، بوده اند کشورهایی که دانسته قمار کرده اند و آگاهانه مغلوب اراده مردم منطقه شده اند. اگر بدون مبالغه برویم سر اصل مطلب ، ایالات متحده قمار های گران و سنگینی را انجام داده . خاصیت قمار بازی این است که برای دلخواهش هزینه بپردازد در حالی که می داند شانس موفقیت اش چندان نیست.شانسی که ممکن است در خانه اش را بزند یا اینکه نشانی خانه را برای همیشه گم کند .

اما آنچه موجب می شود یک سیاستمدارقمار باز خود را دارای شانس پیروزی بداند و این چنین مثل آمریکا پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران،مدام از جیب مردم آمریکا قمار کند و باخت های پی در پی را به روی خودش نیاورد و به بیان بهتر از این قمار تمام ضرر ، دست برندارد چیزی نیست جز احساس قدرتمند بودن . احساسی که بیشتر به اتکای قدرت نظامی و امنیتی برایش پیش آمده و اینکه فکر میکند، می تواند هرجا قافیه را باخت آن قدرت را وارد بازی کند . منطقا این قمار باز هرچه ببازد و هرچند تریلیون دلاری که متضرر شود هنوز نمی تواند اعتیادش به قمار را به خاطر آن غرور ناشی از احساس قدرت را کنار بگذارد. البته حضور ایالات متحده و قدرت های خارجی و شیطنت های همیشگی در منطقه از ابتدا قمار نبود . به بیان بهتر سال ۱۹۷۹ و انقلاب اسلامی ایران بعنوان نقطه عطف قماربازشدن این دولت ها خاصه ایالات متحده است.

اولین قمار را هم جیمی کارتر دموکرات انجام داد . در ماجرای تسخیر سفارت آمریکا و همان لانه جاسوسی و بعدهم ماجرای طبس و شکست مفتضحانه ایی که از بیابان خورد . همان زمان اشپیگل نوشت که "زمانی این ایالات متحده بود که می توانست تصمیم بگیرد چه کسی در ایران بر مسند قدرت بنشیند اما امروز در ۱۹۸۰ میلادی ، آیت الهی در تهران می تواند سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را تعیین کند " .

تصمیم آن روز رهبر ایران اگرچه رفتن یا ماندن کارتر و آمدن ریگان جمهوری خواه نبود چرا که اهمیتی برایش نداشت اما او به راحتی مزه باخت را به کارتر چشانید و کارتر اولین قمار باز ایالات متحده در منطقه شد . اما قماربازی بازنده ایی چون کارتر برای جانشینان وی در کاخ سفید درس عبرت نشد و باخت پشت باخت و هزینه پشت هزینه برای آن ها رقم خورد.

امروز اما این باخت های پشت سرهم به نقطه جالبی رسیده است.آن قدرتی که به اتکای آن روسای جمهور ایالات متحده قمار می کردند در شب ۱۳ آوریل (۲۵ فروردین) امسال به نظر به چالش عمیقی کشیده شده است . عملیات وعده صادق تحت قالب واکنش جمهوری اسلامی ایران به تجاوزگری های رژیم صهیونیستی عملا قدرت غربی ها را در منطقه به چالش کشیده است و برتری ایشان را این بار نه تنهادر میدان بلکه در افکار عمومی منطقه و جهان به محاق برده است.

این همان قدرتی بود که به پشتوانه آن قمار باز های کاخ سفید مدام قمار باخت می کردند و زین پس باید دید کاخ سفید نشینان برای توجیه قمار با پول مردم آمریکا چه خواهند کرد. قدرت قبلی در صحرای طبس و امروز در بیت المقدس دچار چالش و فروپاشی شده است.

آیا این بار هم یک آیت الله در تهران تصمیم خواهد گرفت رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید بماند یا برود؟ آیا بایدن به سرنوشت کارتر ، سلف هم حزبی خود دچار خواهد شد و با یک قمار احمقانه به دست نتانیاهو ، به یک آیت الله خواهد باخت؟ به نظر بایدن باید کمی عاقل تر از کارتر باشد اما وی بیش از هرشخصی باید به این سوال پاسخ دهد که آیا تشدید تنش با جمهوری اسلامی در حمایت از اسرائیل ارزش هزینه آن را داردیا خیر؟