جشن‌های ادبی در کشور دارای ارزش زیادی نیستند/باید به نویسندگان جوان بهای بیشتری داد
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۱۸۴۷۰
خبرگزاری میزان- نویسنده کتاب «دو روایت از یک عکس» گفت: بسیاری از جوانان هستند که موقعیت، ارتباط و یا سرمایه کافی را برای چاپ اثرشان ندارد، همین باعث می شود تا این نسل نتوانند در هیچ مکانی خود را محک بزنند. تاریخ انتشار: 07:00 - 25 تير 1398 - کد خبر: ۵۳۳۱۱۰
ابراهیم حسن‌بیگی نویسنده انقلابی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، درخصوص برگزاری تعداد زیادی جشن‌های ادبی در طی سال گفت: متاسفانه جشن‌های ادبی در کشور دارای ارزش بسزایی نیستند زیرا برای نویسندگان اتفاق هیجان انگیزی را رقم نمی‌زنند، به عنوان مثال جوایز مطرح ادبی جهان به این صورت هستند که وقتی اثری در آنها برنده می شود علاوه بر افزایش بسیار زیاد تیراژ در چاپ های بعدی، خود اثر در جهان معرفی و به زبان های مختلف ترجمه می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی عدم تاثیرگزاری بین المللی جشنواره‌های ادبی کشور را ناراحت کننده خواند و افزود: اکثریت جشنواره های فرهنگی کشور مخصوصاً جشنواره های ادبی، بسیار داخلی برگزار می شوند و به نوعی تاثیر جهانی بسیار کمی دارند، جشنواره های داخلی یک مدت زمان خاص دارند که بعد از پایان به مدت یکسال به طور کامل تعطیل شده و هیچ تاثیری بر بدنه فرهنگ نخواهند گذاشت.
نویسنده کتاب «روایتی ساده از ماجرایی پیچیده» در همین راستا ادامه داد: از نظر من اگر جشنی ادبی می‌خواهد تاثیرگذار باشد، باید در ابتدا دبیرخانه سالانه داشته باشد و بعد از آن هم می بایست با رایزنی های فرهنگی با کشورهای مختلف باعث بسط و گسترش ادبیات و فرهنگ داخلی شود.
وی پرداختن جشنواره‌های داخلی به آثار چاپ شده را اجحاف در حق نسل جوان خواند و اذعان کرد: به صورت معمول اکثریت جشنواره های داخلی در حوزه ادبیات حول محور آثاری هستند که به چاپ رسیده باشد، این اتفاق باعث می شود ما از بسیاری از استعدادهای داخل کشور که می توانند در عرصه ادبیات کشف شوند غافل شویم.
نویسنده کتاب دو روایت از یک عکس ادامه داد: بسیاری از جوانان هستند که موقعیت، ارتباط و یا سرمایه کافی را برای چاپ اثرشان ندارد، همین باعث می شود تا این نسل نتوانند در هیچ مکانی خود را محک بزنند، اگر جشن‌ها و جشنواره های ادبیات و کتاب به آثار چاپ نشده هم امکان بروز بدهند، نسل جوان می تواند موقعیتی را برای ظهور و بروز خود پیدا کند.
حسن‌بیگی نسل جوان را آینده ادبیات کشور دانست و خاطرنشان کرد: حضور جوانان در جشن های کتاب می تواند این امکان را برای ادبیات به وجود بیاورد که نسلی تازه به هنرمندان عرصه قلم معرفی شود، از نظر من می توان به نویسندگان جوان بهای بیشتری داد و از پتانسیل بالای آنان جهت ارتباط وضعیت کتاب و کتابخوانی به بهترین شکل ممکن استفاده کرد.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: ابراهیم حسن بیگی جشنواره های ادبی کشور روایتی ساده از ماجرایی پیچیده اخبار کتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۱۸۴۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورود «مسافر و مهتاب» با «فرقه خودبینان» به کتابفروشی‌ها
به گزارش خبرنگار مهر، دو رمان «مسافر و مهتاب» نوشته آنتال صرب و «فرقه خودبینان» اثر اریک امانوئل اشمیت به‌تازگی با ترجمه فرناز حائری و سیامند زندی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده‌اند.
ترجمه «مسافر و مهتاب» براساس نسخه چاپ‌شده از آن توسط انتشارات پوشکین در لندن است که سال ۲۰۱۴ چاپ شده است. این‌کتاب برای اولین‌بار سال ۱۹۳۷ در بوداپست به چاپ رسید.
آنتال صرب نویسنده این‌کتاب متولد ۱۹۰۱ و درگذشته به سال ۱۹۴۵، نویسنده پرکار مجارستانی اما کمترشناخته شده در ایران است. او از انگلیسی، فرانسه و ایتالیایی ترجمه کرده و مقالات مختلفی هم درباره ادبیات و نویسندگان اروپا در کارنامه دارد. او در ۳۲ سالگی رییس فرهنگستان ادب مجارستان بود. همچنین استاد ادبیات دانشگاه سگد بود و چندین رمان منتشر کرد که «مسافر و مهتاب» یکی از مهمترین آن‌هاست. او سال ۱۹۴۱ تاریخ ادبیات جهان را نوشت. پس از آن هم کتاب تئوری رمان و تاریخ ادبیات مجارستان را تحریر کرد.
درباره سرنوشت این‌نویسنده گفته می‌شود در سال ۱۹۴۴ به اردوگاه کار اجباری نازی‌ها فرستاده شد و پیش از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ در اردوگاه کشته و در گوری دسته‌جمعی به خاک سپرده شد.
رمان «مسافر و مهتاب» با سفر ماه‌عسل یک‌زوج به ایتالیا شروع می‌شود. با ورود زن و شوهر به ونیز، گذشته جان می‌گیرد و خاطرات نوجوانی و شروشور دوستان پیش چشم می‌آید. دیدن کوچه‌های قدیمی و مناظر ونیز باعث تحولات روحی و روانی را شکل می‌دهند. به این‌ترتیب «مسافر و مهتاب» کشاکش گذشته و اکنون و نوسانات روحی و عاطفی زن و شوهر سفرکرده به ونیز است.
رمان پیش‌رو ۴ بخش دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «ماه عسل»، «فراری»، «رُم» و «دروازه‌های جهنم».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
بعد در درگاهی گوتیک کشیشی ظاهر شد. با چهره‌ای رنگ‌پریده به رنگ عاج و با نگاهی غمگین و ناراحت سر بالا کرد و به آسمان چشم دوخت. بعد سرش را به یک‌طرف چرخاند و با حرکتی نرم و غیرقابل وصف به شیوه کهن دست بر هم گذاشت.
میهای بلافاصله به طرفش نشتافت. هرچه نباشد حالا یک‌کشیش بود، راهبی رنگ‌پریده و جدی در حال اجرای وظایف دینی ... نه، نمی‌شد مثل یک‌بچه‌محصل، مثل یک‌پسربچه با سرعت به طرفش برود...
حاملان تابوت راهی شدند و با فاصله اندکی کشیش و تشییع‌کنندگان پشت سرشان حرکت کردند. میهای هم به انتهای آن صف پیوست و کلاه به دست با قدم‌های آهسته به طرف کمپوزنتو رفت که بر دامن کوه و در ارتفاعی بالاتر واقع بود. چنان قلبش تندتند می‌زد که مجبور می‌شد هرچند قدم یک‌بار توقف و نفسی تازه کند. بعد از این‌همه سال که راه‌هایشان به‌کلی از هم جدا افتاد بود اصلا حرفی برای گفتن داشتند؟
این‌کتاب با ۲۹۴ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۲۰ هزار تومان منتشر شده است.
ترجمه «فرقه خودبینان» نیز براساس نسخه فرانسوی منتشرشده سال ۱۹۹۴ انتشارات آلبین میشل در پاریس انجام شده است.
نویسنده این‌کتاب به‌خلاف «مسافر و مهتاب» در ایران و بین اهالی ادبیات، تئاتر و سینما شناخته شده است. اریک امانوئل اشمیت، نویسنده فرانسوی به‌واسطه آثاری چون «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن» یا «خرده جنایت‌های زن و شوهری» نامی غریب و ناشناخته نیست.
امانوئل اشمیت در این‌کتاب، نثری دارد که در فرازهایی شاعرانه و در فرازهای دیگر قصه‌گوست. تلفیق ادبیات و فلسفه هم مانند دیگر آثارش در این‌داستان به چشم می‌آید. طرح قصه نیز درباره پژوهشگری خسته و دلزده است که دیگر حوصله تحقیق و فیش‌برداری ندارد و به‌طور ناگهانی در کتابخانه ملی پاریس به ردپایی از یک‌متفکر ناشناخته برمی‌خورد. نام متفکر مرموز از قرن هجدهم به بعد، به‌طرز عجیب و سوءظن‌برانگیزی پنهان مانده و همین‌مساله، کنجکاوی قهرمان قصه را تحریک می‌کند.
در ادامه داستان، شخصیت اصلی در کار جستجو در اسناد و کتاب‌ها تا جایی پیش می‌رود که مرز واقعیت و خیال محو می‌شود و ملال تحقیق دانشگاهی جای خود را به هیجان تحقیقات پلیسی می‌دهد...
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
با وجود این، سرنخی در این داستان بود. این آمِده شامپولیون، گاسپار لانگنهارت را از کجا کشف کرده بود؟ از خودش که در نیاورده بود. اگر که مقیم هاور بوده، یعنی اینکه حتما از راه‌هایی متفاوت با راه‌هایی که من پیش گرفته‌ام، چیزهایی درباره موجودیت گاسپار شنیده است. آیا گاسپار واقعا به قصد ادامه زندگی تا آخر عمر به سرزمین اجدادی‌اش بازگشته بوده است؟ اگر این‌طور بوده، همین‌نکته می‌تواند روشنگر این باشد که احتمالا شامپولیون به‌طور اتفاقی داستان‌هایی از نوادگانِ او شنیده، یا اینکه حتی به بایگانی‌های خانوادگی آنان دسترسی یافته است. شاید این‌اسناد هنوز هم اینجا باشند، یا مثلا در اختیار وارثِ خانواده؟
این احتمال در لحظه خشم را از وجودم زدود و بار دیگر احساسِ سرزندگی کردم.
این‌کتاب با ۱۳۳ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۰۰ هزار تومان چاپ شده است.
کد خبر 6086878
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت