به نقل از «الف»

خودنمایی پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه در آب‌های خلیج فارس

تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۳۲۰۱۸

باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: ناوشکن سهند یکی از محصولاتی است که به دنبال ارتقای ناوگان دریایی ساخته شده است؛ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران آن را در سال ۹۱ رونمایی کرده و در آذر سال ۹۷ به آب انداخت.
سهند پس از جماران و دماوند (یا ولایت) سومین کشتی جنگی ساخته شده توسط ایران است که به یاد ناوچه سهند کلاس الوند که در سال ۶۷ غرق شد، نامگذاری شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از ویژگی‌های این ناوشکن می‌توان به قابلیت رادارگریزی و بهره گیری از سامانه‌های الکترونیکی و دفاعی مدرن اشاره کرد.
ویژگی‌های بدنه، یکی از مهم‌ترین مشخصاتی است که در ساخت این ناوشکن مورد توجه قرار می‌گیرد؛ طول ناوشکن سهند بین ۹۵ تا ۹۸ متر تخمین زده می‌شود، اما بیشترین عرض بدنه آن حداقل ۱۲ متر و وزن آن هم  حدود ۲ هزار تن است.
بدنه اصلی سهند از ۲۰ بلوک مجزا که دارای چهار طبقه است تشکیل شده و پس از ساخت در حوض خشک، در کنار هم قرار گرفته و به یکدیگر متصل شده‌اند. دیوار‌هایی به منظور جلوگیری از نفوذ آب یا سرایت آتش بین بلوک‌های مختلف وجود دارد که از طریق درب‌های تعبیه شده در آن به یکدیگر متصل می‌شوند.
روسازه این ناوشکن در سه طبقه طراحی شده است. از تفاوت‌های ظاهری عرشه‌های بالایی سهند با نسل قبلی می‌توان به تغییراتی در شکل پل فرماندهی، انتقال بخش نصب رادار به پشت این قسمت و قرارگیری دکل اصلی در پشت این دو قسمت اشاره کرد.
شیوه طراحی عرشه کشتی یکی از عواملی است که رادارگریزی سهند را نسبت به نسل قبل خود بیشتر کرده است. یکدست بودن سطح بدنه از کاسه تا عرشه امکان بازتاب راداری کمتری برای پهلوی سهند ایجاد کرده است و افزایش عرض سهند نسبت به نسل‌های قبلی، به کاهش بازتاب راداری پهلوی این کشتی جنگی منجر شده است.
بخش زیادی از عرشه ناو سهند به محل فرود هلی‌کوپتر در آن اختصاص دارد که امکان حمل بزرگ‌ترین بالگرد نیروی دریایی را برای پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه فراهم می‌سازد.   قابلیت تهاجمی و تدافعی بالای ناوشکن سهند را باید در بروز رسانی پرتاب گر‌های اژدر و انواع توپ‌های ضد هوایی و ضد سطحی، سامانه‌های موشکی سطح به سطح و سطح به هوا، سامانه دفاع نقطه ای، سامانه ضد زیردریایی، قابلیت رادار گریزی، افزایش برد عملیاتی، قابلیت مانورپذیری بالا و همچنین سامانه‌های الکترونیکی آن جستجو کرد.
از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به در نظر گرفتن ۴ موتور پر قدرت برای این ناوشکن، به منظور ایجاد مانور حرکتی بیشتر، نسبت به نسل قبل خود اشاره کرد.
مشخصات عملیاتی
رانش سهند از طریق دو محور است که به دو پروانه ناوشکن نیرو می‌دهند. چهار موتور دیزلی این کشتی در ابتدای نیمه عقبی و در پایین‌ترین طبقه از بدنه قرار دارند. پروانه‌های این ناوشکن نیز قابلیت تغییر زاویه دارند. با تغییر زاویه این پروانه ها، سهند با سرعت بیشتری تغییر جهت می‌دهد.
از مهم‌ترین خصوصیات ناوشکن سهند می‌توان به قدرت دریانوردی بالای آن اشاره کرد. سازه قوی بدنه باعث شده تا این کشتی جنگی بتواند بیش از ۱۵۰ روز در آب‌های پرتلاطم، بدون پشتیبانی دریانوردی کند.
ساخت کشتی‌های جنگی مشابه با ناوشکن ایرانی سهند، با وجود همکاری‌های مختلف چندین کشور در زمانی بین ۳ تا ۴ سال به طول می‌انجامد، اما ساخت پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه در ایران قرار است بین ۲ تا ۳ سال به نتیجه برسد.   به گفته متخصصان، جدیدترین ناوشکن نیروی دریایی ارتش می‌تواند مسیر ۱۶ هزار کیلومتری سواحل ایران تا مرز‌های آبی ایالات متحده را در زمان تقریبی ۲۰ روزه طی کند.
مشخصات تسلیحات نظامی
از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به ویژگی‌های نظامی و قابلیت بالای حمل تسلیحات و تجهیزات نظامی مختلف توسط آن اشاره کرد. دو پرتابگر دوتایی موشک‌های ضد کشتی از نوع نور و یا قادر، توپ تک لول ۴۰ میلیمتری فتح با شلیک ۳۰۰ تیر بر دقیقه با قابلیت ضد موشک کروز و احتمالا توپ‌های ۲۰ میلیمتری تک لول یا سامانه چند لول چرخان با کالیبر کمتر در دو سمت عرشه و قایق‌های نجات و قایق‌های موتوری، بخشی از ویژگی‌های تسلیحاتی ناوشکن سهند است.
در این ناوشکن محل اژدرافکن‌های ناوشکن جماران، پرتابگر‌های سه تایی اژدر‌های ضدزیردریایی در کشتی سهند در عرشه اصلی آن و جلوی محل پرواز هلی‌کوپتر قرار گرفته اند.  
در قسمت سینه ناوشکن هم یک توپ ۷۶ میلیمتری نصب شده که یک سلاح تمام خودکار با قابلیت انهدام اهداف سطحی و هوایی مختلف حتی موشک‌های ضدکشتی، با شلیک بالغ بر ۱۲۰ گلوله بر دقیقه، امکان هدفگیری با رادار و سامانه‌های الکترواپتیک و برد مؤثر ۱۲ هزار و برد نهایی ۱۷ هزار متر است. همه این تسلیحات نظامی توسط صنایع دفاعی کشورمان ساخته شده‌اند.
به طور کلی می‌توان مشخصات ناوشکن سهند را در سازه بسیار قوی و رادار گریز و افزایش سطح عرشه پرواز، خلاصه کرد.
نیرو‌های نظامی کشورمان که از قدرت‌های بزرگ منطقه به شمار می‌روند، در پی رشد روز افزون خود همواره به دنبال دستیابی به تکنولوژی‌های برتر حوزه تجهیزات و صنایع نظامی، به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کرده‌اند.  

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۳۲۰۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خلیج‌فارس و تبعات تغییر اقلیم

مهدی زارع در اعتماد نوشت: سیلاب دوبی در ۲۸/۱/۱۴۰۳ موجب شد تا فرودگاه بین‌المللی این شهر که براساس بعضی گزارش‌ها دومین فرودگاه شلوغ جهان است، مختل شود. دوبی روز سه‌شنبه نزدیک به ۴ اینچ (۹۹ میلی‌متر) بارندگی را در ۱۲ ساعت دریافت کرد که بیشتر از میانگین بارندگی سالانه آن ۳.۷۳ اینچ (۹۴.۷ میلی‌متر) است. مجموع بارندگی توفان در دوبی تا صبح چهارشنبه ۲۹/۱/۱۴۰۳، ۱۷ آوریل ۲۰۲۴ به ۶.۴۵ اینچ (۱۶۴ میلی‌متر) رسید. فرودگاه مارمول در نزدیکی میدان‌های نفتی در جنوب عمان در این توفان‌ها ۱۳.۶۱ اینچ (۳۴۵.۸ میلی‌متر) بارندگی ثبت کرد. در چابهار در سواحل مکران ایران ۱۲.۳۶ اینچ (۳۱۴ میلی‌متر) باران گزارش شد.

مارس و آوریل معمولا مرطوب‌ترین ماه‌ها در امارات و عمان هستند، اما امسال در سراسر منطقه مرطوب‌تر از حد معمول بوده است. مجموعه‌ای از سامانه‌های کم‌فشار توفان‌های شدید و باران شدید را در چند هفته گذشته به منطقه آورده‌اند. به نظر می‌رسد الگوی آرام‌تری در سراسر منطقه در هفته بعد پیش‌بینی شده است. تغییرات مداوم جهانی و اثر‌های مستقیم محیط‌زیستی می‌تواند باعث ایجاد بحران‌های پیچیده اجتماعی-اقتصادی و سیاسی در اقتصاد‌های وابسته به نفت منطقه خلیج‌فارس (حاشیه خلیج‌فارس) شود. ارزیابی نقش تغییر اقلیم و سیاست‌های مرتبط در تخریب محیط‌زیست و اثر‌های اجتماعی-اقتصادی آن نشان می‌دهد که در حاشیه خلیج‌فارس کشور‌ها برخی از انواع اصلاحات اجتماعی-اقتصادی را برای کاهش اثر‌های تغییرات اقلیمی باید دنبال کنند، اما به نظر می‌رسد که چنین برنامه‌ای با ظرفیت‌های محیطی سازگار نیست.

مشکل اصلی از آنجا ناشی می‌شود که اختلافات سیاسی بین کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس مانع از آن است که محیط‌زیست خلیج‌فارس را به عنوان یک سامانه طبیعی یکپارچه مدیریت کنند و در نتیجه باید تلاش خود را در مرز‌های خود محدود کنند، صرف‌نظر از اینکه در سایر بخش‌های سامانه چه اتفاقی می‌افتد. موانع محیطی، تنش‌های سیاسی و رقابت‌های ژئوپلیتیک مانع رویکردی مشارکتی برای کاهش اثر‌های تغییرات اقلیمی است و بدین منوال وضعیت احتمالا به جای بهبود بدتر می‌شود.

کشور‌های خلیج‌فارس توفان‌های شدیدتر و مکررتری را تجربه خواهند کرد.

طی سال‌های اخیر، شهر‌های عربستان از مکه تا جده و دمام، تحت اثر بارش‌های سیل‌آسا و رعد و برق قرار گرفته‌اند و شرایط جوی سختی را تجربه کرده‌اند که منجر به وقوع سیل‌های مرگبار و ناآرامی‌های قابل‌توجهی شده است. آب و هوای گرم‌تر منجر به گرم شدن اقیانوس‌ها می‌شود.

بیشتر این امر به تغییرات اقلیمی، گرم شدن جو و اقیانوس‌ها، به ویژه آب‌های نزدیک به خط استوا، مانند اقیانوس هند و دریای عرب، مرتبط است. آب‌های گرم‌تر، بستر مناسبی برای رشد توفان‌ها و آب و هوای شدید مانند توفان‌های فروردین ۱۴۰۳ در امارات، عمان و ایران هستند. آب‌های گرم‌تر، سریع‌تر تبخیر می‌شوند و بخار آب بیشتری به جو تزریق می‌کنند که می‌تواند در شرایط مناسب به توفان‌های باران‌زا تبدیل شود.

در عین حال، الگو‌های اقلیمی مانند ال‌نینو گرم شدن و اقلیم مرطوب‌تر را در بخش‌هایی از خاورمیانه تقویت می‌کند. این عوامل دوگانه می‌توانند بارندگی بیشتری به خصوص در مناطق گرم‌تر ایجاد کند. در امارات متحده عربی، بارورسازی ابر‌ها بیش از ۲۰ سال است انجام شده است. این کشور قصد دارد در سال ۲۰۲۴ حدود ۳۰۰ ماموریت بارورسازی ابر‌ها انجام دهد.

این برنامه برای امارات متحده عربی حیاتی شده است، زیرا تغییرات اقلیمی و رشد سریع جمعیت منابع آب طبیعی در این کشور خشک را تحت فشار قرار داده و آن را وادار می‌کند تا به شدت به نیروگاه‌های آب شیرین‌کن و نمک‌زدایی، انرژی‌بر، متکی باشد. البته اثر چنین فناوری در تحریک توفان ۲۸ فروردین در امارات بعید به نظر می‌رسد، چراکه بارورسازی ابر‌ها قادر به چنین اثر‌های گسترده‌ای نیست. شرایط برای باروری ابرها، زمانی مناسب است که بخار آب زیادی در جو باشد.

توفان‌های شدیدتر باران‌زا می‌تواند باعث سیل‌های قابل‌توجهی در شهر‌هایی می‌شود که به ویژه در دهه‌های اخیر در حاشیه خلیج‌فارس توسعه یافته‌اند و به نظر می‌رسد فاقد زیرساخت‌های مناسب برای مقابله با شرایط بحرانی آب و هوایی هستند: مانند دوبی، ابوظبی، دوحه و منامه.

در آب و هوای بیابانی باران‌های شدید ناگهانی به سرعت دره‌ها و مناطق بدون پوشش گیاهی متراکم و خاک‌های جاذب به صورت سیلاب فرا می‌گیرد. جذب آب در زمین که در سیلاب معمولا بسیار کم رخ می‌دهد، موجب می‌شود تا فشار بر مخازن محدود زیرزمینی و اتکا به نیروگاه‌های نمک‌زدایی تشنه انرژی کاهش یابد. منابع آبی شیرین زیادی در منطقه وجود ندارد. برای سامانه‌های تامین آب شیرین، با وابستگی بیشتر به نمک‌زدایی، محدودیت‌های اقتصادی و محیط‌زیستی وجود دارد. کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس باید با همکاری به سرعت خود را برای استفاده حداکثری از باران‌های آینده و در عین حال اجتناب از سیلاب احتمالی، آماده کنند و وفق دهند. این شامل توسعه بهره‌برداری همه کشور‌های منطقه از زهکشی بهتر، کنترل سیلاب، توسعه سامانه‌های تغذیه آب زیرزمینی و منابع بارورسازی ابر‌ها است.