به نقل از «خبرگزاری برنا»

نسخه خوراکی برای بیماری پوستی صدفک

تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۳۶۱۴۸

به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ سوریازیس یک بیماری پوستی است که تقریبا 2 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. علامت اصلی این شرایط وصله های پوستی قرمز و تحریک شده با پلاک ها یا پوسته های سفید است.

 در حال حاضر، درمان قطعی برای سوریازیس وجود ندارد و در شرایطی که تغییر عادات غذایی نمی توانند به درمان این شرایط کمک کنند، اما می توانند در کاهش علائم نقش داشته باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چگونگی کنترل سوریازیس و ارتباط آن با رژیم غذایی

ایجاد برخی تغییرات در رژیم غذایی می تواند به کنترل علائم سوریازیس کمک کند. مطالعه ای که در ماه مه سال 2017 در نشریه Dermatologic Therapy منتشر شد، رژیم غذایی بیش از 1,200 نفر از اعضای بنیاد ملی سوریازیس آمریکا را مورد تجزیه و تحلیل قرار دارد. نتایج نشان داد که برخی غذاها سوریازیس را تشدید می کنند، در شرایطی که برخی دیگر علائم را کاهش می دهند.

به طور کلی، بیشتر افرادی که در این مطالعه حضور داشتند رژیم غذایی زیر را دنبال می کردند:

- فاقد گلوتن

- مصرف الکل کم یا پرهیز کامل از الکل

- افزایش مصرف سبزیجات و ویتامین D

به طور همزمان، درصد زیادی از شرکت کنندگان مدعی بودند که رژیم های غذایی خاص برای کنترل سوریازیس را دنبال کرده و به نتایج خوبی دست یافته اند. پر تکرارترین رژیم هایی که آنها مدعی بودند به بهبود سوریازیس کمک کرده اند شامل رژیم غذایی پاگانو، یک رژیم غذایی وگان، و رژیم غذایی پالئو شده و برخی رژیم های غذایی با تکرر کمتر شامل رژیم های غذایی مدیترانه ای، گیاهخواری، فاقد گلوتن، و کم کربوهیدرات/پر پروتئین بودند.

مطالب پیشنهادی:

حشره بخورید تا سرطان نگیرید

فقر ویتامین دی چه بلای بر سرمان می آورد؟

شانس افزایش قد تا چه سنی است؟

آیا ویتامین D خطر بروز دیابت را کاهش می‌دهد

از بین بردن افسردگی با راهکاری جدید

غذاهای توصیه شده برای کمک به کنترل سوریازیس

در ادامه فهرستی از مواد غذایی بر اساس توصیه های تغذیه ای منتشر شده در نشریه JAMA Dermatology ارائه شده اند.

میوه ها و سبزیجات

مواد غذایی گیاهی که در ادامه به آنها اشاره شده است، برای کنترل سوریازیس مواد مغذی ضروری مانند ویتامین A، آنتی اکسیدان ها، روی، سلنیم، و منیزیم را به رژیم غذایی شما اضافه می کنند. از جمله میوه ها و سبزیجاتی که باید به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- هویج

- فلفل دلمه ای

- کدو تنبل

- اسفناج

- بروکلی

- آووکادو

- زردآلو

- انبه

- تمشک

- بلوبری

- شاه توت

اسیدهای چرب امگا-3

اسیدهای چرب امگا-3 به واسطه خواص ضد التهاب خود شناخته شده اند. آنها به طور کلی گزینه های خوبی برای افزودن به رژیم غذایی هر فردی هستند. از جمله مواد غذایی سرشار از اسیدهای چرب امگا-3 می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ماهی های چرب مانند سالمون، ساردین، و خالمخالی

- غذاهای دریایی

- مغزدانه ها

- حبوبات مانند سویا و نخود

غذاهای تهیه شده از غلات کامل

مصرف فیبر و پروبیوتیک ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اگر قصد دارید بدن شما مواد مغذی را به خوبی جذب کند، باید سلامت روده خود را حفظ کنید.

از این رو، مصرف غذاهای تهیه شده از غلات کامل و کاهش مصرف غذاهایی که از آرد سفید تهیه شده اند، توصیه شده است. مواد غذایی تهیه شده از غلات کامل از محتوای فیبر بیشتر برخوردار هستند و همچنین منبع خوبی برای مواد معدنی محسوب می شوند.

شما می توانید برنج قهوه ای، جو دوسر، و دیگر غلات کامل را به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید. برای افزایش مصرف پروبیوتیک ها نیز مصرف کفیر و ماست را در برنامه غذایی خود جای دهید.

ویتامین D

برخی مطالعات نشان داده اند که افزودن ویتامین D به رژیم غذایی می تواند به کنترل بیماری های التهابی، مانند سوریازیس کمک کند. در همین راستا، شما می توانید مصرف مواد غذایی مانند ماهی های چرب، تخم مرغ و دانه های آفتابگردان را مد نظر قرار دهید.

غذاهایی که باید از آنها پرهیز کنید

بیشتر غذاهایی که در ادامه به آنها اشاره شده است نیازی نیست تا به طور کامل از رژیم غذایی شما حذف شوند. برای برخی مواد غذایی کاهش مصرف یا مراقبت بیشتر درباره میزان مصرف توصیه شده است.

الکل

داده های قطعی درباره نیاز به ترک کامل الکل برای افرادی که از سوریازیس رنج می برند، وجود ندارند. با این وجود، برخی مطالعات نشان داده اند که روش های درمان سوریازیس زمانی که با الکل ترکیب می شوند از کارایی کافی برخوردار نیستند.

اگر داروهای مصرفی شما حاوی متوتروکسات یا اسیترتین است، احتمالا باید به طور کامل از مصرف الکل پرهیز کنید.

غذاهای فرآوری شده و قندهای پالایش شده

سوریازیس یک بیماری التهابی است. بر همین اساس، برای کمک به کنترل آن، حذف غذاهای فرآوری شده که ارزش غذایی کمی دارند، مانند مارگارین، سوپ های آماده، نوشابه ها، و سس ها توصیه شده است.

گوشت قرمز

متخصصان معمولا به افراد مبتلا به سوریازیس توصیه می کنند تا گوشت قرمز کمتری از رژیم غذایی خود دریافت کنند و به ویژه، از تکه های چرب گوشت پرهیز کنند. این نوع از گوشت ها می توانند موجب افزایش تعداد سیتوکین ها شوند که موجب تشدید علائم سوریازیس می شود.

قهوه و شیر

همانند گوشت قرمز، این نوشیدنی ها نیز تعداد سیتوکین ها را در بدن افزایش می دهند که پروتئین های سلولی مسئول تنظیم التهاب هستند. از این رو، اگر به سوریازیس مبتلا هستید، بهتر است از مصرف منظم قهوه و شیر پرهیز شود.

آیا رژیم فاقد گلوتن به کنترل سوریازیس کمک می کند؟

برخی مطالعات نشان داده اند که افراد بسیاری که از سوریازیس رنج می برند، ممکن است به گلوتن نیز آلرژی داشته باشند. در شرایطی که برخی مطالعات ارتباط بین این دو را نشان داده اند، اما نتایج مطالعات در این زمینه یکدست نیست.

در شرایطی که برخی متخصصان خواستار حذف گلوتن از رژیم غذایی به عنوان اقدامی پیشگیرانه هستند، برخی پژوهش ها نشان داده اند که در صورت عدم ابتلا به بیماری سلیاک، این می تواند اقدامی منفی باشد. با پزشک خود درباره این که دنبال کردن یک رژیم غذایی بدون گلوتن برای شما مفید خواهد بود یا خیر مشورت کنید.

چربی ها

یک رژیم غذایی التهاب آفرین یا یک رژیم غذایی سرشار از چربی های اشباع و ترانس می تواند موجب تشدید علائم سوریازیس شود. از این رو، مصرف کم چربی ها توصیه شده است.

سخن پایانی

رژیم غذایی شما نمی تواند سوریازیس را درمان کند، اما می تواند در تسکین علائم این بیماری نقش داشته باشد. با پزشک یا متخصص تغذیه خود درباره بهترین تغییرات غذایی که می توانند به کنترل این شرایط کمک کنند، صحبت کنید.

یک رژیم غذایی متعادل و سالم همراه با انجام ورزش و دنبال کردن عادات سالم نه تنها می تواند به کنترل علائم سوریازیس کمک کند، بلکه سلامت کلی و کیفیت زندگی شما را بهبود می بخشد.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: جهان رژیم غذایی سلامت میوه ها و سبزیجات ویتامین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۳۶۱۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علت عجیب کهیرهای پوستی

به گزارش همشهری آنلاین، «بث استرنلیب» برای حدود دو دهه از زندگیش درگیر دوره‌هایی از یک بیماری شبیه به آنفلوانزا بود که با سردرد و درد شکمی شروع می‌شد و با خستگی و درد عضلانی و اسهال ادامه می‌یافت. اما در آخرین حمله بیماری دانه‌های قرمز پوستی در طول یک روز تمام شکم او را فرا گرفت.

او که مربی یوگا و مراقبه بود و در برنامه کنترل درد کودکان در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس (یواس‌ال‌ای) کار کرده بود، آزمایش‌های فراوانی داده بود، اما هیچکدام آن‌ها نتوانسته بودند دلیل این بیماری ناشناس را روشن کنند که دو تا سه بار در سال او را دچار خود می‌کرد و هر دوره آن برای پنج روز به طول می‌انجامید.

بیماری او در سال ۲۰۰۴ پس از ۱۷ سال شدیدتر شد، یعنی با شمار حملات سالانه آن بیشتر شد و در فاصله این حملات هم حال او کاملاً بهبود پیدا نمی‌کرد.

علت شگفت‌انگیز و بسیار غیرمعمول بیماری استرنلیب، سرانجام پس از یک عمل جراحی که او را در نهایت درمان کرد، شناسایی شد.

استرنلیب بعدها گفت: «خوب بود که شکمم قرمز شد زیرا توجه پزشکانم را به خود جلب کرد. یک چیزی واقعاً اشکال داشت اما هیچ کس تصور علتی را که بعد پیدا شد، نمی‌کرد.»

یک آنفلوانزای بد

اولین حمله این بیماری در دسامبر ۱۹۸۷، دو هفته پس از تولد دومین فرزند استرنلیب رخ داد. استرنلیب که در آن زمان ۳۷ سال داشت، می‌گوید: «من بیشتر از همیشه مریض شدم. فصل آنفلوانزا بود و آن سال یک فصل بد آنفلوانزا داشت» بنابراین پزشکان بیماری او را به آنفلوانزا نسبت دادند.

شش ماه بعد این بیماری عود کرد و این الگوی بروز شانه‌ها ادامه یافت.

در ابتدا استرنلیب توجه زیادی به نقاط قرمز کوچکی که شکم او را پوشانده بود نداشت. بثورات شبیه آفتاب‌سوختگی بود اما خارش یا درد نداشت. پزشکان در نهایت به این نتیجه رسیدند که این دانه‌ها کهیر هستند، یک بیماری پوستی رایج که می‌تواند به عنوان یک واکنش آلرژیک به غذا یا دارو رخ دهد. اما اغلب علت آن هرگز کشف نمی‌شود.

پزشک مراقبت‌های اولیه او را به یک روماتولوژیست (متخصص بیماری‌های دستگاه ایمنی) ارجاع داد، یک پزشک متخصص در درمان بیماری‌های خودایمنی که او را برای چندین سال ویزیت کرده بود. او دستور آزمایش خون را داد و نتیجه آزمایش به عقیده او نشانه وجود یک اختلال خودایمنی نامشخص بود که در آن بدن به اشتباه به خود حمله می‌کند.

در طول سال‌ها، استرنلیب متوجه شده بود که به نظر می‌رسد این دوره‌های حمله بیماری در دوره‌های استرس «چه خوب و چه بد» ازجمله مسافرت، مهمانی و خواب بسیار کمتر رخ می‌دهند. او گفت: «من فکر می‌کردم باید یک مؤلفه روان‌شناختی داشته باشد.»

او یاد گرفت که این حملات را در زندگی خود بگنجاند، با خیال راحت از اینکه هیچ کس چیز جدی پیدا نکرده است. او امیدوار بود که پزشکان بفهمند چه مشکلی وجود دارد تا بتوانند هر آنچه را که هست درمان و ریشه‌کن کنند.

تاریخچه سفر

آرامش استرنلیب در سال ۲۰۰۵، به دلیل تشدید بیماری‌اش وی از بین رفت.

او در آن تابستان به شدت بیمار شد و بهبود نیافت. تب او به طور دوره‌ای به ۴۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسید و او از تعریق شدید شبانه و همچنین ضعف و خستگی شدید رنج می‌برد. او حدود ۷ کیلوگرم وزن کم کرد و از آنجایی که قادر به کار نبود، بیشتر وقت خود را در رختخواب یا روی مبل می‌گذراند. دانه‌های پوستی که به شکمش محدود شده بود به گردن و تنه‌اش سرایت کرد. آزمایش‌های خون میزان بالایی از التهاب و تعداد بالای گلبول‌های سفید خون را نشان داد.

استرنلیب شروع به مراجعه به گروه جدیدی از متخصصان کرد. یک پزشک بیماری‌های عفونی تاریخچه سفر او را بررسی کرد که شامل سفری در سال‌ها قبل به هند بود و در نهایت وجود مالاریا و سایر عفونت‌های انگلی در او را رد کرد. پزشکان تشخیص‌های مختلفی ازجمله «تب با منشأ ناشناخته» را که می‌تواند با برخی بیماری‌های خودایمنی مرتبط باشد، در نظر گرفتند و کنار گذاشتند، ازجمله این بیماری‌ها: «تب مدیترانه‌ای خانوادگی»، یک اختلال ژنتیکی ارثی که باعث تب و التهاب مکرر می‌شود. و همچنین عفونت با اچ‌آی‌وی و ویروس‌های هپاتیت.

به این ترتیب عفونت و آلرژی به عنوان علل احتمالی مطرح شد. رافی تاچجیان، یکی از دستیاران بخش آلرژی و ایمنی‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس و یکی از پزشکانی که استرنلیب با آنها مشورت کرده بود، گفت که وجود کهیرهای مکرر بعید به نظر می‌رسید او دچار آلرژی باشد.

او گفت: «کهیر معمولاً ۲۴ ساعت طول می‌کشد و به این شکل مزمن نمی‌شود...ما باید عمیق‌تر به هر چیز غیرعادی نگاه می‌کردیم. ... به نظر می‌رسید که چیزی در جایی با تحریک دستگاه ایمنی باعث ایجاد این تب بالا می‌شود.»

او افزود: «ما این حالت را در سینوزیت‌ها می‌بینیم که آنتی‌بیوتیک‌ها به بافت عفونی نمی‌رسند» که منجر به یک عفونت طول‌کشنده می‌شود که ریشه‌کن کردن آن با دارو عملاً غیرممکن است.

سی‌تی‌اسکن که به‌وسیله پزشک متخصص بیماری‌های عفونی تجویز داده شد، فیبروم‌های متعدد رحمی را نشان داد: فیبروم‌ها تومورهای خوش‌خیم رایج رحم هستند که نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه مشکلی ایجاد کنند. اسکن نشان داد که یکی از فیبروم‌ها بسیار بزرگ شده است و احتمالاً در حال انحطاط و مرگ بافتی (دژنراسیون و نکروز) است. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که تومور جریان خون خود را از دست بدهد.

فیبرومی که دستخوش انحطاط و مرگ بافتی است، ممکن است در ابتدا به سرعت افزایش حجم پیدا کند، اما پزشکان همچنین نگران احتمال ابتلا به سرطان نادری مانند لیومیوسارکوما بودند که در عضلات صاف ازجمله در بافت رحم رشد می‌کند. هیچ‌یک از پزشکان او، ازجمله جسیکا اشنایدر، متخصص زنان جدید بیمار، نمی‌دانستند که آیا بیماری طولانی‌مدت او و این فیبروم‌ها مرتبط هستند یا خیر.

و چه توضیحی برای کهیرهایی که با فیبروم یا این سرطان مرتبط نیستند، می‌توان دید»

اشنایدر، یکی از اعضای گروه پزشکی سدراس- سینایی می‌گوید: «به ‌نظر نمی‌رسید که فیبروم باعث این عارضه شده باشد، اما این توده یک فیبروم معمولی به نظر نمی‌رسید و من توصیه کردم آن را بیرون بیاوریم.» استرنلیب با اینکه نگران بود که حتی پس از برداشتن رحم همچنان بیمار باشد، با عمل موافقت کرد.

دکتر اشنایدر در یک عمل جراحی در دسامبر ۲۰۰۵ هشت فیبروم رحم او را برداشت. اندازه بزرگ‌ترین آنها ۱۱ سانتی‌متر بود، به اندازه یک گریپ‌فروت بزرگ.

اشنایدر نزدیک به ۲۰ سال بعد به وضوح ویژگی‌های منحصربه‌فرد این فیبروم خاص را به یاد می‌آورد. او گفت که معمولاً فیبروم یک توپ عضلانی جامد است، اما این یکی پر از چرک بود که وقتی چاقوی جراحی آن را لمس کرد به طرز انفجاری فوران کرد.

اشنایدر می‌گوید: «واقعاً دیوانه‌کننده بود.» او برای بیمار آنتی‌بیوتیک تجویز کرد و نمونه‌ای برای کشت دادن گرفت که برای تجزیه‌وتحلیل به آزمایشگاه آسیب‌شناسی فرستاد.

تاچجیان به یاد می‌آورد که اشنایدر درست پس از اتمام عمل جراحی با او تماس گرفت تا آنچه را که پیدا کرده است به او بگوید.

تاچجیان گفت: «من فکر می‌کردم که «باید بدانیم چطور این توده چرک ایجاد شده است». او می‌گوید: «ما دعا می‌کردیم علت اصلی بیماری او هر چه که هست، این جراحی مشکل او را حل کند. اما فقط گذشت زمان می‌توانست پاسخ ما را بدهد.»

یک آشیانه زیبا

چند هفته بعد به اولین سؤال پاسخ داده شد. کشت یک سویه ناشناخته از باکتری سالمونلا را نشان داد، یک عفونت باکتریایی رایج که معمولاً به‌وسیله غذای آلوده ایجاد می‌شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا تخمین می‌زند که سالانه بیش از ۱.۳ میلیون مورد بیماری در این کشور ایجاد می‌کند و منجر به بستری شدن بیش از ۲۶۰۰۰ در بیمارستان و ۴۲۰ مرگ می‌شود. تاچجیان گفت، نه استرنلیب و نه پزشکان او نمی‌دانستند که او چگونه یا چه زمانی به سالمونلا مبتلا شده است، که در صورت استقرار یافتن در روده، کهیر ایجاد می‌کند.

در مورد استرنلیب، باکتری تنها وارد یک فیبروم شده بود. هفت فیبروم دیگر فاقد سالمونلا بودند.

تاچجیان که در سانتا مونیکای کالیفرنیا طبابت می‌کند و دانشیار بالینی پزشکی و اطفال در دانشکده پزشکی دیوید گفن دانشگاه یواس‌ال‌ای است، گفت: «احتمالاً باکتری در دستگاه گوارش تکثیر کرده بود و به فکر افتاده بود ک «اینجا یک لانه خوب برای من است».

اما طول مدت عفونت استرنلیب، محل آن در یک فیبروم رحم و کهیرهای مکرر، این مورد را به یک «فاسینوما» تبدیل کرد – یک اصطلاح عامیانه پزشکی برای یک مورد بیماری غیرمعمول و غیرمعمول جالب، عارضه‌ای که با کشف منبع آن عجیب بودنش بیشتر شده بود.

اشنایدر گفت: «من مدام از پزشکان مسن‌تر می‌پرسیدم که آیا تابه‌حال چنین چیزی را دیده‌اند یا خیر، و آنها گفتند که ندیده‌اند. جست‌وجوی مجلات پزشکی که توسط تاچجیان انجام شد چیزی مشابه پیدا نکرد.»

منشا عفونت با سالمونلا چه بود

از آنجا که سالمونلا یک بیماری عفونی است که باید گزارش داده شود، به مقامات بهداشتی کالیفرنیا در این مورد اطلاع داده شد.

چند ماه پس از عمل، استرنلیب با یک پرستار بهداشت عمومی با خبرهای حیرت‌آور ملاقات کرد: عفونت او نه در غذا، بلکه در یک خزنده ردیابی شده بود.\

لاک‌پشت‌ها به عنوان منبع باکتری سالمونلا شناخته می‌شوند و به و این یکی از دلایلی است که فروش لاک‌پشت‌های کوچک به دلیل خطراتی که برای کودکان خردسال ایجاد می‌کنند، ممنوع شده است. خزندگان دیگر ازجمله مارها، قورباغه‌ها و مارمولک‌ها نیز ناقل این باکتری هستند، به همین دلیل است که مقامات بهداشت عمومی بر اهمیت شستن دست‌ها پس از لمس آنها تأکید می‌کنند.

اما استرنلیب گفت که خانواده او هرگز خزنده خانگی نداشتند. از آنجایی که علائم او اندکی پس از زایمان شروع شده بود. پزشک بیماری عفونی استرنلیب مشکوک شد که او ممکن است عفونت را در بیمارستان، احتمالاً از یکی از کارکنان، گرفته باشد. دستگاه ایمنی بدن مادر در دوران بارداری و قبل از زایمان مهار می‌شود تا از دفع جنین جلوگیری شود.

استرنلیب، که به مغز خود فشار آورده بود تا به یاد آورد که آیا در طول دو دهه پیش آیا در معرض خزندگان بوده است یا نه، گفت که احتمال دیگر این بود که عفونت از یک خزنده خانگی در مهدکودکی که پسر ۴ ساله‌اش در آن زمان تحصیل می‌کرد، منتقل شده باشد. اما او افزود که او هرگز خزنده‌ای را به خانه نیاورده بود و به یاد نمی‌آورد که در مدرسه پ شر از چنین حیوانات خانگی نگهداری شده باشد.

اشنایدر گفت که او تقریباً بلافاصله پس از عمل جراحی شروع به بهبودی کرد و هرگز حمله دیگری نداشته است. پزشکان این جراحی را یک درمان‌کننده او دانستند.

تاچجیان گفت که او مشکوک است که استرنلیب در یک محیط بیمارستانی دچار این عفونت شده باشد و افزود که او شانس آورد که در آن زمان تحت عمل جراحی قرار گرفت. اگر فیبروم پاره می‌شد، استرنلیب دچار «سپتی‌سمی» می‌شد، یک عفونت بالقوه کشنده که ناشی از ورود باکتری به جریان خون است.

تاچجیان، اشنایدر و دو پزشک دیگر در سال ۲۰۱۰ گزارشی از مورد او در مجله «بیماری‌های زنان و زایمان» منتشر کردند. تاچجیان گفت هدف آنها هشدار دادن به سایر پزشکان بود تا کهیرهای روی پوست شکم را نشانه احتمالی عفونت لگنی در حال گسترش بدانند.

او گفت: «انتشار چنین گزارش‌هایی لازم است تا پزشک بعدی که با چنین علائمی مواجه می‌شود سریعاً تصویربرداری از شکم و لگن را انجام دهد.»

کد خبر 844766 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها مجله راز‌های زندگی خبر مهم پوست بیماری - عفونت پزشکی