به نقل از «اکوفارس»

علت بی حسی و سوزن سوزن شدن دست ها چیست؟

تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۶۲۳۱۶

به عنوان مثال ممکن است بر اثر وارد آمدن فشار به عصب ها بروز کند که معمولا زمانی رخ می دهد که سر خود را برای مدت طولانی روی دستتان قرار می دهید یا پاهایتان را برای مدت زیادی روی هم می اندازید. در هر دو مورد مور مور شدن و سوزن سوزن شدن که معمولا بدون درد است، بروز کرده که با رفع فشار از روی دست و پا برطرف می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  دستان شما دارای برخی از حساس ترین گیرنده های لمسی در بدن شما هستند و همه گیرنده های لمسی به وسیله یک شبکه عصبی به مغز شما متصل می شوند.   اگر حتی یکی از اعصاب دست آسیب ببیند، مغز شما ممکن است هیچ کدام از اطلاعات حسی را از دستان شما دریافت نکند. نتیجه؟ شما در دست یا انگشتان دست تان احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی می کنید.

دلایل زیادی برای بی حسی دست ها وجود دارد. به هر حال شما نباید این علامت را نادیده بگیرید:

سندرم تنیس البو یا آرنج تنیس باز: اگر یک تنیسور یا گلف باز هستید، یا فعالیتی می کنید که نیاز به چرخش تکراری دست، مچ دست یا آرنج دارید، شما در معرض خطر این سندرم هستید. به گفته متخصصان انجمن آمریکایی جراحی دست، این سندرم منجر به تضعیف تاندون های آرنج می شود. این سندرم همراه با درد در آرنج یا ساعد است، اما نشانه های اولیه آن همراه با سوزن سوزن شدن و بی حسی دست ها خواهد بود.

سندرم تونل کارپال: یکی از شایع ترین علل بی حس شدن دست ها، سندرم تونل کارپال است. سندرم تونل کارپال در اثر فشرده شدن عصب مدین در مچ بوجود می آید که این ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. برای نمونه، این فشره شدن ممکن است در اثر ضربه باشد مثلا در اثر شکستگی انتهای ساعد و یا در اثر خم و راست کردن تکراری و طولانی مدت مچ دست و انگشتان. ابتلا به این سندرم برای کسانی که مدت های طولانی با کامپیوتر کار می کنند، معمول است. معمولا جراحی برای تسکین این عارضه توسط پزشک پیشنهاد می شود.
اختلالات تیروئید: تیروئید شما غده ای پروانه ای شکل است که مسئولیت انواع فرآیندهای بدن را بر عهده دارد. کم کاری تیروئید در این میان می تواند به اعصابی که اطلاعات بین مغز و نخاع با سایر نقاط بدن را حمل می کند، آسیب برساند. اگر بی حس شدن انگشت ها را به همراه سایر علائم از جمله ریزش مو، افزایش وزنف احساس سردی مداوم تجربه می کنید، حتما با پزشکتان برای تشخیص اختلالات تیروئید در تماس باشید.

مصرف برخی داروها: مصرف برخی داروها همراه با عوارض جانبی از جمله بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا است. شایع ترین این داروها عبارتند از داروهای شیمی درمانی یا داروهای اچ آی وی/ایدز. اما سایر داروهای رایج مانند داروهای فشار خون یا درمان های پوستی و یا برخی آنتی بیوتیک ها نیز می توانند منجر به این علائم شوند. اگر با مصرف دارو دچار بی حسی در دست ها می شوید، با پزشکتان در مورد تغییر دارو یا کاهش دوز آن مشورت کنید.

کمبود ویتامین ب 12: بدن شما از طریق گوشت، تخم مرغ و لبنیات، ویتامین ب 12 را برای جذب می کند. این ویتامین برای عملکرد اعصاب و تولید گلبول های قرمز خون ضروری است. کمبود این ویتامین منجر به کمخونی ناشی از فقر ویتامین ب 12 می شود. علائم این کم خونی عبارتند از خستگی، عدم تعادل، تنگی نفس، دست و پاهای سرد، سردرد و بی حس شدن دست ها. اگر علائم غیر معمولی دارید و یا یک رژیم گیاهی سخت را دنبال می کنید، یا یک وضعیت بهداشتی دارید که جذب مواد مغذی را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند بیماری سلیاک یا کرون، با پزشک خود در مورد مصرف B12 خود صحبت کنید.
سندرم گیلن باره: این سندرم یک اختلال خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به اعصاب شما حمله می کند و باعث سوزن سوزن شدن و خارش دست ها می شود. محققان دقیقا مطمئن نیستند که چرا این سندرم ایجاد می شود. سندرم گیلن باره در هر سنی و هر جنسی بروز می کند و اغلب به دلیل ابتلا به بیماری های تنفسی، آنفلوآنزای معده و یا سایر بیماری های عفونی است. سایر علائم این سندرم عبارتند از احساس بی قراری در انگشتانف ضعف پاها، راه رفتن غیر متعارف، افزایش ریتم قلب، تضعیف کنترل مثانه و یا روده.
دیابت: بی حسی انگشتان دست می تواند ناشی از آسیب عصبی مرتبط با دیابت باشد. در واقع دیابت یکی از شایع ترین علل نوروپاتی محیطی است.       

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۶۲۳۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم درس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام