شوک تب شالیزار به مازنیها
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۰۹۸۲۷
به گزارش خبرنگارایرنا، نقطه زمانی نگران کننده برای شیوع بیماری تب شالیزار در مازندران از ماه اردیبهشت همزمان با گرم شدن هوا و اوج گیری کشت برنج است و تا زمان برداشت محصول این نگرانی وجود خواهد داشت. علت این که از این دوره زمانی به عنوان آغاز و پایان نگرانی یاد می شود، این است که مشابهت بیماری تب شالیزار با آنفلوانزا باعث شده تا توسط بیماران و خانواده هایشان جدی گرفته نشود و این بی خیالی گاهی نیز به قیمت جان فرد مبتلا تمام شد؛ مانند مرگ دو کشاورز مازنی در سال های 95 و 96 که در بابلسر و امیرآباد رخ داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بر اساس گزارش مرکز بهداشت مازندران ، امسال تاکنون 140 بیمار مشکوک به تب شالیزاری در استان شناسایی شدند که از این تعداد حدود 70 نفر تجویز بستری شدن در بیمارستان دریافت کردند و پس از انجام آزمایشات لازم مشخص شد که 12 نفر واقعا به تب شالیزار مبتلا هستند.
مرکز بهداشت مازندران احتمال می دهد تعداد دیگری از بیماران مبتلا به تب شالیزار در استان وجود داشته باشند که به دلیل مشابهت این بیماری با آنفلونزا تاکنون پیگیر درمان خود نشده اند.
علایم تب شالیزار
لپتوسپیروزیس یا تب شالیزار بیشتر در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل همانند نواحی شمالی ایران شیوع می یابد. باکتری ابتلا کننده به این بیماری راههای متعددی برای ورود به بدن انسان دارد ولی مهم ترین راه آن از طریق نوعی انگل فنری شکل در آب است که از طریق پوست خراشیده، چشم و غشاهای مخاطی به ویژه در فصل بهار و تابستان وارد بدن می شود.
بیماری تب شالیزار فقط کشاورزان و شالیکاران را درگیر نمیکند بلکه کسانی که بدون رعایت مسائل بهداشتی با حیوانات در تماس هستند در معرض خطر این بیماری قرار دارند مانند صیادان، معدنچیان و قصابان . تب شالیزار به طور کلی از طریق تماس با آب، غذا و خاکی که با ادرار حیوانات وحشی و اهلی آلوده شده باشد، به افرادی که با این عناصر در تماس هستند، منتقل میشود. در حالت عادی و در صورت محافظت و مراقبت این بیماری منتقل نمیشود، اما اگر پوست زخمی و جراحت دیده یا اعضای مخاطی بدن مانند چشم، بینی و دهان در معرض و تماس با عناصر آلوده قرار گیرد، بیماری به فرد منتقل میشود.
این بیماری طیف وسیعی از علائم را بروز میدهد. علائم اولیه این بیماری مشابه آنفولانزا است و به همین دلیل هم تشخیص اولیه آن حتی توسط پزشک در صورت انجام نشدن آزمایشات لازم مشکل است در حالی که در بسیاری از موارد عدم تشخیص درست و بموقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن میشود.
علایم این بیماری گاهی با مننژیت هم اشتباه گرفته می شود به خاطر این که با تب، لرز و سردرد شدید همراه می شود. سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز، درد شکم، صدای غیرطبیعی ریه، درد استخوان، ورم ملتحمه (التهاب و قرمزی چشم)، بزرگ شدن غدد لنفاوی، بزرگ شدن طحال و کبد، سفتی ماهیچهها و بثورات جلدی از جمله علایمی است که اگر در این فصل سال به سراغ فردی آمد فوری باید به پزشک مراجعه کند و تحت درمان قرار گیرد.
مهم ترین علامت این بیماری تب بالا به صورت ناگهانی، دردهای عضلانی به ویژه درد کمر، سردرد، ساق پا و پشت چشم است . البته در 90 درصد موارد فرد بیمار بدون هیچگونه عارضهای بهبود پیدا میکنند ولی 10 درصد از بیماران به نوع شدید تب شالیزار مبتلا میشوند که در این وضعیت عوارض بعدی مانند گرفتگی کبدی، زردی چشم، تنبلی و نارسایی کلیه، دفع نامناسب، بالارفتن سموم بدن، کاهش پلاکت خون، گرفتگی ریوی و خونریزی مغزی به سراغ بیمار می آید.
اگر چه گفته می شود سابقه شناسایی بیماری تب شالیزار در ایران به حدود 65 سال پیش برمی گردد، ولی شناسایی آن در استان مازندران مربوط به سال 82 است و از آن سال به بعد هم اطلاع رسانی به صورت گسترده از طریق شبکه بهداشت و درمان و مراکز بهداشت روستایی و رسانه ها در دستور کار قرار گرفت تا کشاورزان و سایر افرادی که در معرض ابتلا قرار دارند، در دوره زمانی نگران کننده بیشتر مراقبت کنند.
تشخیص بیماری تب شالیزار در صورت مراجعه به پزشک و اظهار درست و بموقع اطلاعات نیازمند آزمایش خون و آزمایش اختصاصی از فرد بیمار است . یکی از شیوههای بسیار مناسب برای تشخیص این بیماری آزمایش " ام ای تی " است و در صورت مسجل شدن ابتلای فرد به تب شالیزار توسط پزشک ، با تجوز دارو و رعایت دستورالعمل های بهداشتی ، بیمار در طول یک هفته تا 10 روز بهبود می یابد.
برای بیماری تب شالیزار واکسنی وجود ندارد و بهترین راه پیشگیری ، رعایت موارد بهداشتی توسط کشاورزان و افرادی داست که در معرض این بیماری قرار می گیرند. دانستن اطلاعات در باره علایم بیماری کمک بزرگی به افراد در معرض خطر است تا بموقع به پزشک مراجعه کنند.
شناسایی 140 بیمار مشکوک
مدیر گروه بیماری عفونی مرکز بهداشت مازندران با اعلام این که تب شالیزاری از بیماری های اپیدمی در برخی استان های کشور از جمله استان های شمالی کشور و مازندران است ، گفت : همه ساله تعدادی از جمعیت استان به این بیماری که شباهات زیادی به آنفلونزا دارد، مبتلا می شوند.
دکتر محمدرضا پارسایی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: اگر بیماران مبتلا به تب شالیزاری به موقع به پزشک برای درمان مراجعه نکنند، مشکلاتی متوجه سلامتیشان می شود که گاهی به به مرگ می انجامد در حالی که با مراجعه بموقع به پزشک بیماری به راحتی قابل درمان است.
وی توضیح داد: بیماری تب شالیزار در ۱۵ تا ۴۰ درصد افراد بدون علامت ، ۶۰ تا ۸۰ درصد علائم خفیف بروز می دهد و تنها در درصد اندکی به شکل زردی و یرقان بروز پیدا میکند.
دکتر پارسایی یکی از نگرانی های مراکز بهداشتی و درمانی استان مازندران در ارتباط با این بیماری را مراجعه دیرهنگام به مراکز درمانی برشمرد و توصیه کرد : افراد در صورت داشتن یکی از علایم این بیماری که شامل تب، لرز، سردرد، استفراغ و درد عضلانی به پزشک معالج خودشان مراجعه کنند.
وی افزود: تاکنون در استان 140 بیمار مشکوک به تب شالیرزاری شناسایی شدند و نمونه بیماری در 12 بیمار مثبت بود و افزون بر 70 نفر نیز در بیمارستان و مراکز درمانی استان بستری شدند.
به گفته وی کارگران شالیزاری و آببندان، صیادان و حتی کارگران کشتارگاهها و معادن از گروههای در معرض خطر محسوب می شوند.
اگرچه آماری از مبتلایان به بیماری تب شالیزاری در سال گذشته وجود ندارد، ولی در سال 96 حدود 180 نفر در مازندران مشکوک به این بیماری شناسایی شدند که نمونه 50 بیمار مثبت اعلام شده بود و دو مورد نیز مرگ ناشی از این بیماری به ثبت رسید.
6982/1654
منبع: ایرنا
کلیدواژه: مازندران کشاورزی بهداشت و درمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۰۹۸۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عیادت بیمار، عیادت خداست
حجتالاسلام والمسلمین عیسی عیسیزاده، عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم: عیادت بیمار عیادت خداست؛ پیامبر اسلام(ص) فرمود: «خداوند در روز قیامت، بندهای از بندگانش را نکوهش میکند و میگوید: بنده من، چه مانع شد از اینکه مرا عیادت کنی وقتی که بیمار شدم؟ آن بنده در پاسخ عرض میکند: خداوندا، تو پاک و منزه هستی، تو پروردگار بندگان هستی، بیمار نمیشوی، درد و مرض نداری. خداوند میفرماید: برادر مؤمن تو بیمار شد و تو از او عیادت نکردی. سوگند به عزت و جلالم اگر او را عیادت میکردی، مرا هم در نزد او مییافتی و سپس من هم نیازمندیهای تو را برآورده میساختم و این از کرامتهای بنده مؤمن من است و من خدای بخشاینده و مهربان هستم.(محمد بن حسن حر عاملی؛ وسائل الشیعة؛ ج ۲، ص ۴۱)
رسول خدا(ص) فرمود: کسی که به عیادت بیمار میرود همیشه در میان رحمت الهی راه میرود تا بنشیند، آنگاه که نزد بیمار نشست غرق در رحمت خدا میشود.(حسین بن محمد تقی نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۲، ص ۷۸)
امام صادق(ع) فرمود: «هر کس بیمار مسلمانی را عیادت کند، خداوند هفتاد هزار فرشته را موکل میکند خانهاش را احاطه کنند و در آن تسبیح و تقدیس و تهلیل و تکبیر بگویند تا روز قیامت در حالیکه نصف عباداتشان برای عیادتکننده مریض است».(محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۱۲۰)
امام علی(ع) فرمود از پیامبر اسلام(ص) شنیدم که میفرمود: «شخصی که به عیادت برادر مسلمان خود میرود در میان میوههای چیده شده بهشتی راه میرود و هنگامی که نزد بیمار بنشیند رحمت خدا او را فرا میگیرد. اگر صبح به دیدن او برود ۷۰ هزار فرشته بر او دعا میکنند تا عصر و اگر عصر به دیدن او برود هفتاد هزار فرشته بر او دعا میکنند تا صبح.»(احمد بن محمد ابن حنبل، مسند، ج ۲، ص ۴۷)
از امام باقر(ع) روایت شده است که حضرت موسی(ع) در مناجاتش عرض کرد: «الهی بیان کن چقدر است ثواب عیادت کننده بیمار؟ خطاب رسید: موکل میگردانم ملکی را که عیادت کند او را از قبرش تا روز محشر.»(محمد بن علی ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۹۴)
امام صادق(ع) فرمود: هر مؤمنی اگر مؤمن بیماری را در اول صبح عیادت کند، هفتاد هزار فرشته او را مشایعت میکنند و زمانی که در نزد او نشست، رحمت الهی وجود او را فرا میگیرد و فرشتگان الهی برای او آمرزش میطلبند تا شب فرا رسد و اگر در شب عیادت کند باز هم همین حالت برای او خواهد بود تا صبح شود.(محمد بن یعقوب کلینی،؛ الکافی، ج ۳، ص ۱۲۰)
رسول خدا(ص) در آخرین خطبهای که قبل از وفاتشان خواندند فرمودند: «و کسی که به عیادت بیماری برود، به شماره هر قدمی که در این رابطه برمیدارد تا لحظهای که به خانه باز گردد، هفتاد میلیون گناه از نامه اعمال او پاک گردد.»(محمد بن علی ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۲۹۲)
امام صادق(ع) فرمود: کسی که برای رضای خدا، بیماری را عیادت کند، هر چیزی را بیمار برای او درخواست کند، خداوند برآورده خواهد کرد.(محمد بن علی ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۲۸۹)
همچنین ایشان فرمودند: از بیماران عیادت کنید و از آنان طلب دعا نمائید دعای بیماران مانند دعای فرشتگان قبول میشود.(علی بن حسن طبرسی، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص ۲۸۱)
آداب عیادت بیمارهر کاری که انسان انجام میدهد دارای آدابی است که طبعاً عیادت برادر مؤمن بیمار هم از آن مستثنا نیست، استراحت و آرامش از جمله نیازهای اساسی و نخستین یک بیمار بوده، در بهبودیاش تأثیر قابل توجه و شایانی دارد. از این رو عیادت کننده باید زمان دیدار را کوتاه کند، تا به استراحت بیمار، لطمهای وارد نشود.
امیر مؤمنان علی(ع) فرمود: پراجرترین بنده نزد خدا آن کس است که در وقت عیادت بیمار، کم بنشیند، مگر آنکه بیمار خود بخواهد و تقاضا کند.(محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۱۱۸)
گاهی از اوقات که انسان به عیادت بیمار میرود ممکن است از روی جهل و نادانی و جهات دیگر چندان بیمار را خسته کند که عیادت او از خود مرض رنج آورتر باشد؛ در همین رابطه امام صادق(ع) فرمود: عیادت کامل آنست که دستت را بر بازوی او نهی و زود بر خیزی، که عیادت احمق و پرحرف برای مریض از بیماری او سختتر است.(حسن بن فضل طبرسی، مکارم الأخلاق، ص ۳۶۰)
از امام صادق(ع) روایت شده که فرمودند: «برای درد چشم عیادت نباشد و عیادت در بیماری کمتر از سه روز نباشد و اگر خواهی یک روز در میان و یا دو روز در میان عیادت کن و اگر بیماری طولانی شد مریض را به اهل و عیالش بگذار.»(حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص ۳۶۰)
هدیه برای بیمار و رفتار عادی با اوهدیه دادن موجب دوستی و محبت میشود، کینهها را از بین میبرد و به امنیت اجتماعی کمک میکند. رسول خدا(ص) فرمودند: «به همدیگر هدیه بدهید که بین شما موجب محبت میشود و کینهها را از بین میبرد.»(محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۵، ص ۱۴۴)؛ در حدیث دیگری از ایشان آمده است: «به یک دیگر هدیه بدهید تا رشته محبتتان استوار شود زیرا هدیه محبت را بیافزاید و کینه و کدورت را از میان ببرد.» (ابوالقاسم پاینده، نهجالفصاحة، ص ۳۹۲)
یکی از غلامان امام ششم(ع) گوید: «یکی از غلامان حضرت مریض شد ما جمعی از غلامان برای عیادتش بیرون شدیم در راه به امام(ع) برخوردیم، پرسید کجا میروید؟ گفتیم به عیادت فلان؛ فرمود بایستید، ایستادیم، فرمود: آیا سیب یا گلابی یا کمی عطر یا یک قطعه عود، برای هدیه برداشتهاید؟ گفتیم نه چیزی از اینها همراه ما نیست، فرمود: مگر نمیدانید که بیمار از هر چیزی که برایش برده شود احساس راحت میکند.» (حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص ۳۶۰)
نکته دیگری که در آداب عیادت بیمار باید رعایت شود کیفیت برخورد با اوست که باید همراه با اظهار محبّت و ملاطفت باشد. در اینباره نیز روایاتی رسیده است. پیامبر رحمت(ص) فرمود: «عیادت کامل آن است که عیادتکننده دست روی بدن بیمار گذاشته و حال او را بپرسد.» (محمد بن حسن طوسی؛ الأمالی؛ ص ۶۳۹)؛ امام صادق(ع) به مردی که دوست بیمارش را با قصد رفتن به مسجد و اقامه نماز تنها گذاشته بود فرمود: «نشستن تو نزد همسفر بیمارت [و مواظبت از او] ارزشمندتر از نماز خواندنت در مسجد است.»(محمد بن یعقوب کلینی؛ الکافی؛ ج۴،ص۵۴۵)
یکی دیگر از آداب عیادت بیمار این است که انسان او را دلداری دهد و روحیهاش را تقویت کند و با گفتن مطالبی از این قبیل که بزودی کسالت و بیماریت برطرف خواهد شد، خدا به تو صحت و عافیت میدهد تا به زندگی خود ادامه دهی و به او آرامش خاطر ببخشد، چون بعضی از افراد هنگام بیماری روحیه خود را از دست میدهند تا آن حد که از زندگی مأیوس میشوند، به این جهت باید آنها را امیدوار کرد.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: (هنگامی که از بیمار دیدن میکنید او را به زندگی امیدوار سازید، این کار؛ گرچه مقدّرات را تغییر نمیدهد و مانع از مرگ نمیشود اما وسیله آرامش خاطر بیمار است»( محمد بن علی کراجکی؛ کنز الفوائد؛ ج۱ ،ص۳۷۹)؛ به همین جهت، وقتی آن بزرگوار به عیادت سلمان فارسی آمد و خواست از بالین او برخیزد فرمود: «ای سلمان! خداوند رنج تو را برطرف سازد و گناهت را ببخشد و دین و بدن تو را تا آخر عمرت محفوظ نگه دارد» (حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص۳۶۱)
گاهی وقتها بیمار یکی از نزدیکان ماست، بیماری لاعلاجی هم دارد؛ این که خودش خبر دارد یا ندارد چندان مهم نیست اما این مهم است که جلوی او صبوری کنیم، با چشمهای اشکبار موجب ترس و دلهره او نشویم و فکر نکنیم اگر زار نزنیم، خیال میکند دوستش نداریم. البته بیش از حد هم مهربانی نکنیم، اینطور بیشتر شک میکند. بهتر است روشهای طبیعیتر را اجرا کنیم، با توجه به رفتار همیشگی که با او داشتهایم.
اجابت دعا بر بالین بیماراز برخی روایات استفاده میشود که دعا بر بالین بیمار به اجابت نزدیکتر است زیرا لطف و عنایت خاص خداوند به همراه دلهای شکسته است و مؤمن بیمار از این فضیلت برخوردار میباشد. پیغمبر اکرم(ص) فرمود: «عیادتکننده بیمار غرق در رحمت الهی میشود و در آن فرو میرود و هنگامی که در پیش مریض بنشیند پوشیده در رحمت خدا شود و مستحب است که برای بیمار دعا کند پس بگوید: «ای خدایی که تربیتکنندهای و صاحب آسمانهای هفتگانه و صاحب زمینهای هفتگانه و آنچه در آنهاست و آنچه بین آنهاست و آنچه زیر آنهاست، و تو پروردگار عرش عظیم هستی شفا بده او را به شفای خودت و دوا بده به دوای خود و عافیت و سلامتی بده او را از بلاهای خودت. خدایا شکایت او را در حال مرضش کفاره گناه گذشته و باقیمانده او قرار بده.» (حسن بن محمد دیلمی، إرشاد القلوب إلی الصواب، ج۱، ص۴۴)
حضرت صادق(ع) فرمود: پیغمبر(ص) گرفتار تب شد، جبرئیل به عیادت حضرت آمد و خواند: «بنام خدا ترا از هر بیماری رنج آوری شفا میدهم بنام خدا که خدا شفا بخش است، بنام خدا بگیر شفا را، بنام خداوند رحمان و رحیم (قسم به منزلگاه ستارگان) که به اذن خدای متعال خوب شوی.» (حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص ۳۹۱)
نکته دیگر اطعام بیمار است، بیماری از سویی سبب ضعف و ناتوانی فرد در انجام کارهای شخصیاش میشود و از سوی دیگر دست او را از فعّالیت و امرار معاش کوتاه میکند، در چنین وضعیتی غذا دادن به بیمار از جمله وظایف و رفتارهای پسندیدهای است که در پیشگاه خدای تعالی پاداش بزرگی دارد. رسول خدا(ص) در این باره میفرماید: «هر کس، بیماری را طبق خواستهاش اطعام کند، خداوند با میوههای بهشت او را پذیرایی خواهد کرد.» (سعید بن هبة الله قطب الدین راوندی، الدعوات(سلوة الحزین)، ص ۲۳۰)
از دیگر مواردی که رعایت آن نزد بیماران ضروری است، نخوردن غذاهایی است که بیمار از تناول کردن آنها پرهیز شده است. رسول خدا(ص)، عیادتکننده را از خوردن چیزی به ویژه اگر برای بیمار ضرر داشته باشد در نزد بیمار نهی فرمود؛ زیرا این کار موجب از میان رفتن پاداش عیادتش میشود. (محمد بن محمد ابن اشعث؛ الجعفریات( الأشعثیات)؛ ص۲۰۰)
رسول خدا(ص) فرمود: «هرکس انسانی را که ناتوانی جسمی دارد، یاری کند، خداوند او را در کارهایش یاری میدهد و در قیامت فرشتگانی را میگمارد تا او را در پیمودن مسیرهولناک قیامت و عبور ازگودالهای آتش و بر عبور از صراط به سوی بهشت با سلامت و امنیت کامل یاری دهند.» (حسن بن علی، امام یازدهم(ع)؛ التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن العسکری علیه السلام؛ ص۶۳۵)
التماس دعا از بیمار داشته باشیمامام صادق(ع) فرمود: «چون یکی از شما برادر مؤمن خود را عیادت کند برایش دعا گوید و از او التماس دعا نماید که دعای بیمار مثل دعای فرشته است.» (حسن بن فضل طبرسی؛ مکارم الأخلاق؛ ص ۳۶۱) و نیز فرمود: «هر که مریضی را برای خدا عیادت کند بیمار برای او چیزی از خدا نخواهد جز آنکه خداوند آن را مستجاب نماید.» (حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص ۳۶۱)
از آنجا که هدف از عیادت بیمار اظهار محبّت و ادای حقوق برادری و کسب اجر و ثواب است، کسی که به دیدن بیمار میرود نباید از او انتظار پذیرایی داشته باشد؛ زیرا بیمار خود گرفتار بیماری است و خانوادهاش نیز گرفتار پرستاری از او هستند؛ بنابراین عیادتکنندگان خود باید به کمک آنها بشتابند نه آنکه زحمت افزا باشند و باری بر دوش آنها بگذارند. از این رو پیامبر(ص) از خوردن چیزی نزد بیمار نهی کرده است، زیرا این سبب میشود که پاداش خود را از بین ببرد.
از وظایف عیادت کننده شکر است، ابن ابی عمیر، از قول یکی از اصحابش، از امام صادق(ع) روایت کرده است که ایشان فرمود: «خورنده روزه شکرگزار، ثواب روزهدار برای خدا را دارد، و (پاداش) تندرست سپاسگزار (برابر است با) پاداش انسان مبتلایی که بردبار باشد. (محمد بن علی ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۸۲)
از امام پنجم(ع) نقل شده: «چون مبتلائی را بینی آنچنان که نفهمد سه بار بگو: (سپاس خدائی را که مرا از این بلا مصون داشت و اگر میخواست مبتلایم میگردانید) و هر که این را بگوید آن بلا هرگز به او نرسد و فرمود: نبی اکرم(ص) فرمود: هر گاه مبتلایانی را ببینید خدا را حمد گویید چنان که نشنوند که موجب اندوهشان شود. (حسن بن فضل طبرسی، مکارمالأخلاق، ص۳۵۱)
منبع: ایکنا (خبرگزاری بینالمللی قرآن)