اقلیت هنرمند و سپیدپوش استان خوزستان را می‌شناسید؟ +عکس
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۱۳۹۶۵
این اقلیت کمتر شناخته شده، در جنوب غربی ایران زندگی می‌کنند. پایان این ماه با آغاز سال جدید پیروان آیین «صابئین مندایی» همراه است که نام آن «دِهوا ربا»ست. این هموطنان سپیدپوش را می شناسید؟ به گزارش جنوب نیوز، ایران رنگارنگ ما برخلاف خیلی از کشورهای چندمذهبی، سرزمین صلح و آرامش است. حالا چندسالی می‌شود که روزهای آخر تیرماه، عکاسان خوزستان گزارش تصویری مردان و زنان سپیدپوشی را منتشر می‌کنند که در کنار رودخانه کارون مشغول انجام مراسم دینی و غسل تعمید هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اقلیت کمتر شناخته شده، در جنوب غربی ایران زندگی می‌کنند. براساس اعتقاد آنها سال نو همزمان با خلقت حضرت آدم (س) است. پیامبران الهی از حضرت آدم تا حضرت یحیی برای آنها بسیار محترم و مقدس هستند. یحیی کسی بود که مسیح را غسل تعمید داد. به همین دلیل غسل تعمید یکی از اصول اولیه آئین مندائی است؛ و باز به همین دلیل محل زندگی آنها نزدیکی رودخانه کارون است. در شهرهای اهواز، آبادان، هویزه و سوسنگرد بیشترین تعداد مندائی‌ها زندگی می‌کنند. هم کیشان عراقی آنها هم در اطراف دجله و فرات ساکن شده‌اند. جمعیت منداییان در عراق ۵۰ هزار نفر و در ایران ۱۴ هزار نفر برآورد شده که نسبت به جمعیت سال های گذشته کاهش داشته است.
بیشتر جمعیت آنها در نقره‌کاری، میناکاری و زرگری صنعتگران شناخته‌شده و ماهری هستند. صابئین عید نوروز را جشن می گیرند، به غذاهای گیاهی و ماهی علاقه دارند و در سال سی و چهار روز را روزه می‌گیرند. آنها برای باقی ماندگان طوفان نوح یک غذای متبرک مثل خیرات درست می‌کنند که حریصه نام دارد و با عدس تهیه می‌شود.
مندائی‌ها را می‌توان از پوشش مخصوصشان شناخت. آنها لباس‌های بلند سپید با الیاف پنبه و کتان می‌پوشند و تراشیدن موی بدن و صورت و سر را جایز نمی‌دانند، به همین خاطر مردان مندائی سبیل و ریش‌های بلند دارند و عمامه سفیدی روی سرشان می‌گذارند. زنان هم با روسری بزرگ سفیدی سر خود را می‌پوشانند.
در حین تعمید، روحانی تعمید کننده باید عصایی از درخت زیتون در دست داشته باشد. معبد یا مسجد آنها مندی نام دارد که به معنای عقل و عرفان است و از نی و حصیر تهیه می‌شود و باید به سمت شمال آسمان باشد. اسم کتاب مقدس شان «گنزا ربا» به معنای گنج بزرگ است.
معاد و نبوت از جمله اصول اولیه اعتقادی مندائی‌هاست. نمازشان را کنار رودخانه و به سوی شمال آسمان می‌خوانند، و باور دارند ترازوی عدالت الهی در شمال آسمان قرار دارد. آئین صابئین مندایی شبیه‌ترین آئین به دین فراموش شده مانوی است.
هرچند دین صابئین در قانون اساسی جمهوری اسلامی جزو چهار دین پذیرفته شده نیست، اما بنا به فتوای رهبری - اهل کتاب بودن دین صابئین و حقانیت این دین کهن و یکتاپرست- آنها برای برگزاری آیین خود آزادند. واژه صابئین به عنوان یک دین، سه بار در قرآن (سوره بقره آیه ی ۶۲، سوره انعام آیه ۶۹ و سوره حج آیه ۱۷) آمده است.
دکتر مسعود فروزنده، نویسنده کتاب «ایران سرزمین صلح ادیان» در کتابش درباره منداییان می‌نویسد: «قوم صابئین مندایی پیروان حضرت یحیی هستند که نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش به دلیل اذیت و آزار بعضی از اهالی اورشلیم به سوی رودخانه فرات مهاجرت کردند. اولین محل سکونت آنها شهر معروف تاریخی حران بود؛ بعد در امتداد رود فرات به جنوب حرکت کرده و بعضی از آنها در شهرهای بغداد و بصره و عماره در نهایت آخرین گروه شان به شهرهای خرمشهر و هویزه و شوشتر رسیدند.»
منبع: جنوب نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۱۳۹۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درگذشت هنرمند پیشکسوت صنایع دستی مازندران
حسین ایزدی سرپرست معاونت صنایع‌دستی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران گفت:استاد عباس نجفی، گنجینه زنده بشری و هنرمند برجسته و پیشکسوت صنایع دستی در رشته آهنگری سنتی درگذشت.
او افزود: این هنرمند به‌عنوان آخرین گنجینه زنده بشری برای حفظ، احیا و ثبت‌ملی هنر و فن چلنگری مازندران در فهرست آثار ناملموس کشور بسیار تلاش کرد.
ایزدی با اشاره به تسلط این هنرمند پیشکسوت به تکنیک خاص در جلنگری، گفت: آهنگری سنتی با استفاده از جوش گِل رس به هم و ساخت ابزار و ادوات کشاورزی یکی از شاخص‌های هنری این هنرمند در ساخت محصولات بوده است.
او، آهنگری را یکی از کهن‌ترین روش‌های فرم دهی فلزات برشمرد و افزود: چلنگری، نوعی آهنگری سنتی است که در آن اشیاء سبک وزن مانند میخ طویله، میخ سرکج، داس، انبر، سیخ، سه پایه، منقل، نعل اسب و جوالدوز ساخته می‌شد
مرحوم عباس نجفی در سال ۱۴۰۰ به عنوان گنجینه زنده بشری در رشته جلنگری، آهنگری سنتی به شماره ثبت ۱۳۴ در فهرست ناملموس ملی ثبت شده است.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد