به نقل از «ایرنا»

امکان سنجش ترکیبات درون گیاهان با کمک فناوری نانو فراهم شد

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۹۹۵۳۹

به گزارش روز سه‌شنبه ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، آنتی‌اکسیدان‌ها ترکیبات طبیعی هستند که می‌توانند با مواد شیمیایی در بدن مبارزه کنند. در سال‌های اخیر محققان تحقیقات خود را بر روی ترکیباتی موسوم به ترکیبات فنلی متمرکز کرده‌اند.

این ترکیبات به دلیل برخورداری از خواص آنتی‌اکسیدانی قوی، قادرند از بدن انسان مقابل رادیکال‌های آزاد محافظت کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیاری از گیاهان ترکیبات فنلی را در بافت خود تولید می‌کنند و اندازه‌گیری میزان این ترکیبات از اهمیت بالایی برخوردار است.

آرش اسفرم دکترای شیمی تجزیه و عضو مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، ضمن اشاره به دو ترکیب فنلی تیمول و کارواکرول به‌عنوان یکی از رایج‌ترین ترکیبات فنلی موجود در بسیاری از گیاهان بومی، در خصوص اقدامات صورت گرفته در این طرح گفت: «ترکیبات فنلی تیمول و کارواکرول در عصاره گیاهانی مانند آویشن دنایی، مرزه خوزستانی، مریم گلی، سنبله کرکدار و نعناع موجود هستند و فعالیت ضدمیکروبی آن‌ها به تأیید رسیده است.»

وی اضافه می‌کند: در طرح حاضر ما به دنبال سنتز و به‌کارگیری یک نانوجاذب به‌ منظور استخراج و اندازه‌گیری دقیق مقادیر این ترکیبات در عصاره گیاهان بوده‌ایم.

به گفته این محقق، سادگی، ارزان بودن روش و سنتز نانوجاذب، کاهش زمان مراحل آماده‌­سازی و استخراج نمونه، مصرف کم حلال­‌های آلی و عدم نیاز به حلال­‌های کلردار و حجم کم فاز استخراجی؛ از جمله امتیازات این روش استخراجی است.

وی در خصوص نقش فناوری نانو در افزایش کارایی این نانوجاذب اظهار کرد: «حضور نانوجاذب اکسید منگنز تثبیت شده بر روی کربن فعال موجب بهبود زمان استخراج، افزایش بازده استخراج از بافت پیچیده گیاهان دارویی مختلف با حداقل مزاحمت، ظرفیت جذب بالا و قابلیت استفاده مجدد در مقایسه با دیگر روش‌ها و مواد سنتزی مشابه شده است.»

در این مطالعه، از روش‌هایی نظیر آنالیز عنصری، آنالیز مساحت سطح و تخلخل، توزیع اندازه ذرات و پراش اشعه ایکس به‌منظور مشخصه‌یابی نانوجاذب و از دستگاه کروماتوگرافی با کارایی بالا برای انجام عملیات مربوط به شناسایی و اندازه‌گیری ترکیبات فنلی استفاده شده است. در بخش آماری و بهینه‌سازی نیز روش پاسخ سطح مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته این محقق، توسعه این روش مبتنی بر نانوجاذب اکسید منگنز تثبیت­ شده بر روی کربن فعال، منجر به دستیابی نتایج تجزیه‌ای رضایت­‌بخش از جمله حد تشخیص پایین در محدوده ۰۵۴/۰ تا ۱۰۴/۰ نانوگرم بر میلی‌­لیتر، گستره خطی ۴/۰ تا ۶۰۰۰ نانوگرم بر میلی‌­لیتر در زمان کوتاه با درصد بازیابی قابل‌قبول بین ۵/۹۴ تا ۰/۱۰۹ درصد و انحراف استاندارد نسبی کمتر از ۰/۸ درصد شده است.

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو فناوری نانو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۹۹۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان اختلالات مغزی با ایمپلنتی به اندازه یک نخود و بی نیاز از باتری 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، محققان دانشگاه رایس یک محرک مغزی منحصربه فرد به نام «ایمپلنت درمانی - مغزی قابل برنامه ریزی دیجیتال» (DOT) ساخته اند که می‌تواند یک جایگزین درمانی برای بیمار‌هایی مانند افسردگی مقاوم به دارو و دیگر اختلالات روانپزشکی باشد.

در مقایسه با سایر فناوری ها، این دستگاه، شیوه راحت‌تر و کم خطرتری برای تحریک عصبی در بیماران ارائه می‌کند.

«جیکوب رابینسون» «Jacob Robinson» استاد مهندسی برق و کامپیوتر و زیست مهندسی دانشگاه رایس و مجری این تحقیقات گفت: دستگاه ما که به اندازه یک نخود است، می‌تواند با فعال کردن قشر حرکتی مغز، موجب شود بیمار دست خود را حرکت دهد.

فناوری DOT، برخلاف سایر فناوری‌های رابط مغزی، به باتری‌های بزرگ و سیم‌های بلند نیاز ندارد و در نتیجه کمتر تهاجمی است و دسترسی بیماران به آن آسان‌تر می‌شود.

این دستگاه کاشتنی زیست پزشکی بر پایه فناوری انتقال نیروی مگنوالکتریک است که میدان‌های مغناطیسی را به پالس‌های الکتریکی تبدیل می‌کند.

این فناوری به محرک اجازه می‌دهد تا در حین تحریک مغز به صورت بی سیم تغذیه شود.

پژوهشگران می‌گویند: با تغذیه بی سیم دستگاه با استفاده از یک فرستنده خارجی، دیگر نیازی به باتری وجود ندارد.

این دستگاه کوچک که کاشت آن تنها سی دقیقه طول می‌کشد، با عرض تنها ۹ میلی متر می‌تواند با ۱۴.۵ ولت، ناحیه خاصی از مغز را تحریک کند.

پزشکان طی یک کاشت کم تهاجمی کوتاه مدت، این دستگاه کوچک را در استخوان بالای مغز قرار می‌دهند. می‌توان آن را روی «دورا» (سخت شامه) که یک غشای محافظ در پایه جمجمه است نیز قرار داد.

بر اساس اعلام دانشمندان، ایمپلنت و برش آن تقریبا غیرقابل تشخیص هستند و بیمار می‌تواند همان روز به خانه بازگردد. برای ارزیابی اثربخشی این دستگاه، محققان آن را به طور موقت در مغز یک بیمار انسانی کاشتند.

دانش پژوهان از این ایمپلنت برای فعال کردن قشر حرکتی مغز که حرکات ارادی را کنترل می‌کند، استفاده و مشاهده کردند بیمار توانست دست خود را حرکت دهد.

محققان پیشتر، عملکرد بلند مدت دستگاه را در مدل‌های خوکی آزمایش کردند. DOT به مدت ۳۰ روز در خوک‌ها پایدار بود که سازگاری دستگاه با بافت مغز را نشان می‌دهد.

دانشمندان رایس می‌گویند: این کار قبلا انجام نشده بود، زیرا کیفیت و قدرت سیگنال مورد نیاز برای تحریک مغز از طریق سخت شامه با انتقال انرژی بی سیم برای ایمپلنت‌های به این کوچکی غیرممکن بود.

در آینده نزدیک، بیماران ممکن است بتوانند از DOT استفاده کرده و برای انجام کار‌های شخصی خود به استقلال کامل برسند.

رابینسون می‌گوید: بیمار در بازگشت به خانه، کلاه یا پوشیدنی خود را برای برقراری ارتباط با ایمپلنت، سر می‌کند، تلفن همراه آیفون یا ساعت هوشمند خود را فشار می‌دهد و سپس تحریک الکتریکی آن ایمپلنت، یک شبکه عصبی را در داخل مغز فعال می‌کند.

رابینسون همچنین استارت آپی به نام «Motif» تاسیس کرده است که قصد دارد این دستگاه را به زودی به بازار عرضه کند.

نتایج این تحقیقات در نشریه Science Advances منتشر شده است.

انتهای پیام/