به نقل از «آفتاب»

آلزایمر غیر از فراموشی چه علائم دیگری دارد؟

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۶۷۲۷۳

آفتاب‌‌نیوز :

زمانی که مادر یا پدر شما به یک سن خاص می رسند ممکن است به راحتی مواردی را فراموش کنند. در برخی از موارد آن‌ها ممکن است به درستی ندانند که کلید یا عینک خود را کجا گذاشته اند. تمامی این موارد نشانه‌هایی را در اختیار شما قرار می‌دهد و آن هم احتمال ابتلای این افراد به بیماری آلزایمر است.

هنوز درمان مشخصی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه بیماری آلزایمر درمان مشخصی ندارد اما افرادی که در خانواده خود چنین بیمارانی را دارند نباید نا امید بشوند. تشخیص اولیه بیماری آلزایمر می‌تواند به درمان کمک کند و شرایط را تا حد زیادی بهبود ببخشد. در چنین مواردی می توان خیلی سریع تر به درمان نشانه‌ها و کنترل آنها روی اورد.

درمان‌های اولیه به این بیماران کمک می‌کند زندگی طولانی تری داشته باشند. به همین خاطر است که همه افراد باید با نشانه‌های اولیه آلزایمر اشنا شوند. یکی از مهم ترین و شایع ترین نشانه ‌های الزایمر از دست دادن حافظه است که می‌تواند زندگی روزمره فرد را مختل سازد.

از دست دادن حافظه نیز اشکال مختلفی دارد. برخی از افراد در یک مکان یا زمان خاص احساس سردرگمی می‌کنند، در برنامه ریزی مشکل دارند، با کلمات دچار چالش می‌شوند، قضاوت درستی ندارند و نشانه‌های رفتاری خاصی از خود بروز می‌دهند. اما باید به خاطر داشته باشید که آلزایمر نشانه‌های اولیه دیگری دارد که کمتر شناخته شده است و ربطی به از دست دادن حافظه ندارد. در این مقاله قصد داریم به همین موضوع بپردازیم.

اگر این نشانه‌ها را در افراد مشاهده کردید، بهتر است آن‌ها را به یک پزشک متخصص ببرید و شرایط موجود همچون کمبود ویتامین و سایر موارد را بررسی کنید.

بی علاقگی:

این امکان وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به آلزایمر در مراحل اولیه بیماری، از انجام فعالیت های اجتماعی که می‌تواند آن ها را خوشحال کند سر باز بزنند. آن ها ممکن است دوست نداشته باشند با دوستان خود غذا بخورند، به ورزش بپردازند یا بازی کنند. این گونه بیماران تلاش می‌کنند محیط خود را کوچک تر و تنگ تر کنند. آن ها در چنین شرایطی احساس راحتی و ارامش می کنند.

چنین شرایطی یکی از موارد هشدار دهنده در بیماران آلزایمری است که معمولا در مراحل اولیه بروز می کند. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که بی علاقگی و بی تفاوتی به سایر افراد به همراه اختلالات شناختی خفیف ممکن است توسعه بیماری آلزایمر را در افراد نشان دهد.

تغییر در بهداشت یا ظاهر شخصی:

بی علاقگی و بی تفاوتی که در بالا به آن اشاره کردیم ممکن است در انجام عادت‌های روزانه نیز تداخل ایجاد کند. برخی از افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند ممکن است برای روزهای متمادی لباس های یکسانی بپوشند یا به طور ناگهانی شانه کردن موها را برای چند روز متوقف سازند. البته به خاطر داشته باشید که تنها حمام نکردن نمی‌تواند نشانه وجود آلزایمر باشد.

در مراحل اولیه بیماری آلزایمر، زمانی که بی علاقگی در افراد افزایش پیدا می‌کند؛ آن ها ممکن است در مورد ظاهر ، بهداشت و لباس‌هایی که می پوشند بی تفاوت شوند. در چنین شرایطی خانواده‌ها نقش مهمی بازی می‌کنند. بررسی‌ها و ازمایش‌های بالینی نمی تواند وجود چنین تغییرات رفتاری را تشخیص دهد. تشخیص چنین مواردی بر عهده خانواده‌هاست.

اضطراب و افسردگی:

اگر پدر یا مادر شما متوجه فراموشی خود شود ممکن است دچار اضطراب گردد. اضطراب مرتبط با بیماری آلزایمر اغلب موجب ایجاد شرایطی می شود که در آن فرد به سوال کردن روی می آورد. محیط و شرایط جدید ممکن است اضطراب افراد را بیشتر کند.

در این شرایط بیماران سوالاتی را از اطرافیان خود می‌پرسند. با اینحال ارتباطی بین تشخیص افسردگی و توسعه بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های این چنینی وجود دارد. هنوز کاملا مشخص نشده است که آیا افسردگی می‌تواند باعث زوال عقل شود یا خیر.برای تایید چنین موضوعی به تحقیقات بیشتری نیاز است.

تغییر در بینایی:

افراد کهنسالی که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر قرار دارند ممکن است به خاطر تغییر در بینایی خود با یک چشم پزشک مشورت کنند. این افراد ممکن است به هنگام رانندگی مشکل داشته باشند یا نتوانند وسایل خود را به درستی ببینند و پیدا کنند.

این موضوع می‌تواند نشان دهنده وجود مشکل در پردازش عناصر بصری باشد زیرا قسمت پشت مغز در برخی از اشکال آلزایمر خیلی سریع از بین می‌رود. ممکن است تغییر در مغز به تغییر در بویایی یا شنوایی نیز منجر شود. تغییر در بینایی می‌تواند نشانه انواع دیگری از زوال عقل باشد. به عنوان مثال فرد ممکن است به بیماری جسم لویی مبتلا شده باشد.

منبع: مشرق

منبع: آفتاب

کلیدواژه: آلزایمر سلامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۶۷۲۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.