به نقل از «شبستان»

رسالت خبرنگار مطالبه گری حقوق مردم است

تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۱۱۳۶۵

« خبرنگار» یعنی سپر مردم در مقابل تندی ها، کاستی ها، ناسازگاری ها و ساز های مخالف جامعه است. خبرنگار قلم و کاغذی می خواهد تا بتواند تمامی آنچه را می بیند و حقیقت است را به تصویر بکشد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از البرز، حرفه خبرنگاری از جمله مشاغلی است که علاوه بر ظاهر پویا و دلنشینی که دارد،  باطنی پر از استرس، تشویش، ناامنی و فشارهای روحی و روانی است و مشکلات مربوط به خود را دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

خبرنگاری از جمله مشاغل پر خطر دنیای امروزی می باشد و این در حالی است که  اکثریت مردم و جامعه از چالش های پیش روی خبرنگاران خبر ندارند و متاسفانه آمار مرگ و میر در بین خبرنگاران و رزنامه نگاران رو به افزایش می رود و مهمترین دلیل آن هم فشارهای روحی روانی است که منجر به سکته های مغزی، قلبی و زخم معده می شود.  

 

با وجود تمامی ای سختی ها برعکس دیگر مشاغل که قرادادها و وقت معینی برای کار دارند خبرنگاری این گونه نیست و افتادن ها، جا ماندن ها، خسته شدن ها و  پشت درب های بسته ماندن ها و غیره،  همه و همه این ها به ما می‌گویند که باید قوی تر بوده و چون کوه استوار و چون سنگ سرسخت باشیم تا بتوانیم خواسته های مردم را از مسئولین مطالبه کنیم.

 

خداوند در قرآن کریم به قلم قسم می‌خورد، قلمی که مهمترین ابزار یک خبرنگار در عرصه است، قلمی که می‌تواند به نفع مردم و خواسته‌های مردمی بنویسد.

 

خبرنگار کسی است که برای آگاهی بخشی به مردم از اتفاقات و رویدادهای جامعه می نویسد، اتفاقاتی تلخ، شیرین و یا حتی دردناک که ممکن است برای یکی مهم باشد و مهم نباشد.

 

خبرنگار کسی است که برای خود چیزی نمی خواهد و مردم برایش در اولویت هستند. خبرنگار ستون جامعه است. مسئولیت خطیری که به عهده دارد،  گره گشایی از مردم جامعه است. همچنین در عصر تکنولوژی و فناوری نقش کلیدی بر عهده دارد.

 

خبرنگار همچون پیامبر زمانه و حقایق را آشکار می‌کند. خبرنگار یعنی سپر مردم در مقابل تندی ها، کاستی ها، ناسازگاری ها و ساز های مخالف جامعه است. خبرنگار قلم و کاغذی می خواهد تا بتواند تمامی آنچه را می بیند و حقیقت است را به تصویر بکشد. 

 

خبرنگاری یکی از شغل هایی است، که شب و روز ندارد،  ساعت بیکاری ندارد،  تعطیلات ندارد. خبرنگاری عشق و خبرنگار  عاشق است. یکی از رسالت های خبرنگار اطلاع رسانی صحیح و به موقع در خصوص رخداد های روز دنیا است.

 

همه ساله ۱۷ مرداد را به پاس یاد و خاطره شهید محمودصارمی بزرگوار و تعداد ۸ نفر از همراهانش که در مزار شریف به دست گروهک تروریستی طالبان اسیر شدند و دعوت حق را لبیک گفتند،  گرامی می داریم.

 

اگر در عرصه خبرنگاری ذوق و استعداد نباشد،  سرعت عمل نداشته باشی و نتوانی به واقعیت‌ها توجه کنی، خبرنگار موفقی نخواهی بود. عشق را می‌توان زمانی مشاهده کرد که یک خبرنگار عشق افراد جامعه نشان دادن درد تنها سخت ترین شغل و باران ها را کند و از زندگی خود برای بیان کردن مشکلات مردم می‌گذرد. 

 

 روز خبرنگار تقدیر از تلاش های بی دریغ کسانی است که با تحمل سختی ها به نوشتن حقایقی می‌پردازند که در رشد  و پیشرفت جامعه موثر است  و در واقع ۱۷ مرداد روز احترام به حقوق مردم و ملت ها رسیدن به اخبار و اطلاعات به روز،  دقیق،  فوری و صحیح است. 

 

جان نباشد جز خبر در آزمون/  هر که را ه افزون خبر جانش فزون 

 

 

پایان پیام/564

منبع: شبستان

کلیدواژه: روز خبرنگار خطبه نماز جمعه مراسم گرامیداشت روز خبرنگار خبرگزاری شبستان کانون های فرهنگی هنری مساجد کانون های مساجد نماز جمعه مطالبه گری حقوق مردم رسالت خبرنگار حقوق مردم مشاغل سخت مشاغل سخت و زیان آور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۱۱۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علی ربیعی خطاب به مسئولان: فعلاً تصمیمی نگیرید تا اوضاع بدتر نشود

علی ربیعی در روزنامه شرق نوشت: یکی از یکشنبه‌های اواخر سال ۹۲ بود. صندوق بازنشستگان فولاد را تازه تحویل گرفته بودیم. از صبح زود درگیر حقوق بازنشستگان این صندوق بودم. از طلوع آفتاب در خیابان، به دنبال دریافت حقوق عقب‌مانده‌شان تجمع کرده بودند. عصر آن‌روز به دولت رفتم و با کلی حرص و جوش برای تأمین حقوق این افراد، تقلا کردم. حدود ساعت ۱۰ شب، خسته و کوفته به خانه رسیدم. در یخچال هیچ غذایی نبود.

ناچارا یک سیب‌زمینی آب‌پز کردم و بساط نان و نیمرو هم آماده کردم تا با یک چای شیرین، غذایی به سبک دوران کودکی بخورم. کتری که روی گاز به جوش آمد، چای را در قوری یادگار مادرم دم کردم. تا آمدم قدری زنجبیل از طبقه بالای کابینت برداشته و به داخل قوری بریزم، شیشه زنجبیل از دستم رها شد. رها‌شدن شیشه همان و شکستن قوری و ریختن آب جوش بر روی بدنم همان.... غرغرکنان خم شدم تا تکه‌های شکسته‌شده قوری و شیشه زنجبیل را از زمین جمع کنم، زمانی که قد راست کردم، کله‌ام محکم به در باز کابینت خورد.

بی‌اختیار با بغضی در گلو سرم را در دست گرفتم و بر زمین نشستم. نشستن همان و فرو‌رفتن تکه‌های شکسته باقی مانده بر زمین در بدنم همان.... در آن حالت، تصمیم گرفتم دیگر هیچ حرکتی نکنم، چون هرکاری می‌کردم اوضاع خراب‌تر می‌شد.... و، اما امروز در وانفسای بی‌اعتمادی جامعه و تعارض‌های ارزشی این روزها، به‌طور مرتب با مصوبات و اقدامات جدید روبه‌رو می‌شویم که به مثابه «هردم از این باغ بری می‌رسد» به بدتر‌کردن اوضاع نابسامان جامعه دامن می‌زنند.

از این دسته از تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان، خواهش می‌کنم مدتی تصمیم نگیرید! گاهی بهتر است فقط بر سر جای خود بنشینید و کاری نکنید که اوضاع خراب‌تر نشود. شاید به‌این‌ترتیب جامعه به آرامش برسد! آنانی که دست‌تان می‌رسد! کاری نکنید، امروز بسیاری از دلسوزان، همگی از عمق جان، پر از دلشوره و نگرانی هستند.

نگاهی حتی سطحی به جامعه، تنش و ناامنی روانی، به‌خصوص در جامعه شهری را به‌خوبی نشان می‌دهد. معیشت به کنار، ذهن‌ها، سخت ناآرام است. این‌قدر با مداخلات مداوم، روال زندگی مردم را دستکاری نکنید. اصلا فکر می‌کنم لازم نیست زیادحرف بزنید و کاری بکنید. لطفا کاری نکنید؛ کلاهمان را به احترام‌تان برخواهیم داشت. جامعه را رها کنید.