ترکیه با چه سندی فارابی را از آنِ خود می‌داند؟!
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۴۴۷۸۰
فارابی ملقب به معلم ثانی مردی جهانی است، اما ترکیه با چه سندی او را از آنِ خود می‌داند؟!
به گزارش شریان نیوز، ایران، این مرز پرگهر به واسطه قدمت تاریخی و انکار ناپذیر خود همواره در مرکز توجه جهانیان بوده است. شاید همین امر برخی کشور‌ها را به فکر مصادره داشته‌های کشورمان انداخته تا جایی که حتی به مفاخر کشورمان نیز رحم نمی‌کنند و سعی دارند آنها را به نام خودشان مصادره کنند!
به عنوان نمونه ترکیه که در گذشته مولانا، شاعر پرآوازه کشورمان را به نام خود مصادره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ابونصر محمد بن محمد فارابی یکی از بزرگ‌ترین فلاسفه و دانشمندان عصر طلایی اسلام است. وی در فرارود که در گذشته شرقی‌ترین ایالت ایران بوده، متولد شد.
این سرزمین در دوران هخامنشیان جزو ساتراپی سغد بوده است. سغد یک تمدن باستانی ایرانی بوده است که که مرز‌های آن امروزه در کشور‌های تاجیکستان، شمال افغانستان، شرق ازبکستان و قزاقستان واقع شده است.
شاید همین امر باعث شده که قزاقستان در خصوص بازگشایی خانه-موزه فارابی به ترکیه کمک کند، اما نمی‌توان انکار کرد که ساتراپی سغد در زمان هخامنشیان بخشی از ایران بزرگ بوده است.
فارابی در جوانی برای تحصیل به بغداد رفت. وی سپس به حران رفت و درسش را در آنجا ادامه داد. حران اکنون در استان شانلی اورفه ترکیه قرار گرفته است، اما در گذشته بخشی از میان‌رودان بوده است. میان‌رودان در گذشته در میان دجله و فرات قرار داشت و در اصل ایرانیان نام میان‌رودان را روی این منطقه گذاشتند. از نامهای دیگر میان‌رودان می‌توان به بین‌النهرین اشاره کرد. تمدن‌های ایرانی مانند کاسی، عیلام و ماد هر کدام در گوشه‌ای از میان‌رودان رونق گرفته و روی آن تأثیر گذاشته‌اند.
فارابی سپس به بغداد بازگشت و در در سال ۳۳۰هجری قمری به دمشق رفت. وی در سن هشتاد سالگی در دمشق جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
باید گفت ایرانی بودن فارابی با توجه به گستردگی مرز‌های فرهنگی کشورمان در گذشته، غیر قابل انکار است؛ البته افرادی چون مولانا و فارابی هرگز در مرز‌های یک کشور منحصر نشده‌اند و به واسطه داشته‌های علمی و فرهنگی خود و تأثیری که روی اقصی نقاط دنیا گذاشته‌اند، جهانی هستند. اما به راستی با این توضیحات، ترکیه با چه سندی فارابی را از آنِ خود می‌داند؟!
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۴۴۷۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
◄ سوزنبانی درست، راه آهن را روی ریل می آورد/ آیا در راه آهن کسی سوزنبانی می داند؟!
تین نیوز رحمت‌اله پوربابایی* :
یکم: یادآوری...
در ریاضیات و هندسه، اصلی به نام خطوط موازی وجود دارد که اثبات می کند مادامی دو خط با هم موازی باشند همدیگر را در هیچ نقطه ای قطع نمی کنند و هرگاه دو خط همدیگر را قطع کنند متقاطع نام می گیرند. «تقاطع» به معنای برخورد و تلاقی دو خط، که برای دوخط موازی بی معنی و قلب مفهوم می شود. اگر چه سالیانی از استفاده از این مفهوم هندسی برای خطوط راه آهن با نام «ریل» می گذرد و مبنای حرکت قطارها بر روی زمین است و با تکنیک هوشمندانه ای کاربردی موثر از «توازی» و «تقاطع» برای «ریل» تعریف و به کار بسته است تا از ترکیب این دو مفهوم هندسی برای انتقال موثر حرکت قطار استفاده کند، تکنیکی به نام «سوزن» که با استفاده از آن خطوط موازی ریل را در زمان مناسب متقاطع می کنند و با ترکیب این مفاهیم هندسی مسیر درست و نقل و انتقال بهینه را سامان می دهند و شغلی به نام سوزنبانی ایجاد شده است که مدیریت این فرایند را در زمان و مکان معین برعهده دارد و اهمیت آن (از آسودگی تا حادثه) قابل اندازه گیری است.
دوم: یک خاطره خوب...
در تاریخ 19 فروردین ماه سال جاری سه نهاد صنفی معتبر (کانون اساتید و دانش آموختگان دانشکده مهندسی راه آهن دانشگاه علم و صنعت ایران، انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی و خدمات وابسته و انجمن صنایع ریلی ایران) در یک هم افزایی فرخنده و مشترک آیین افطاری برگزار کردند که در نوع خود کم نظیر بود. یک نشست صمیمی که در آن سه نسل از متخصصان صنعت حمل و نقل ریلی کشور حاضر شدند از جوانان و میانسالان دانشگاهی تا میانسالان و سالخوردگان صنعت ریلی کشور در کسوت جویندگان کار، کارشناسان، مدیران و صاحبان صنایع ریلی کشور در همه حوزه های گوناگون در یک نشست صمیمانه و به دور از مناسبات اداری و سیستماتیک و فقط برای نزدیکی و آشنایی بیشتر. البته در این برنامه هر سه تشکل با امضای تفاهمنامه سه جانبه نوید همکاری نزدیک تر و بیشتر را در ابتدای سال سر دادند که هر دلبسته به توسعه صنعت حمل و نقل کشور را خشنود و امیدوارتر میکند.
سوم: سالی که نکوست...
بدون تردید در مهمانی منسجم تشکل های صنفی که مهمانان مهمی از بخش های گوناگون صنعت و دانشگاه حاضر بودند و با این حضور و هم افزایی، شمایل قدرتمند بخش خصوصی را نمایان و عزم و اراده آنها برای حضور در فرآیند تغییر جهت ریل اقتصاد کشور در سال تازه که جهش آن به مشارکت مردم به عنوان بخش خصوصی منوط و نامگذاری شده است را به خوبی اعلام و به نمایش گذاشت. با این همه برجسته ترین نکته این مهمانی بی نقص را نه در جلسه و حاضران این نشست که در غایبان آن باید جست. نگارنده از چند و چون برنامه و مدعوین آن کم اطلاع نیست و لازم است یادآوری کند که بسیاری از مدیران دولتی، به طور رسمی از طرف هر سه میزبان 19 فروردین 1403، به این نشست دعوت شدند اما دریغ از حضور یکی از این عزیزان!...
جای تأسف است که دولت به عنوان خدمتگزار مردم از برنامه های نهادهای صنفی بخش خصوصی (بخوانید خودجوش مردمی) این طور پشتیبانی می کند و شعار سال تازه را که مرکب آن نیز هنوز تازه است را این گونه بی سلیقه پرچمدار است.
تاریخ را دولت ها و دستورات شان نمی سازد بلکه آن را تأثیرات افراد و سازمان ها رقم می زنند. تاریخ توسعه صنعت حمل و نقل ریلی نیز از این قاعده کلی مستثنا نیست و علی القاعده تا آنجا که سیستم دولتی با این صنعت همراهی کند، باری از آن را بر دوش بگیرد و در روند رو به پیش آن تأثیر گذار باشد نامی به نیکی در صفحات آن ثبت خواهدکرد وگرنه زمان می گذرد و داوری تاریخ را هیچ پروایی از دستورات خلق الساعه و محیرالعقول نیست. البته داوری در این باره به عهده آیندگان است و مطلب پیش رو به آن ورودی ندارد و بیشتر می کوشد تا نکاتی را از سر دلسوزی به آمدگان و به ویژه نامدگان در مهمانی 19 فروردین گوشزد کند.
چهارم: نوبهار است بر آن کوش...
همان گونه که پیشتر آمد بدون تردید مهمانی 19 فروردین یک نقطه عطف در همگرایی نهادهای صنفی است با این امید که این هم افزایی ها ادامه دار بماند. مهم تر از آن، نکته مهمی رسا و بلند طنین انداز بود که بخش خصوصی و نهادهای برخاسته از آن بی دریغ پای کار صنعت ایستاده است و بی چشمداشت برای توسعه آن سینه سپر می کند حتی اگر چه دولت ندیده اش بگیرد ولی او صنعت را از خود می داند و دولت را نیز برآمده از خود، روی ریل پیشرفت با اعتماد به همدلی و هم افزایی با سرعت به پیش می رود و این دولت است که باید به یمن سال نو و فروردین، شعار سال را با درایت سرلوحه قرار دهد، بی مداخله در سرعت، با مراقبت و دقت نظر، با برنامه ریزی درست و هماهنگی کامل، با اطمینان به ریل توسعه، در زمان و مکان مناسب راهبری بهینه و جهت گیری آن را اجرا کند و به هنگام، با تغییر سوزن مسیر درست ریل را تعیین و سوزنبانی کند. تنها یک پرسش اساسی می ماند، آیا کسی در « راه آهن » « سوزنبانی » می داند؟!
* دبیر و عضو هیئت مدیره انجمن صنایع ریلی ایران
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
مدارس شهرستان مهر فردا غیرحضوری است