طغیان یک ستاره محبوب؛ دردسر جدید برانکو!
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۶۶۳۱۷
مهاجم سوریه ای الاهلی به مهم ترین اتفاق حاشیه ای پیرامون این تیم تبدیل شده است.
به گزارش "ورزش سه"، تیم فوتبال الاهلی عربستان شب گذشته در دیدار برگشت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال به برتری رسید اما با توجه به شکست سنگین بازی رفت، نتوانست جواز حضور در یک چهارم نهایی را به دست آورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این دیدار جدا از نتیجه ای که برای تیم برانکو ایوانکوویچ رقم خورد، اتفاق حاشیه ای مهمی رخ داد که به دغدغه بزرگ سرمربی جدید تیم الاهلی تبدیل شده است. عمر السومه، مهاجم سوریه ای و بزرگترین ستاره تیم الاهلی در سال های اخیر، به شکلی غیر منتظره از ترکیب اصلی این تیم در بازی فوق حساس دیشب کنار گذاشته شد و نیمکت نشینی او به یک سوژه داغ در رسانه ها و بین هواداران الاهلی تبدیل شد.
این بازیکن ملی پوش به دلایل انضباطی از سوی برانکو ایوانکوویچ تنبیه شد و در نهایت در دقیقه 75 به زمین رفت. شاید اگر نیاز مبرم الاهلی به گلزنی و پیروزی پرگل نبود، برانکو هرگز راضی نمی شد او را به زمین بفرستد.
عمر السومه زمانی که برای ورود به زمین فراخوانده شد، پیراهن تمرینی خود را با عصبانیت به زمین انداخت و بلافاصله پس از ورود به زمین هم دوربین ها چهره شاکی و درهم او را به تصویر کشیدند.
از برخورد قهری برانکو و واکنش های سومه کاملا مشخص است که یک جدال بزرگ داخل تیم الاهلی به وجود آمده و مدیریت این چالش یک اتفاق مهم در مربیگری برانکو در این تیم عربستانی خواهد بود. این سرمربی کروات زمانی که در پرسپولیس حضور داشت، معمولا برخورد مشابهی با بازیکنان بی نظم تیمش داشت و کمتر پیش می آمد که نظر منفی اش نسبت به بازیکنی تغییر کند.
با این حال نکته مهم در الاهلی این است که عمر السومه از محبوبیت بسیار بالایی بین هواداران این تیم برخوردار است و حتی برخی از طرفداران افراطی الاهلی او را خط قرمز خود عنوان کرده اند. با این تفاسیر سوال بزرگ این است که برانکو از فلسفه کاری خود کوتاه می آید یا اینکه اختلافات بین او و عمر السومه سرنوشت دیگری پیدا خواهد کرد.
با توجه به اینکه الاهلی در نخستین گام های برانکو ایوانکوویچ حذف تلخ از آسیا را تجربه کرده، ممکن است نظر هواداران این تیم نسبت به برانکو فعلا چندان مثبت نباشد و به همین دلیل دلیل شاید برانکو تصمیم بگیرد با چاشنی مراعات به استقبال این چالش و دردسر بزرگ برود.
گفتنی است، برانکو پنجشنبه هفته آینده کار خود را در لیگ عربستان با الاهلی به طور رسمی آغاز می کند.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: عربستان عمر السومه الاهلی برانکو ایوانکوویچ سرمربی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۶۶۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اگر فضا پر از ستاره است پس چرا اینقدر تاریک است؟!
مردم می‌پرسند چرا فضا با وجودی که پر از ستاره هاست، اما تاریک است. این سوال نام خاصی دارد؛ «پارادوکس اولبرس». پارادوکس اولبرس نام یکی از پارادوکس‌های معروف است که نخستین بار توسط هاینریش البرس در سال ۱۸۲۳ پرسیده شد. صورت کوتاه این پارادوکس چنین است: «چرا آسمان شب تاریک است؟»
به گزارش «زیسان» به نقل از راز بقا، ستاره شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهانِ قابل مشاهده وجود دارد. بسیاری از آن ستارگان به روشنی یا حتی درخشان‌تر از خورشید هستند. بنابراین، چرا فضا با این همه نور خیره کننده پر نمی‌شود؟
مطالعه ستارگان و سیارات دور به ستاره شناسان کمک کرده تا بفهمند چرا فضا تا این حد تاریک است.
احتمالا حدس بزنید که این اتفاق به این دلیل است که بسیاری از ستارگان در جهان دور از زمین قرار دارند. البته این درست است که هر چه ستاره دورتر باشد، درخشش ان کمتر است– ستاره‌ای که ۱۰ برابر دورتر است، ۱۰۰ برابر تیره‌تر به نظر می‌رسد. اما این تمام پاسخ نیست.
یک حباب را تصور کنیدبرای لحظه‌ای وانمود کنید که کیهان به قدری پیر است که نور ستارگان به اندازه کافی زمان داشته تا به زمین برسد. در این سناریوی خیالی، تمام ستارگان جهان اصلاً حرکت نمی‌کنند.
حباب بزرگی را تصور کنید که زمین در مرکز آن است. اگر قطر حباب حدود ۱۰ سال نوری بود، حدود ۱۲ ستاره را در خود جای می‌داد. البته، در فاصله چند سال نوری از زمین، بسیاری از آن ستارگان بسیار کم نور به نظر می‌رسند.
اگر قطر حباب را تا ۱۰۰۰ سال نوری، سپس به ۱ میلیون سال نوری و سپس ۱ میلیارد سال نوری بزرگ کنید، دورترین ستاره‌های درون حباب کم‌نورتر به نظر می‌رسند. اما ستاره‌های بیشتری در داخل حباب بزرگتر و بزرگتر وجود خواهند داشت که همه آنها نور را منتشر می‌کنند. حتی اگر دورترین ستاره‌ها کم نورتر و کم نورتر به نظر می‌رسند، تعداد آنها بسیار بیشتر خواهد بود و کل آسمان شب می‌بایست بسیار روشن به نظر برسد.
سن مهم استدر تصویر حباب خیالی، این پیش‌فرض را داشتید که ستاره‌ها حرکت نمی‌کنند و جهان نیز بسیار پیر و قدیمی است. اما جهان تنها حدود ۱۳ میلیارد سال سن دارد.
اگرچه این زمان از نظر انسانی بسیار طولانی است، اما از نظر نجومی کوتاه است. به اندازه‌ای کوتاه است که نور ستارگان دورتر از حدود ۱۳ میلیارد سال نوری هنوز واقعاً به زمین نرسیده است؛ بنابراین حباب واقعی اطراف زمین که شامل تمام ستارگانی است که می‌توانیم ببینیم، تنها تا حدود ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین گسترش یافته است.
اگر فقط ستاره‌های درون حباب را در نظر بگیرید آنها برای پر کردن تمامی خطوط دید کافی نیستند. البته، اگر به برخی از جهت‌ها در آسمان نگاه کنید، می‌توانید ستاره‌ها را ببینید. اگر به بخش‌های دیگر آسمان نگاه کنید، هیچ ستاره‌ای را نمی‌بینید. به این دلیل که در آن نقاط تاریک، ستارگانی که می‌توانند خط دید شما را پر کنند بسیار دور هستند و نور آنها هنوز به زمین نرسیده است. با گذشت زمان، نور این ستارگان دورتر، زمان بیشتری خواهد داشت تا به زمین برسد.
تغییر داپلرممکن است بپرسید که آیا آسمان شب در نهایت به طور کامل روشن می‌شود یا نه؟ اما موضوع چیز دیگری را به ذهن متبادر می‌کند که در ابتدای نوشته تصور کردید: اینکه همه ستاره‌ها حرکت نمی‌کنند. جهان در واقع در حال انبساط است و دورترین کهکشان‌ها با سرعتی نزدیک به نور از زمین دور می‌شوند.
از آنجایی که کهکشان‌ها به سرعت دور می‌شوند، نور ستاره‌های آنها به رنگ‌هایی تبدیل می‌شود که چشم انسان نمی‌تواند ببیند. این اثر «تغییر داپلر» نامیده می‌شود. بنابراین، نور ستارگان حتی اگر زمان کافی برای رسیدن به زمین داشته باشد، باز هم نمی‌توان نور دورترین ستاره‌ها را با چشمان خود دید و آسمان شب به طور کامل روشن نمی‌شود.
اگر زمان بیشتر شود، در نهایت تمام ستارگان فرسوده و خاموش می‌شوند؛ ستارگانی مانند خورشید تنها حدود ۱۰ میلیارد سال عمر می‌کنند. اخترشناسان فرض می‌کنند که در آینده‌ای دور - هزار تریلیون سال دیگر - جهان تاریک می‌شود و تنها بقایای ستاره‌هایی مانند کوتوله‌های سفید و سیاه‌چاله‌ها در آن به حیات خود ادامه می‌دهند.
اگرچه آسمان شب ما به طور کامل پر از ستاره‌ها نیست، ما در زمان بسیار خاصی از حیات جهان زندگی می‌کنیم، زمانی که به اندازه کافی خوش شانس هستیم تا از یک آسمان شب غنی و پیچیده پر از نور و تاریکی لذت ببریم.
tags # نجوم سایر اخبار
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام