ظریف صدایی رسا در همه محافل بینالمللی است
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۷۰۱۱۵
به گزارش جهان نيوز، سید حسن نصرالله دبیرکل حزبالله لبنان روز چهارشنبه با ارسال پیامی خطاب به محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان، تحریم وی از سوی دولت آمریکا را محکوم کرد و یادآور شد وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با تحریمهای آمریکا جایگاهی رفیعتر یافته و با قدرت بیشتری حامی مستضعفان جهان خواهد ماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سید حسن نصرالله در پیام خود خطاب به محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نوشته است:
«خدمت وزیر محترم امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، برادر عزیز دکتر محمد جواد ظریف (دام حفظه و عزه)
سلام علیکم و رحمت الله و برکاته
وقتی سردمداران آمریکا تحریم شخص جنابعالی و افزودهشدنتان به لیست شرافتمندان را اعلام کردند، بنده و برادرانم تصمیم گرفتیم پیامی خدمت شما بفرستیم و همبستگی و احترام خود را ابراز کنیم؛ اما بنده ترجیح دادم صدور پیام را تا امروز یعنی 14 آگوست به تأخیر بیاندازم؛ روزی که مقاومت لبنان با حمایت و پشتیبانی کامل جمهوری اسلامی ایران توانست در طول جنگی 33 روزه در ماههای جولای و آگوست سال 2006 آمریکا و به اصطلاح اسرائیل را شکست دهد.
تصمیمات و طراحی در آن جنگ ظالمانه و تجاوز عظیم، آمریکایی بود و بر عهده دولت فرومانده جرج بوش پسر و کاندولیزا رایس و جان بولتون قرار داشت. ارتش اسرائیل به عنوان قدرتمندترین ارتش منطقه، به زعم آنها، در این جنگ فقط ابزار اجرایی بود.
بولتون، که در آن زمان نماینده آمریکا در شورای امنیت بود، در آن جنگ به یکی از مسئولان عرب گفته بود: «جایی برای فعالیت دیپلماتیک وجود ندارد چون جنگ جز با نابودی یا تسلیم حزب الله به پایان نخواهد رسید.» اما چند هفته بعد بولتون به آن مسئول عربی گفت: «ما باید همین لحظه جنگ را تمام کنیم.»
مسئول عرب به او گفته بود: آیا حزب الله را نابود کردید؟
گفت: نه.
گفته بود: آیا حزب الله را به تسلیم واداشتید؟
گفت: نه.
گفته بود: پس چرا دارید جنگ را تمام میکنید؟!
بولتون گفت: چون اگر جنگ ادامه پیدا کند "اسرائیل" گرفتار فاجعهای عظیم خواهد شد.
عزیز و دوست ما، جناب وزیر،
بولتون که تهدید میکند نظام جمهوری اسلامی را سرنگون خواهد کرد، هیچ دستاورد و پیروزی در طول زندگیاش نداشته است. در چنین روزهایی در سال 2006 آمریکا در برابر مقاومت مردمی کشوری با مساحت کم و گرفتار جبههبندیهای داخلی، عقبنشینی کرد و شکست خورد تا چه رسد به یک کشور منطقهای بزرگ و ملتی متحد و نظامی منسجم و رهبری عظیم.
جناب وزیر، شما صدایی رسا در همه محافل بین المللی هستید که واقعیت را فاش میسازید، حق را بیان میکنید و آن را رودرروی سرکشترین طاغوتهای جهان یعنی آمریکا و ترامپ و همه افرادی از این جنس فریاد میزنید و این بزرگترین جهاد است.
آنها خواستند شما را محاصره کنند، دور سازند و بترسانند اما حضور و تأثیر شما قدرتمندتر شد و جایگاه شما ترفیع یافت و ان شاءالله همچنان اینچنین مدافع مظلومان و مستضعفان و مقاومان خواهید ماند.
خداوند شما را حفظ، مراقبت، یاری و تأیید فرماید.
حسن نصرالله
14 آگوست 2019» کپی متن خبر برچسب ها: سید حسن نصرالله محمد جواد ظریف تحریم
منبع: جهان نيوز
کلیدواژه: سید حسن نصرالله محمد جواد ظریف تحریم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۷۰۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا عصر تحریمها به سَر آمده است؟
فرارو- روابط میان کشورها عرصهای پیچیده است که در قالب آن، اهرمها و ابزارهای مختلف، معنا و مفهوم پیدا میکنند. در این راستا، قرن هاست که اندیشمندان مختلف در این حوزه به مطالعه و پژوهش میپردازند و سعی دارند هم تصویری روشنتر از روابط بین الملل و عرصه سیاست خارجی ارائه کنند و هم موثرترین شیوهها جهت پیشبرد دستورکارهای بازیگران دولتی در محیط بین المللی را به بحث گذاشته و هدفِ واکاوی قرار دهند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از اهرمهایی که به ویژه در دهههای اخیر به نحوی جدی در حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل مطرح بوده، ابزار "تحریم" است. در این چهارچوب، شاهد آن بوده ایم که بازیگران مختلف بین المللی برای تحت فشار قرار دادن و تضعیف رقبا و دشمنان خود، از ابزار تحریم به نحو گستردهای بهره برده و سعی در محقق کردن اهداف سیاست خارجی و منافع ملی خود داشته اند.
در این چهارچوب، به طور خاص پس از جنگ جهانی دوم و پی ریزی پایههای نظم جدید جهانی به رهبری قدرتهای غربی، این دسته از کنشگران به نحوی هدفمند و سیستماتیک، از اهرم تحریم علیه بازیگران مختلف در محیط بین المللی استفاده کرده اند. تحریمهایی که صرفا در قالب روابط دو جانبه کشورها معنا و مفهوم پیدا نکرده اند و البته که ابتکار غرب در ایجاد سازوکارهای نهادین بین المللی نیز سبب شده تا آنها از مجرای این قبیل سازمانها و تشکیلات هم علیه محور رقبا و دشمنان خود ایجاد فشار کنند.
در این رابطه به قدری استفاده از ابزار تحریم در عرصه بین المللی به ویژه برای قدرتهای غربی به امری محوری و شایع تبدیل شده که مثلا برخی از تحلیلگران عرصه روابط بین الملل، از اعتیاد سیاست خارجی آمریکا به اهرم تحریم خبر میدهند. با این همه، اینطور به نظر میرسد که سابقه چند ساله اخیرِ استفاده از ابزار تحریم به ویژه توسط دولت آمریکا علیه رقبا و مخالفان بین المللی اش، حاکی از آن است که این اهرم چندان کارآمد نبوده و نتوانسته اهداف تعیین شده در رابطه با بکارگیری تحریمها را محقق سازد.
در این زمینه، به طور خاص میتوان به ۳ دلیل عمده و محوری نیز اشاره کرد. دلایلی که به نوعی از پایان عصر تحریمها در عرصه روابط بین الملل به ویژه همزمان با تضعیف هژمونی جهانی غرب در عرصه نظام بین الملل خبر میدهند.
۱: عدم ایجاد بازدارندگی
یکی از مقاصد و اهداف اولیه و ابتدایی اِعمال تحریم از سوی یک کشور علیه دیگری، تنبیه و مجازات آن و در عین حال، ارسال پالسهایی معنادار برای دیگر کشورها و کنشگرانی است که رویههای مشابه با بازیگرِ تحریمشده را در عرصه بین المللی در پیش گرفته اند. به بیان ساده تر، اهرم تحریم سعی دارد نوعی بازدارندگی را علیه دیگران ایجاد کنند و این پالس را به آنها برساند که اگر قصد داشته باشند رفتارهای خاصی را در محیط بینالمللی از خود نشان دهند، باید پذیرای تبعات سنگین آن نیز باشند.
با این حال، مشاهده و تحلیل روندهای تاریخی حاکی از این است که اهرم تحریم چندان هم نتوانسته ایجاد بازدارندگی کند. به طور خاص، بر اساس آنچه "اندیشکده پترسون" اعلام داشته، در دهه ۱۹۶۰ میلادی صرفا با ۲۰ مورد اعمال تحریم علیه بازیگران بین المللی مواجه بوده ایم این در حالی است که این تعداد اکنون به بیش از ۱۷۰ دولت و کنشگرِ بین المللی افزایش یافته است.
در این نقطه، این نکته آشکار میشود که تحریمها نتوانسته اند در نوع خود ایجاد بازدارندگی کنند، زیرا اگر چنین بود، نباید شاهد چند برابر شدن شمار بازیگرهایی میبودیم که در طی دهههای گذشته، علیه آنها اعمال تحریم شده است. روندی که به نظر میرسد همچنان نیز با توجه به تضعیف پایگاه هژمونی جهانی غرب، ادامه دار باشد.
۲: بی تاثیر بودن تحریمها علیه بازیگران بزرگ و متوسط جهانی
اگر نگاهی گذرا به سابقه برخی تحریمهای اِعمال شده از سوی کشورهای غربی و به طور خاص آمریکا و اتحادیه اروپا علیه کنشگرانی نظیر ایران و روسیه و ونزوئلا بیندازیم، به خوبی این نکته آشکار میشود که اساسا این تحریمها از قدرت اثرگذاری چندانی با هدف تغییر رفتار این دولتها در حوزههایی که مطلوبِ قدرتهای غربی بوده، برخوردار نبوده و نیستند. مثلا در مورد پرونده اتمی ایران، علی رغم تحریمهای گسترده غرب علیه تهران، این کشور بیش از پیش به پیشرفت دست یافته و در مقابل فشارهای غربی نه تنها تضعیف نشده بلکه چندین پله نیز بنیانهای قدرت خود را به جلو حرکت داده است.
در مورد روسیه نیز پس از آغاز جنگ اوکراین شاهد بودیم که سیلی از تحریمها علیه این کشور از سوی غرب برقرار شد با این حال، روسیه نه تنها عقب ننشست بلکه اکنون میبینیم که هم اوکراین و هم مجموعه کشورهای غربی به این نتیجه رسیده اند که سناریوهای روشنی در قالب معادله جنگ روسیه و اوکراین انتظار آنها را نمیکشد. موضوعی که در موضع گیریهای این دسته از بازیگران در مدت اخیر به وضوح انعکاس یافته است. در مورد ونزوئلا نیز شاهد معادلهای مشابه هستیم و علی رغم سالها تحریم علیه این کشور، ونزوئلا همچنان به رویههای تقابلی خود با آمریکا و جریانهای متحد آن در منطقه آمریکای لاتین ادامه میدهد و قدم در مسیری نگذاشته که مطلوب آمریکاییها است.
در این چهارچوب، بسیاری از تحلیلگران بین المللی معتقدند که اساسا اهرم تحریم علیه بازیگرانی از کارایی برخوردار است که کشورهای کوچک و ذرهای هستند و الا در مورد قدرتهای بزرگ و متوسط جهان، چندان نباید روی استفاده از اهرم تحریم حساب کرد. معادلهای که تاکنون بارها و بارها آزمایش شده و نشان داده که هیچ دستارودی را برای بازیگران تحریم کننده به همراه ندارد.
در این میان نباید فراموش کنیم که ابزار تحریم میتواند کنشگران تحریم شده را به این باور برساند که بهتر است رویههای تقابلی و تهاجمی خود را نیز تقویت کرده و گسترش بخشند. معادلهای که برونداد و خروجی نهایی آن میتواند به ضرر آن بازیگرانی باشد که دست به اِعمال تحریمها میزنند.
از این رو، حتی اگر از این چشم انداز نیز به مساله اعمال تحریم علیه کشورهای مختلف بنگریم، به نظر میرسد که خسارات آن برای بازیگران اعمال کننده تحریمها به مراتب بیشتر از مزایای آنها است.
۳: تحریمها و معمای قدرت نرم
در نهایت باید گفت که تحریمها فارغ از اینکه به کدام طیف و نوع از بازیگران بین المللی اعمال میشوند، در عین حال، حامل آسیبهای جدی به مردمِ کشورهای تحریم شده هستند. در حقیقت، هر چند تاکنون ثابت شده که آنها در قالب نمونههای مختلف بین المللی قادر به تغییر رفتار دولتها نیستند، در عین حال، مردم کشورها گوناگون شدیدا از تحریمها متاثر میشوند و آسیب میبینند. موضوعی که در نوع خود حامل یک چالش بزرگ برای کشورهای اعمال کننده تحریمها است.
این چالش نیز چیزی جز تضعیف بنیانهای قدرت نرم آنها نیست. به بیان ساده تر، تضعیف مردم کشورها از سوی دولتهای رقیب، نوعی باور و تصور منفی را از آنها در ذهن مردم تحریم شده شکل میدهد که این مساله خود خسارتهای جدی را به وجهه بین المللی بازیگران اعمال کننده تحریمها وارد میکند. مسالهای که به صورت خاص در مورد کشورمان در رابطه با تحریم اقلام دارویی بیماران خاص نظیر بیماران پروانهای و یا به طور کلی سخت شدن معیشت مردم، جلوههای عینی خود را به وضوح نشان میدهد.
معادلهای که چشم اندازها و دستورکارهای مد نظر بازیگران تحریم کننده در محیط بین المللی را تا حد زیادی دچار چالش و آسیب میکند.