هنرمند باید سیاسی باشد نه سیاستزده
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۷۳۱۰۷
بازیگر سریال گاندو گفت: من با این اعتقاد جیسون را بازی کردم و انسانها آزاد هستند قضاوتهای خود را داشته باشند اما الزاما این قضاوتها میتواند درست نباشد. ۲۴ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۱:۱۹ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، پیام دهکردی در گفتوگو با فارس، با اشاره به پیچیدگیهای نقش جیسون رضاییان در سریال گاندو و دلایل پذیرش این نقش اظهار کرد: اساسا خود من سعی میکنم فرزند زمانه خودم باشم و هنرمندی برای تکتک مردم سرزمینم باشم و هرقدمی که احساس بکنم قدم هنرمندانهای است که در آن فرزند زمانه بودن وجود دارد حتما به سمتش میروم و دوستش دارم و اگر چالشی برای من ایجاد کند یکی دشواری را رقم بزند حتما به سراغش میروم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: برای من نقش جیسون رضاییان این چالش را ایجاد کرد که احساس کردم میتوانم یک دشواری را برای خودم به عنوان یک بازیگر تجربه کنم. از 25 کیلو اضافه وزن گرفته تا بقیه سختیهای این نقش؛ افزون بر اینکه همیشه عاشق تاریخ، فلسفه و عرفان بودم و همیشه در این زمینه مطالعاتی داشتم و اعتقادم همیشه بر این بوده که هنرمند باید سیاسی باشد اما سیاستزده نباشد؛ هنرمند نباید متعلق به یک جناح و جناح دیگر باشد؛ هنرمند باید متعلق به سرزمین و مردمش باشد.
وی با تشریح نحوه برقراری ارتباط با نقش جیسون رضاییان در سریال گاندو تصریح کرد: حرفه من بازیگری است و بازیگر مثل جراح فوق تخصص مغز و اعصاب که تخصص ویژه به جراحی مغز و اعصاب دارد و ابعاد پدیدهای به نام مغز را میشناسد حوزه کار ما هم حوزهای کاملا علمی و تخصصی و دشوار است و من هم سالها در این حوزه کار، تحصیل و تجربه کسب کردم چه در سینما، چه در تلوزیون چه در تئاتر، این کار تخصص و حرفه من است و باید به سمت آن بروم و خداوند هم یاری کند که آنطور که شایسته هست جلوی مردم ظاهر شوم.
بازیگر سریال گاندو در مورد نقش جیسون رضاییان و فشارهایی که علیه آن از سوی برخی مسوولان به وجود آمد تصریح کرد: من احساس کردم نقش آن را بازی نمیکنم بلکه نقش بیشمار دزد بیکفایتی را بازی میکنم که طی سالیان سال از این سرزمین و بیتالمالش استفاده کردند و مصرف کردند و به توبره کشیدند و بردند و هنوزم هستند و مثل تومورهای بدخیمی به پیکره مردم افتادند که خروجی آن همین زندگی سخت مردم است. همواره احساس کردم در این نقش مسؤولیت وطنی و ملی هم بر شانههای من هست و به سمت آن حرکت کردم.
وی واکنشهای غیرقابل تصور علیه گاندو را مورد توجه قرار داد و در خصوص نگرانی از آینده کاری با بازی در این سریال و برچسب سیاسی خوردن آن افزود: تو با خدای خود انداز کار خود و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند؛ من تکلیفم در این حرفه بسیار روشن است و در این سالهایی که کار کردم جایگاه مشخصی داشتم و همواره صریح و شفاف حرکت کردم و با ایمان و اعتقاد حرکت کردم. عدهای تفسیر میکنند که با این جناح یا آن جناح است اما درگاهی که من با آن به نقش جیسون رضاییان ورود کردم ورا و فرای جناحها و دستهها و گروهها بوده و یک آستانه پر عزتی داشته که هر بار به آن فکر کردم چهارستون بدنم لرزیده و آن وطن ما است.
دهکردی ادامه داد: من با این اعتقاد جیسون را بازی کردم و انسانها آزاد هستند قضاوتهای خود را داشته باشند اما الزاما این قضاوتها میتواند درست نباشد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها
R41383/P/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۷۳۱۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ملت که نباید همیشه در شعب ابی طالب زندگی کنند
به گزارش «تابناک»، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: فقر، توفندهترین دشمن زندگی و ایمان است .این جناح حاکم باشد یا آن جناح فرق نمیکند.
مسئولانِ محترم باید همه همت خود را بگذارند برای ارتقای معیشت مردم. سفره کوچک، پدر خانواده را کوچک میکند. این دولت و آن دولت هم ندارد. پدر که کوچک شد نمیتواند برای بزرگی و بزرگواری اهل خانه و خانوادهاش کاری بکند چه رسد برای خانه بزرگتر که اسمش کشور است.
این هم با تغییر رئیس جمهور، تغییر نسبت نمیپذیرد. فقر، توفندهترین دشمن زندگی و ایمان است .این جناح حاکم باشد یا آن جناح فرق نمیکند.
اتفاقا کسانی که خود را نماد دین معرفی میکنند اگر کم بگذارند و یا حتی بهرغم همه توان نتوانند کار را پیش ببرند، ایمان مردم بیشتر آسیب میبیند. پس به صدای بلند باید هشدار داد مسئولان محترم دولت را که حواسشان را جمع و تلاششان را افزونتر کنند در برابر دشمن غدار که فقر اسم دیگر آن است.
بشنوند سخنِ حضرتِ آیتالله جوادی آملی را در دیدار مدیرعامل بانک ملی ایران و هیئت همراه را میخوانیم که به کلامِ نورانی امام علی(ع) هشدار میدهند: "مَا ضَرَبَ الله الْعُبَاد بِسُوطٍ أَوْجَعُ مِنَ الْفَقْرِ؛ هیچ تازیانهای بدتر از فقر نیست." این اصل اول؛ اصل دوم آن است که اگر کسی این تازیانه را خورد، از این طرف تازیانه به دوشش میخورد، از آن طرف دین از عقلش رخت برمی بندد." ایشان هشدار میدهند که، "حواستان جمع باشد. اگر کسی با دست خالی به منزل برود از خدای سبحان همان لحظه، تقاضای مرگ میکند؛ آبروریزی پیش زن و بچه قابل تحمل نیست."
ایشان حتی پاسخ آنانی که مدام "شعبِابیطالب" را به رخ میکشند تا به زعم خود مردم را به ضرورت مقاومت همیشگی توجه دهند را هم میدهند: در جریان شعبابیطالب که مسلمانان، سه سال در محاصره بودند، پیغمبر امتحانش را پس داد،فرمود: "اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ بَینَنَا وَ بَینَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّینَا وَ لَا أَدَّینَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل؛ خدایا، بین ما و نان ما جدایی نیانداز!" دلیلش را هم کلام نبوی میدانند که اگر نان مردم قطع بشود و مردم در اقتصاد آسیب ببینند، سخن از دینداری باقی نخواهد ماند.
این مرجع حکیم، بر کار علمی و درس گرفتن از تجربه دیگران هم تأکید دارند که "چگونه میشود که قیمت یک نان را در چندین سال یک جا نگهداشت؟" ایشان بر اختلاس و ربا هم میخروشند و متولیان امر را به ضرورت راه بستن بر این مفاسد میخوانند. حضرت آیتالله جوادی آملی، اساس و وظیفه همه مسئولین را حفظِ آبروی مملکت میدانند. این هم زمانی اتفاق میافتد که "کسی با دست خالی به خانهاش نرود."
وجود شرایطی چنین هم "به تولید وابسته است. تولید هم سفارشی نیست. تولید نصیحت نیست، تولید خواهش نیست، تولید علم است و علم است و علم است و علم." این مرجع تقلید، آنچه "شرطِ بلاغ" است را با مسئولان گفت. حالا این حضرات هستند که از این سخن باید "پند" گیرند. اصلا هم حق ندارند "ملال" گیرند. کسی چنین اختیاری به آنان نداده است. هرچه تا کنون ملال گرفتند و گرفتند و باعث افزایش ملال و تلخ کامی مردم شدند کافی است. باید پند گیرند و به کار بندند تا امور به سامان برسد.