به نقل از «خبرگزاری آریا»

باید کودکان کار را مانند فرزندان خود بدانیم/ مسئولین بجای شعار دادن به فکر عمل کردن باشند

تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۲۱۹۴۹

خبرگزاری آریا- علی زنجانی حسنلوئی، با تاکید بر اینکه مسئولین باید بجای شعار دادن به فکر عمل کردن باشند، گفت: مسئولین باید احساس کنند اگر مسئله و معضلی در جامعه و کشور به وجود می آید، نتیجه رفتار و عملکرد خود آن ها می باشد. بنابراین به عنوان مثال اگر کودکان کار را مانند فرزندان خود بدانیم و از دشواری هایی که آن ها می برند آگاه باشیم، مشکلات را به راحتی حل خواهیم نمود و طبعا به دنبال آن وضعیتی که شایسته جمهوری اسلامی می باشد به وجود خواهد آمد و عدالتی که الگوی آن عدل علی(ع) می باشد را فراهم خواهیم کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وضعیت کودکان خیابانی، کار و متکدی در پایتخت بسیار نامناسب است، به نحوی که 82 درصد کودکان خیابانی از اتباع خارجی و 18 درصد ایرانی هستند. بنابراین به نظر می رسد باید برای حل این مسئله فکری اساسی نمود، اگرچه اجرایی کردن برنامه های مربوط به حل این معضل کار چندان دشواری نیز به نظر نمی رسد. در همین رابطه در گفت و گو با آقای علی زنجانی حسنلوئی، در مورد راهکار های رفع این معضل در شهر تهران گفتگو کردیم. علی زنجانی حسنلوئی، مشاور استاندار و مدیرکل امور اتباع خارجی استانداری آذربایجان غربی، عضو کمیسون اجتماعی در دوره هشتم مجلس و رئیس اسبق مجمع نمایندگان استان آذربایجان غربی می باشد.
علی زنجانی حسنلوئی، در خصوص اینکه 82 درصد از کودکان خیابانی از اتباع خارجی می باشند، به خبرنگار آریا گفت: به نظر نمی رسد تعداد اتباع خارجی چندان بیشتر از افراد ایرانی باشد و با پاک کردن صورت مسئله چیزی عائد ما نمی شود. واقعیت این است که من این معضل را از نزدیک لمس نموده و همواره شاهد آمار این افراد هستم.
مشاور استانداری آذربایجان غربی، در خصوص علت یابی و سبب شناسی این معضل، اظهار داشت:  متاسفانه وضعیت اقتصادی کنونی در کشور ما برای بعضی از اقشار جامعه بغرنج شده است، که این موضوع از اصلی ترین علل تشکیل چنین پدیده ای می باشد.
مدیر کل سازمان اتباع و مهاجرین خارجی آذربایجان غربی، با انتقاد از اینکه گاهی دیده می شود متکدیان و کودکان کار را برای مدتی موقتی به آسایشگاه ها می برند و معتقدند که با این روش ها می شود این افراد را به آغوش گرم جامعه و خانواده بازگرداند، ادامه داد: با اجرای چنین روش هایی مشکلی حل نخواهد شد، به نظر می رسد باید برای این افراد یکسری خانه هایی ایجاد کرد و یا بهزیستی این افراد را تحت پوشش قرار دهد تا دیگر نیازی به کار کردن در خیابان ها برای تامین معاش و نیازهای اولیه در این افراد وجود نداشته باشد، اگر ما این کودکان را مانند فرزندان خودمان بدانیم، شرایطی این که کودکان در گرمای سوزان و در این آلودگی هایی که در سطح شهر موجود می باشد و موجب انواع بیماری ها در آن ها می شود را بهتر درک خواهیم کرد. بایستی تلاش شود تا این کودکان به خانواده ای امن بازگردند، از آموزش های عالی برخوردار شوند و صاحب حقوقی شوند که معیشت آن ها را تامین نماید.
زنجانی حسنلوئی، با بیان این که کشور ما صاحب بیشترین قوانین در حوزه های مختلف می باشد افزود: حل مشکل ساماندهی متکدیان و کودکان کار اجرایی می باشد، زیرا از نظر قانون مشکلی دیده نمی شود. متاسفانه در حال حاضر قانون به صورت سلیقه ای و مقطعی اجرا می شود و برخی از دوستان و مسئولین پس از مدتی از اجرای یک قانون خسته می شوند! علاوه بر این متاسفانه دیده می شود برخی در ظاهر مانورهایی می دهند تا مسئولین قانون گذار و بالادستی ها شاهد قدم های آنها باشند، اما اگر اقدامات و اجرای قوانین بصورت مستمر اجرا شود و در حل معضل مورد نظر ارگان هایی مثل کمیته امداد، بهزیستی و شهرداری و سایر نهادهای مربوطه بصورت مستمر قانونی را تدوین نمایند و به طور مطلوب آن را اجرا کنند بسیاری از مشکلات رفع خواهد شد.
عضو کمیسون اجتماعی در دوره هشتم مجلس، در پایان با تاکید بر اینکه مسئولین باید بجای شعار دادن به فکر عمل کردن باشند، افزود: مسئولین باید احساس کنند اگر مسئله و معضلی در جامعه و کشور به وجود می آید، نتیجه رفتار و عملکرد خود آن ها می باشد. بنابراین به عنوان مثال اگر کودکان کار را مانند فرزندان خود بدانیم و از دشواری هایی که آن ها می برند آگاه باشیم، مشکلات را به راحتی حل خواهیم نمود و طبعا به دنبال آن وضعیتی که شایسته جمهوری اسلامی می باشد به وجود خواهد آمد و عدالتی که الگوی آن عدل علی(ع) می باشد را فراهم خواهیم کرد.


گفتگو: مهدی برازنده

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: کودکان کار مسئولین شعار دادن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۲۱۹۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هرآنچه لازم است درباره «تاب آوری» بدانیم

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در روزگار ما افرادی هستند که به‌جای ناامیدی یا دور کردن خود از مشکلات، با مشکلات زندگی روبرو می‌شوند و آری گو به زندگی هستند. این بدان معنا نیست که آن‌ها نسبت به سایر افراد اندوه یا اضطراب کمتری را تجربه می‌کنند. این بدان معنی است که آن‌ها از مهارت‌های خود برای مقابله با چنین مشکلاتی به گونه‌ای استفاده می‌کنند که باعث تقویت و رشد آنها می‌شود و حتی در بسیاری از موارد، از مشکلات درس می‌گیرند و قوی‌تر از قبل می‌شوند. این رویکرد شخصی و فردی به «تاب آوری» معروف است و با این نام شناخته می‌شود.

در واقع تاب آوری توانایی «بازگشت» از تجربیات دشوار است. تاب آوری ویژگی‌ای نیست که مردم یا دارای آن باشند و یا نباشند. تاب آوری شامل رفتارها، افکار و اعمالی است که می توان آن را یاد گرفت و در دیگران انسان‌ها توسعه داد.

جنین والدمن و پاول زد جکسون در کتاب «راهنمای تاب آوری» می‌نویسند: درختان را در هنگام تندباد دیده‌‌اید؟ برخی از آن‌ها در معرض طوفان بلافاصله می‌شکنند و نابود می‌شوند، اما برخی دیگر هرچقدر وزش باد و طوفان سهمگین باشد، اگرچه شدت آن را حس می‌کنند، اما نمی‌شکنند. ریشه کن نمی‌شوند، تاب می‌آورند و قوی‌تر می‌شوند؛ هرچه خشک‌تر، شکننده‌تر و هرچه انعطاف پذیرتر، تاب آورتر! در مورد فلزات و مواد نیز همین طور است، اما انس‌ها چطور؟ تیم‌ها و سازمان‌ها چطور؟ ما در معرض استرس‌ها، حوادث، نگرانی‌ها و خسارت‌های بزرگ هستیم و با طوفان‌ها و تندباد‌های بی‌شماری مواجه می‌شویم.

آیا نیازمند ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی ترمیم خویشتن نیستیم؟ آیا نمی‌خواهیم نجات پیدا کنیم؟ آیا نمی‌خواهیم پس از طوفان قوی‌تر و توانمند‌تر ادامه دهیم؟ پاسخ چنین دغدغه‌های عظیمی در تاب آوری نهفته است.

* مطالعات تاب آوری

معنای تاب‌آوری شکست دادن شانس‌ها و تغییر شانس است، به زبانی ساده تاب‌ آوری توانایی مقابله با شرایط سخت و پاسخ انعطاف‌پذیر به فشارها در مسیر زندگی است و به افراد توان مواجهه با مشکلات پیش رو را می‌دهد وباعث فائق آمدن بر سختی ها در جریان زندگی می‌شود و انسان با موقعیت های غیر منتظره کنار می‌آید. 

نازمحمد اونق (استادیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه پیام نور) به همراه همکارش علیرضا قربانی در مقاله‌ای با عنوان «بررسی مطالعات تاب‌آوری اجتماعی در برابر مخاطرات طبیعی در ایران» به این موضوع اشاره می‌کنند که تاب‌آوری به‌ واسطە چند بعدی بودن آن در رشته‌های مختلفی مورد پژوهش و استفاده قرارگرفته است. نظریه پردازن این حوزه معتقدند که تاب‌آوری از تفکر باستانی نشأت گرفته است و ابتدا در رشتە ریاضی و فیزیک توسعه پیدا کرده است.

* تعریف تاب‌ آوری در فیزیک و پزشکی

در این مقاله آمده است که در فیزیک مفهوم تاب‌ آوری به قابلیت بازگشت‌پذیری یک ماده به حالت اولیه پس از خمیدگی یا کشش اطلاق می‌شود و در پزشکی تاب‌آوری به توانایی بدن برای بازیابی و ترمیم اندازه و شکل اندام آسیب دیده اطلاق می‌شود. در بین رشته‌های علوم انسانی مختلف این واژه ابتدا در روانشناسی مورد استفاده قرار گرفت.

تاب‌آوری در حوزه روانشناسی به فرایند غلبه بر اثرات منفی یا قابلیت مواجهه موفق با تجربه‌های آزاردهنده و استرس‌زا اشاره دارد

* تاب‌ آوری در حوزه روانشناسی

به زعم این پژوهشگران تاب‌ آوری در حوزه روانشناسی به فرایند غلبه بر اثرات منفی یا قابلیت مواجهه موفق با تجربه‌های آزاردهنده و استرس‌زا اشاره دارد، هم چنین به پرهیز از مسیر‌های منفی ریسک‌آور اشاره دارد؛ بنابراین در تاب‌آوری روانشناختی که به تاب‌آوری فردی تمرکز دارد برای سنجش و عملیاتی کردن این مفهوم محقق تلاش می‌کند تا علائم موجود در زمینه استرس‌های ایجاد شده بر اثر بحران و بالا و شوک ناشی از آنها توجه کند و سعی کند تا افراد بتوانند بهزیستی عاطفی خود را بازیابی کنند.

این پژوهش بیان می‌کند که تاب آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. روانشناسان همیشه سعی کرده‌اند که این قابلیت انسان را برای سازگاری و غلبه بر خطرو سختی‌ها افزایش دهند.

این پژوهش توضیح می‌دهد که در رشته روانشناسی و روانکاوی تاب آوری با کارهای گارمزی، ورنر و اسمیت در دهه 1940 مطرح شد و بعداً در دهه 1970 با کارهایی که ورنر در زمینۀ تاب‌آوری در رشد کودکان انجام داد اعتبار قابل ملاحظه‌ای کسب کرد در این حوزه مفهوم تاب‌آوری با ظرفیت انتخاب یک زندگی معتبر و حیاتی ارتباط دارد.

*  تاب‌ آوری در مهندسی

این پژوهش مطرح می‌کند که در حوزه تاب‌آوری در مهندسی که توجه اصلی به مفهوم بازگشت به عقب است، اولین بار لودویگ و همکارانش در سال ۱۹۹۷ و هم چنین پیم‌در سال ۱۹۹۹ از این مفهوم در مهندسی استفاده کردند. آنها تمرکزشان بر این مسأله است که در یک سیستم خطی یا یک تخمین خطی در چه مدت زمانی یک متغییر جابه‌جا شده و به تعادل قبلی برمی‌گردد.

*  تاب‌ آوری در برابر بلایای طبیعی

این پژوهش ادامه می‌دهد، تاب‌آوری در برابر بلایا اولین بار محققانی هم‌چون تورری و تیمرمن ازاین واژه استفاده کردند. در این حوزه تاب‌آوری بر خالف آسیبپ‌ذیری در نظرگرفته می‌شد و از نظر آنها شهر‌های آسیب‌پذیر به عنوان شهر‌های فاقد تاب‌آوری محسوب می‌شدند. از این دیدگاه دفتر کاهش بلایای سازمان ملل برای کاهش ریسک بالیای طبیعی استفاده می‌کرد.

کک و ساکداپولراک تاب‌آوری را در قابلیت‌ها و ظرفیت‌های افراد، سازمان‌ها و اجتماعات در تحمل، جذب، و سازگاری با انواع مختلف تهدید‌های اجتماعی و محیطی می‌دانند.

این پژوهش مطرح می‌کند، در سال ۲۰۰۵ بر اساس این دیدگاه چارچوبی با عنوان چارچوب هیوگو برای عمل احصا شد تا از آن برای اقدامات مربوط به کاهش ریسک بلایای طبیعی استفاده شود. ولی بعداً همین چرخه تقابل بین آسیب ‌پذیری با تاب‌آوری مورد نقد واقع شد و در سال ۲۰۱۵ چارچوب یکپارچهتری که ابعاد مختلفی را در برمی‌گرفت با عنوان چارچوب سندایی برای کاهش ریسک بلایای طبیعی معرفی شد.از نظر این چارچوب تاب‌آوری به معنی قابلیت و ظرفیت هر سیستم در مقاومت، جذب، ایجاد مانع و بازیابی در برابر اثرات مخاطرات به شیو‌های منظم و مؤثر است.

* ظرفیت‌های تاب‌آوری از دید کک و ساکداپولراک 

این پژوهش بیان می‌کند که کک و ساکداپولراک در سال ۲۰۱۳ به طور گسترده‌تری در مورد تاب‌آوری اجتماعی بحث کردند. آنها تاب‌آوری را در قابلیت‌ها و ظرفیت‌های افراد، سازمان‌ها و اجتماعات در تحمل، جذب، و سازگاری با انواع مختلف تهدید‌های اجتماعی و محیطی می‌دانند. از نظر آن‌ها تاب‌آوری سه ظرفیت اصلی را شامل می‌شود که عبارتند از:

ظرفیت‌های مقابله، ظرفیت‌های سازگاری و تطبیق، و ظرفیت‌های دگرگونی.

* تاب‌آوری اجتماعی

بدین‌ترتیب نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مفهوم تاب‌آوری پس از دهۀ ۱۹۴۰ میلادی ابتدا در روانشناسی، سپس در اکولوژی، مهندسی، در حوزه بلایا و سوانح طبیعی و در نهایت حوزه جامعه‌شناسی توسعه پیدا کرد و مفهوم تاب‌آوری اجتماعی شکل گرفت.

بر اساس یافته‌های سال‌ها تحقیقات تاب آوری، معنای تاب آوری یک مورد از توانایی فردی نیست. برخی از گروه‌ها و ساختار‌های اجتماعی ذاتاً تاب آور هستند، در حالی که برخی دیگر – اغلب در چالش‌برانگیزترین بخش‌های جامعه – به تلاش آگاهانه‌تری برای ایجاد تاب آوری نیاز دارند.

 

انتهای پیام/