نمایش روابط زناشویی روی پرده سینما آزادشد؟+سند
تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۴۲۵۹۰
به گزارش جهان نيوز، زمانی که موج اعتراضات به اثری سینمایی نظیر رحمان ۱۴۰۰ در رسانه‌ها مطرح شد، پاسخ سازمان سینمایی به خیل گسترده اعتراضات مکتوب و مجازی، اجرایی شدن قانون درجه بندی سنی در سینما بود. در این آیین‌نامه که بعد از امضای رئیس سازمان سینمایی ابلاغ شد، چگونگی اجرایی شدن درجه‌بندی سنی فیلم‌ها و نحوه برخورد با خاطیان مشخص شده که از سه‌شنبه، ۱۰ اردیبهشت‌ماه برای تمامی سینماها، تهیه‌کننده‌ها و پخش‌کننده‌ها لازم‌الاجرا است و اجرای آن از هفته اول شهریور وارد فاز تازه‌ای می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گزارش تابناک از نمایش و ساخت فیلم‌های مثبت ۱۸ در سینمای ایران
صفحه اول آیین نامه درجه بندی سنی سازمان سینمایی
اما نکته مهمتری که در پس این امر وجود دارد، افرادی که چنین آیین نامه‌ای را به نگارش درآورده‌اند، خاطیان بزرگتری هستند. چون در این آیین‌نامه بر خلاف استانداردهای درجه‌بندی عبارت "ممنوعیت" به هیچ عنوان وجود ندارد. اما این آئین نامه که اردیبهشت‌ماه امسال تنظیم و امضا شده است، چرا برای سینمای ایران خطرناک است و پس از چهل سال سینمای ایران را به ابتذال و فحشا خواهند رساند؟ چه اشکالات اساسی در این نظام‌نامه وجود دارد و در ابلاغ و امضای آن قصور کرده اند. در واقع آن چیزی که حلقه قدرتمند و تصمیم‌گیر مافیای سینما دنبال می‌کند حذف پروانه نمایش و شورای مرتبط با آن است. در واقع کودتای بزرگ فرهنگی که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال اجرایی شدن است، حذف تمامی نظارت‌های مرتبط با این سازمان است که در حوزه ساخت بازی‌های رایانه‌ای، کتاب و سایر امور مرتبط در حال اجرایی شدن است. اما آیین درجه بندی دارای چه اشکالاتی است؟
صفحه دوم آیین نامه درجه بندی سنی سازمان سینمایی
الف) مشکلات قانونی:
براساس قوانین فقط وزیر می تواند نسبت به ابلاغ این آیین‌نامه اقدام نماید و رئیس سازمان سینمایی این اختیار را ندارد. موارد تعزیری پیش بینی شده در این آیین نامه مستلزم مصوبهی مجلس شورای اسلامی میباشد. بر اساس اصل ۱۳۸ قانون اساسی تنها وزراء حق صدور بخشنامه یا دستورالعمل را داشته و لذا صدور این دستور مغایر این اصل و قابل ابطال در دیوان عدالت اداری است و در دیوان نیز مسبوق به سابقه است. در دستورالعمل مجازات هایی پیش بینی شده که مغایر اصل ۳۶ قانون اساسی است که حکم به مجازات را صرفا در چارچوب قانون مصوب مجلس امکان پذیر می‌داند و لذا از این منظر نیز قابل ابطال است تعیین تکلیف برای والدین یا بزرگسالان همراه جهت ممانعت از حضور فرزندان زیر سن تعیین شده نیز نیازمند تصویب قانون و ضمانت اجراست فلذا دستورالعمل مداخله در امر تقنین و مغایر اصول ۵۸ و ۷۱ قانون اساسی است.
صفحه سوم آیین نامه درجه بندی سنی سازمان سینمایی
ب ) مشکلات محتوایی :
محتوای حاکم بر این آیین نامه با بند ۱ از مادهی ۱ قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی [رشد فضائل اخلاقی بر اساس ایمان و تقوی] و بند ۴ از مادهی ۱ [رواج فرهنگ و هنر اسلامی] در تعارض است. آیین نامهی مورد اشاره با «فصل چهارم از سند مهندسی فرهنگی کشور، مصوب ۲۰/۸/۱۳۹۳ شورایعالی انقلاب فرهنگی کشور» [دستیابی به هنر متعهد به ارزش‌های اسلامی، انقلابی، معرفت افزا، بصیرت بخش و استکبارستیز از جمله اهداف کلان فرهنگی کشور است] انطباق ندارد. آیین نامهی ابلاغی با «آییننامهی نظارت بر نمایش فیلم مصوب ۹/۰۲/۱۳۶۱ و مادهی ۳ از اصلاحات صورت گرفته مصوبهی هیئت وزیران در تاریخ۱۹/۵/۱۳۸۲» [نمایش هرگونه فیلم در سینماها و سالن‌های عمومی به شرح ذیل در سراسر کشور ممنوع است: عدم رعایت ضوابط شرعی و نحوه حضور زن به گونه‌ای که کرامت انسانی ایشان لحاظ نشود. اشاعه اعمال رذیله فساد و فحشا. تشویق و ترغیب و یا آموزش اعتیادهای مضر و خطرناک و راههای کسب درآمد از آن‌ها. کمک به نفوذ فرهنگی بیگانگان. نشان‌دادن تصاویر و یا اصوات ناهنجار و نیز فیلم‌هایی که از ارزش تکنیکی و یا هنری نازل برخوردار بوده و تماشاگران را به انحطاط و ابتذال می‌کشانند] تنافر دارد. آیین نامهی یاد شده با «فصل ششم از سند نقشهی مهندسی فرهنگی کشور، مصوب ۲۰/۸/۱۳۹۳ شورایعالی انقلاب فرهنگی» [ تبیین، ترویج و نهادینه‌سازی هنر متعهد، تعالی بخش و شوق آفرین از راهبردهای کلان فرهنگی است] در تناقض است.
ج ) محتوای حاوی هتک حقوق عامه :
در بند ۴ از مادهی ۳ برای ردهی سنی ۱۸+ نوشته شده است؛ «دارای صحنههای افراطی از خشونت، استعمال مواد مخدر یا صحنههای تداعی کنندهی روابط جنسی است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۸ سال ممنوع است»، آیا بر این اساس ممنوعیت و حرمت تولید آثار حاوی صحنههای غیراخلاقی از بین رفته تلقی می‌شود؟! در بند ۳ از ماده ی ۳ برای ردهی سنی ۱۵+ نوشته شده است؛ «دارای صحنههای خشونت آمیز، استعمال مواد مخدر یا روابط خلاف عرف جامعه و یا زبان تند و نامناسب است.» نادیده انگاشتن عامدانهی قوانین بالادستی، مقررات و قوانین موجود، دستورات شارع مقدس، مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی و فرمایشات رهبر معظم انقلاب در خصوص تولیدات سینمایی. ریل گذاری و بسترسازی برای تعمیق و تثبیت نفوذ، رواج فرهنگ غرب، ابتذال و اباحهگری.
آیین نامه رده بندی سنی ظاهرا قرار است از اوایل شهریور ماه اجرایی شود، این بدان معناست که در پیوست با آن سازمان سینمایی به سادگی آثار توقیفی مثل «خانه پدری» و «کاناپه» با استفاده از همین دستورالعمل نمایش خواهد شد و کیانوش عیاری برای نمایش دو فیلم خود منتظر اجرایی شدن آیین نامه است. با این حال انتظار می‌رود؛ رئیس قوه قضائیه که به صورت قدرتمندانه‌ای با فساد اقتصادی مبارزه می‌کند، مبارزه با فساد نظارتی و فساد اداری که در غالب این آیین‌نامه در حال اجرایی شدن است را در دستور کار قرار دهند و از طریق دیوان عدالت اداری، هر چه سریع‌تر دستور العمل نظام درجه‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی لغو شود تا وزارت ارشاد که امر نظارت را به صورت کلی رها کرده، دوباره نظارت پیش از تولید را در سرفصل‌های اصلی خود قرار دهد.
منبع: تسنیم کپی متن خبر برچسب ها: کودتای بزرگ فرهنگی کیانوش عیاری سند مهندسی فرهنگی کشور
منبع: جهان نيوز
کلیدواژه: کیانوش عیاری سند مهندسی فرهنگی کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۴۲۵۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرده جدیدی از شبکه نمایش‌های خانگی؛ آیا حرف اول و آخر را پول می‌زند؟
پرده‌ای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت یک مدیر به اهالی هنر است و البته پرسشی جدی در حوزه اقتصاد صنعت نمایش‌های خانگی و تعاملشان با هنرمندان و مخاطبین: آیا حرف اول و آخر را پول می‌زند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو-سیدرضا میرجعفری، اظهارات یکی از مدیران پخش فیلم شبکه نمایش خانگی که در بخشی از آن به هزینه‌های تولید پروژه در یکی از مجموعه‌ها اشاره می‌کند پشت پرده‌های جدیدی را در این صنعت را رو می‌کند که مورد توجه همه فعالین رسانه و فرهنگ قرار گرفته‌است.
این اظهارات واکنش گسترده‌ای نیز در بین اهالی فرهنگ و هنر و به خصوص هنرمندان داشته‌است چرا که این مدیر تابع بازار با مقایسه صنف هنرمندان با سایر صنوف آن‌ها را بی‌اخلاق و غیرمتعهد نامیده‌است.
پرسشی که از این دست مدیران برای افکار عمومی مطرح می‌شود این است که همقطارانش قبل از ورود به این عرصه چقدر با منطق اقتصاد کار فرهنگی آشنا بوده‌اند؟ و در سال آغاز کار هم چشم‌اندازی از آنچه امروز از آن گلایه می‌کنند داشته‌اند؟
شبکه نمایش خانگی که امروز بر سر آن جنجال شده یکی از اولین پلتفرم‌های پخش کننده محتواهای سرگرمی از جمله سریال از این دست بوده که در سال 92 یا 93 تأسیس شده و آن سالها نیز به شدت تورم در کشور رقم بالایی را نشان می‌دهد و از نحوه سرمایه‌گذاری کلان روی آن هیچگونه اسناد شفافی وجود ندارد و از همین رو معلوم نیست این بنگاه‌های اقتصادی زیان ده هستند یا بازدهی لازم را دارند؟ و خود این ماجرا باعث ابهامی بزرگ در افکار عمومی و اظهار نظرهای زیادی در این مورد شده‌است.
پرده‌ای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت مدیر به اهالی هنر است که وقتی مصاحبه کننده از وی در مورد اظهاراتش می‌پرسد آیا از حمله خود به هنرمندان و بایکوت شبکه خانگی مورد بحث نمی‌ترسی؟ پاسخ می‌دهد: «چنین نگرانی‌هایی ندارد چون مساله این افراد فقط پول است و اگر پول باشد هرکاری می‌کنند.» البته از این قبیل اظهارات از طرف مدیران اقتصادی در حوزه‌های دیگر هنر مانند موسیقی هم شنیده‌بودیم و این ماجرا مسبوق به سابقه است که البته هیچگاه باعث موضع گیری عملی فعالین این عرصه نشد و آب هم از آب تکان نخورد.
طیف واکنشی هنرمندان اما به این ماجرا متفاوت است، برخی واکنش‌های تندی به این ماجرا داشتند مثلا همایون اسعدیان در واکنشی تند اظهار داشته است: «قیاس به نفس می‌فرمایید جناب شانه‌ساز. «حداقل برای منی که در دو پروژه با شما کار کردم و چیزهای بسیاری از شما دیدم این حرف‌ها باعث تاسف است. همایون اسعدیان عضو کوچک این سینما تا زمانی که شما در نماوا حضور داشته باشید در هیچ سمتی با این مجموعه همکاری نخواهم کرد.» یا مازیار میری نیز در واکنشی صریح گفت:«تا زمانی که ایشان رسما از اهالی سینما عذرخواهی نکنند از تمام پروژه‌هایی که قرار به همکاری با این پروژه داشتم رسما انصراف می‌دهم.» رضا کیانیان هم کار را به شکایت از این مدیر نمایش خانگی از طرف انجمن صنفی بازیگران سینمای ایران کشاند که البته مشخص نیست این امر امکان پذیر است یا خیر؟ البته باید منتظر ماند و دید این کشمکش بین هنرمندان و اصحاب این حوزه با این مدیر شبکه نمایش خانگی و البته اظهارات این چنینی چه خواهد شد؟
اینکه واکنش‌ها در این مورد تا کجا ادامه دار خواهد شد؟ موضوعیست که باید برایش صبر کرد اما در مقابل این طیف افرادی هستند که یا هنوز واکنشی نشان ندادند یا محافظه کارانه‌تر با مسئله برخورد کرده‌اند مثلا از نرگس آبیار که پروژه او در این گفت‌وگوی کوتاه نام برده شد هیچ واکنشی سر نزد یا اسماعیل عفیفه که تهیه‌کننده مجموعه «جنگل آسفالت» در همین نمایش خانگی است، با لحنی واکنش نشان داد که نه‌تنها بوی قطع همکاری نمی‌داد، بلکه خیلی متواضعانه بود و مشخص بود صرفا برای دلخوشی عوامل سریال بیان شده است. عفیفه در بخشی از این واکنش در اینستاگرامش نوشت: «علی‌رغم بالا و پایینی که هر پروژه دارد صمیمانه و همراه با اعتماد متقابل مشغول کاریم.»
همه این فضا و آنچه امروز به عنوان یک مسئله رسانه‌ای و دست به دست می‌شود ماجرایی پیچیده به اندازه گره‌های کور یک ماجراست و حجم واکنش‌ها نیز گویای همین است اما آنچه هنوز در فضای افکار عمومی مبهم خواهد ماند فضای غیر شفاف مالی، عدم تنظیم‌گری و رگولاتوری به مفهوم عام و این پرسش با پاسخ‌های مبهم است که چرا دخل و خرج این حوزه مشخص نیست؟ و آیا واقعا در حوزه فرهنگ پر آسیب حرف اول و آخر را پول می‌زند؟ یا موضوعات دیگری هم مطرح است؟
وقتی می‌توان این موضوع را بهتر درک کرد که خود را با این پرسش مواجه کنیم چرا در همه این سالها اقتصاد صنعت سینمای ایران سوای از سرمایه‌گذاری‌های دولتی و بعضا خصوصی سوداگرانه کوچکتر و به سهم شبکه‌های نمایش خانگی اضافه می‌شود چنانچه با فاصله‌ای کوتاه یا حتی همزمان با اکران فیلم روی پرده نقره‌ای به نوعی وادار به اکران آنلاین در این شبکه‌ها می‌شوند؟
آیا زور همین هنرمندان به ستوه آمده طیف اول به مدیران ناآشنای فرهنگی که به قول خودشان حرف اول و آخر را پول می‌زند می‌رسد یا ماجرا با چند بیانیه و شکایت صوری خاتمه خواهد یافت؟
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام