به نقل از «ایرنا»

واشنگتن و ناکامی نقشه شرقی برای تهران

تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۴۶۱۲۷

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، واپسین روزهای مردادماه مقامات کاخ سفید باز هم کوشیدند تا در موضع گیری‌های ضدایرانی خود موجی تازه را به راه اندازند و فشارهای سیاسی و تبلیغاتی خود علیه تهران را یک گام دیگر جلو ببرند.

همزمان با چانه زنی های واشنگتن با برخی کشورهای همسو نظیر استرالیا و نیز گروهی از دولت های عربی نظیر بحرین برای جلب همکاری عملی در پروژه ضدایرانی ایجاد ائتلاف دریایی و نیز اعمال فشار جهت توقیف دوباره نفتکش حامل نفت ایران یعنی «آدریان دریا»ی کنونی و «گریس یک» سابق، «دونالد ترامپ» بار دیگر مدعی شد که تهران زیر فشار تحریم های اقتصادی، مجدانه به دنبال مذاکره با واشنگتن است اما راه آن را نمی داند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  

رئیس جمهوری آمریکا افزود که فشارهای اقتصادی به ویژه تحریم های نفتی حتی بیش از حد انتظار کاخ سفید کارایی داشته و اقتصاد ایران را به سوی فروپاشی سوق می دهد.

پس از ترامپ، نوبت به «برایان هوک» مسوول امور ایران در وزارت امور خارجه آمریکا رسید تا باز هم روی داعیه نقش تهران در بی ثباتی منطقه انگشت بگذارد و در جمع خبرنگاران، تلاش مجامع بین المللی به ویژه شورای امنیت سازمان ملل جهت ایجاد اطمینان از تحریم های تسلیحاتی و ممنوعیت سفر مسولان نظامی از جمله فرمانده سپاه قدس را خواستار شود.

موضع گیری ها و مطالبات هوک، در کوتاه ترین زمان ممکن از سوی «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا تکرار شد؛ جایی که پمپئو از شورای امنیت خواست تا نقشی مهم را برای تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران که بر اساس قطعنامه 2231 این شورا منقضی خواهد شد، برعهده گیرد.

وزیر امور خارجه آمریکا در گفت وگو با شبکه «ام‌اس‌ان‌بی‌سی» همچنین گفت که کشورش موفق شده جلوی صادرات 2.7 میلیون بشکه ای ایران را گرفته و شریان درآمدی ایران را مسدود سازد.

فصل مشترک اظهارات این سه تن طی روزهای اخیر، تکرار این مکرر بود که جمهوری اسلامی ایران طی سال های گذشته به خصوص پس از توافق هسته ای بخش مهمی از درآمدهای نفتی خود را صرف ایجاد بی نظمی در خاورمیانه و حمایت از گروه هایی کرده که از دید واشنگتن تروریستی محسوب می شوند.

از این منظر، قطع این درآمدها به منزله کاهش توان تهران در ایجاد پشتوانه مالی ایجاد بی نظمی و ناامنی در خاورمیانه است. با این حال، مقامات دولت ترامپ همچنان بدون پرده پوشی هدف اصلی خود از فشارهای اقتصادی بر جمهوری اسلامی ایران یعنی حضور پای میز مذاکره را علنا و مکررا بر زبان می آورند.

پیش از این یعنی چند روز بعد از اعلام خروج آمریکا از برجام، مایک پمپئو شروط دوازده گانه ای را برای آغاز مذاکره با ایران اعلام کرد که بخش اصلی این شروط به خودداری تهران از ادامه برنامه های مشروع دفاعی و موشکی و توقف سیاست های منطقه ای اختصاص داشت. البته آمریکایی ها بارها در تناقض گویی هایی آشکار اعلام کردند از گفت وگوی بدون پیش شرط استقبال می کنند.

همین امر باعث شد تا برخی از تحلیلگران تعیین شروط دوازده گانه را پیامی خطاب به کشورهای عربی و به اصطلاح تابلویی برای نمایش سیاست خاورمیانه واشنگتن قلمداد کنند و نه پیش شرط های واقعی برای شروع گفت وگو با تهران.

نکته بسیار مهمی که در این میان توجه اغلب ناظران و تحلیلگران را برانگیخته، ناهمسازی یا به عبارت بهتر نامشخص بودن اولویت سیاست های آمریکا در قبال ایران است. آنچه مشخص است ترامپ در حوزه سیاست خارجی به شدت برای نشستن پای میز مذاکره با ایران بی تابی می کند اما در عمل اولویت خود را حتی برای متحدان غربی و عربی خود نمایان نمی سازد که فرجام سیاست «فشار حداکثری» کسب یک توافق بدیل برجام است یا تغییر اساسی سیاست های تهران در خاورمیانه.

هر چند ممکن است برخی بیان دارند که این دو هدف در یک راستا قرار می گیرند اما این پرسش مهم بی پاسخ می ماند که کسب یک توافق تازه و بدیل برجام به سود کمپین انتخاباتی ترامپ و به قیمت تداوم نفوذ منطقه ای ایران ارجحیت دارد یا ادامه فشارهای خردکننده اقتصادی که عملا سودی برای کاخ سفید ندارد و بیشتر نظر و منافع رقبای خاورمیانه ای جمهوری اسلامی ایران را تامین می کند.

نگاهی به کش و قوس های مناسبات و مذاکرات واشنگتن و پیونگ یانگ طی نزدیک به دو سال اخیر تا حدی ترجیحات کاخ سفید در خاورمیانه را هم آشکار می سازد.

مواضع و سیاست های دولت ترامپ در شبه جزیره کره به گونه ای بوده که هم رهبر پیونگ یانگ را متعهد به حضور پای میز مذاکره نگاه دارد و هم با برجسته ساختن تهدید نظامی کره شمالی برای ژاپن و کره جنوبی پشتوانه باجگیری امنیتی رئیس جمهوری آمریکا باشد.

ترامپ با تعیین خط قرمزی برای امنیت آمریکا موفق شده تاکنون «کیم جونگ اون» را از انجام آزمایش هسته ای و موشک های بالستیک دوربرد که قادر به تهدید قلمرو ایالات متحده است، بازدارد. اما عملا و تعمدا در برابر انجام آزمایشات موشکی تهدیدکننده امنیت متحدانش در شرق آسیا سکوت کرده است.

از سوی دیگر کره شمالی با درک این خط قرمز، هم مانع از تشدید تحریم های آمریکا شده و هم عناصر تهدیدزا و نگران کننده برای کره جنوبی و ژاپن را در دست خود نگاه داشته و بارها پس از گفت وگوهای مستقیم کیم و ترامپ دست به آزمایش موشکی زده است.

در این شرایط، ترامپ خرسند از رفع تهدیدات کره شمالی و نگاه داشتن کیم پای میز مذاکره بارها در گفت وگو با رسانه ها و در توییت های خود مدعی شده، از طریق دگرگونی در سیاست های ناکام دولت دموکرات «باراک اوباما» در قبال پیونگ یانگ، کشورش را از یک جنگ اتمی نجات داده است.

سویه دیگر بازی ترامپ در شرق آسیا، مطالبه هزینه های امنیت سازی در این منطقه و به عبارت دیگر اخاذی از سئول و توکیو است که خود را ایمن از موشک های پیونگ یانگ نمی بینند.

به همین ترتیب به نظر می رسد رئیس جمهوری آمریکا ایجاد چنین مدلی را در خاورمیانه نیز دنبال می کند. بی تردید مطلوب ترین رخداد برای ترامپ آمدن ایران پای میز مذاکره است؛ مذاکره ای که همچون مدل کره شمالی قرار نیست به اعطای امتیازی چون لغو تحریم ها بیانجامد اما به معنای پایان نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی ایران نیز نخواهد بود زیرا جلب نظر و حمایت لابی های صهیونیستی و نیز تداوم خریدهای چندصدمیلیارد دلاری دولت های عربی در شرایط پذیرش شروط دوازده گانه پمپئو از سوی ایران میسر نخواهد بود.

مقامات دولت ترامپ بارها اعلام کرده اند که می خواهند ایران را به یک بازیگر متجانس در خاورمیانه و در سطح بین المللی مبدل سازند. این در حالی است که این هدف اعلانی عملا همه معادلات و معاملات تسلیحاتی، موقعیت متحدان افراطی ترامپ در اراضی اشغالی و برخی رهبران کشورهای عربی را به هم خواهد زد.

البته سوی دیگر ماجرا هم این است که برخلاف تصور ترامپ، جمهوری اسلامی ایران راه مقاومت و رویگردانی از مصالحه با دولت پیمان شکن کاخ سفید را در پیش گرفته و این وضعیت کارنامه سیاست خارجی رئیس جمهوری آمریکا را شدیدا به خطر انداخته است تا جایی که می تواند به عنوان مولفه ای مهم در انتخابات سال آینده این کشور نقش آفرینی کند.

با توجه به موقعیت پیش آمده، ادعای دولت آمریکا مبنی بر تشدید سیاست فشار حداکثری برای ایجاد امنیت در منطقه بیش از هر زمانی دیگری با تناقضات و تردیدهای اساسی روبرو است؛ وضعیتی که متحدان ترامپ را هم تا حدی در پیروی از سیاست های او مردد ساخته و نشانگانی از تغییر را در رویکردهای ضدایرانی برخی از کشورهای منطقه به وجود آورده است.

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۴۶۱۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره لایحه ۶۰ میلیارد دلاری کمک نظامی به اوکراین چه می دانیم؟ / تحلیل کی یف از تاخیر در کمک رسانی واشنگتن چیست؟

به گزارش جماران، مجلس نمایندگان آمریکا لایحه بیش از۶۰ میلیارد دلاری کمک نظامی به اوکراین را تصویب کرد. به گزارش یورونیوز ، تصویب این لایحه لحظه‌ای کمیاب از همکاری حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا بود که در آن دموکرات‌ها به جمهوری‌خواهان میانه‌رو پیوستند تا این مجموعه کمک برای اوکراین را تصویب کنند. لایحه کمک به اوکراین با ۳۱۱ رای موافق در برابر ۱۱۲ رای مخالف به تصویب رسید. در حالی که همه ۲۱۰ دموکرات رای مثبت دادند، بیشتر نمایندگان جمهوری‌خواه کنگره مخالف بودند ، به طوری که ۱۱۲ نفرشان رای مخالف و ۱۰۱ نفر رای موافق دادند. این امر شاید برای مایک جانسون، رئیس جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان، دردسر ایجاد کند. او با دموکرات‌ها متحد شد تا بر موانع غلبه کند و این مجموعه کمک را به رای‌ بگذارد. شش ماه بود که جمهوری‌خواهان راست‌گرا این پیشنهاد شصت میلیارد دلاری را مسدود کرده‌ بودند اما مایک جانسون سرانجام  اجازه رای‌گیری را داد. از شش ماه پیش تاکنون، کمک‌های بسیار کمی از آمریکا به خط مقدم جنگ در اوکراین رسیده است. عدم تمایل به تصویب سریع کمک نظامی تازه به اوکراین نشانگر روند گسترده «خستگی از جنگ اوکراین» است.

شورای آتلانتیک در گزارشی در این باره می نویسد: این کمک چه تفاوتی برای نبرد اوکراین خواهد داشت؟ اوکراین و دیگر کشورهای اروپایی در مورد تأخیر تصویب این لایحه چه نظری دارند؟

جان ای. هربست  مدیر ارشد مرکز اوراسیا شورای آتلانتیک و سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین در این باره می گوید: کرملین از تأخیر و عدم اطمینان در مورد آینده کمک‌ها به عنوان یک پیروزی استقبال کرد زیرا بدون سلاح‌های ایالات متحده، اوکراین احتمالاً به اشغال روسیه در می آید.

پیتر دیکنسون سردبیر روزنامه ای در کی یف در این باره می گوید: روسیه از تأخیر در تصویب این لایحه برای انجام حملات کوبنده در شرق اوکراین و یک کمپین بمباران جدید  که زیرساخت های غیرنظامی اوکراین را هدف قرار داد، استفاده کرد. اکنون فرماندهان اوکراینی فوراً از این کمک‌ها برای «پر کردن شکاف‌های رو به رشد در دفاع هوایی رو به کاهش کشور» برای محافظت از سربازان و غیرنظامیان استفاده می‌کنند.

 جان ای. هربست  با اشاره به اینکه اوکراین در چهار ماه گذشته گلوله های توپخانه خود را جیره بندی کرده است که منجر به دستاوردهای ملموس برای روسیه شده می گوید: جدای از پدافند هوایی مانند موشک‌های پاتریوت، تزریق جدید تجهیزات و تسلیحات «تأثیر فوری و مثبتی بر روند جنگ خواهد داشت. این لایحه همچنین دولت را به ارسال ATACMS با برد 300 کیلومتر سوق می دهد، یک سیستم موشکی که می تواند به پشت خطوط روسیه حمله کند، اما دولت بایدن مدت ها از ترس از تشدید تنش کرملین از ارائه آن خودداری کرده بود و اکنون بروز نشانه هایی مبنی بر اینکه این بی میلی در حال تغییر است، امری مثبت محسوب می شود.

حال و هوای اوکراین

پیتر دیکنسون به شورای آتلانتیک می گوید: اوکراینی ها برای ماه ها بن‌بست در کنگره را با «نگرانی» تماشا کرده و از  نزدیک با پویایی‌های سیاسی آمریکا و رویه‌های محرمانه کنگره آشنا شدند. این از دست دادن کمک های امریکا باعث ایجاد حس انزوا و رها شدن از سوی جامعه بین‌المللی شد که به تضعیف بیشتر روحیه اوکراینی در میانه یک سری شکست ها در میدان جنگ منتهی شد.  اما رأی‌گیری اخیر با فرض اینکه به تصویب سریع در سنا و امضای رئیس جمهور برسد به ارتقای روحیه سربازان و غیرنظامیان در اوکراین کمک شایانی خواهد کرد.

آنچه اروپا باید بداند

  دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، نامزد احتمالی جمهوری‌خواهان برای این پست، مستقیماً با لایحه کمک‌های اوکراین مخالفت نکرده اما نسبت به چنین کمک‌هایی بدبین بوده و در یک پست اخیر در شبکه‌های اجتماعی پرسیده است: «چرا اروپا به این موضوع کمک نمی‌کند. پول بیشتر برای کمک به اوکراین پرداخت نمی کند؟»  در واقع اتحادیه اروپا در ماه فوریه مجوز 54 میلیارد دلار کمک دیگر را برای اوکراین صادر کرد.

راشل ریزو، عضو ارشد غیر مقیم در مرکز اروپا شورای آتلانتیک می گوید که رهبران اروپایی باید کار بهتری برای بیان این داستان در کنگره آمریکا از هم اکنون تا انتخابات نوامبر انجام دهند، اعداد کلیدی هستند. فهرست کمک‌های نظامی کلیدی است .

با وجود تصویب این لایحه هیچ تضمینی وجود ندارد که پول بیشتری از ایالات متحده به اوکراین پس از این بخش از کمک سرازیر شود، به ویژه در صورت پیروزی ترامپ. در این صورت، راشل می‌گوید: «متحدان اروپایی باید به این ایده عادت کنند که هر چقدر هم که سخت باشد، ممکن است در نهایت آن‌ها مسئول کمک به اوکراین برای رسیدن به پیروزی نهایی باشند.»