به نقل از «ایکنا»
2024-04-16@18:50:24 GMT
فیلم کودک مهجور مانده است
تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۴۷۳۴۷
بابک نبی‌زاده، کارگردان فیلم سینمایی «اقیانوس پشت پنجره» در حاشیه جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایکنا اصفهان، با بیان اینکه موضوع اصلی این فیلم کودکان و نوجوانان هستند، اظهار کرد: این فیلم طی 54 جلسه در جزیره قشم فیلم‌برداری شد، هفت پیش تولید داشت و روند پس تولید آن شامل صداگذاری، تدوین، آهنگ‌سازی و تصحیح رنگ و نور حدود یک ماه و نیم طول کشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: دغدغه من این بود که بتوانم اقدام مفیدی انجام دهم و از آنجا که نزدیک بیست سال است در سینمای ایران دستیار برنامه ریز بودم و از تجربه کار با افراد مختلف چیزهای زیادی آموختم و بیشتر در حوزه فیلم‌های جشنواره‌ای فعالیت می‌کردم، فکر کردم این رسالت بر عهده من است که اولین فیلم خودم با موضوع کودک و نوجوان باشد.
کارگردان فیلم سینمایی «اقیانوس پشت پنجره» با بیان اینکه این مقطع سنی در دوران زندگی انسان از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین دوره‌های سنی زندگی شخص است، افزود: یک کودک از هفت سالگی تا چهارده سالگی هر الگویی که ببیند یا هر کتابی مطالعه کند، به خاطر زلال بودن ذهن و پاک بودن روانش تمام تجربیاتش از این دوران شکل می‌گیرد و این در زندگی و آینده او موثر خواهد بود.
نبی‌زاده خاطرنشان کرد: در حوزه‌های مختلف کاری در کشور مانند تجارت، اقتصاد و حتی سیاست و مدیریت ضعف‌هایی وجود دارد و گاها عدم توانمندی‌هایی در اداره یک نهاد یا انجام یک وظیفه دیده می‌شود که این ریشه در کودکی ناقص افراد دارد، بر همین اساس کودکی به عنوان یک ساحت مقدس باید مورد ارزیابی قرار گرفته و به آن اهمیت داده شود.
وی گفت: متاسفانه اخیرا شرایط اقتصادی در ایران دچار بحران شده و از این نظر وضعیت کشور خوب نیست، ولی می‌بینیم خیلی جاها پول است و سرمایه‌گذاری‌هایی انجام می‌شود، پس اگر آنها مهم است، کودکان ایرانی هم مهم هستند و باید برای آنها اقداماتی مانند جشنواره کودک انجام شود. ولی جشنواره کودک به تنهایی نمی‌تواند این وظیفه بزرگ را برعهده بگیرد.
نبی‌زاده تصریح کرد: ارگانی بسیار مهم و بزرگ در کشور وجود دارد به نام «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» که فعالیت‌های بسیاری برای کودکان انجام می‌دهد. من از هفت سالگی عضو این کانون بودم و کتاب‌های آن را می‌خواندم. کانون و کتاب‌های آن تاثیرات بسیاری بر ذهن من گذاشت که چه بسا همان کانون به صورت غیرمستقیم مرا مجاب کرد روزی همین ایده را بنویسم و به کانون برگردم و فیلم اولم را با آنها بسازم.
وی با اشاره به اینکه جریان کودک و اساسا کودکی اهمیت بسیاری دارد، اضافه کرد: بر همین اساس سینمای کودک نیز بسیار مهم است و باید خیلی بیشتر از اینها به آن پرداخته شود، فیلم‌ها در جشنواره باید خیلی بیشتر از اینها باشد. متاسفانه فیلم‌سازی برای کودک مقداری مهجور مانده و نگاه به جریان کودکی نوعی نگاه تحقیرآمیز است.
کارگردان فیلم سینمایی «اقیانوس پشت پنجره» اظهار کرد: اینکه بنیاد سینمایی فارابی و متولیان فرهنگ کودکی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هنوز این جشنواره را با وجود تمام مشکلات سرپا نگه داشته‌اند واقعا جای تقدیر و تشکر دارد.
وی در ادامه با اشاره به وضعیت سینمای کودک و نوجوان ایران در دنیا گفت: سینمای ایران در دنیا سینمایی مستقر، محکم، مستقل و صاحب سبک است. اگر فیلم‌سازان از فیلم‌سازان بزرگ گذشته الگوگیری کنند می‌بینند که آنها نیز معمولا با سینمای کودک کار خود را شروع کردند. افرادی مانند امیر نادری، کیانوش عیاری، عباس کیارستمی یا آقای داوودنژاد همه از فیلم کودک شروع کردند و از این طریق به ایران و کل دنیا معرفی شدند.
نبی‌زاده خاطرنشان کرد: از لحاظ رویکردهای جدید تکنولوژی در دنیا و ورود صنعت و فضای مجازی، کودکان امروزه حوصله زیادی برای اینکه در سالن تاریک سینما بنشینند و فیلم ببینند، ندارند. ضمن اینکه فیلم‌های بلند سینمای کودک جایگاه خودش را دارد و باید هم داشته باشد، از طرفی هم باید با تکنولوژی روز پیش برویم و به هنرهایی رو آوریم که در زمانی کوتاه‌تر مفاهیم بلندتری را منتقل می‌کند، مانند ایده «وب سری» که امسال وارد کار شده و در فضای مجازی در زمانی کوتاه مفاهیم بزرگی را به کودکان منتقل می‌کند.
وی ادامه داد: من احساس می‌کنم وقتی رو به جلو می‌رویم هضم سینمای بلند برای کودکان ممکن است سنگین باشد، ولی جایگاه آن همچنان باید ثابت بماند، چراکه اشکالی ندارد بزرگترها هم فیلم کودک ببینند. همین بزرگترهایی که در سال‌هایی باید نکات خاصی را یاد می‌گرفتند و یاد نگرفتند، الان می‌توانند فیلم‌هایی تماشا کنند که درباره کودکان است.
کارگردان فیلم سینمایی «اقیانوس پشت پنجره» افزود: امروزه گاهی می‌گویند سینمای کودک نباید درباره کودکان باشد، بلکه باید برای کودکان باشد. اما به نظر من امروزه سینمای برای کودکان، سینمایی نادیدنی است، چراکه از حوصله کودک خارج است که نود دقیقه در یک سالن تاریک فیلم تماشا کند و در جستجوی یک قصه باشد. ذهن کودکان سال‌های پیش این ظرفیت را داشت، ولی کودکان امروز می‌خواهند با خوردن لقمه‌های کوچک سیر شوند.
وی در پایان گفت: ضمن حفظ سینمای بلند کودک، باید به سمت کوتاه کردن زمان فیلم‌ها نیز باشیم و اتفاقا فیلم‌هایی درباره کودکان بسازیم.
انتهای پیام