به نقل از «تین نیوز»

سودهای بانکی و چالش سیاست‌گذاری ارزی

تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۷۳۶۹۰

تین‌نیوز | 

دولت باید در سیاست‌گذاری ارزی خود یک اصل بسیار مهم و غیر قابل تردید را رعایت کند و آن این‌که نباید اجازه دهد سودهای بانکی و هم‌چنین درآمدهای تورمی بتوانند تبدیل به منفعت واقعی شوند.

آیا افزایش و یا حفظ پایدار ارزش پول ملی بدون کاهش نرخ سود بانکی امکان پذیر و یا حتی صلاح است؟

به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، کاهش قیمت دلار از حوالی ١٥٠٠٠ تومان به حدود ١١٠٠٠ تومان مردم را امیدوار کرده که بالاخره دولت کنترل بازار ارز را به‌دست گرفته و آشفتگی ارزی به‌سامان شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دوباره حرف از دلار ١٠٠٠٠ تومانی و یا حتی ٨٠٠٠ تومانی زده می شود.

صرف‌نظر  از  این که دولت چگونه سیاست کاهش قیمت دلار را دنبال کرده است باید گفت که این سیاست بدون کاهش شدید نرخ‌های نجومی سود بانکی و کنترل تورم  پایدار نخواهد بود.

کاهش قیمت دلار یک چاقوی دو لبه است از یک سو نوید افزایش قدرت خرید مردم را می‌دهد و از سوی دیگر فشارها روی منابع ارزی را افزایش می‌دهد.

دولت باید در سیاست‌گذاری ارزی خود یک اصل بسیار مهم و غیرقابل تردید را رعایت کند و آن این‌که نبایداجازه دهد سودهای بانکی و هم‌چنین درآمدهای تورمی بتوانند تبدیل به‌منفعت واقعی شوند. لازمه این کار این است که ارزش پول ملی همواره متناسب با تورم و سودهای بانکی کاهش یابد. اگر این اصل که زیربنای ایجاد اقتصاد بدون ربا است رعایت نشود سرمایه‌های راکد جولان خواهند داد و منابع ارزی کشور را می‌بلعند.

اکنون زمان آن رسیده است که دولت تمرکزش را روی کاهش نرخ سود و بهره بگذارد و گامی بزرگ در جهت رونق اقتصادی پایدار بردارد.  در این صورت ارزش پول خود به‌خود حفظ و تقویت خواهد شد. امروزه دست دولت برای کاهش نرخ‌های نجومی سود و بهره بسیار بازتر از گذشته است. در زمان دلار ٣٧٠٠ تومانی این نگرانی وجود داشت که اگر نرخ سود کاهش داده شود سپرده‌های بانکی از بانک‌ها خارج و تبدیل به تقاضا برای دلار و افزایش قیمت دلار خواهد شد. این نگرانی در زمان دلار  ١١٠٠٠ تومانی به‌مراتب کم‌تر است چرا که امروزه ارزش دلار به مقدار واقعی آن نزدیک است و نمی‌تواند از آن خیلی فراتر رود.

نرخ‌های سود ١٨ درصدی و به‌تبع آن نرخ‌های تسهیلات ٢٨ درصدی به‌هیچ وجه عادی نیست و زمان آن رسیده است که دولت آرزوی چند دهه‌ای فعالان اقتصادی را برآورده کند و با کاهش شدید نرخ بهره رونق چشم‌گیری را در اقتصاد فعال و تولید ایجاد کند.

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: ارزش پول ملی نرخ سود بانکی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۷۳۶۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حجاب و چالش خلاقیت در حکمرانی

واقعیت این است که نظام حکمرانی ما هنوز به اندازه رشد مردم غنا نیافته است. نظام حکمرانی ما هنوز تصور می‌کند مردم یعنی صندوق رأی و خلاص.

به گزارش مشرق، محسن مهدیان؛ مدیرمسئول روزنامه همشهری طی یادداشتی نوشت:

ماجرای حکمرانی در این روزگار با گذشته یک تفاوت اساسی کرده است. مهم‌ترین رکن متفاوت آن حکمرانی در فضای شیشه‌ای است؛ جایی در معرض چشم مردم. اساسا در نزدیک‌ترین حالت ممکن به متن مردم هستیم.

همه تصمیمات مسئولان در مقابل چشم مردم قرار دارد و نتیجه اقدامات آنها توسط مخاطب دیده و ارزیابی می‌شود. اجمالا اگر این حکمرانی شیشه‌ای منجر به مردم‌سالاری و رشد آگاهی مردم شود، باید بدان بالید، و اما اگر ثمره‌اش پوپولیسم باشد باید نگران بود. پدیده‌هایی شبیه پروژه‌بگیری در فضای مجازی ثمره همین آسیب است. بماند. در این رابطه باید بیشتر نوشت. اما غرض این متن توجه‌دادن به مسئله دیگری ازجمله قصه دامنه‌دار حجاب است.

هر میزان که حاکمیت مردمی‌تر شود، باید به هنر نزدیک‌تر شود. مخلص کلام همین یک جمله است. هر میزان مردم سهم‌شان در حاکمیت فربه‌تر شود، چالش هنر و به‌طور اخص خلاقیت بیشتر خود را نشان می‌دهد.

واقعیت این است که نظام حکمرانی ما هنوز به اندازه رشد مردم غنا نیافته است. نظام حکمرانی ما هنوز تصور می‌کند مردم یعنی صندوق رأی و خلاص. فضای مجازی با همه آسیب‌هایش باعث شده است مردم به شکل ناخواسته قدر و منزلت پیدا کنند. جبر روزگار کم‌کاری ما را جبران و به تحقق مردم‌سالاری به‌مثابه آرمان انقلاب اسلامی کمک کرده است. اینجاست که باید قدر دانست، اما باید متناسب با این تحول خودمان را مهیا ‌سازیم. یکی از مهم‌ترین مقدمات نیز همین ساحت هنر در سیاست است.

هر میزان تصمیم حاکمیتی مردمی‌تر شود، باید هنری‌تر جلوه کند. هر میزان به متن حقیقی مردم نزدیک‌تر شویم، باید هنرمندانه‌تر رفتار کنیم؛ چون ساحت وجودی انسان ساحتی هنری است. هنر زبان فطرت است. گرایش فطرت، جمال‌پرستی است. به همین دلیل است که شهید مطهری هنر را زیبایی‌آفرینی می‌نامد و آیت‌الله جوادی‌آملی هنر را در اعلی‌درجه‌اش حرکت به سمت جمال وجودی می‌دانند. با این مقدمه مختصر وقتی قرار است حکمرانی مردمی شود و به زبان فطرت اجتماعی باشد و مردم را همراه سازد، باید هنرمندانه باشد و خلاقیت ابزار گفت‌وگو با مردم است.

اینکه در مواردی گویی بین حاکمیت و مردم یک زبان بیگانه حاکم است، به همین دلیل است؛ چون سهمی برای خلاقیت در سیاست‌ورزی‌مان قائل نیستیم. اساسا زبان هنر و خلاقیت را بلد نیستیم. هر تصمیمی که بدون خلاقیت باشد محکوم به شکست است. خلاقیت تبدیل یک ایده کارشناسی در سطح حاکمیت به ادراک اجتماعی است؛ یعنی به‌قاعده سیاست هنرمندانه. تصمیمات در بالاترین سطح کارشناسی اگر ابعاد هنری نداشته باشد، نمی‌تواند به زبان مردم ترجمه شود و لذا همراهی مردم را نخواهد داشت. با این توضیح ماجرای حجاب را نگاه کنید. مردم ما واقعا دیندارند؛ اما ما چقدر توانسته‌ایم با خلق زیبایی و زبان فطری مردم از دین بگوییم؟ چقدر با زبان هنر از حجاب گفته‌ایم؟ فقط هم وجه تبلیغی و فرهنگی حجاب نیست که هنر لازم دارد؛ حتی قهریه ما نیز برای اقدام سلبی باید به رنگ هنر و خلاقیت شود؛ وگرنه بهترین تصمیمات شکست می‌خورد. اینجاست که در اجرای مقدس‌ترین سیاست‌ها دچار لکنت می‌شویم.

چه باید کرد؟ واقعیت این است که هنوز مسئولان ما فکر می‌کنند رسانه یعنی همان روابط‌عمومی سنتی گذشته. سال‌ها گفته می‌شد تصمیمات حاکمیتی باید همراه با پیوست رسانه‌ای باشد؛ اما واقعیت این است که هنوز به این مرحله نرسیده، باید از آن عبور کنیم. در دوره‌ای قرار داریم که این‌بار سیاست‌ها و تصمیمات حاکمیتی باید پیوست هنر و رسانه شود؛ چون ابتدا جان مخاطب هدف است و بعد محیط و کالبد او. برای ساخت ذهن و قلب و ادراک اوست که توسعه و پیشرفت را در واقعیت رقم می‌زنیم. اساسا انقلاب اسلامی یعنی همین. باید بیشتر گفت.