Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «پارسینه»
2024-03-28@22:54:43 GMT

۶ اصل مهم برای ایجاد امنیت در کودکان

تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۸۸۵۴۸

۶ اصل مهم برای ایجاد امنیت در کودکان

 به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، این نیاز آنقدر مهم است که بر دلبستگی کودک تاثیر زیادی می‌گذارد که البته همین دلبستگی هم منشاء اکثر خصلت‌های درست و نادرست فرد در بزرگسالی‌ست. نیاز به امنیت به دلیل اینکه مانند نیاز به آب و غذا مشهود نیست، در بسیاری از موارد، مورد غفلت والدین قرار می‌گیرد.

والدین نمی‌دانند عدم ارضای این نیاز باعث به وجود آمدن چه خسارات جبران ناپذیر روحی می‌شود که تا سال‌های سال با فرزندشان باقی می‌ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این مقاله به چند اصل مهم که رعایت کردنش منجر به ایجاد امنیت در کودکان می‌شود، اشاره می‌کنیم‎. ‎

‏۱- باهم بودن اعضای خانواده

‎ ‎اولین اصل در ایجاد امنیت این است که اعضای خانواده اوقاتی را در کنار هم بگذرانند. در واقع امنیت ما در درجه اول از هم نشینی با افرادی حاصل می‌شود که بتوانیم در ارتباطی صمیمانه به آن‌ها اعتماد کنیم و بدانیم که مورد حمایتشان هستیم. از آن مهم‌تر کودک باید از همان ابتدای زندگی‌اش این را بپذیرد که در هر صورت مورد پذیرای خانواده‌اش خواهد بود تا میزان صمیمیتش با خانواده بیشتر از هرکس دیگری باشد‎. ‎

‏۲-‏‎ ‎ابراز احساسات بدون واهمه

والدین باید به فرزندان خود کمک کنند تا احساسات، نگرانی‌ها، مشکلات و خواسته‌های خود را ابراز کنند. به این منظور ابتدا به کودک فرصت دهید تا درباره نگرانی و مشکلش صحبت کند و با دقت به او گوش دهید و سپس با او همدلی کرده و از وی حمایت کنید. وقتی پناه کودک باشید و به فرزندتان اجازه دهید از تمام حالات درونی‌اش برای شما بگوید، در او امنیت خاطری به وجود می‌آورید که باعث می‌شود کودک شما از لحاظ روانی سالم باشد و آسیبی نبیند‎. ‎

‏۳-‏‎ ‎دلگرمی و اطمینان دادن به کودک

کودکان می‌خواهند بدانند شما در مقام پدر و مادر برای محافظت از آن‌ها چه می‌کنید. لازم است شما هم اقداماتی را که خودتان در منزل و بیرون برای محافظت از او انجام می‌دهید بیان کنید و وقتی عقل کودکتان رشد کرد از اقداماتی که دولت برای امنیت جامعه انجام می‌دهد هم برایش بگویید.

در سنی کودک از یک سری مسائل ذهنی خود، می‌ترسد. مثلا در اواسط کودکی، ممکن است فرزندتان دائم به شما بگوید که از دزد می‌ترسد. یا در همان اوایل کودکی ترس‌هایی طبیعی مثل تاریکی و گم شدن را داشته باشد. اگر شما ترس‌های فرزندتان را سبک بشمارید ناامنی را درونش به وجود می‌آورید‎. ‎

‏۴-‏‎ ‎کمک به دیگران

‎ ‎کودکان نیز مانند بزرگسالان از یاری رساندن به افراد دیگر احساس رضایت و امنیت می‌کنند. این تلاش‌های هرچند جزیی به کودک احساس قدرت و مفید بودن می‌دهد و در ایجاد اعتماد به نفس در آنان موثر است. مثلا خیلی اوقات کودک دلش می‌خواد برای آوردن و بردن وسایل سفره غذا به بزرگ‌تر‌ها کمک کند. اما در بسیاری از مواقع بزرگ‌تر‌ها به کودک خود اجازه چنین کاری نمی‌دهند. اگر به کودک وظیفه‌های کوچک دهید تا در یک سری کار‌ها با بزرگ‌تر از خودشان شریک باشند، حس خوب ارزشمندی و امنیت را در آن‌ها به وجود می‌آورید‎. ‎

‏۵-‏‎ ‎با کودک خود زیاد بازی کنید

گاهی نیاز است به کودک خود ملحق شوید و به او بگویید: «بیا باهم بازی کنیم و تا جایی که می‎‌‎تونیم جیغ بکشیم!» بازی کردن با کودک باعث می‌شود به او احساس راحتی و امنیت دهیم. وقتی با او بازی می‌کنیم و به او بگوییم که می‌تواند در این بازه زمانی هرچه دلش خواست فریاد بکشد، علاوه بر اینکه باعث تخلیه انرژی او شده‌ایم، به او ثابت می‌کنیم که می‌تواند در کنار ما خودش باشد و خانه را برای او شبیه پادگان نمی‌کنیم‎. ‎

‏۶-‏‎ ‎با او مشورت کنید

وقتی در یک سری از کار‌های خانه با کودک خود مشورت کنید، به او حس ارزشمندی می‌دهید. باعث می‌شوید بداند که بود و نبودش برای شما فرق دارد و می‌توانید به او اعتماد و اطمینان کنید. همین کار‌های کوچکی که انجام دادنش برای بزرگ‌تر‌ها هیچ کاری ندارد، اما همیشه مورد غفلت واقع می‌شود باعث به وجود آمدن حس ارزشمند امنیت در روان کودک است. ‏




منبع:سلامت نیوز

منبع: پارسینه

کلیدواژه: دلگرمی امنیت کودکان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۸۸۵۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه با کودکان در باره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، دکتر کلودیا گلد، متخصص اطفال در بیمارستان ماساچوست، در این باره می‌گوید: «هرچند خانواده‌ها ممکن است بخواهند به طور غریزی از کودک خود در برابر احساسات ترسناک ناشی از اطلاع یافتن از چنین مسائلی محافظت کنند، اما ارتباط واضح برای بچه‌ها مفید است.»

این صحبت ولی چگونه باید باشد؟ هدلی مایا، مددکار اجتماعی بالینی در مرکز سرطان‌ مموریال اسلون کترینگ، در این باره می‌گوید: «نحوه دقیق گفتگو در مورد سرطان بسته به هر کودک و خانواده متفاوت است، اما دستورالعمل‌هایی وجود دارد که می‌تواند به بزرگسالان کمک کند.»

خانم مایا که همچنین یکی از هماهنگ‌کنندگان گفتگو با کودکان در مورد سرطان است، اضافه می‌کند: «در خانواده‌هایی که با تشخیص سرطان مواجه هستند، این یکی از سخت‌ترین مکالماتی است که والدین و بزرگسالان در زندگی خود باید با کودکان داشته باشند.»

کارشناسان می‌گویند هنگام صحبت با یک کودک یا نوجوان در مورد تشخیص سرطان والدین، نخست باید سن او را در نظر گرفت.

پیش‌دبستانی و کوچکتر

به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودکان سه‌ساله و کمتر بیشتر نگران جدایی، رها شدن و تغییر در زندگی روزمره خود خواهند بود.

این انجمن در وب‌سایت خود آورده است: «اگر تغییری در روال معمول زندگی آنها ایجاد شود، نوزادان و کودکان نوپا ممکن است به راحتی گیج شوند، بیشتر به والدین خود بچسبند و ممکن است تغییراتی نیز در خواب، غذا خوردن یا سایر عادات روزانه خود پیدا کنند.»

کارشناسان می‌گویند نوازش و آغوش مکرر و همینطور نزدیک بودن فردی که کودک با او احساس راحتی می‌کند مهم است. رعایت این نکات اجازه می‌دهد تا ریتم زندگی کودک تا حد امکان عادی باشد. اجازه دادن به او برای دیدن والدین در بیمارستان از طریق ویدئو، تلفن یا سایر ابزارهای فناوری همچنین از روش‌هایی است که می‌تواند کودکان این سنی را آرام کند.

رده سنی مهدکودک و اوایل دبستان

برای کودکان بین ۴ تا ۶ سال، بیمار بودن اغلب معادل سرماخوردگی یا سایر بیماری‌های مسری است. به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودک ممکن است نگران شود که «سرطان بگیرد.» کودکان در این سن همچنین ممکن است حس کنند که غم و اندوه خانواده به نوعی تقصیر آن‌ها است.

برای کودکانی در این رده سنی روال عادی زندگی همچنان بسیار مهم است و داشتن یک مراقب آشنا و قابل اعتماد نقشی مثبت ایفا می‌کند.

هنگام برقراری ارتباط با کودکان در این محدوده سنی، همیشه از زبانی واضح و ساده استفاده کنید. استفاده از زمان بازی و نقاشی را برای کمک به انتقال مفهوم سرطان به آنها در نظر داشته باشید. برای پرداختن به تصورات نادرست و برطرف کردن سوءتفاهم‌ها، به هنگام بازی و از زبان اسباب‌بازی‌ها حرف بزنید.

کودکان در سنین ابتدایی

کودکان بین ۷ تا ۱۲ سال احتمال بیشتری دارد که مفهوم سرطان را درک کنند و بتوانند آینده را پیش‌بینی کنند. با این حال، آنها ممکن است احساسات خود را پنهان کنند تا باعث ناراحتی بیشتر عزیزانشان نشوند.

برای کودکان بزرگتر در صورت لزوم می‌توان جزئیات بیشتری در مورد سرطان ارائه کرد. سعی کنید آنها را با اطلاعات زیاد بمباران نکنید، اما در پاسخ به هر سؤالی که ممکن است داشته باشند صادق و باز باشید.

انجمن سرطان آمریکا در این باره می‌گوید: «به سلامت و رفاه خود کودک توجه کنید. اگر کودک فهم آن را پیدا کرده که خود را برای بیماری والدین‌اش سرزنش نمی‌کند، مسئله‌ای نیست اگر گریه یا عصبانیت آنها را ببیند. سعی کنید به کودکان کمک کنید درک کنند که داشتن احساسات قوی طبیعی است و ابراز آنها خوب است.»

این انجمن همچنین توصیه می‌کند که در صورت امکان بگذارید کودک به مدرسه رفتن و انجام فعالیت‌های فوق‌ برنامه ادامه دهد و به معلمان، مربیان و کادر آموزشی مدرسه در مورد بیماری اطلاع دهید. این خبر را به خانواده دوستان خود بگویید و به کودک اطمینان دهید که خوش‌گذرانی هیچ مشکلی ندارد.

نوجوانان به اندازه کافی بزرگ هستند که اهمیت تشخیص سرطان و احتمالات آینده را درک کنند، ممکن است نوجوانان بیشتر نگران باشند و از این رو باید به آنها فهماند که کاری نکرده‌اند یا حرفی نزده‌اند که باعث این بیماری شده باشد.

مانند کودکان کوچک‌تر آنها نیز ممکن است سعی کنند غم، عصبانیت یا ترس خود را پنهان کنند تا باعث درد بیشتر دیگران نشوند. حفظ روال عادی همچنان مفید است، همانطور که به‌روزرسانی‌های صادقانه و آشکار درباره بیماری والدین نیز مفید است.

انجمن سرطان ایالات متحده می‌گوید: «اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت والدین، علائم، عوارض جانبی احتمالی درمان و آنچه که ممکن است انتظار داشته باشند به آنها ارائه دهید و اگر علاقه‌مند بودند اطلاعات بیشتری در اختیارشان بگذارید. خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و به آنها بگویید که می‌توانند در هر زمان با شما صحبت کنند و هر سوالی می‌‌خواهند بپرسند.»

در این سن دوستان و تأثیرات اجتماعی عواملی کلیدی هستند، بنابراین یک نوجوان ممکن است به اینترنت روی بیاورد یا از دوستانش کمک بخواهد. از یکی از دوستان یا خویشاوندان خود بخواهید که به نوجوان خانواده توجه ویژه‌ای داشته باشند و به کودک اطمینان دهند که خوشگذرانی اشکالی ندارد و در مورد آن احساس گناه نکند.»

به گفته آژانس سلامت سرطان آمریکا، «نوجوانانی که احساس پریشانی می‌کنند ممکن است بدرفتاری نشان دهند، از دوستان و خانواده کناره‌گیری کنند و احساس غمگین بودن کنند. به آنها اطمینان دهید که داشتن این احساسات اشکالی ندارد و آنها را تشویق کنید تا یاد بگیرند که چگونه با روش‌های سالم واکنش نشان دهند و با موضوع کنار بیایند.»

یکی از سخت‌ترین و شاید فوری‌ترین سؤالات یک کودک، وقتی متوجه می‌شود که عزیزش سرطان دارد، این جمله است که «حالت خوب میشه؟»

حتی در بزرگسالی نیز ممکن است پاسخ این سوال را ندانید، اما به گفته دکتر مایا «همیشه می‌توانید بگویید: می‌دانی، من حالا آماده پاسخگویی به این سؤال نیستم، یا فعلاً نمی‌دانم، اما قول می‌دهم به محض دانستن در اولین فرصت تو را در جریان بگذارم.»

خانم مایا اضافه می‌کند: «مهمترین چیزهایی که باید در پاسخ به فرزندتان به او بگویید این است که مستقل از هر اتفاقی که خواهد افتاد، مورد محبت و محافظت قرار می‌گیرد. و اینکه اشکالی ندارد که او درگیر احساسات دشواری باشد. در واقع این مهمترین چیز است: اذعان به اینکه مواجهه با وضعیت نامعلوم واقعا سخت است و اینکه داشتن چنین احساسی ترسناک است.»

در این میان اما والدین اغلب دنبال یک سناریو برای انجام کار درست هستند. حقیقت ولی این است که فقط یک راه درست و کامل برای صحبت درباره چنین موضوعی وجود ندارد.

خانم مایا می‌گوید: «اغلب بهتر همین است که شما دقیقاً ندانید چه می‌خواهید بگویید و در عوض به دغدغه‌های فرزندتان گوش دهید و به آن پاسخ دهید. نگران این نباشید که در اولین گفتگو با کودک همه پاسخ‌ها را داشته باشید یا به هر احساسی بپردازید، زیرا این اولین مورد از شمار زیادی از مکالمه‌ها است.»

او اضافه کرد: «نکته مهم این است که دغدغه اصلی فرزندتان را متوجه شوید و یک روی باز داشته باشید تا بدانند که همچنان می‌توانند برای دریافت حمایت و محبت نزد شما بیایند.»

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • هزار کودک سنندجی در حمایت از کودکان غزه گردهم می‌آیند
  • ۱۷ هزار کودک در غزه والدین خود را از دست داده‌اند
  • چگونه با کودکان درباره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟
  • چگونه با کودکان در باره بیماری صعب‌العلاج والدین صحبت کنیم؟
  • شما هم می توانید یک یتیم را سرپرستی کنید ؛ با هزینه اندک شما و همت والای "ماه"
  • بهترین زمان آموزش زبان دوم برای کودکان چه سنی است؟
  • سرمایه گذاری در حوزه تفریحات کودک
  • تعداد کودکان شیرخوارگاه های استان تهران به زیر ۱۰۰ کودک رسید
  • وصیت نامه کودک غزه ای: اسباب بازی هایم را به دوستانم بدهید
  • توصیه‌هایی برای جلوگیری از مسمومیت کودکان در سفر