به نقل از «مهر»

اداء حقوق مومن، پیش نیاز مسئله ظهور است/ ۷ حق مومنین بر یکدیگر

تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۴۳۴۶۲

به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر جلسه شصت و یکم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.

یکی از حکمت های غیبت امام زمان، آماده بودن جامعه بشری برای محقق کردن آن هدف والای امام عصر است که استقرار عدالت است. این استقرار عدالت، پذیرش عدالت هم می خواهد و فقط مجری آشنای به مواضع عدالت، کافی نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای ایجاد این آمادگی، در جامعه برون دینی برای رسیدن به آن آمادگی آزمون و خطا می کنند تا به این برسند که هیچکس جز یک شخصیت وحیانی نمی تواند به ما کمک کند. ما هر آنچه بوده امتحان کردیم و نتیجه نگرفتیم.

ولی جامعه درون دینی یک مزیت دارد و آن این است که اگر بخواهد به آن آمادگی برسد باید دو مطلب را نسبت به امام زمان رعایت کند. مطلب اول این است که ایشان از ما چه مطالبه ای دارد و مطلب دوم این است که ما نسبت به او چه وظیفه ای داریم؟

فردی به نام خیثمه روایتی از امام باقر(ع) نقل می کند که می گوید ما اعمال حج را انجام دادیم و برای خداحافظی شرفیاب محضر امام باقر(ع) شدیم که اگر حضرت پیامی دارند به دوستان و شیعیان آن حضرت برسانیم. حضرت فرمودند «یَا خَیْثَمَةُ أَبْلِغْ مَنْ تَرَی مِنْ مَوَالِینَا السَّلَامَ وَ أَوْصِهِمْ بِتَقْوَی اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ أَنْ یـَعـُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَی فَقِیرِهِمْ وَ قَوِیُّهُمْ عَلَی ضَعِیفِهِمْ وَ أَنْ یَشْهَدَ حَیُّهُمْ جِنَازَةَ مَیِّتِهِمْ وَ أَنْ یـَتـَلَاقـَوْا فـِی بـُیـُوتـِهـِمْ فـَإِنَّ لُقِیَّا بَعْضِهِمْ بَعْضاً حَیَاةٌ لِأَمْرِنَا رَحِمَ اللَّهُ ا أَمْرَنَا یَا خـَیـْثـَمـَةُ أَبـْلِغْ مـَوَالِیـَنـَا أَنَّا لَا نـُغْنِی عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِلَّا بِعَمَلٍ وَ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا وَلَایَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَی غَیْرِهِ.»

یعنی ای خیثمه هر کس از دوستان ما را می‌بینی سلام برسان و آنها را به تقوای خدای بزرگ سفارش کن و این که توانگرشان بر فقیرشان توجه کند و قویشان بر ضعیف و زنده آنها بر جنازه میتشان حاضر شوند و در منازل به ملاقات یکدیگر روند، زیرا ملاقات آنها با یکدیگر موجب زنده ساختن امر ماست، خدا رحمت کند بنده‌ای را که امر ما را زنده دارد. ای خیثمه به دوستان ما پیغام ده که ما از طرف خدا آنها را جز به عملشان بی نیازی ندهیم و چاره سازی نکنیم، جز باورع به دوستی ما نرسند و پرحسرت‌ترین مردم روز قیامت کسی است که عدالتی را بستاید و سپس به خلاف آن گراید (مانند کسی که به ولایت ائمه تظاهر کند و از آنها پیروی ننماید یا عمل صالحی را بستاید و به آن عمل نکند).

چند فراز از این حدیث را در جلسه گذشته توضیح دادیم.

فراز دیگر این روایت می فرماید «وَ أَنْ یـَعـُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَی فَقِیرِهِمْ» یعنی ثروتمندان به فقرا توجه داشته باشند. برای توضیح این مطلب که چه حدی از کمک کردن مطلوب اهل بیت است باید نکاتی را متذکر شد.

خداوند بین اهل ایمان یک پیوندی برقرار می کند که «انما المومنون اخوه» به این معنی که شما در حد برادری باید کنار هم باشید. در برقرار کردن این پیوند یک حق و حقوقی ایجاد می شود. دیدگاه رهبران آسمانی نسبت به این حقوق چیست؟

امام صادق(ع) فرمود «والله ان المومن لاعظم حقا من الکعبه» یعنی حق و حقوق اهل ایمان نزد خدا، از کعبه برتر است. کعبه ای که ورود به او آدابی دارد و نباید در حریم آن خونریزی شود. می فرماید حق مومن از حق و حقوق کعبه نزد خداوند بالاتر است. متاسفانه این مسئله را نادیده می گیریم.

امام کاظم(ع) در مقابل کعبه ایستاده بودند و فرمودند «مَا أَعْظَمَ حَقَّکِ یَا کَعْبَةُ وَ وَ اَللَّهِ إِنَّ حَقَّ اَلْمُؤْمِنِ لَأَعْظَمُ مِنْ حَقِّکِ» یعنی چه بزرگ است حقت ای کعبه، و بخدا که حق مؤمن از حق تو بزرگتر است.

پیامبر(ص) در مورد اکرام برادر دینی می فرماید «مَنْ أَکْرَمَ أَخَاهُ فَإِنَّمَا یُکْرِمُ اَللَّهَ فَمَا ظَنُّکُمْ بِمَنْ یُکْرِمُ اَللَّهَ أَنْ یَفْعَلَ اَللَّهُ بِهِ» یعنی کسی که برادرش را احترام و تکریم کند،خدا را احترام کرده، به نظر شما خداوند متعال با کسی که خدا را احترام کند چه می‌کند؟

امام صادق(ع) می فرماید «ما عبد الله بشیء افضل من اداء حق المؤمن» یعنی خداوند، به چیزی برتر از «ادای حق مؤمن»، عبادت نشده است.

سوره نساء آیه ۴۸ می فرماید «إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ» یعنی مسلماً خدا اینکه به او شرک ورزیده شود نمی آمرزد، و غیر آن را برای هر کس که بخواهد می آمرزد.

اما دو گناه از این آیه مستثنی شده است. شرک را که خود آیه ذکر کرده اما امام زین العابدین می فرماید از عموم این آیه دو گناه خارج می شود که: «یغفر الله للمؤمنین کل ذنب و یطهر منه فی الدنیا و الاخرة ما خلا ذنبین: ترک التقیه، و تضییع حقوق الاخوان» یعنی خداوند هر گناهی را از مؤمنان می ‏بخشد و دنیا و آخرت را از آن پاک می‏ کند، مگر دو گناه: ترک تقیه و از بین بردن حقوق برادران دینی.

کسی که حقوق برادران دینی را رعایت کند راهی برای جلب غفران الهی است.

اگر کسی بخواهد نزد خدا محبوب شود و خدا او را دوست داشته باشد یکی از طرق این است که امام زین العابدین می فرماید «أنّ معرفة حقوق الإخوان تحبّب إلی الرّحمان و تعظم الزلفی الّذی الملک الدیّان، و إن ترک قضائها بمقت إلی الرّحمان و یصفر الرتبة عند الکریم المنّان» یعنی به درستی که شناخت حقوق برادران دوست داشتنی است نزد خداوند رحمان و عظیم می کند نزدیکی انسان را نزد خدای مالک و چیره کننده. ترک آن رتبه انسان را نزدذ خدا پایین می آورد.

همه اینها را گفتیم که عرض کنیم ادا حقوق کار مهمی است و نباید نسبت به آن سهل انگاری کرد.

امام حسن مجتبی فرمودند اگر کسی بخواهد نزد خدا محبوب شود راهش این است که حقوق اهل ایمان را ادا بکند.

امیرالمومنین(ع) می فرماید «قَضاءُ حقوقِ الاخوانِ اَشرفُ اَعمالِ المُتّقین، یستَجلِبُ مَوَدَّةَ المَلائِکةِ المُقَرَّبینَ» یعنی افضل اعمال‌ متقیان، ادای حقوق برادران دینی است که محبّت فرشتگان مقربین و اشتیاق حوریان بهشتی را برای خود به دنبال خواهد داشت.

روایت دیگر می فرماید « أَلاَ وَ إِنَّ أَعْظَمَ فَرَائِضِ اَللَّهِ عَلَیْکُمْ بَعْدَ فَرْضِ مُوَالاَتِنَا وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِنَا اِسْتِعْمَالُ اَلتَّقِیَّةِ عَلَی أَنْفُسِکُمْ وَ إِخْوَانِکُمْ وَ مَعَارِفِکُمْ وَ قَضَاءُ حُقُوقِ إِخْوَانِکُمْ فِی اَللَّهِ» یعنی آگاه باش که بزرگتر فریضه خدا بر شما پس از فرض دوستی و پیروی ما و دشمنی با دشمنان ما بکار بستن تقیه است درباره خودتان و برادران و آشنایان خودتان، و پرداخت حقوق برادران همکیش برای رضای خدا.

حال این اهل ایمان گاه جزء مخالفین اهل بیت هستند گاه جز موافقن اند. شیوه فرق می کند اما اصل آن سر جایش هست. فردی می گوید نیمه های شب دیدم کیسه ای همراه امام صادق(ع) است که نمی دانستم در آن چه چیزی است و به سوی جایی که بخشی از فقرا آنجا بودند، می رفتند. دیدم امام کیسه را به زمین گذاشتند و نان را به فقرا می دادند. به امام عرض کردم که آیا می دانستید که اینها جز مخالفین شما هستند؟ حضرت فرمودند اگر جزء موافقین ما بودند آنها را در نمک زندگیمان شریک می کردیم.

فردی نزد امام باقر(ع) می رسد و می گوید «جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ اَلشِّیعَةَ عِنْدَنَا کَثِیرٌ فَقَالَ فَهَلْ یَعْطِفُ اَلْغَنِیُّ عَلَی اَلْفَقِیرِ وَ هَلْ یَتَجَاوَزُ اَلْمُحْسِنُ علی [عَنِ] اَلْمُسِیءِ وَ یَتَوَاسَوْنَ فَقُلْتُ لاَ فَقَالَ لَیْسَ هَؤُلاَءِ شِیعَةً اَلشِّیعَةُ مَنْ یَفْعَلُ هَذَا» یعنی قربانت راستی که شیعه نزد ما بسیارند فرمود: آیا توانگر توجهی به فقیر دارد، و آیا نیکوکار از بدکردار گذشت می کند و با هم همراهی دارند؟ گفتم: نه، فرمود: اینان شیعه نباشند، شیعه آنست این کارها را بکند.  

روایتی از پیامبر هست که ۳۰ حق را بیان می کند و شبیه آن را امام صادق(ع) در ۷ حق بیان می کند.

امیرالمومنین نقل می کند که پیامبر فرمودند «لِلْمُسْلِمِ عَلَی أَخِیهِ ثَلاَثُونَ حَقّاً لاَ بَرَاءَةَ لَهُ مِنْهَا إِلاَّ بِالْأَدَاءِ أَوِ اَلْعَفْوِ» یعنی هر مسلمانی بر ذمّه برادر مسلمانش سی حق دارد،ذمّه‌اش از آنها بری نمی‌شود مگر این که آن حقوق را ادا کند یا برادرش از او درگذرد.

حضرت این ۳۰ حق را بیان می کنند و در آخر روایت می فرماید «سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَقُولُ إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَدَعُ مِنْ حُقُوقِ أَخِیهِ شَیْئاً فَیُطَالِبُهُ بِهِ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ فَیُقْضَی لَهُ وَ عَلَیْهِ» یعنی از پیغمبر(ص) شنیدم که می‌فرمود: هر یک از شما اگر چیزی از حقوق برادرش را به جا نیاورد، روز قیامت از او مطالبه و بر نفع و یا ضرر او حکم خواهد شد.

یعنی حقوق دیگران در قیامت از انسان مطالبه می شود. به این صورت که کسی که حقوق را به جا نیاورده یا بخشی از اعمال خوب اش گرفته می شود و یا بخشی از اعمال بد دیگری به او می رسد.

فردی از امام صادق(ع) سوال کرد که حق مسمان بر مسلمان چیست؟ امام صادق(ع) می فرماید «قَالَ لَهُ سَبْعُ حُقُوقٍ وَاجِبَاتٍ مَا مِنْهُنَّ حَقٌّ إِلاَّ وَ هُوَ عَلَیْهِ وَاجِبٌ إِنْ ضَیَّعَ مِنْهَا شَیْئاً خَرَجَ مِنْ وِلاَیَةِ اَللَّهِ وَ طَاعَتِهِ وَ لَمْ یَکُنْ لِلَّهِ فِیهِ مِنْ نَصِیبٍ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا هِیَ قَالَ یَا مُعَلَّی إِنِّی عَلَیْکَ شَفِیقٌ أَخَافُ أَنْ تُضَیِّعَ وَ لاَ تَحْفَظَ وَ تَعْلَمَ وَ لاَ تَعْمَلَ قَالَ قُلْتُ لَهُ «لاٰ قُوَّةَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ» قَالَ أَیْسَرُ حَقٍّ مِنْهَا أَنْ تُحِبَّ لَهُ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ تَکْرَهَ لَهُ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ وَ اَلْحَقُّ اَلثَّانِی أَنْ تَجْتَنِبَ سَخَطَهُ وَ تَتَّبِعَ مَرْضَاتَهُ وَ تُطِیعَ أَمْرَهُ وَ اَلْحَقُّ اَلثَّالِثُ أَنْ تُعِینَهُ بِنَفْسِکَ وَ مَالِکَ وَ لِسَانِکَ وَ یَدِکَ وَ رِجْلِکَ وَ اَلْحَقُّ اَلرَّابِعُ أَنْ تَکُونَ عَیْنَهُ وَ دَلِیلَهُ وَ مِرْآتَهُ وَ اَلْحَقُّ اَلْخَامِسُ أَنْ لاَ تَشْبَعَ وَ یَجُوعُ وَ لاَ تَرْوَی وَ یَظْمَأُ وَ لاَ تَلْبَسَ وَ یَعْرَی وَ اَلْحَقُّ اَلسَّادِسُ أَنْ یَکُونَ لَکَ خَادِمٌ وَ لَیْسَ لِأَخِیکَ خَادِمٌ فَوَاجِبٌ أَنْ تَبْعَثَ خَادِمَکَ فَیَغْسِلَ ثِیَابَهُ وَ یَصْنَعَ طَعَامَهُ وَ یَمْهَدَ فِرَاشَهُ وَ اَلْحَقُّ اَلسَّابِعُ أَنْ تُبِرَّ قَسَمَهُ وَ تُجِیبَ دَعْوَتَهُ وَ تَعُودَ مَرِیضَهُ وَ تَشْهَدَ جَنَازَتَهُ وَ إِذَا عَلِمْتَ أَنَّ لَهُ حَاجَةً تُبَادِرُهُ إِلَی قَضَائِهَا وَ لاَ تُلْجِئُهُ أَنْ یَسْأَلَکَهَا وَ لَکِنْ تُبَادِرُهُ مُبَادَرَةً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ وَصَلْتَ وَلاَیَتَکَ بِوَلاَیَتِهِ وَ وَلاَیَتَهُ بِوَلاَیَتِکَ»

معلی بن خنیس، گوید: به امام صادق(ع)گفتم: حق مسلمان بر مسلمان چیست‌؟ فرمود: برای او هفت حق واجب است که هر کدام در مقام خود واجب است بر او اگر یکی از آنها را ضایع و بی‌اجراء گذارد از ولایت و اطاعت خدا بیرون است و برای خداوند هیچ بهره‌ای از بندگی در او نیست، به او گفتم: قربانت، آنها چیستند؟ فرمود: ای معلی، به راستی که من بر تو مهربانم، و می‌ترسم که آنها را ضایع کنی و نگهداری نکنی و بدانی و بکار نبندی،گوید: به او گفتم: لا حول و لا قوة الا باللّه، فرمود: آسان‌تر آنها این حق است که: ۱-دوست داری برای او آنچه را برای خود دوست داری و بدداری برای او آنچه را برای خود بدداری. ۲-از خشم او کناره کنی و خشنودی او را پیروی کنی و فرمان او را ببری. ۳-او را کمک کنی با خودت و دارائیت و زبانت و دست و پایت. ۴-چشم او و رهنمای او و آینۀ او باشی. ۵-سیر نباشی و او گرسنه باشد، سیراب نباشی و او تشنه بماند، نپوشی و او لخت بگردد. ۶-اگر تو را خدمتکاری است و برادرت را خدمتکاری نیست، خدمتکار خود را بفرستی تا جامۀ او را بشوید و خوراک او را بسازد و بستر او را پهن کند.۷-به سوگند او وفاداری کنی،دعوت او را بپذیری، بیمار شد به دیدارش روی و در جنازۀ او حاضر شوی و هر گاه بدانی او را حاجتی است به انجام آن برایش پیش دستی کنی و او را نداری تا از تو خواهش آن کند ولی بشتاب و در انجام آن به گوش و هر گاه چنین کردی دوستی خود را به دوستی او پیوستی و دوستی او را به دوستی خداوند پیوستی(این است معنی روابط‍‌ دوستانۀ متبادله).

امیرالمومنین می فرماید «شیعتی ... و فی اموالهم یتواسون، و فی الله یتباذلون. یا نوف! درهم و درهم، و ثوب و ثوب، والا فلا. ...» یعنی ای نوف! آیا می دانی شیعه ما چه کسانی اند؟ گفت: نه به خدا سوگند. امام گفت: شیعه من ... در اموال خود دیگران را شریک می کنند. (با آیین برداری رفتار می کنند) و آن را در راه خدا به یکدیگر می بخشند؛ ای نوف! درهمی و درهمی (درهمی برای خود و درهمی برای دیگران) و جامه ای و جامه ای (جامه ای برای خود و جامه ای برای دیگران) و گرنه، نه (شیعه نیستند).

کد خبر 4705133

منبع: مهر

کلیدواژه: امام زمان حضرت مهدی عج مهدویت عید غدیر خم کنفرانس بین المللی فعالیت های قرآنی معرفی کتاب فلسفه ابن سینا مباهله امام علی ع علوم انسانی اسلامی گفتگوی ادیان سازمان تبلیغات اسلامی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی آیت الله جوادی آملی نشست علمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۴۳۴۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

استقامت مردم غزه دشمن را به زانو درآورده است

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علم الهدی تولیت مدرسه علمیه قاسم ابن الحسن و استاد حوزه علمیه در گفت‌وگو با مهر در تفسیر آیاتی از قرآن کریم گفت: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ؛ نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ».

وی در ترجمه آیات عنوان کرد: «در حقیقت کسانی که گفتند پروردگار ما خداست‏ سپس ایستادگی و استقامت کردند فرشتگان بر آنان فرود می آیند [و می‌گویند] هان بیم مدارید و غمین نباشید و به بهشتی که به شما وعده داده شده است شاد باشید. در زندگی دنیا و در آخرت دوستانتان ماییم و هر چه دل‌هایتان بخواهد در [بهشت] برای شماست و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت؛ روزی آماده ای از سوی آمرزنده مهربان است».

حجت الاسلام والمسلمین علم الهدی بیان کرد: این آیات دلگرمی خاصی است که خداوند متعال به مؤمنان راستین می‌دهد به خصوص مومنانی که در مصاف با دشمن درآمده‌اند و مبارزه می‌کنند. ادبیات جنگ از نگاه قرآن یک ادبیات خاص است که خداوند متعال به مؤمنان بشارت می‌دهد. در دل‌های مومنانی که در مصاف با دشمن در می‌آیند و قلب آنها مملو از مهر و محبت خداوند است دو آفت ترس و حزن و اندوه وجود ندارد. در این آیه خداوند ترس و اندوه را از دل مؤمنان برداشته است، این دو عامل شادابی، بالندگی و نشاط اجتماعی را از انسان می‌گیرد. اگر دنبال امید، شادابی و طراوت در زندگی خود و جوانان خود هستیم باید به این گزاره ملکوتی که بسیار مهم است توجه کنیم.

این استاد حوزه علمیه ادامه داد: خوف و حزن دو آفت بسیار بزرگ برای دل‌هایی است که جایگاهی برای خدا در آن وجود ندارد؛ اما دل‌های مؤمنان چون همواره محل رفت و آمد فرشتگان الهی است لذا در مصاف دشمن هم هیچ حزن و خوفی ندارند. بزرگترین عامل ایستایی یک ملت ترس و اندوه است. این دو آفت تأثیرگذار در ایستایی و توقف در مصاف با دشمن است. قرآن کریم می‌فرماید کسانی که قلب آنها مالامال از مهر خداوند است و استقامت می‌ورزد خداوند هم دل آنها را از این دو آفت تهی می‌کند.

تولیت حوزه علمیه قاسم ابن الحسن (ع) با بیان اینکه معمولاً قرآن کریم همواره برای نشان دادن اوصاف و ویژگی‌ها؛ اوصاف متضاد را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد که در مقایسه با هم بتوانیم فهم بهتری از ویژگی‌ها و اوصاف داشته باشیم، گفت: در آیات گذشته وقتی سخن از منکران و اهل لجاجت بود که برکفر پافشاری می‌کردند خداوند متعال هم آنها را به عذاب و کیفرهای مختلف تهدید کرد، اینجا سخن از مومنانی به میان می‌آورد که در ایمان خود مستحکم و ثابت قدم هستند و خداوند متعال در این آیه و آیات بعد هفت پاداش به آنان عنایت می‌کند که بیشتر نقطه مقابل کیفرهای کفار، مشرکان و اهل لجاج هستند که بر کفر خود پافشاری می‌کنند.

وی با بیان اینکه چه تفاوتی بین خوف و حزن وجود دارد، عنوان کرد: بسیاری از مفسران بر این باور هستند که می‌گویند خوف و ترس مربوط به حوادث سخت و تلخی است که در آینده زندگی انسان‌ها ممکن است رخ دهد؛ اما حزن و اندوه مربوط به اتفاقات ناگوار گذشته است لذا فرشتگان به آنها می‌گویند نه از حوادث سختی که در پیش دارید و نه از گناهان گذشته یا فرزندانی که در دنیا باقی ماندند هیچ غمی به دل خود راه ندهید. در واقع فرشتگان آنها را نسبت به حوادث سختی که در دنیا و هنگام مرگ و قیامت در پیش دارند امیدوار می‌کنند و همچنین آنها را غم گناهان گذشته و فرزندانی که از آنها باقی مانده است رهایی می‌دهند که حزن و اندوهی نداشته باشند. شاید مقدم کردن خوف برحزن هم به همین ملاحظه باشد که معمولاً نگرانی‌های ما نسبت به حوادث آینده به خصوص عالم برزخ و عالم قیامت است که نمی‌دانیم در آنچه بر ما رخ خواهد داد؛ لذا خوف را مقدم کرده است که نگرانی انسان نسبت به آینده است و حزن را پس از آن بیان کرده است.
تولیت حوزه علمیه قاسم ابن الحسن ادامه داد: در بحث «کنتم توعدون» قرآن کریم تعبیر جالبی دارد که می‌فرماید اوصاف بهشت را در نظر مؤمنان بااستقامت تداعی می‌کند یعنی بهشت با همه اوصافی که در بهشت وجود دارد نعمت‌های بهشتی قصرهای بهشتی و مواهب معنوی نعمت‌های گران سنگی که قرآن می‌فرماید نعمت‌هایی که هیچکس از آنها آگاه نیست و به ذهن کسی خطور نکرده است همه اوصاف بهشت را در نظر مؤمنان با استقامت تداعی می‌کند. درباره مژده‌ای که خداوند متعال به مؤمنان و انسان‌های با استقامت می‌دهد دقیقاً در مقابل آیات قبل است که نسبت به کفار بی‌ایمان و رهبران گمراه و اغوا کننده آنها بیان کرده است که می‌فرماید دوزخ و جهنم از این گونه ناپاک‌ها انتقام می‌گیرد اما قلب مؤمنان پاک و امیدوار به رحمت پروردگار عالم پا در عرصه قیامت می‌گذارند و آنجا متنعم می‌شوند.

حجت الاسلام و المسلمین علم الهدی خاطرنشان کرد: آیه می‌فرماید آنچه دل شما بخواهد آنجا فراهم است، اینجا منظور نعمت‌های مادی است و «ما تدعون» منظور عنایات معنوی همچون همنشینی با اولیا الهی و پیامبران او است. اینجا «نزولا من غفور رحیم» یعنی نعمت‌ها و رزق‌هایی است که به وسیله آن از مهمانان خاص خداوند غفور و رحیم پذیرایی می‌شود. امید که خداوند متعال همه ما را بر عمل صالح که میوه درخت ایمان است پایه‌دار و مستقیم بدارد که بتوانیم در مسیر خداوند بر انجام واجبات عمل کرده و به آنچه خداوند متعال عنایت می‌کند دست یابیم.

وی با بیان اینکه بسیاری از افراد ادعای ایمان دارند اما در این مسیر استقامت نمی‌کنند، اظهار کرد: آنها در مقابل بلاها، شهوات و حوداث افرادی سست عنصر و ناتوان هستند و رفتار مشرکانه انجام می‌دهند؛ اما در گام اول خداوند متعال ویژگی مؤمنان را بیان می‌کند کسانی که دل به خدا بستند و ایمان دارند و در این مسیر محکم هستند و رنگ زندگی خود را به رنگ الهی درآوردند. امیر مؤمنان امام علی (ع) در این زمینه می‌فرمایند «حالا که شما گفتید در قلب ما خدا جای دارد و پروردگار ما الله است بر سر این سخن خود پایمردی کنید و بر انجام دستورات قرآن و طریق پرستش شایسته خداوند استقامت کنید و از دایره فرمان خداوند خارج نشوید، بدعت نگذارید و با احکام خداوند مخالفت نکنید» در فرمایش دیگری حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند «برخی این سخن را گفتند که پروردگار ما الله است اما اکثر آنها کافر شدند؛ اما کسی که این سخن را بگوید و همچنان بر آن استقامت و پایمردی کند تا مرگ او برسد او از کسانی است که در این امر استقامت کرده است». در جای دیگر پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند «بگو پروردگار من الله است و بر این گفته خود استقامت بورز». در ۸ سال دوران دفاع مقدس و ۸ سال دفاع از حرم و امروز در غزه مؤمنان مقابل ارتش خونریز و سفاک رژیم جعلی صهیونیستی، بمب‌های یک تنی آمریکایی و اروپایی مردانه ایستادگی کردند و پس از ۶ ماه هنوز استقامت و مقاومت می‌کنند تا جایی که خبرنگاران مختلف جهان غرب و سیاستمداران آنها به این نتیجه رسیدند که جنگ با حماس یک اشتباه استراتژیک و اشتباه راهبردی برای صهیونیست‌ها بود و احساس خطر قطعی برای زوال و نابودی رژیم جعلی صهیونیستی دارند.

حجت الاسلام والمسلمین علم الهدی بیان کرد: از مهمترین دستاوردهای ایمان آن است که مؤمنان هواره همنشین فرشتگان الهی می‌شوند که لذا نه خوف و نه حزنی بر دل آنها نازل می‌شود در سومین مرحله خداوند می‌فرماید چون در قلب آنها ایمان وارد شده و خوف و حزن ندارند به آنها به بهشتی بشارت می‌دهد که وعده داده شده است. همچنین در بشارتی دیگر می‌فرماید ما در زندگی دنیا و آخرت یاران و مددکاران مؤمنان هستیم و آنها را حفظ می‌کنیم و تنها نمی‌گذاریم تا وارد بهشت شوند. در پنجمین بشارت می‌فرماید در بهشت برای شما آنچه از عنایات خداوند و آنچه درخواست بکنید بدون هیچ قید و شرطی فراهم است. در ششمین بشارت این است که نه تنها نعمت‌های مادی برای شما فراهم است بلکه به نعمت‌های معنوی آنچه دلخواه شما هست می‌رسید. دیدار رسول الله (ص)، امیرمومنان امام علی (ع)، امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) نعمت‌های معنوی هستند. هفتمین بشارت و مژده این است که می‌فرماید شما در آن زمان مهمان خاص خداوند هستید در بهشت برین الهی مهمان خاص خداوند هستید و همه نعمت‌ها به عنوان پذیرایی میزبان از مهمان گرامی به مؤمنان ارزانی می‌شود.

این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه در این آیات چند نکته اساسی وجود دارد، ابراز کرد: یکی اینکه قرآن کریم می‌فرماید؛ نزول فرشتگان بر دل‌های مؤمنان در چه زمانی است آیا هنگام مرگ است یا هنگام ورود به قبر است یا هنگام زنده شدن در فردای قیامت است، در چه زمانی فرشتگان رحمت الهی بر آنها نازل می‌شود. چند دیدگاه وجود دارد برخی می‌گویند هنگام مرگ، برخی آن را هنگام ورود به قبر می‌دانند و برخی می‌گویند هنگام زنده شدن است؛ اما آنچه نشان می‌دهد این است که این بشارت موقت نیست و بشارت همیشگی است و ما نمی‌توانیم این بشارت خداوند را به یک مرحله هنگام مرگ یا هنگام ورود به محشر مقید کنیم. چون آیه هیچ قید و شرطی ندارد با عنایت به آیه بعد از آنکه قرآن کریم می‌فرماید «ما همراهان شما هستیم و در زندگی دنیا و آخرت شما را تنها نمی گذاریم» شاید همراهی فرشتگان شامل افراد و مومنانی است که در دنیا زنده هستند از حضور فرشتگان بهره‌مند می‌شوند و هم ایامی که از دنیا می‌روند و مرگ آنها فرا می‌رسد و هم فردای قیامت عنایت فرشتگان شامل حال آنها می‌شود.

کد خبر 6081053