به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

«نه» به مراسم غذا خوردن در مراسم ختم؛ راه جدید مبارزه با گرانی

تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۷۵۴۵۱

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ترحیم در لغت به معنای «مهربانی کردن بر کسی»، «طلب آمرزش کردن»، «درود فرستادن برای میت» و «رحمه‌الله گفتن برای کسی» است، در عربی به مجلس ترحیم، تَأبین، حَفْلَة التَّأبین، فاتحه، و تعزیه هم گفته می‌شود.

یکی از حکمت‌های شرکت در مراسم عزا این است که انسان رو به یاد خدا و قیامت بندازد و تلنگری باشد که دلبسته به دنیا نباشیم و پیامبر تاکید کردن که «هر کس اندوهناکی را تسلیت گوید خداوند در روز قیامت به او احترام خواهد کرد».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دین اسلام همواره بر همدردی، تسلیت و تعزیت به مصیبت‌زده و مصیبت دیده تاکید دارد، معمولا از قدیم‌الایام رسم بر این بوده که مراسم تدفین، تشییع و خاکسپاری اموات در نوبت صبح انجام شود و ظهر از سوی خانواده معزا مراسم صرف ناهار برای میهمانان و اقوام برگزار و در نوبت بعدازظهر نیز در مسجد مراسم ترحیم متوفی برپا شود.

اما متأسفانه این رسوم با گذشت زمان، با چشم هم چشمی اقوام هزینه سنگینی را برای خانواده متوفی در بردارد و خانواده عزادار علاوه بر غم از دست دادن عزیز خود بعد از مراسم باید به فکر پس دادن قرض و بدهی هم باشند که این خود نیز به نوبه خود مصیبتی دیگر است.

در حالی که در روایات شیعی و سنی با استناد به حدیثی که از حضرت محمد (ص) آمده در مورد شهادت جعفر بن ابی‌طالب که «مستحب است فامیل‌ها و نزدیکان متوفی، به مدت سه روز در تهیه غذا و فراهم کردن کار‌های دیگر، به خانواده او که دچار تألمات روحی شدن کمک کنند و از آن‌ها مراقبت کنند».

به‌طور کلی فرهنگ هر جامعه‌ای شامل بعضی رسوم غلط و درست است که اصرار به برخی از رسومات غلط بیشتر سبب ایجاد رسوم غلط دیگری هم می‌شود، مدتی است که برخی از روستا‌های دهستان جلالوند کرمانشاه با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و فشار‌های گرانی وارد شده به مردم، برخی از رسوم غلط هزینه‌دار مراسم «پرس و فاتحه» را شناسایی و در پی کمرنگ کردن و از بین بردن آن هستند.

جلالوند یکی از دهستان‌های بخش مرکزی کرمانشاه است که جاده اصلی این منطقه از کرمانشاه شروع شده و با گذر از هلشی و بوژان به روستای چنار نخستین روستای جلالوند می‌رسد که حدود ۷۰ کیلومتر با کرمانشاه فاصله دارد؛ مرکز این دهستان آبادی چنار است؛ دهستان جلالوند از ۳۸ آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده است.

اهالی روستا‌های این دهستان به صورت قبیله‌ای زندگی می‌کنند و همواره برای هر تصمیمی با کمک بزرگ ایل میثاق نامه‌ای یا به اصطلاح «رحمت بی» را با مشارکت همگان امضا می‌کنند، عید امسال میثاق‌نامه «نه، به خرید آجیل» را امضا کردند و اخیرا در رابطه با «نه، به مراسم غذا خوردن در مراسم ختم» به توافق رسیده‌اند.

در روایات دینی و احادیث آمده «همسایه‌ها و فامیل‌ها تا چند روز در منزل خود غذا پخته و برای خانواده عزادار ببرند» که متاسفانه در جامعه ما به این شکل اشتباه تغییر یافته که خانواده عزادار علاوه بر غم و غصه فقدان عزیز از دست رفته، همزمان باید به فکر تدارک پذیرایی از مهمان‌ها هم باشند، در این شرایط، برخی از فامیل‌های که اطراف عزادار‌ها را می‌گیرند حاتم طاعی می‌شوند، بدون حساب کتاب خرج و میهمان دعوت می‌کنند مثلا می‌خواهند آبرو و حیثیت خانواده معزا رو حفظ کنند و با خرید‌های نسیه و مدیون کردن صاحب عزا از مغازه‌ها و فروشگاه‌ها، به‌طوری که با نسیه کالا و اجناسی خرید کرده و پس از اتمام مراسم ختم و میهمانی، فاکتور‌ها و گزارشات پذیرایی مهمان و صورت حساب رستوران و تالار را به خانواده متوفی تقدیم می‌کنند که آثار و عواقب زیانبار این هزینه‌ها با وضعیت اقتصادی فعلی، سبب تازه شدن داغ خانواده معزا می‌شود و تبدیل به باری گران می‌شود که باید در آن شرایط بحرانی به دوش بکشند، حتی اگر مشکل مالی هم نداشته باشند بار روانی تدارک دیدن و آبرومند ظاهر شدن در انظار هم در آن شرایط یک بار اضافی است.

شرکت در مراسم ختم، باید دست کم سه نتیجه مثبت به‌دنبال داشته باشد که یکی از آن‌ها آرامش دادن به مصیبت‌دیدگان و دیگری عبرت گرفتن خویش و دلنبستن به دنیای فانی و سوم مغفرت و رحمت متوفی است.

اگر برای برگرداندن آرامش روحی عزادار، تصمیم به حضور بیشتر در کنار آن‌ها را داریم نباید به خانواده مصیبت دیده اجازه بدیم که برای پذیرایی از ما در سالن و یا منزل خودشون دچار تکلف و دردسر شود باید سعی کنیم خانواده عزادار (براساس روایات دینی) حتی دغدغه خورد و خوراک خود را نیز نداشته باشند.

در بیشتر روستا‌های دهستان جلالوند موسوم است که اگر صاحبان عزا برای برگزاری مراسم توانایی مالی نداشته باشند، اهالی محل در پرداخت هزینه‌ها کمک می‌کنند که با این هزینه‌های سرسام‌آور امروز همواره خانواده متوفی از عهده مخارج بر نمی‌آمد، بر آن شدند که از بیشتر هزینه‌ها مانند خریدن تاج‌گل‌های گران قیمت، اعلام تسلیت در قالب تابلوها، اوراق تبلیغاتی نصب پلاکارد اعلامیه که نه سودی به متوفی می‌رساند و نه به خانواده مرحوم و فقط موجب آزار و شرمندگی افرادی می‌شد که توانایی مالی انجام چنین هزینه‌هایی نداشتند خودداری کنند و یا آن‌ها را به حداقل ممکن برسانند به عنوان مثال تنها یک پلاکارد درب منزل متوفی نصب شود.

در این رفتار‌ها و سنت‌های نادرست بیش از آن که به تسلای خاطر صاحبان مصیبت‌زده باشیم، گویا موقعیتی به دست می‌آید تا برخی افراد، ثروت، هنر، مقام و… خودشون را در معرض تماشای دیگران بذارند و از این کار لذت ببرند که همه بگویند فلان دکتر یا فلان مهندس پولداره و لاکچری...

بیشتر مردم لکستان ایل جلالوند با توافق با یکدیگر تصمیم گرفتند تا با احترام و عزت در مراسم خاکسپاری شرکت کنند پس از تسلیت گفتن به صاحب عزا به منازل خود بازمی‌گردند و برای صرف پذیرای دیگر خانواده متوفی را به زحمت نمی‌اندازند این میثاق‌نامه یا همان رحمت‌بی میان بیشتر روستا‌ها این منطقه به امضا رسیده است.

با نخوردن غذا در این مراسم، به تدریج این قضیه عمومیت پیدا می‌کند و انگیزه تدارک غذای مراسم ترحیم کاهش می‌یابد و به مرور این رسم برچیده می‌شود و با تبدیل اینموضوع به یک فرهنگ دعای خیر خانواده‌ای که مشکل مالی دارند شامل حال می‌شود.

منبع: فارس

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دانستنی ها خواندنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۷۵۴۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس: برخی خانواده‌ها، به دلیل نداشتن درآمد کافی برای دریافت خدمات سلامت مراجعه نمی‌کنند

به گزارش جماران؛ به نقل از ایلنا، رئیس مرکز پژوهش های مجلس ضمن برشمردن راهکارهایی برای محافظت مالی از خانواده‌ها در برابر مخارج کمرشکن سلامت، گفت: در سال ۱۴۰۰، خانواده‌های ایرانی به میزان ۲.۴۲ درصد با این هزینه‌ها مواجه شده‌اند.

بابک نگاهداری در حاشیه نشست دبیرخانه دائمی مقابله با فقر، فساد و تبعیض، به راهکارهایی برای محافظت مالی در برابر مخارج کمرشکن سلامت در ایران اشاره و اظهار کرد: این مخارج به دلیل بالا بودن سهم پرداخت هزینه‌های سلامت از جیب مردم، پایین بودن ظرفیت درآمدی خانوار، ضعیف بودن سازوکارهای پیش پرداخت و تجمیع ریسک در تأمین مالی مراقبت های سلامت، ایجاد می شود. 

وی بیان کرد: کشورها می‌توانند از طریق گسترش طرح‌های‌ مبتنی‌بر پیش‌پرداخت و کاهش سهم پرداخت از جیب، احتمال بروز هزینه‌های کمرشکن خدمات سلامت را کاهش دهند. البته در کنار آن نیاز است که بسته مزایای بیمه های سلامت و عمق پوشش خدمات نیز مورد توجه قرار گیرد. 

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با بیان اینکه برخی خانواده‌ها، به دلیل نداشتن درآمد کافی، در زمان مناسب برای دریافت خدمات سلامت مراجعه نمی کنند، افزود: به همین دلیل ممکن است که با مخارج کمرشکن سلامت مواجه نشوند که این موضوع در محاسبات مخارج کمرشکن سلامت در نظر گرفته نمی‌شود؛ بنابراین موضوع مهم در هنگام بررسی روند مواجهه با مخارج کمرشکن سلامت، روند بهره‌مندی از خدمات سلامت است. 

نگاهداری گفت: براساس آمار منتشر شده، در سال ۱۴۰۰، خانواده‌های ایران به میزان ۲.۴۲ درصد با هزینه‌های کمرشکن سلامت مواجه شده اند که این میزان با هدف تعیین شده در برنامه ششم توسعه یک درصد فاصله دارد بنابراین، با وجود تأکید بر محافظت مالی از خانوار در برابر مخارج کمرشکن سلامت در قوانین برنامه‌های توسعه و سیاست‌های کلان، سلامت کشور طی سال‌های گذشته این هدف محقق نشده است.

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با تأکید بر اینکه دلیل اصلی عدم تحقق سلامت در کشور، بالا بدون سهم پرداخت از جیب خانوار در هزینه‌های سلامت است، گفت: پایداری و افزایش منابع مالی در دسترس عاملی مهم جهت کاهش پرداخت از جیب هزینه‌های سلامت است. همچنین سیاست گذاری برای کاهش هزینه‌های این بخش، نیازمند راهبردهایی برای بهبود همکاری بین بخش های مرتبط از طریق تعیین اهداف و ایجاد چشم انداز مشترک است در این راستا لازم است که نقش متولی گری وزارت بهداشت تقویت شده و سازوکارهای نظارت و ارزیابی سیاست های حمایتی طراحی شود. 

وی با اشاره به نقش رسانه ها و اراده مسئولان برای کاهش هزینه‌های سلامت، گفت: ارائه دهندگان خدمات باید در امر سیاست گذاری در این زمینه مشارکت داشته باشند تا سیاست ها و تصمیمات کلان، در جامعه هدف، اثرگذار باشد. 

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس گفت: پیش بینی تغییرات آینده بخش سلامت و برنامه ریزی برای مراقبت های سلامت مورد نیاز و آگاهانه تصمیم گرفتن درباره این موضوعات، از دیگر ملزومات برای کاهش هزینه‌های سلامت در کشور است. 

وی با اشاره به اهمیت بازنگری و بازتعریف سیاست های حمایتی برای کاهش هزینه‌های سلامت گفت: در این زمینه باید مداخلات هدفمند برای افزایش محافظت مالی از گروه های کم درآمد و آسیب پذیر در برابر هزینه‌های کمرشکن سلامت صورت گیرد. ایجاد نظام داده‌ای پویا و به‌ روز جهت ارزشیابی شاخص‌های تأمین مالی نظام سلامت کشور و آگاهی از تغییرات آینده بخش سلامت و مراقبت‌های سلامت نیز در این زمینه اهمیت ویژه‌ای دارد.