12 امضا برای برگزاری یک تعزیه!
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۸۲۶۴۵
تعزیه که اجرای آن در ایــام محرم و صفر به اوج خود می رسد، به سبب اینکه در دل مردم جای دارد، در طول سالیان متمادی در نقاط مختلف کشورمان به حیات خود ادامه داده اســت.
فرهنگ و هنر/ فاطمــه عامل نیک
تعزیه که اجرای آن در ایــام محرم و صفر به اوج خود می رسد، به سبب اینکه در دل مردم جای دارد، در طول سالیان متمادی در نقاط مختلف کشورمان به حیات خود ادامه داده اســت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به همین دلیل توجه به رشد و ادامه حیات آن شاید بیش از سایر گونه های نمایش آیینی و ســنتی اهمیت داشته باشــد. در این روزها که هنرمندان عاشق تعزیه در کنار مردم به ســوگواری برای شهدای عاشورا مشغولند،به ســراغ یکی از تعزیه خوان ها رفته و دربــاره حال و روز ایــن روزهای تعزیه گفت وگو کرده ایم. ســیدمحمد کاظمی، مدیرمســئول و عضو هیئت مدیره مؤسســه تک منظوره هنری طلایه داران تعزیه خراسان است و 26 سال سابقه تعزیه خوانی دارد. در ادامه می توانید گفت وگوی قدس با این هنرمند تعزیه را بخوانید.
حال امروز تعزیه کشور چگونه است؟
تعزیه با توجه به قدمت دیرینه ای که در کشور ما دارد، در زمان های مختلف شــرایط مختلفی را تجربه کرده است. در دوره قاجار دوره اوجش بوده و در دوره رضاخــان دوره ممنوعیتی را به خاطر دیدگاه های غربگرایانه حکومت وقت تجربه کرده و پس از آن با توجه به پیروزی انقلاب اســلامی دوباره بــه دوران اعتلای خودش نزدیک شــده است.
اکنون در سطح کشور پایگاه هایی هستند که به صورت جدی هنر تعزیه را پیگیری می کنند. این پایگاه ها در شهرهایی مانند قزوین، اراک و تا حدود زیادی در تهران به واســطه شهرداری این شــهرها بیشــترین فعالیت را دارند. اما در سایر شهرها با توجه به رنگ و بوی بومی این هنر، آن را در بافــت بومی خود حفــظ کرده و همچنان اجراهای تعزیه را در این شهرستان ها تا شهرهای کوچــک و روستاهایشــان مشــاهده می کنیم.
همچنین در سطح کشور معمولاً سوگواره هایی در شهرهایی مانند کرمان یا تهران برگزار می شود. در استان خراسان رضوی تا همین چند سال پیش ما ســوگواره کاشمر را داشــتیم که توسط اداره ارشاد برگزار می شد. سایر موارد اجراهای شخصی است که توسط بانیان خاص در مراسم و تکایای مختلف اجرا می شود. در حال حاضر مانند گذشته تعزیه خوان ها، شغل اصلیشان تعزیه خوانی نیست و بــه همین دلیل معمولاً ایــن کار را به صورت حرفه ای پیگیری نمی کنند.
این افراد معمولاً به خاطر عشــق و علاقه ای که داشتند یا به واسطه پدرانشان به این عرصه وارد شده اند. با توجه به این توضیحات می توانم بگویم که حال و روز هنر تعزیه در حال حاضر بسته به نقطه ای که در آن، این هنر اجرا می شود ، متفاوت است. در بعضی از شهرها با انرژی و قوت خوبی پیگیری می شــود. گروه ها منسجم و ساماندهی شده اند.
بعضی از جاها هم این گونه نیست و با توجه به علاقه ای که مردم آن منطقه به هنر تعزیه دارند و توجهی که مسئولان به آن دارند، شدت و حدتش متفاوت است.
آیا این هنــر روند تکمیلی را طی کرده است؟
مشــخصاً به دلیل اینکه مذهب اصلی ما مذهب شــیعه است و انقلاب اســلامی ما هم در بحث اعتلای ارزش های اسلامی تلاش فراوانی کرده و هنر تعزیه هم خارج از این موضوع نیست، تعزیه به حیات خود ادامه می دهد.
منتها به دلیل اینکه اصطلاحاً هنر تعزیه با نفوس مردم آمیخته شده و عموم مردم از کودکی با آن آشــنا شــده اند، از ابتدا هنر تعزیه یک هنر مردمی شده و وابسته به دولت ها نبوده است. هر جا مردم پیگیر این هنر بودند، هنر رنگ و بوی خودش را حفظ کرده و به زندگی اش ادامه داده است. با این همه ورود دولت ها در رشد این هنر بی تأثیر نیســت و از جهت پیشرفت کار حمایتشان مؤثر خواهد بود.
همان طور کــه ما می دانیم در دوره قاجار حکومت با نگرشــی که نسبت به این هنر داشــته، موجب پیشــرفت تعزیه و تعزیه خوانی شده اســت. به طور مثال تکیه دولت به منظور ارائه این هنر ســاخته شده است. به اضافه اینکه از سراسر کشور تعزیه خوان های باسابقه و خوش صدا را کشف می کردند و در مناسبت های خاص این تعزیه خوان ها در تکیه دولت اجرا داشتند.
در آن زمان از میهمان های خارجی برای تماشــای تعزیه خوانی دعوت می شــد و تعزیه را به عنوان یک هنر ملی و آیینی به کشورهای دیگر معرفی کردند.
پس از انقلاب هم ســعی شــده در کنار ســایر هنرهای نمایشــی مانند هنر نقالــی یا نمایش روحوضی و خیمه شــب بازی و ســایر گونه های هنرهــای آیینی، بحث تعزیه هم دیده شــده و می توان گفت که این توجه نسبت به هنر تعزیه نسبت به ســایر گونه ها پررنگ تر بوده است. به همین دلیل این هنر همچنان در بین مردم رواج دارد و حتی جوان ها و نوجوان هایی هستند که به این هنر گرایش دارند و ان شاءاالله در ادامه هم بهتر و بیشتر شاهد اعتلایش باشیم.
تعزیه امروز چقدر ریشه در سنت های اصیل تعزیه دارد؟
این موضوع که اشخاص می توانند سلایقشان را به هنر تعزیه وارد کنند، موجب شده که این هنر با تهدید روبه رو باشد. این تهدید به خصوص در حوزه موسیقی تعزیه وجود دارد. ما با تعزیه هایی مواجه هســتیم که از آن شــکل سنتی و اصیل خودش خارج شده است. ورود آهنگ های ترکی که در بعضــی از موارد مشــاهده می کنیم، در موسیقی های مبتذل هم به کار گرفته می شوند. همین طور در حوزه اشــعار، بعضی از اشعار وارد تعزیه شده که با اشعار اصیل تعزیه فاصله دارند.
اشــکال بزرگ تری کــه در حــال حاضر وجود دارد این اســت که اگر جوانــی بخواهد درحال حاضــر به این هنر وارد شــده و آن را فرا گیرد، باید به سراغ ســی دی ها و فایل هایی برود که از تعزیه خوانی های متعدد وجود دارد و نمی توان در مورد کیفیت و بی اشکال بودن همه آن ها مطمئن بود.
او براســاس سلیقه خودش فردی را انتخاب کرده و شــروع می کنــد از روی اجرای او تقلید کــردن! به این نمی توان نام آمــوزش تعزیه داد. در گذشــته ما در تعزیه معین البکا را داشتیم که با جزئیات تعزیه آشنا بود. هم اشقیا خوانی و هم اولیاخوانی را می شناخت. تعزیه را از ابتدا تا آخر حفظ بود و شــخصاً تعزیه را به افرادی که جدید وارد تعزیه می شدند، آموزش می داد.
این آموزش، آموزشی حضوری بود. در حال حاضر ما با توجه به گسترش رسانه ها نمی گوییم که باید آموزش حضــوری اتفاق بیفتد اما اینکه متد این آموزش رعایت نمی شــود و با ذائقه افــراد پیش می رود، می تواند برای تعزیه تهدیدی باشد.
چقدر نــوآوری و جوانگرایی در تعزیه ممکن است؟
تا جایی که به اصل هنر تعزیه ضربه وارد نشــود، این تنوع و سلایق های جدید، بدون اشکال است.اکنون جوان ها می خواهند از این هنر اســتفاده کنند و پای آن بیاینــد و به همین دلیل باید با شــرایط و ذائقه آن ها تا حدی کــه امکان دارد، تطابق داشته باشــد اما اگر قرار باشد تعزیه را از حوزه اصیل خودش خارج کند، پسندیده نیست. اگر در بحث آموزش و نظارت در این هنر به وجود بیاید، بــه این موضوعات بهتر می توان پرداخت.
ما اکنون در تئاتر یک شورای بازبینی داریم که اجراها را مورد بررسی قرار می دهند، چرا چنین شورایی برای تعزیه شکل نمی گیرد. اداره ارشاد، میراث فرهنگی، شهرداری و همچنین اداره اوقاف که بیشترین وقفش حسینی است می توان پای کار بیایند و تشــکیل این شورا را پیگیری کنند. بازبینی اجراها بارها مورد درخواست قرار گرفته اما توجهی به این امر نشــده اســت، کافیســت فردی که برای اجرا درخواســت مجوز می کند، حداقل یک کارش مــورد بازبینی قرار بگیرد. از آنجایی که تعزیه وجهه مذهبــی دارد و مربوط به ائمه(ع) ماست، عدم ارزشیابی می تواند موجب ایجاد تحریف هایی در روایت صحیح واقعه عاشورا شود.
تعزیه یک هنر اصیل است و می توان آن را شکل کامل یک تئاتر دانست. تئاتر ما وامدار این نمایش های آیینی ست. برای بقا نیاز به ساماندهی دارد، همچنان که برای تئاتر این کارها شده است. چون تئاتر آیین نامه دارد، خانه تئاتر تأسیس شده اســت. شورای بازبینی گذاشــته و ردیف بودجه اختصاص داده اند. این انصاف نیست که تعزیه به حال خود رها شــود. اگر گروه های شخصی که با علاقه خودشان پای کار هستند، نباشند، چیزی از تعزیه باقی نخواهد ماند.
اکنون می توان گفت در تئاتر چندان کسی به سراغ تئاتر های مذهبی نمی رود و بیشتر این تئاترها سفارشی هستند اما تعزیه این طور نیست. وقتی زمان اجرای تعزیه فرا می رسد و نوای آن نواخته می شود، علاقه تعزیه در دل مخاطب مجدد زنده شــده و به تماشای آن می نشینند. همان طور که در گذشته از صبح منتظر می ماندند تا تعزیه اجرا شود.
راهکار شما برای ایجاد نوآوری در کنار حفظ اصالت تعزیه چیست؟
وظیفه ما این است که به اندازه توانمان برای این هنر تلاش کنیم. ما تاریخ شــفاهی این تعزیه را متأســفانه داریم از دست می دهیم. تعزیه تاریخ مکتوب آنچنانی ندارد. پیشکسوت تعزیه صاحبان تاریخ شفاهی تعزیه هستند که متأسفانه کم کم دارند از میان ما می روند و تجربه هایشــان هم با آن ها به خاک ســپرده خواهد شــد.
گروه های پژوهشــی به این حوزه وارد نشده تا تجربه ها و زندگی نامه این افــراد را مکتوب و متد تعزیه را تهیه کنند تا مورد استفاده جوانان برای ادامه راه قرار بگیرد. اگر می خواهیــم تمایزی بین تعزیه قدیــم و جدیــد ایجاد کنیم، لازم اســت که به سراغ این پیشکسوتان رفته، داشته های آن ها را جمع آوری کنیم و به کمک افرادی که تحصیلات آکادمیک دارند، این تجربیات را قابل ارائه کنیم.
استقبال جوانان از این هنر به چه شکل است؟
تعزیه سه فاکتور اصلی دارد که موجب می شود با ذائقه هر جوان و هــر ایرانی جور دربیاید. اول اینکه براساس دستگاه های موسیقی ایرانی ست. دوم اینکه به شکل منظوم است و این اثرگذاریش را بیشــتر می کند و سومین فاکتور این است که به صورت نمایش اجرا می شود،بنابراین تعزیه اگر به شــکل صحیحش اجرا و به آن بها داده شود، حتماً جوانــان جذب این هنر خواهند شــد.
ما هر جا که بتوانیم شــکل صحیح هنرتعزیه را به مخاطب ارائه دهیم، بدون شــک مورد استقبال قرار خواهد گرفت. به طور مثال ما سال گذشته «شرح شــیدایی» را به کمک معاونت اجتماعی سازمان فرهنگی و تفریحی شهرداری مشهد به مدت 12 روز اجرا کردیم. اگر مبالغه نباشــد، در عرصه میدان شهدا 7،8 هزار نفر مخاطب داشتیم. با اینکه تبلیغات خاصی هم نداشتیم.
یک بخشی عشق حسینی است اما بخش دیگر به خود این هنر مربوط است و نشان می دهد که مردم هنوز به این هنر علاقه مند هستند و بینشان این هنر زنده است، به شرط اینکه با استانداردهایش روایت شود.
از طرف دیگر درست است که جوان هایی که وارد این عرصه می شوند چشمداشت مالی ندارند، اما لازم است که هنرمندان این حوزه شناسایی شده و چه بهتر که از آن ها حمایت شده و مانند سایر هنرمنــدان بیمه دریافت کنند و آن گاه جوان ها هم بدانند که بــا ورود به این هنر تنها نخواهند بــود. بدانند که اگر پس از ســال ها تعزیه خوانی مانند مرحوم ســبحانی در حال تعزیه خواندن از دنیا بروند، حداقل ارگانی هســت که به عنوان سرســلامتی بیاید و تعزیه خوانی که عمرش را صرف این هنر کرده، به حال خودش وانمی گذارد.
شما به ساخت تکیه دولت در زمان قاجار اشــاره کردید، با توجه به مناسبتی بودن اجرای تعزیه در حال حاضر اختصاص مکانی به این هنر، کمک کننده است؟
درگذشته در هر جایی افراد تعزیه اجرا می کردند.درست مانند سایر نمایش های آیینی می شد در فضای یک خانه تعزیه را اجرا کرد و مردم هم به تماشای کار می آمدند. نه نیاز به امکانات خاصی بود و نه مجوزی! در حال حاضر اگر بخواهید یک تعزیــه اجرا کنید چون محل خاصی برای تعزیه نیست، حداقل باید 12 امضا بگیریم تا مجوز برای اجرا صادر شــود. این محدودیت های اداری برای تعزیه خوانی که عشــقش تعزیه خواندن است و به بروکراســی اداری آشنا نیست، مشکل شده و به هنر تعزیه ضربه زده است. مسئولان باید این موانع را کم کنند. اجراهای پراکنده و نبود تبلیغات مؤثر موجب کاهش اســتقبال مخاطب می شود.
مســئولان به درخواست چندســاله هنرمندان تعزیــه برای اختصاص مکانی خاص توجه کنند. این به رونــق تعزیه کمک کرده و موجب جذب مخاطب می شود. همچنین هنرمندان برای تمرین و ســایر امور مکانی را دارند. ما نیاز به یک پایگاه ثابت برای این هنر داریم و شکل گیری نشریه ها برای این هنر لازم است. مشهد به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام می تواند موجب معرفی این هنر به ســایر کشورها و زائران شود و تعزیه را به عنوان یک محصول فرهنگی به آن ها ارائه دهد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: تعزیه خوانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۸۲۶۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تتلو، معین، رونالدو، علیرضا قربانی و سندی که برای موسیقی ملی امضا شد
حواشی موسیقی در سالی که گذشت، بسیار زیاد بود و جنجالهای زیادی به همراه داشت.
به گزارش خبرآنلاین؛ شاید یکی از اولین حاشیهها در حوزه موسیقی کشور در سال ۱۴۰۲ مربوط به سوم خرداد سال گذشته است، همان زمان که بهمن بابازاده، خبرنگار موسیقی اعلام کرد جلسه بررسی ممنوع الفعالیتی خوانندههای پاپ آغاز شده و محمد الهیاری، مدیر کل دفتر موسیقی وزارت ارشاد نیز به همراه پنج عضو دیگرِ کمیته پیگیری وضعیت چهرهها، در جلسه حاضر شده بودند تا وضعیت پنج خواننده را بررسی کنند. آن پنج خواننده چه کسانی بودند؟ رضا صادقی، محسن یگانه، امیر مقاره، بابک جهانبخش و امید حاجیلی از خوانندگان شناختهشدهای بودند که از سوی کمیته پیگیری وضعیت چهرهها صورت گرفته است.
با انتشار این خبر و دست به دست شدن آن در فضای مجازی، رضا صادقی، خواننده پاپ، نیز ضمن بازنشر این خبر در کانال تلگرامی خود نوشت: «خدا نکنه دنیا بدونه پشتت خالیه، بدونه همه اونایی که پشتشون بودی، پشتت رو خالی کردن، ولی من خدا بغلم کرده، همین از سرم هم زیاده.»
رضا صادقی در رابطه با این ماجرا گفت: «تقریبا دو یا سه هفته پیش به من اعلام شد که دیگر اجازه فعالیت ندارم. ولی نکته جالب ماجرا اینجاست که خبر ممنوعیت کار از سمت وزارت فرهنگ اعلام یا اعمال نشده است، بلکه یک کمیته به نام «پیگیری وضعیت چهرهها» که درباره آن اطلاعی ندارم به شرکت «لیما» و مدیر برنامه من آقای میلاد ماهانراد، این خبر را اعلام کرد.»
این ماجرا در حال آرام شدن در فضای مجازی بود و اهالی رسانه بیشتر به دنبال یک تاییدیه یا تکذیبیه از جانب مسئولان بودند که صبح چهارشنبه (۳ خرداد)، محمد مهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به اخبار ممنوع الکاری برخی خوانندههای پاپ، گفت: «نمیدانم، باید شبکه رسانهای ما بررسی کند. چطور امکان دارد که تصمیمی گرفته نشده، رسانهای شود؟
اینها مقررات خاصی دارد و در داخل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ترتیبات روشنی وجود دارد. بررسی میشود. مشکلی باشد به افراد اعلام میشود. در این زمینه چیز مخفی نداریم. این قابل قبول نیست که قبل از تصمیمگیری شایعهسازی و جوسازی رسانهای انجام میشود. افراد با انگیزههای مختلف نباید ایجاد اختلاف کنند.»
او در بخشی از صحبتهایش هم گفت: «فرهنگ، هنر و رسانه قوانین روشنی دارد و مثل هر صنفی ممکن است شخصی تخلفی مرتکب شده باشد؛ اگر کسی مرتکب تخلفی شده باشد، به خود او اعلام میشود. من از اساس این نوع خبرسازیها را رد میکنم. فرهنگدوستان و هنرمندان موارد را از طریق اعلام رسمی وزارتخانه و نهادهای متولی در این حوزه دنبال کنند.»
اسماعیلی با بیان اینکه گویا عدهای نانشان در ایجاد التهاب است، گفت: «آقای اللهیاری، رییس دفتر موسیقی و آقای سالاری معاون هنری است؛ هر موردی که لازم باشد، اطلاعرسانی صورت میگیرد. خیلی از خوانندگان اعلامیه دادند که چنین چیزی نیست این نشاندهنده این است که یک فضای منطقی حاکم است. گویا عدهای ناراحت هستند از اینکه فضای فرهنگی هنری کشور بهخوبی فعالیتهایش انجام میشود.»
البته ناگفته نماند که آن پنج خواننده هر یک پیامی را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کردند و اعلام داشتند که مدتهاست امکان فعالیت ندارند.
وقتی رونالدو روی موسیقی تاثیرگذاشتبر خلاف سینما و تلویزیون که سال بسیار پر تلاطمی را پشت سر گذاشتند، موسیقی حواشی کمی داشت، اما همان میزان کم بسیار ریشهدار بود. مثلا فرصت حضور ۳۶ ساعته رونالدو در ایران تغییر بزرگی را در موسیقی کشور رقم زد. حالا میپرسید چرا؟
تمام پروسه حضور رونالدو در ایران و روزهای ابتدایی مهر ۱۴۰۲، تنها ۳۶ ساعت به طول انجامید، اما این ورود و خروج پس لرزههایی را هم به همراه داشت و آن بالا رفتن قیمت سالن «اسپیناس پالاس» در آغاز دور جدید کنسرتها بود که آوردهاش برای مخاطبان بلیتهای میلیون تومانی بود. این سالن بعد از حضور رونالدو برای یک شب یعنی دو سانس از ۴۲۰ میلیون تومان به ۷۱۰ میلیون تومان افزایش پیدا کرد و با بحران کمبود سالنهای کنسرت در تهران این اتفاق بسیار نگران کننده قلمداد میشد.
اصفهان و مقاومت در برابر برگزاری کنسرتاما نگران کنندهتر از کمبود سالن، عدم اجازه حضور دو باره به علیرضا قربانی در اصفهان بود، آن هم بخاطر حضور نوازنده زن.
علیرضا قربانی از اواسط اردیبهشت تور کنسرتهایش را در شهرهای مختلف ایران شروع کرد و از اواخر خرداد تا اواخر تیر، هم هر شب در کاخ سعدآباد تهران کنسرتش را برگزار کرد و با استقبال کمنظیر مخاطبان روبهرو شد و نکته جالبتر ماجرا این است که در ادامه این رویداد، تورکنسرتهای قربانی به کانادا و استرالیا و اروپا رفت و این رویه و علاقه به برگزاری کنسرت تا به امروز ادامه پیدا کرد.
۲۵ مهر بود که محمود سالاری معاون امور هنری وزارت ارشاد درباره لغو کنسرت علیرضا قربانی در اصفهان گفت: «مجوز کنسرت توسط وزارت ارشاد و همچنین اداره ارشاد اصفهان صادر شده بود. با این حال به دلیل اتفاقی که این میان رخ داد فرمانداری اصفهان نامه لغو را زدند و گفتند فعلا (برگزارکنندگان کنسرت) دست نگه دارند تا مسالهای بررسی شود.
محمدرضا جاننثاری، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار اصفهان در یک نشست خبری به تشریح دلایل عدم صدور مجور کنسرت علیرضا قربانی در اصفهان علیرغم صدور مجوز ارشاد، پرداخت: «بحث اینکه آقای قربانی میخواهد در اصفهان کنسرت اجرا کند هیچ مانع قانونی نداشت مگر یک نکته؛ و آن نکته این است که ایشان در تیم نوازندگان خود از خانم نوازنده استفاده میکرد.
این موضوع اولاً هنوز تعریف قانونی ندارد و یک چیز نویی است و حتماً باید وزارت ارشاد راجع به این موضوع تصمیم ملی بگیرد و ابلاغ کند که آیا اجازه هست این کار را بکنیم یا نه. چون نظرات فقهی در قبال این موضوع متفاوت است که آیا زن میتواند تکنواز باشد؟
در این زمینه نظر فقهی وجود دارد و باید برای آن تکلیف ملی معلوم شده و ابلاغ شود. دوم اینکه توجه کنید که ما باید همه افکار عمومی را در نظر بگیریم، بالاخره قشر عظیمی از افکار عمومیِ ما این موضوع را نمیپسندند. صراحت هم ندارد، تعیین تکلیف رسمی هم درباره این موضوع نشده است.
از آقای قربانی خواهش شد به واسطه اینکه اصفهان وضعیت خاصی از لحاظ اعتقادات مردم دارد (واقعاً مردم اینجا اعتقادات خاص خودشان را دارند) و اینجا را نمیشود با جای دیگر مقایسه کرد از تکنواز زن استفاده نکند. گفتند «اینجا مگر چه فرقی میکند و مگر با قانون نیست؟»
گفتیم چرا. شما این را به قانون تبدیل کنید و بعد بگویید قانون با قانون فرقی نمیکند. ما نمیتوانیم اگر کاری یک جایی عرفاً انجام شد بگوییم این قانون است، ممکن است جایی هیچکس هیچ چیزی نگوید و عرف مردم هم آن را بپذیرند، ولی در عرف ما پذیرفته نیست. خواهش کردیم از ارشاد که به آقای قربانی بفرمایید که این نوازندگان در اصفهان حذف شوند و کنسرت را برگزار کنید، مثل دهها کنسرت دیگری که در اصفهان برگزار شد و میشود.
یک موضوع جدیدی بود و این موضوع جدید از لحاظ مسائل گوناگون ابهام داشت و باید این مسائل توسط وزارت ارشاد و دستگاههای دیگری که متولی هستند تصریح شده و حکم آن صادر شود که این چه حکمی دارد. البته ما یک استدلال دیگری هم داریم، من واقعاً خودم مثل شما دغدغه این موضوع را داشتم و در این رابطه به حکم مقام معظم رهبری رجوع کردم که طبق نظر ایشان باید ملاحظاتی برای آن انجام بگیرد که آیا میشود این کار را انجام داد یا نه.»
این سخنان در (۲۴ آبان) و پس از گفتگوی تصویری محمد مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد و تاکید و الزام درباره نبود هیچ محدودیتی در برگزاری کنسرت در هیچ کدام از استانهای کشور، در اصفهان مطرح شده است که نشانگر نبود هماهنگی و انسجام مدیران فرهنگی - امنیتی استانها و مرکز میتواند تعبیر شود.
بعد از مطرح شدن این صحبتها واکنشها از جانب مدیران و مسئولان یکی یکی مطرح شد در گام اول محمود سالار معاون امور هنری وزارت ارشاد گفت: «همان زمان نیز از آقای قربانی عذرخواهی کردم. عذرخواهی من موضع ما بود؛ موضع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.»
برای بار دوم به کنسرت اصفهان علیرضا قربانی مجوز ندادنداو ادامه داد: «در شهری که یکی از قدیمیترین هنرستانهای موسیقی دختران وجود دارد و هرساله تقاضای حضور در این هنرستان افزایش پیدا میکند، اینکه سلیقه خود را به عنوان قانون اعمال کنیم، کار شایستهای نیست. در بیانیه قدیمیتر نیز آمده بود که این موجب وهن و توهین است که من این را متوجه نشدم که چه وهن یا توهینی است. مبنای این حرف چیست؟ ضمن اینکه ایشان گفته بودند اگر قانونی هست به من اعلام کنید؛ این یعنی چه؟! قانونی که شما گذاشتید، نو است.
مگر قانون میخواهد که کسی بیاید روی صحنه و نوازندگی کند؟ قانون به ما میگوید عفت عمومی، حجاب و شأن مخاطب باید رعایت شود؛ این مسائل قانون دارد و آیین نامه تخلفات ما نیز موجود است. در همین راستا اجرایی که تخلف داشته باشد اول در آیین نامه تخلفات استان و جلسه تجدید نظر استان تهران بررسی خواهد شد.»
سالاری افزود: «همین گروه در شهر کرد و یزد اجرا کرده بود و تخلفی گزارش نشده بود. اینکه اصفهان برای اعمال سلیقه شخصی دنبال واژه میگردد و مسائلی را مطرح میکند به نظرم محلی از اعتنا ندارد و دوستان ما در اصفهان بهتر است، برگردند و به قانون عمل کنند تا این سلیقه خود را به عنوان دیانت و عرف اعمال کنند؛ دیانت را وسط نیاوریم، به نظر من این حرفها شایسته نیست و از مقامی سیاسی امنیتی این چنین گفتگوها مقداری ناپذیرفتنی است، موانع رفع و به زودی در شهر اصفهان کنسرت علیرضا قربانی برگزار خواهد شد»
علیرضا قربانی پس از آنکه در پاییز امسال نتوانست کنسرتش را به خاطر حضور نوازنده زن روی صحنه ببرد، برای بار دوم در اسفند امسال اقدام کرد تا کار نیمه کاره خود را به پایان برساند، اما علی رغم قول محمود سالاری معاون امور هنری وزارت ارشاد برای برگزاری کنسرت (در بار اول که کنسرت اجازه اجرا نگرفت)، برای بار دوم هم برگزاری این مراسم نیمه کاره باقی ماند و حتی شب اول برنامه دوم هم اجازه اجرای برنامه صادر نشد، اما با دخالت مستقیم وزیر ارشاد و پافشاری علیرضا قربانی این اتفاق رخ داد.
تتلو و حاشیههای بازگشتشتتلو طی سالهای اخیر اقدامات گستردهای را در جهت گسترش فساد و فحشا در بین جوانان و نوجوانان داشته است. این خواننده بیشتر آثار سالهای اخیرش مغایر با اصول اخلاقی بوده تا حدی که در زمره هیچیک از آثار هنری قرار نمیگیرند.
فساد اخلاقی و رفتاری تتلو در مدت حضورش در ترکیه تا حدی پیش رفت که او در هیچ یک از پلتفرمهای شبکههای اجتماعی اجازه اداره حساب کاربری را ندارد و مطابق قوانین نمیتواند اکانت مستقیم با هویت خود داشته باشد.
تتلو در طول مدت اقامت خود در ترکیه بارها تلاش کرد در کشورهای اتحادیه اروپا کنسرت برگزار کند که به علت قوانین این اتحادیه امکان ورود به این کشورها را نداشت.
یکی از مهمترین اقدامات تتلو در گسترش فساد و فحشا فراخوان برای حضور نوجوانان زیر ۱۸ سال در محل زندگیاش در استانبول بوده است. تتلو به همین علت در حال حاضر شکات زیادی در داخل ایران دارد که شکایت علیه وی ثبت کردهاند و پس از مدتها جنجالسازی امیر تتلو در ترکیه سرانجام پلیس این کشور وارد عمل شد و شامگاه ۱۳ آذر این خواننده را بازداشت کرد.
پلیس این کشور مدتی است تحقیقات درباره خانهوحشت تتلو را آغازکرده، اما علام شده دستگیری او بهدلیل توهین به کارکنان کنسولگری ایران در استانبول بوده و با شکایت کنسولگری دستگیر شد.
لحظاتی پس از بازداشت مقام قضایی در استان آذربایجان غربی در خصوص تحقیق از اتهامات انتسابی متهم را تفهیم اتهام و در جهت تکمیل تحقیقات تحویل ضابط قضایی داد. عدهای اعلام کردند که تتلو به خواست و اراده خود به کشور بازگشته است، اما در موارد دیگر اعلام شد که او ناچار به بازگشت بوده است.
سام علامه، فعال رسانه در ترکیه نوشت: «امیر تتلو با خواسته خودش به ایران برگشت. تتلو پای قرارداد ۵۰۰ هزار یورویی را امضا کرده بود، اما به دلیل مشکلات وجود آمده، برنامهها به تعلیق درآمد. تتلو باید پول و خسارت را برمیگرداند، اما پولی نداشت. او به جای روبرو شدن با سرمایهگذار، کنسرتگذار و قانون ترکیه، بازگشت به ایران را انتخاب کرد.
اون حین برگشت به ایران حتی مسواک شخصی خود را همراه نداشت. تتلو بعد از تبرئه در دادگاه دعوای شخصی در سفارت، با اصرار خودش به ایران بازمیگردد.»
در حال حاضر هم دادگاههای تتلو در حال برگزاری است.
معین بازگردد...مسئله بازگشت نصرت الله معین خواننده نجف آبادی موسیقی پاپ به ایران از بیستم دی ماه امسال، در کانون توجهات قرار گرفت. آن هم با صحبت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که پس از جلسه هیات وزیران در جمع خبرنگاران در پاسخ به پرسشی درباره بازگشت نصرالله معین نجفآبادی، گفت: «حضور ایشان در ایران هیچ مشکلی ندارد و طبق قوانین انجام میشود. هر کاری درباره هر فردی انجام شود، طبق قانون انجام میشود. اجازه فعالیت قدم بعدی است، اما حضورشان در ایران هیچ مشکلی ندارد.»
اخیرا اسماعیلی در پاسخ به پرسش درباره مباحث مربوط به بازگشت نصرالله معین نجفآبادی _ خواننده و برخی دیگر از چهرههای هنری به کشور، گفت: «آقای رئیس جمهور در اولین نشست خبری خود یکی از مهمترین سرفصلهای برنامههایشان را رفتوآمد آسانتر و جذب راحت ایرانیانِ خارج از کشور اعلام کردند. فکر میکنم یکی از نگرانیهای مخالفین انقلاب اسلامی همین رویکرد است، ما در مورد ایرانیان خارج از کشور هیچ ممنوعالورودی به کشور نداریم و همه ایرانیان میتوانند بیایند و فعالیت کنند.»
اسماعیلی با تاکید بر اینکه سیاست دولت رفتوآمد آسان هنرمندان به کشور است، گفت: «ممکن است هنرمندی داشته باشیم که در مقطعی دچار اشتباه شده باشد، حتی بسیاری از هنرمندان عزیزی که اکنون به نیکی از آنها یاد میکنیم بازیگران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بودند و کاری را انجام دادند که با نظام ارزشی انقلاب فاصله داشته است، اما اکنون در حال فعالیت هستند.»
اسماعیلی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی فضای بازگشت ایرانیان خارج از کشور را ترسیم میکند، بیان کرد: «هر عزیزی که بخواهد در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند، منعی برای کارش وجود ندارد چنانچه در مدت اخیر هم از این موارد وجود داشتند.
اوایل دوره وزارت بنده، هنرمندی بود که میگفت ۴۰ سال است که اجرا نداشته، ولی ما مجوز کار برای ایشان صادر کردیم و تئاتر بازی کرد و اکنون هم مجوزهای دیگر گرفته است. همین هنرمند حتی ویدیویی برای تقدیر از آقای رئیس جمهور آماده کرده بودند که آن را منتشر نکردیم.»
او در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه آیا نصرالله معین نجفآبادی پس از بازگشت به ایران مجوز برگزاری کنسرت خواهد گرفت یا خیر؟، گفت: «این نکته را تاکید میکنم که روز اول هم موضوع فقط درمورد شخص ایشان نبود، بلکه رویه دولت را تشریح کردم. ایران خانه هر فرد ایرانیِ خارج از کشور مثل خوانندگان، هنرمندان، بازیگران و... است. هر فردی که بخواهد میتواند به ایران بازگردد و فعالیت او نیز تابع همان قوانین عمومی است که هر هنرمندی در داخل با آن مواجه است.»
البته دقایقی مانده با آغاز سال نو ۱۴۰۳ هم محمد خزاعی، رییس سازمان سینمایی در تلویزیون حاضر شد و اعلام کرد شرایط باززگشت بهروز وثوق و بهرام بیضایی به کشور فراهم است، این هنرمندان میتوانند به کشور بازگردند و با رعایت شرایط به فعالیت خود ادامه دهند.
این پنج حاشیه از مهمترین حواشی موسیقی در سال گذشته بودند البته پرداختن به حواشی ساسی مانکن و اقدام به استرداد به کشور و بستن صفحه صادق بوقی و امضای سند ملی موسیقی هم از مواردی بود که جنجالهای بسیاری به همراه داشت.