به نقل از «خرداد»

فهرست بلند بالای ورزشکاران مهاجر؛ از فغانی تا ملایی

تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۸۴۰۵۴

خرداد؛ در روزهای گذشته خبر پناهنده شدن سعید ملایی و محمد منصوری مربی تیم ملی جودو بازتاب رسانه‌ای زیادی داشته است. در سال‌های گذشته جودکاهای زیادی به خارج از کشور پناهنده شده‌اند. محسن غفار و وحید سرلک (آلمان)، احسان رجبی (آمریکا) و امیر شیخ‌حسینی و محمد رشنو نژاد (هلند) از دیگر نفراتی بودند که از کشور مهاجرت کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علیرضا فغانی داور سرشناس ایرانی هم به جمع بی شمار مهاجران ایرانی پیوست. مهدی تاج گفته علیرضا فغانی قصد مهاجرت به استرالیا را دارد. تفاوت فغانی با سایر مهاجران ایرانی این است که او قرار نیست همچون سایرین مخفیانه از کشور خارج شود.
همه چیز از آذرماه ۱۳۹۶ شروع شد. زمانی که علیرضا رضایی در مسابقات کشتی زیر ۲۳ ساله‌های جهان کنار تشک کشتی رفت و با صدای بلند از علیرضا کریمی خواست ببازد. خیلی زود هشتگ باید ببازی در شبکه‌های اجتماعی ترند شد و شکست کریمی بازتاب جهانی پیدا کرد.
عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیل سابقه‌ای چهل ساله دارد. اما در سال‌های اخیر با توجه به سخت‌گیری‌های کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی بازخورد این عدم رویارویی بسیار زیاد شده است تا جایی که هر بار ورزشکاران ایرانی به مسابقات جهانی اعزام می‌شوند بیشتر از توانایی جسمی و روانی ورزشکار باید حواسمان به جدول مسابقات باشد تا مبادا قهرمان ایرانی با حریفی از اسرائیل روبرو شود.
بعد از شکست کریمی در مسابقات جهانی علیرضا رضایی سرمربی تیم اولین موضع رسمی را گرفت؛ «اگر شما جای ما بودید چه‌کار می‌کردید؟ ما چاره‌ای جز انجام این کار نداشتیم. اگر کریمی کشتی‌گیر روس را شکست می‌داد و در دور دوم مقابل حریف اسرائیلی کشتی نمی‌گرفت، آن‌وقت کشتی‌گیر روس حذف می‌شد و روس‌ها با توجه به قدرت و نفوذی که در اتحادیه جهانی کشتی دارند پدر ما را در می‌آوردند. پس ما سعی کردیم با دیدن همه جوانب بهترین تصمیم ممکن را که به نفع کشتی ایران باشد بلافاصله اتخاذ کنیم.»
شکست مصلحتی علیرضا کریمی به کشتی‌گیر روس پای رسول خادم به عنوان رئیس فدراسیون کشتی را هم به ماجرا باز کرد و در بیانیه‌ای نوشت قهرمانان ملی را سپر بلای خود نکنید.
هشدار رسول خادم با واکنش سریع و صریح برخی مقامات کشوری و لشگری مواجه شد و رسول خادم هم در نهایت از سمت خود استعفا کرد. داستان علیرضا کریمی هم از تب و تاب افتاد و با اهدای جوایز و تقدیر از کریمی ظاهراً ختم به خیر شد. در این میان، اما هیچ‌کس توصیه‌های رسول خادم را جدی نگرفت تا این‌که خبر مهاجرت سعید ملایی جودوکار ایرانی و شانس اصلی مدال جودو ایران در المپیک کاربران فضای مجازی را به یاد ماجرای علیرضا کریمی انداخت.
هنوز ماجرای سعید ملایی تمام نشده بود و حاشیه‌ها ادامه داشت که منصوری سرمربی سابق تیم ملی ایران نیز به سعید ملایی پیوست و به جمع مهاجران ایرانی اضافه شد. با اینهمه ملایی و منصوری تنها کسانی نبودند که در این سال‌ها از ایران مهاجرت کردند.
ایمان جمالی از باشگاه سپاهان تا تیم ملی مجارستان
ایمان جمالی هندبالیست سابق باشگاه سپاهان اصفهان به عضویت تیم ملی مجارستان درآمده است. جمالی دلایل مهاجرت خود را این چنین عنوان می‌کند: «تا زمانی که پول و سرمایه به لیگ هندبال ایران تزریق نشود، هیچ وقت لیگ خوب و قوی نخواهیم داشت.» محمد حسین ابراهیمی‎ محمد حسین ابراهیمی ورزشکار رشته شمشیربازی یکی از اولین کسانی بود که به خارج از کشور پناهنده شد. ابراهیمی در رقابت‌های جهانی ۲۰۰۹ ترکیه یکی از چهار شمشیرباز تیم ملی بود که در بخش فلوره انفرادی از مسابقه با حریف اسراییلی بازداشته شد و از صعود به دور بعد بازماند. زمانی که تیم ملی ایران برای برگزاری اردوی آمادگی بازی‌های آسیایی گوانگژو به فرانسه سفر کرده بود، محمد حسین ابراهیمی یک روز پیش از بازگشت تیم ملی به تهران اردو را ترک کرد و به کشور هلند رفت. یکی از مقامات فدراسیون شمشیربازی در این رابطه گفته بود: «محمدحسین ابراهیمی مخفیانه هتل تیم ملی را ترک کرد. پس از بازگشت تیم (به ایران)، محمدحسین ابراهیمی ملی‌پوش ایران در اسلحه فلوره که به همراه سایر بازیکنان و کادر فنی به فرانسه رفته بود، به کشور بازنگشت. ابراهیمی یک روز پیش از بازگشت تیم ملی به تهران، هتل محل اقامت ملی پوشان را ترک کرد و تلاش مسوولان تیم برای پیدا کردن او بی نتیجه ماند.» رئیس فدراسیون شمشیربازی وقت بعد‌ها در مصاحبه‌ای اعلام کرد که ابراهیمی مهره چندان مهمی نبوده و شانسی هم برای کسب مدال نداشته است. سوالی که همان وقت هم به آن پاسخ مشخصی داده نشد این بود که اگر ابراهیمی مهره مهمی نبود چرا به مسابقات اعزام شد؟ به هر حال ابراهیمی یکی از ورزشکاران در ده سال اخیر است که به یک کشور خارجی پناهنده می‌شود. مینا علیزاده؛ قایقران ایرانی در آلمان یکی دیگر از ورزشکارانی که بعد از اعزام به مسابقات جهانی به ایران بازنگشت و از کشور مهاجرت کرد مینا علیزاده عضو سابق تیم ملی قایقرانی ایران در رشته دراگون بوت بود که بعد از سفر همراه تیم ملی به ایران بازنگشت و به کشور آلمان پناهنده شد. برادر علیزاده در کشور آلمان زندگی می‌کرده و علیزاده از طریق او به کشور آلمان می‌رود و دیگر به ایران باز نمی‌گردد. فدراسیون قایقرانی ابتدا این موضوع را تکذیب می‌کند، اما پس از مدتی با تایید این موضوع اعلام می‌کند تضمینی که ورزشکار برای بازگشت به ایران گذاشته مصادره می‌شود و ورزشکار مزبور برای همیشه از حضور در تیم ملی ایران محروم می‌شود. صباح شریعتی‎ یکی دیگر از ورزشکارانی که از سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت به جای ایران برای کشور آذربایجان کشتی بگیرد صباح شریعتی ورزشکار سنگین وزن کشتی فرنگی بود که توانست در مسابقات المپیک ۲۰۱۶ ریو مدال برنز کسب کند. جمهوری آذربایجان در آن سال‌ها با حضور یک مربی ایرانی بنام جمشید خیرآبادی در راس کادر فنی خود توانست مدال‌های زیادی کسب کند. در کنار خیرآبادی برخی ورزشکاران ایرانی هم به کشور آذربایجان مهاجرت کردند که یکی از آن‌ها صباح شریعتی بود و نفر دیگر سامان طهماسبی. محمد رشنو نژاد جودوی ایران در زمینه مهاجرت ورزشکاران رکورددار است. تا به امروز نوزده ورزشکار در رشته جودو از ایران مهاجرت کرده‌اند که آخرین آن‌ها محمد رشنونژاد بود که بعد از اعزام به مسابقات گرندپری هلند دیگر به ایران برنگشت و از کشور هلند درخواست پناهندگی کرد. رشنونژاد برخلاف دیگر ورزشکاران ایرانی در سکوت خبری مهاجرت نکرد و مصاحبه مفصل شانزده دقیقه‌ای با یکی از رسانه‌های ایرانی زبان خارج از کشور انجام داد و دلیل مهاجرت خودش مشکلات مالی و عامل این مهاجرت مدیر تیم‌های ملی عنوان کرد. میلاد بیگی یکی دیگر از ورزش‌هایی که شاهد مهاجرت ورزشکاران ایرانی به سایر کشور‌ها بوده تکواندو است. ما در رشته تکواندو بهترین مربی تاریخ این رشته (رضا مهماندوست) را به علت رفتار‌های غلط به جمهوری آذربایجان هدیه دادیم و باعث شدیم تا ورزشکار موفقی مثل میلاد بیگی به این کشور مهاجرت کند و در یک مسابقه عجیب نماینده ایران در المپیک را شکست بدهد و به مدال برنز برسد. برنزی تلخ برای بیگی. مهمان‌دوست می‌گفت: بیگی بعد از بردن خدابحشی احساس گناه می‌کرد و به همین خاطر طلای اُلمپیک را با برنز عوض کرد. نکته‌ای که باعث شد جدال بیگی و خدابخشی به تقابل دوباره مهماندوست و فدراسیون منجر شود مزدور خواندن ورزشکار ایرانی توسط رییس وقت فدراسیون تکواندو بود. مهاجرت ورزشکاران ایرانی به سایر کشور‌ها در سال‌های اخیر رشد فزاینده‌ای داشته است. دلایل اقتصادی و برخی دلایل سیاسی مهم‌ترین علل مهاجرت ورزشکاران به سایر کشورهاست. مشکلات بودجه فدراسیون‌ها و حل نشدن برخی منازعات سیاسی میزان این مهاجرت‌ها را بیشتر خواهد کرد. تعداد ورزشکارانی که از ایران مهاجرت کردند خیلی بیشتر از این لیست است. محسن غفار و وحید سرلک (آلمان)، احسان رجبی (آمریکا) و امیر شیخ‌حسینی (هلند) از دیگر نفراتی بودند که از کشور مهاجرت کردند.
برچسب ها: ورزشکاران ، مهاجر ، فغانی ، مولایی

منبع: خرداد

کلیدواژه: ورزشکاران مهاجر فغانی مولایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۸۴۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«مهاجرت» توازن توانمندی‌های توسعه‌ای را دگرگون می‌سازد

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، بافتار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هر جامعه‌ای، بستر ویژ‌ه‌ای برای فعالیت‌های علمی جامعه‌شناختی فراهم می‌سازد و این بافتار در سبک و رویکرد حاکم بر کار جامعه‌شناس و ماهیت فعالیت‌های جامعه‌شناختی بازتاب می‌یابد.

اصغر میرفردی (دانشیار جامعه‌شناسی دانشگاه شیراز) در مقاله‌ای با عنوان «مروری بر مطالعات جامعه‌شناختی در زمینه آموزش، مهاجرت و
تحولات توسعه‌ای در ایران» به این موضوع اشاره می‌کند که کارل مانهایم (Karl Mannheim) معتقد است نظریه‌ها و فعالیت‌های جامعه‌شناختی از نظر شناخت‌شناسی، بازتاب زمانه و زمینە کنش‌گران این حوزه تخصصی است.

* سیر شکل‌گیری و فعالیت‌های رشته جامعه‌شناسی در ایران

این پژوهشگر می‌نویسد: رشته «جامعه‌شناسی» در ایران، همزمان با تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ خورشیدی مورد توجه قرار گرفت و با پیش‌گامی زنده‌یاد، غلام‌حسین صدیقی، مانند یک رشتە تخصصی بنیان نهاده شد.

او در ادامه می‌دهد که سیر شکل‌گیری و فعالیت‌های رشته جامعه‌شناسی در ایران را می‌توان در چند دوره گوناگون دسته‌بندی کرد:

 دوره پایه‌گذاری رشتۀ جامعه‌شناسی: از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ تا تأسیس مؤسسۀ تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۷ خورشیدی را می‌توان جزء این دوره دانست. دوره تثبیت و گسترش: این دوره از تأسیس مؤسسه تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران تا زمان انقلاب سال 57 را دربرمی‌گیرد.  دوره آموزش‌محور و تغییرات ساختاری: این دوره که از57 تا میانه دهه ۱۳۷۰ را در برمی‌گیرد، به پیروی از تغییرات انقلابی و برنامه انقلاب فرهنگی پس از انقلاب، با تغییر در نیروی انسانی، محتوای آموزشی و فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی همراه بود. فعالیت‌های این دوره بیشتر آموزشی بود و از میزان فعالیت‌های پژوهشی سال‌های پیش از انقلاب، تا انداز‌ه‌ای کاسته شد.  دوره تشکل‌یابی دوباره و آموزش-پژوهش‌محوری: این دوره از میانه دهه ۱۳۷۰ تاکنون را در برمی‌گیرد و تفاوت‌هایی را در دولت‌های چهارگانه به خود دیده است، گاه فعالیت‌های جامعه-شناختی مورد اقبال واقع شده و گاه نیز با محدودیت‌ها و موانعی روبه‌رو بوده‌اند. رشته‌ها و گرایش‌های علوم اجتماعی و تحصیلات تکمیلی در این دوره گسترش یافتند. جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت می‌گویند

میرفردی توضیح می‌دهد که با گسترش واحد‌های دانشگاهی همچون دانشگاه آزاد، دانشگاه پیام‌نور و دانشگاه علمی‌کاربردی، رشته‌های علوم اجتماعی نیز گسترش یافتند؛ اما چنین گسترشی در همۀ دانشگاه‌ها و مناطق کشور، کیفیت مطلوب و مورد انتظار را به همراه نداشته است.

* ‌تعریف مهاجرت از منظر جامعه شناسی

او در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت میگویند. در تعریفی دیگر، بر پایە دانشنامە جمعیت‌شناسی مهاجرت، تغییر مکان افراد، یا گروه‌هایی از افراد، که با تغییر دائمی یا نیمه دائمی محل سکونت خود همراه است.

این نویسنده معتقد است که عامل مهمی که نقش مهاجرت را در پیوند با وضعیت توسعه تحلیل می‌کند، آموزش است. مهاجرت سرمایە انسانی یا جمعیت در سن فعال و ماهر و متخصص از یک منطقه به منطقه دیگر، می‌تواند توازن توانمندی‌های توسعه‌ای را دگرگون سازد.

* رابطه مهاجرت و توسعه جامعه

در این مقاله آمده است که مهاجرت سرمایه انسانی به خارج از کشور، نقش تعیین‌کنند‌ه‌ای در وضعیت توسعه‌ای کشور‌های جهان سومی دارد. رسالت جامعه‌شناسی و جامعه‌شناسان در این فراگرد، مهم است و میزان توجه آنها به مهاجرت و زمینه‌ها و پیامد‌های آن، نقش مهمی در پویایی و توسعه جامعه دارد.
در ادامه می‌نویسد  با توجه به فعالیت ۹۰ سالۀ جامعه‌شناسی در ایران، این نوشتار در پی مرور مطالعات مهاجرت در ایران است و به این پرسش پاسخ دهد که جامعه‌شناسی ایران چه فعالیت‌هایی در زمینه مهاجرت، آموزش و توسعه داشته است؟

مهاجرت فزاینده موجب خالی شدن مناطق مهاجرفرست از سرمایه و نیروی انسانی فعال می‌شود و منجر به بازتولید عقب‌ماندگی در این مناطق شده است

* مطالعات مهاجرت و جامعه‌شناسی در ایران

به زعم میرفردی جامعه‌شناسی در ایران متناسب با تحولات اقتصادی و اجتماعی، تحولات چندگانه‌ای را به خود دیده است. در پی تغییرات در سبک و میزان مهاجرت در ایران، مطالعات علوم اجتماعی به ویژه جامعه‌شناختی در زمینه مهاجرت نیز دچار تحولات مرتبط با تغییر سبک مهاجرتی شدند.

مطالعات مهاجرت در ایران نشان داد که مهاجرت فزاینده موجب خالی شدن مناطق مهاجرفرست از سرمایه و نیروی انسانی فعال می‌شود و منجر به بازتولید عقب‌ماندگی در این مناطق شده است.

* تاثیرات مهاجرت سرمایه‌های انسانی به خارج از کشور

به گفته این پژوهشگر افراد جوان، تحصیلات و مهارت بیشترین سهم از مهاجران به شهر‌های بزرگ را دارند. مهاجرت این دسته از افراد موجب توسعۀ نابرابر مناطق کشور و بازتولید توسعه نیافتگی مناطق کم‌برخوردار می‌شود.

بدین‌ترتیب نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مهاجرت سرمایه‌های انسانی به خارج از کشور، گردانە بازتولید عقب ماندگی کشور را ایجاد می‌کند و با وجود گسترش آموزش تخصصی دانشگاهی و غیردانشگاهی در کشور، وضعیت نابسامان اشتغال در کشور، زمینۀ مهاجرت سرمایه‌های انسانی را فراهم می‌سازد.

او در انتها می‌نویسد مطالعات یک دهه اخیر نشانگر افزایش میل به مهاجرت به خارج از کشور است و میزان مهاجرت سرمایه‌های انسانی توانمند به خارج از کشور گسترش یافته است.

 

انتهای پیام/