گویا ترامپ از تصمیماتش در قبال ایران پشیمان شده و در حال دنبال کردن همان رویکرد اوباماست
تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۲۵۵۳۰
خرداد؛ الی لیک در بلومبرگ نوشت: دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا تصمیم گرفت که جان بولتون، مشاور امنیت ملی خود را برکنار کند. اما اخراج بولتون از کاخ سفید رویدادی قابل پیش بینی بود. او و رئیس جمهور بر سر مسائل مختلف از جمله افغانستان و کره شمالی اختلاف نظر داشتند. همچنین سیاستهای تند بولتون در قبال رژیم مادورو در ونزئولا موجب عصبانیت ترامپ شده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در ادامه این مطلب آمده است: اما ترامپ و بولتون بیشتر از همه چیز در مورد نحوه برخورد با ایران با یکدیگر اختلاف داشتند. بولتون از خروج کامل آمریکا از توافق هستهای ۲۰۱۵ و کمپین فشار حداکثری علیه رهبران ایران حمایت کرد. بولتون همچنین اوایل امسال با کمک مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا توانست رئیس جمهور را برای نگه داشتن بخشی از سربازان آمریکایی در داخل سوریه قانع کند.
رئیس جمهور نیز از کارزار فشار حداکثری علیه تهران پشتیبانی کرده است. اما در هفتههای اخیر شاهد گمانه زنیهای زیادی در مورد تغییر رویکرد ترامپ بوده ایم. سال گذشته وزیر خارجه آمریکا در یکی از سخنرانیهای خود ۱۲ شرط را برای از سرگیری مذاکره با جمهوری اسلامی تعیین کرده بود. اما ترامپ ماه گذشته در اجلاس سران جی-۷ در فرانسه تنها سه خواسته را برای برداشتن تحریمهای ایران مطرح کرد. البته ترامپ از ابتدا اعلام کرده بود که حاضر است بدون هیچ پیش شرطی با رهبران ایران ملاقات کند. اما ظاهرا در هفتههای اخیر او بیشتر به سمت مسیر دیپلماسی متمایل شده است. ماه گذشته جواد ظریف، وزیر خارجه ایران توسط امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه به اجلاس جی-۷ دعوت شد. ظاهرا هدف ماکرون میانجیگری بین تهران و واشنگتن بوده است.
روز سه شنبه خبرنگاران در کنفرانس خبری استیو منوشین، وزیر خزانه داری و مایک پمپئو سوالاتی را در مورد احتمال دیدار ترامپ با حسن روحانی، رئیس جمهور ایران در اواخر ماه جاری در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح کردند. پمپئو در این ارتباط گفت: «البته رئیس جمهور حاضر است بدون هیچ پیش شرطی با روحانی دیدار کند».
مقامات ایرانی هنوز با برگزاری هر گونه ملاقاتی بین دیپلماتهای دو کشور مخالفت کرده اند. ظریف تاکید کرده است که آمریکا باید در ابتدا تحریمها را بردارد. روحانی نیز در زمان مذاکره توافق هستهای برجام فقط به یک مکالمه تلفنی کوتاه با اوباما بسنده کرده بود.
در هر صورت، خروج جان بولتون از کاخ سفید میتواند شرایط لازم برای برگزاری یک اجلاس را مهیا کند. ظریف نیز در کنفرانسهای خبری و حساب توییتر خود مرتب جان بولتون را هدف قرار میداد. وزیر خارجه ایران معتقد بود که بولتون عامل اصلی تشدید تنش بین تهران و واشنگتن است. بسیاری از متحدان ظریف در آمریکا نیز از اخراج جان بولتون استقبال کردند. جمال عبدی، رئیس شورای ملی ایرانیان آمریکا در بیانیه خود گفت: « ترامپ شاید بهترین تصمیم را دوره ریاست جمهوری خود گرفته باشد. خروج بولتون احتمال بروز یک جنگ فاجعه آمیز دیگر در خاورمیانه را کاهش میدهد».
حتی برخی عناصر راست گرای آمریکا نیز در گذشته از حضور جان بولتون انتقاد کرده بود. تاکر کارلسون، مجری معروف شبکه خبری فاکس نیوز در ماه ژوئن جان بولتون را به یک کرم دیوان سالارانه شباهت داده بود. رند پال، سناتور جمهوری خواه کنگره نیز اخیرا در نیویورک با وزیر خارجه ایران ملاقات کرد. او یکی از منتقدان سرسخت جان بولتون بوده است.
البته مقصر جلوه دادن جان بولتون به خاطر تنشهای اخیر در منطقه نامعقول است. بولتون تقریبا یک سال در کاخ سفید حضور داشت. این در حالی است که جمهوری اسلامی در طول چهار دهه گذشته رفتارهای منطقه ای خود را داشته است. در شرایط کنونی آمریکا باید راه حلی برای توقف اقدامات خصمانه ایران پیدا کند.
اچ آر مک مستر پیش از جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی ترامپ انجام وظیفه میکرد. مک مستر معتقد بود که آمریکا نباید از توافق هستهای خارج شود. در عوض، دولت آمریکا باید متحدان اروپایی خود را تحت فشار قرار دهد تا برای برطرف کردن نقاط ضعف برجام با ترامپ همکاری کنند. اما ترامپ در سال ۲۰۱۷ چندین جلسه ملاقات را با جان بولتون برگزار کرد و دیدگاههای او را در مورد خروج از توافق هستهای جویا شد. در نهایت جان بولتون جانشین مک مستر در تیم امنیت ملی کاخ سفید شد.
به نظر میرسد که ترامپ از تصمیم خود پشیمان شده است. ظاهرا او در حال دنبال کردن همان رویکردی است که دولت اوباما طی کرده بود. رئیس جمهور اکنون میتواند مشاوری را به تیم امنیت ملی خود اضافه کند که دیدگاههای مشابهی داشته باشد.
منبع: انتخاب برچسب ها: ترامپ ، ایران ، اوباما
منبع: خرداد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۲۵۵۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف
آفتابنیوز :
محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.
بخشهای مهم این گفتگو را در ادامه میخوانید:
دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل میکنیم. بعد خیلی زود دلسرد میشویم که چرا روسها یا چینیها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی میکنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی میکنیم و نه توقع داریم که آنها برای ما این کار را بکنند.
باید روابط سازنده با همه کشورها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق میتوانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمیتوانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.
تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که درها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس میکنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل میکنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.
اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.
فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیدهاند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.
آقای ترامپ حداکثر میتواند یک توافق دو صفحهای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه میدهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.
با توافق دو صفحهای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمیشود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم میشود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمیکردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج میشدند معمولاً آنها را دعوت میکردند و با آنها عکس یادگاری میانداختند؛ لذا این پیروزی برای آنها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستیاش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدیاش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم میگیریم.
آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح میکند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح میدهد که در هر دو مورد استعفا نامهاش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان میدهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه میرساندند.
بعضیها ایراد میگیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا میگویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.
من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتیسازی است، در زمین این تهدید بازی نمیکنیم؛ لذا میتوانیم سیاست فعالتری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار میتواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرتهای دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.
آنهایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد میکرد و از آن خارج میشد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیهشان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیتها توجه کنند بهتر است.
منبع: اقتصادآنلاین