چرا اول پاییز ساعت را عقب میکشیم؟
تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۷۹۳۲۰
به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ طبق قانون، هر سال در نیمهشب اول فروردین ساعت رسمی کشور یک ساعت به جلو کشیده میشود و در نیمهشب آخر تابستان دوباره به وضعیت قبل برمیگردد. اگر به کامپیوتر، لپتاپ، موبایل و دیگر تجهیزات الکترونیکی خود دقت کرده باشید، متوجه شدهاید که ساعت آنها از یکشنبه گذشته 1 ساعت جلو رفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تغییرات شب و روزمسیر ظاهری حرکت خورشید در آسمان طوری است که در نیمه اول سال، خورشید بالاتر از استوای آسمان حرکت میکند و به قطب شمال سماوی نزدیکتر میشود و در نیمه دوم، خورشید به پایین استوای سماوی میآید و به قطب جنوب سماوی نزدیکتر میشود. متناسب با این تغییرات، مسیر روزانه حرکت خورشید بر فراز افق نیز بلندتر و کوتاهتر میشود و درنتیجه طول روز نیز تغییر میکند. این تغییرات به عرض جغرافیایی و موقعیت خورشید در آسمان ربط دارد. روی خط استوا، طول روز و شب تغییر زیادی نمیکند و همان 12 ساعت روز و 12 ساعت شب باقی میماند. در نواحی استوایی که بین مدارهای راسالسرطان (21.5 درجه شمالی) و راسالجدی (21.5 درجه جنوبی) قرار دارند نیز این تغییرات زیاد نیست؛ بهطوریکه بین 13.2 ساعت و 10.8 ساعت تغییر میکند و این یعنی اگر طلوع آفتاب در روز اول بهار ساعت 6 صبح باشد، در اول تابستان ساعت 5:24، در اول پاییز ساعت 6 و در اول زمستان ساعت 6:36 خواهد بود.
در نواحی قطبی اما ماجرا کاملا برعکس است. در خود قطبین شش ماه اول سال روز و شش ماه دوم، شب است و این روند برای دیگر نقاط مدار قطبی (عرضهای جغرافیایی 66.5 تا 90) بهتدریج ضعیفتر میشود بهطوریکه در خود مدار قطبی (66.5 درجه) روز اول تابستان طول روز 24 ساعت، روزهای اول بهار و پاییز 12 ساعت و روز اول زمستان طول روز 0 ساعت است. (بدیهی است که طول شب برابر است با کسر طول روز از 24 ساعت)
شرایط میانی در عرضهای میانی، این تغییرات در بازههای بین دو مقدار حدی استوایی و قطبی متغیر است. در کشورهای جنوبیتر، تغییرات طولروز کمتر است و در کشورهای شمالیتر، این تغییرات بیشتر است. برای مثال، در شهر تهران با عرض جغرافیایی 35.6 درجه شمالی، طول روز از حدود 14 ساعت و 15 دقیقه تا 9 ساعت و 45 دقیقه متغیر است. این بدان معنی است که اگر در تهران در اول بهار خورشید در ساعت 6 صبح طلوع کند، در اول تابستان ساعت 4:52، در اول پاییز ساعت 6 و در اول زمستان ساعت 7:08 طلوع میکند (بدون احتساب تغییرات ساعت و اثر شکست نور در جو زمین).
در شهرهای شمالی اروپا که عرض جغرافیایی آنها حدود 52 درجه است، طول روز از 15.7 ساعت تا 8.3 ساعت متغیر است؛ یعنی اگر طلوع آفتاب در اول بهار ساعت 6 صبح باشد، در اول تابستان حدود ساعت 4 و در اول زمستان حدود ساعت 8 طلوع میکند.
همانطور که میبینید، خورشید در تابستان زودتر طلوع میکند و در زمستان دیرتر؛ به همین دلیل برای استفاده بیشتر از انرژی خورشید و صرفهجویی در مصرف انرژی در عرضهای میانی، ساعتها را در تابستان یک ساعت جلو میکشند تا زمان استفاده از نور خورشید در طول روز بیشتر شود.
یک مثال شهر تهران را در نظر بگیرید. اگر ساعت رسمی یک ساعت به جلو کشیده شود، در اول تابستان خورشید ساعت 5:52 صبح طلوع میکند که در مقایسه با ساعت 4:52 در وضعیت عدم تغییر ساعت، بدان معنی است که در وضعیت ساعت تابستانی، یک ساعت بیشتر از نور روز بهرهمند میشوید. در سوی دیگر، خورشید در وضعیت عدم تغییر ساعت حوالی 19:08 غروب میکرد؛ اما در وضعیت ساعت تابستانی، این اتفاق ساعت 20:08 اتفاق میافتد. بنابراین هم صبحها خیلی زود روشن نمیشود و روشنایی خورشید به هدر نمیرود و هم شبها یک ساعت کمتر از انرژی برق استفاده میشود.
البته توجه به یک نکته ضروری است و آن، اینکه تمام این حسابوکتابها در شرایطی تاثیرگذار است که وضعیت کاری بر اساس ساعت و نه روشنایی روز تنظیم شده باشد. بدیهی است در فعالیتهایی مانند کشاورزی و دامداری که نور خورشید عامل اصلی تنظیم چرخههای طبیعی است، این تغییرات خودبخود اعمال میشوند و نیازی به این تغییرات نیست؛ اما در زندگی شهرنشینی که همه کارها بر اساس ساعت تنظیم میشود، این تغییرات به صرفهجویی بیشتر در انرژی میانجامد.
برای همه مناسب نیست زمان اعمال این تغییرات در کشورهای مختلف متفاوت است؛ به عنوان مثال در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی، این تغییرات از یکشنبه قبل از 21 مارس (متناظر با اول فروردین) اعمال میشود و در کشور ما در نیمهشب اول فروردین. بدیهی است که در مناطق استوایی چنین کاری فایدهای ندارد، چون تغییرات طول روز ناچیز است. همچنین انجام چنین کاری در مناطق قطبی عملا بیفایده است، چرا که تغییرات طول روز بسیار گسترده است و تنها گزینه پیشرو، عادت کردن به وضعیت روز و شبهای طولانی است.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: ایران رسانه روشنایی شهر تهران قانون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۷۹۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاهچاله چیست و چگونه نور را میبلعد؟!
احتمالا این پرسش ممکن است ایجاد شود که اگر نور ماده نیست و یا اینکه به صورت خط مستقیم در فضا حرکت میکند سیاهچاله چگونه میتواند آن را به سمت خود بکشد؟
به گزارش «زیسان» به نقل از راز بقا، برای پاسخ به این سوال ابتدا باید سه چیز را توضیح دهیم: ۱) نور چیست، ۲) گرانش یا جاذبه چیست و ۳) سیاهچاله چیست؟
۱) نور چیست؟نور فقط نوعی انرژی است که در فضا حرکت میکند. انواع مختلفی از نور وجود دارد که ما به صورت فیزیکی نمیتوانیم آنها را ببینیم، اما میتوانیم آنها را تشخیص دهیم و حتی از آنها استفاده کنیم. نمونه آن نور ماوراء بنفش خورشید است که به سمت ما میآید و به همین دلیل باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا نور به پوست شما آسیب نرساند.
مهم است به یاد داشته باشیم که فقط به دلیل اینکه جرم ندارد، اما همچنان یک چیز فیزیکی در جهان ماست و از قوانین فیزیکی پیروی میکند. نکته دقیقا اینجاست که مهم نیست چه نوع نوری، همه از قوانین فیزیکی یکسانی در جهان پیروی میکنند. یک قانون این است که نور همیشه میخواهد در یک خط مستقیم در فضا حرکت کند.
اینجاست که اکنون باید گرانش را تجزیه و تحلیل کنیم و اینکه بدانیم فضا از چه چیزی ساخته شده است.
۲) جاذبه چیست؟گرانش یا جاذبه نیرویی است که ما را اینجا روی زمین ایمن نگه میدارد. همچنین زمین را در حال چرخش به دور خورشید نگه میدارد. اما چه چیزی باعث گرانش میشود؟
بسیاری از دانشمندان در تاریخ به این سوال فکر کردند و انواع نظریهها را ارائه کردند. اما زمانی که آلبرت انیشتین نظریه خود را در مورد نسبیت عام در سال ۱۹۱۵ ارائه کرد، دانشمندان شروع کردند به درک اینکه گرانش دقیقاً چیست و چگونه بر جهان ما تأثیر میگذارد.
انیشتین از نظر ریاضی فهمیده بود که ما درون چیزی به نام «فضا - زمان» وجود داریم. شما میتوانید این تار و پود جهان ماست و مانند پارچه، میتواند خم شود و کشیده شود. در واقع فضا مانند ترامپولین است. وقتی چیزی سنگین (مانند توپ بولینگ) را در وسط ترامپولین قرار میدهید، پارچه زیر آن خم میشود و فرو میرود.
حالا یک ترامپولین به اندازه کیهان را تصور کنید و خورشید خود را روی آن قرار دهیم. شیبی که در ترامپولین (کیهان یا فضا زمان) به واسطه خورشید ایجاد میشود نشان دهنده گرانش خورشید است. ما میتوانیم این کار را با هر جسمی که جرم دارد انجام دهیم.
وقتی «فضازمان» توسط آن جرم خم میشود، خطوطی که معمولاً مستقیم هستند کمی انحنا پیدا میکنند این را در تصویر زیر میبینید. شدیدترین حالت خمش در اطراف اجرام واقعاً عظیم اتفاق میافتد این خمش شدید و عمیق همان چیزیست که دانشمندان آن را سیاهچاله مینامند.
۳) سیاهچاله چیست؟
از نظر بسیاری از دانشمندان سیاهچالهها یکی از جالبترین چیزهایی هستند که تا به حال در جهان کشف شده است. سیاهچالهها مناطقی از فضا هستند که به قدری متراکم هستند که هیچ چیز نمیتواند از آنها فرار کند.
آنها معمولاً زمانی تشکیل میشوند که ستارگان بسیار بزرگ بیش از حد سنگین شده و فرو میپاشند (منفجر میشوند). ستاره شناسان بر این باورند تمام جرم درون سیاه چاله در واقع در یک نقطه در وسط فشرده شده است.
سیاهچالهها به دلیل اینکه «هر چیزی که در نزدیکی آنها باشد» را میبلعند، شهرت بدی پیدا کردهاند. این حرف درست نیست. سیاهچالهها از مرکز خود فاصله دارند که ستارهشناسان آن را به عنوان نقطه بدون بازگشت مشخص میکنند. این «افق رویداد» نامیده میشود. اما دورتر از این نقطه (مرکز سیاهچاله)، نور و ماده میتوانند برای مدت طولانی در اطراف سیاهچاله بچرخند؛ بنابراین چگونه یک سیاهچاله میتواند نور را جذب کند؟
در اینجا سه مفهوم کلیدی تجزیه و تحلیل شد و حالا میتوان به سؤال بزرگ ابتدای این نوشته پاسخ داد: سیاهچاله چگونه میتواند نور را به سمت خود بکشد؟
هنگامی که نور در نزدیکی یک سیاهچاله حرکت میکند، همچنان سعی میکند در یک خط مستقیم حرکت کند. با نزدیکتر شدن به سیاهچالهای که فضازمان خم میشود، نور آن خمیدگیها را دنبال میکند. هنگامی که نور به سیاهچاله بسیار نزدیک میشود، میتواند در اطراف آن به دام بیفتد. این به این دلیل است که تار و پود فضازمان تا حد زیادی خم شده است. همانطور که قبلا گفته شد، نور در واقع یک چیز فیزیکی است و تحت تأثیر فضازمان است.
نکته مهم و جالب در مورد این واقعیت این است که این اتفاق فقط در مورد سیاهچالهها صدق نمیکند. هر چیزی با جرم کافی میتواند نور را در اطراف خود خم کند، حتی خورشید. این همان راهی بود که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۱۹ تأیید کردند که نظریه گرانش اینشتین احتمالاً درست است.
چیزی واقعا سنگین، مانند یک گروه کلی کهکشانها که در کنار هم قرار گرفتهاند، میتواند فضا را بسیار خم کند، مانند یک ذرهبین عمل میکند و تصاویر بزرگنمایی شده (زوم شده) از ستارگان پشت آن را نشان دهد.
tags # سیاه چاله سایر اخبار آیا انسان میتواند در فضا تولید مثل کند؟ | رابطه جنسی و زایمان در فضا چگونه است؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام میشود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی میکنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه میشود؟