ستاره‌های دوقلویی که سیاره می‌خورند/خنده سیاره عطارد را اینجا ببینید/ لکه‌های خورشیدی بدون تلسکوپ قابلیت دیده شدن دارند
تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۸۹۴۸۰
درک نحوه زندگی در فضا برای بسیاری افراد جالب است؛ در این بسته خبری قصد داریم جذابترین اتفاقات فضایی را ارائه دهیم.
به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، همه ما در زندگی اطراف خود با مکان‌هایی آشنا می‌شویم که گاهی درک آن و رفتن به آن مکان‌ها دشوار است، اما دستیابی به برخی اطلاعات برای آگاهی بیشتر کمک کننده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رفتن به فضا برای خیلی از افراد رویایی بیش نیست، اما حال که نمی‌شود به آن مکان‌ها به راحتی سفر کرد، اطلاعاتی از زندگی و زیست‌بوم سیارات مختلف جالب توجه است؛ در این گزارش قصد داریم به بررسی جالب‌ترین مسائل حوزه نجوم و فضا بپردازیم.
ستاره‌های دوقلوی سیارهخوارکرونوس" و "کریوس" دو ستاره زرد نوع G (همانند خورشید) هستند که فاصله این دو ستاره از هم حدود دو سال نوری است و عمر آنها حدود چهار میلیارد سال تخمین زده شده است.
ستاره‌های کرونوس و HD 240429 (با نام مستعار کریوس) اعضای یک سیستم دوتایی گسترده هستند. این ستارگان که در فاصلۀ ۳۵۰ سال نوری از زمین قرار دارند؛ این یعنی آنها به ندرت هر ۱۰هزار سال به دور یکدیگر می‌چرخند. هر دو ستاره ۴ میلیارد سال قدمت دارند و همانند خورشید، هر دوی آنها ستارگان نوع G به رنگ زرد هستند.
با توجه به اینکه سیارات سنگی در مدار‌های نزدیک ستاره‌ها تشکیل می‌شوند محققان به این نتیجه رسیدند که کرونوس چندین سیاره سنگی مشابه زمین را بلعیده است و تمام عناصری را که در سیارات سنگی یافت می‌شوند در خود جای داده است. محققان با بررسی چگالی عناصر و طیف آنها به این نتیجه رسیده‌اند که حدود ۱۵ سیاره سنگی در ابعاد زمین به وسیله این دو ستاره بلعیده شده‌اند.
قله‌های مرکزی دهانه سیاره عطارد پیچیده‌اند؛ به طوری که شکل خندانی تشکیل داده‌اند. این تصویر توسط فضاپیمای مسنجر از شمال به سمت پایین گرفته شده است. فضاپیمای مسنجر نخستین بار به مدار سیاره عطارد رفت. این فضاپیما با هفت ابزار علمی و تحقیقات علوم رادیویی، در حال پرده برداشتن از تاریخچه و تکامل درونی سیارات منظومه شمسی است.
مهندسان ناسا این تصویر را با شفافیت بیش از ۲۰۰ متر/ پیکسل ایجاد کرده و امکان درشت‌نمایی این منطقه کوچک را فراهم ساخته‌اند.
به گفته محققان نمی‌توان تمام سطح عطارد را با چنین شفافیت بالایی پوشش داد اما چند منطقه را که از نظر علمی اهمیت بالایی دارند هر هفته با چنین درشت‌نمایی شفافی به تصویر می‌کشند.
لکه‌های خورشیدی ناحیه‌ای بر روی سطح خورشید (فوتوسفر) هستند که به وسیله فعالیت‌های شدید مغناطیسی به وجود می‌آیند و مانع از انتقال گرما می‌شوند، این ناحیه‌ها به علت کاهش درجه حرارت سطح به وجود می‌آیند. آنها می‌توانند بدون کمک تلسکوپ از روی زمین نیز دیده شوند. اما لازم است بدانید که به هیچ عنوان نباید به صورت مستقیم و از پشت دوربین یا تلسکوپ به خورشید نگاه کرد.
اگر مشتاق دیدن این لکه‌های خورشیدی هستید می‌توانید با قرار دادن پالایه خورشیدی مایلار یا شیشه کاهش‌دهنده نور خورشید (Sun Glass) می‌توان به دوربین یا تلسکوپ به آن نگاه کنید.
بیشتر بخوانید: خطر برخورد یک شهاب سنگ با زمین/ مرگ ستاره ای بزرگ در آسمان/ اگر به فضا سفر کنید ممکن است روانی شوید
همچنین می‌توانید تصویر غیرمستقیم قرص خورشید همراه با لکه‌هایش را با استفاده از تاباندن نور خورشید از تلسکوپ یا دوربین به یک صفحه کاغد سفیدرنگ که در فاصله چند سانتی‌متری از اپتیک شما قرار دارد مشاهد کنید.
اگر یک لکه خورشیدی از فوتوسفر جدا شود می‌تواند قوس الکتریکی درخشانی را به وجود آورد. جالب است بدانید قطر بعضی از این لکه‌ها در سطح خورشید گاهی تا چندین برابر زمین می‌رسد. لکه‌های خورشیدی، در حین ظاهر شدن از فعالیت‌های شدید مغناطیسی، میزبان آثار دیگری مانند تاج‌های خورشیدی و رخداد‌های قطع ارتباط رادیویی در زمین نیز هستند. خورشید یک چرخه اوج فعالیت لکه‌های خورشیدی هم دارد که ۱۱ سال یک بار اتفاق می‌افتد.
وقتی یک ستاره بزرگ فرو ریخته شود و بمیرد، سیاهچاله ایجاد می‌شود و شروع به انتشار امواج گاما می‌کند. این امواج درخشان‌ترین نیرو‌های طبیعت هستند، ولی درک کاملی از آنها وجود ندارد.
هنگامی که اختر فیزیکدان‌ها امواج گامای شش انفجار قوی را که توسط ناسا ثبت شده بود بررسی می‌کردند، این مورد را کشف کردند که هر کدام از آنها موج نوری خاص خود را به صورت متوالی منتشر می‌کردند. به طرز عجیبی امواج گاما به صورت معکوس در توالی تکرار می‌شود.
از نظر برخی فیزیکدان‌ها امواج معکوس نشانه برگشت زمان است. در مقابل عده‌ای پیشنهاد می‌کنند که باید سطوح مختلف مواد را بررسی کرد. پرتو گاما می‌تواند از میان توده‌های مواد حرکت کند. برای معکوس کردن آن، پرتو می‌تواند به یک سطح ناشناخته شبیه آیینه برخورد کند، البته چنین سطحی ناشناخته است و از قوانین فیزیک پیروی نمی‌کند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۸۹۴۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۲۹ فروردین در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۲۹ فروردین برابر ۱۷ آوریل را ورق می‌زنیم.
***
لاستیک مصنوعی
۱۷ آوریل ۱۹۳۰ میلادی برابر با ۲۹ فروردین ۱۳۰۹ خورشیدی، دکتر آرنولد کالینز در دفترچه یادداشت آزمایشگاهی‌اش گزارش کشف یک ترکیب لاستیک‌مانند جدید را ثبت کرد. او متوجه شده بود مخلوطی که از چند هفته قبل باقی مانده بود، به‌دلیل پلیمریزاسیون مونوینیل استیلن مخلوط با هیدروکلراید غلیظ، به توده‌های سفید و تا حدودی شبه‌لاستیکی جامد شده بود. او این ترکیب جدید را 2-کلرو-1،3-بوتادین درنظر گرفت. گروه تحقیقاتی او در شرکت دوپون، طی چند هفته بعد، اما به‌تدریج، پتانسیل ترکیب جدید را به‌عنوان اولین لاستیک مصنوعی تشخیص دادند. والاس کاروترز آن را کلروپرن نامید و ۲ نوامبر ۱۹۳۱ با نام «دوپرِن» معرفی شد. پس‌از توسعه بیشتر، به‌عنوان ماده‌ای مفید برای محصولات غیرقابل نفوذ در برابر روغن و برای عایق سیم‌های الکتریکی و به‌عنوان یک ترکیب پوششی فروخته شد. این لاستیک مصنوعی از سال ۱۹۳۶ با نام نئوپرن شناخته می‌شود.
اولین پرواز انفرادی یک خلبان زن دور دنیا
۱۷ آوریل ۱۹۶۴ میلادی برابر با ۲۹ فروردین ۱۳۴۳ خورشیدی، جرالدین (جری) ماک در کلمبوس، اوهایو فرود آمد و به اولین زنی تبدیل شد که یک پرواز انفرادی با هواپیما را دور دنیا انجام داده است. او زنی خانه‌دار اهل کلمبوس با کمتر از ۸۰۰ ساعت تجربه پرواز طی ۷.۵ سال بود. او با هواپیمای تک‌موتوره سِسِنا 180 با نام «روح کلمبوس» و با نام مستعار «چارلی» پرواز کرد. این سفر در 19 مارس 1964 در کلمبوس، اوهایو آغاز شد و در 17 آوریل 1964 در کلمبوس، اوهایو به پایان رسید و درمجموع 29 روز، 11 ساعت و 59 دقیقه، با 21 توقف و پیمودن حدود ۳۶هزارو۷۹۰ کیلومتر به‌طول انجامید.
نقشه‌بردار ۳
۱۷ آوریل ۱۹۶۷ میلادی برابر با ۲۹ فروردین ۱۳۴۶ خورشیدی، نقشه‌بردار ۳ یا Surveyor 3 سومین سطح‌نشین برنامه فضایی نقشه‌بردار بدون سرنشین ناسا، برای کاوش سطح ماه پرتاب شد. این اولین مأموریتی بود که قاشک نمونه‌برداری خاک سطحی را حمل می‌کرد. فضانوردان آپولو ۱۲ پیت کنراد و آلن بین در نوامبر ۱۹۶۹ از نقشه‌بردار ۳ بازدید کردند و این‌گونه این کاوشگر فضایی به تنها کاوشگری تبدیل شد که انسان‌ها در دنیای دیگری از آن بازدید کرده‌اند. فضانوردان آپولو ۱۲ چند بخش نقشه‌بردار ۳ ازجمله دوربین تلویزیونی‌اش را جدا کردند و آنها را برای مطالعه به زمین بازگرداندند. نقشه بردار۳ یک دوربین تلویزیونی پیمایش، آزمایش‌های مکانیک خاک و دستگاه‌هایی برای اندازه‌گیری دما داشت. جرم آن هنگام پرتاب هزارو۲۶ کیلوگرم و هنگام فرود ۲۹۶ کیلوگرم بود.
جووانی ریچولی
۱۷ آوریل ۱۵۹۸ میلادی برابر با ۲۹ فروردین ۹۷۷ خورشیدی، جووانی باتیستا ریچولی منجم ایتالیایی به‌دنیا آمد. سال ۱۶۵۰ او به اولین کسی تبدیل شد که یک ستاره دوتایی را رصد کرد. ستاره دوتایی به دو ستاره‌ای گفته می‌شود که آنقدر به هم نزدیک‌اند که به‌نظر می‌رسد یکی هستند. این ستاره دوتایی، میزار در میانه دب اکبر بود. ریچولی همچنین سایه‌های قمرهای مشتری کشف کرد. او همچنین به‌دلیل آزمایش‌هایی که با آونگ‌ها و اجسام در حال سقوط انجام داد و بحث درباره ۱۲۶ استدلال درباره حرکت زمین و برای معرفی الگوی کنونی نام‌گذاری ماه شناخته می‌شود.
انتهای پیام/
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود