به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

آغازکننده جنگ در منطقه، پایان‌دهنده آن نخواهد بود

تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۹۰۵۲۵

وزیر امور خارجه ایران در بخشی از مصاحبه‌اش با یک شبکه آمریکایی که منتشر شده می‌گوید آغازکننده جنگ در منطقه، پایان‌دهنده آن نخواهد بود، زیرا این جنگ اصولا محدود نخواهد بود.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در مصاحبه با شبکه «سی. بی. اس.» خطاب به آمریکا هشدار داد اگر جنگی را در منطقه آغاز کند، پایان‌بخش آن واشنگتن نخواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«مارگارت برنان» مجری سی.بی.اس در این مصاحبه (که بخشی از آن شامگاه شنبه منتشر شده و نسخه کامل آن قرار است روز یکشنبه در برنامه "در پیشگاه ملت" پخش شود) از ظریف پرسید: «آیا مطمئن هستید که می‌توانید از [وقوع] یک جنگ جلوگیری کنید؟»

ظریف نیز پاسخ داد: «نه، من مطمئن نیستم که می‌توانیم از [وقوع] جنگ جلوگیری کنیم اما مطمئنم هر کسی که [این جنگ] را شروع کند، پایان دهنده آن نخواهد بود».

وی در پاسخ به سوال برنان برای توضیح بیشتر درباره این جمله خود، تصریح کرد: «یعنی این جنگ محدود نخواهد بود».

مجری سی.بی.اس سپس از ظریف پرسید آیا صدور روادید برای او جهت حضور در نیویورک را علی‌رغم تحریم بودن، نشانه‌ای از تمایل آمریکا جهت مذاکره می‌داند و او نیز گفت: «نه ضرورتا! زیرا ایالات متحده مجبور است به عنوان میزبان مقر سازمان ملل برای [هیأت‌های] کشورهای عضو روادید صادر کند».

رئیس دستگاه دیپلماسی ایران ادامه داد: «آنها [دولت آمریکا] در نامه‌ای که به روادید من پیوست کرده بودند صراحتا نوشته بودند که من واجد شرایط دریافت روادید نیستم اما این کار را بر اساس چشم‌پوشی انجام می‌دهند. پس آنها می‌خواستند من بفهمم که قرار نبود اینجا باشم!»

ظریف در پاسخ به این سوال که ایران، ارسال تجهیزات و نیروی نظامی از سوی آمریکا به عربستان سعودی را چگونه تفسیر می‌کند، تاکید کرد: «به نظر من اینگونه خودنمایی‌ها فایده‌ای ندارد. به نظرم، چیزی که [به بهتر شدن اوضاع] کمک می‌کند، پایان دادن به جنگ یمن است».

برنان که گویا از جمله ظریف جاخورده بود، پرسید: «به نظر شما این خودنمایی است؟!» و ظریف نیز پاسخ داد: «به نظر من خودنمایی است. این [اقدامات] جهت اشتباهی را برای حل مشکل می‌رود».

وزیر خارجه ایران در بخش دیگری از این مصاحبه نیز در واکنش به خروج «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا از برجام و درخواست برای توافق بهتر توضیح داد: «فرض کنید، شما یک خانه‌ای را به من می‌فروشید اما یک سال بعد، کسی که از شما ارث برده می‌آید و می‌گوید که به اندازه کافی پول نداده‌ای و خواستار توافقی بهتر برای خودش و بدتر برای من می‌شود. در کجای تاریخ کسی این امر را پذیرفته است؟!»

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: جنگ نظامی محمدجواد ظریف دولت آمریکا دیپلماسی صدور روادید تحریم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۹۰۵۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا تندروها ظریف را ترسو، واداده، وسط باز، سازشکار و فریب خورده نامیدند؟/ ایرانیان چه زندگی را انتخاب کرده اند؟ / آیا عهدنامه ترکمانچای منفی بود؟

گروه اندیشه: راه روش زندگی هر ملتی (نظم) حکایتگر میزان موفقیت و شکست آن ملت است. محمدجواد ظریف وزیر خارجه دو دولت یازدهم و دوازدهم روحانی، تلاش می کند به یکی از مهمترین نقیصه های تاریخی ایرانیان در ۵۰۰ سال گذشته در کتاب «پایاب شکیبایی» که خاطرات دوران وزارت خارجه او است، اشاره کند. نقیصه ای که در اصل عدم برنامه ریزی جدی را به رسمیت شناخته، ابزارها را برای دستیابی به اهداف اندازه گیری نمی کند، افراد راهبردی دلسوز و حامی منافع ملی را ترسو، سازشکار، وسط باز، و ... می داند، و برعکس افراد سطحی و غیر راهبردی، و شعاری، که فقط به آرزوها توجه می کنند و نه به توانمندی ها، افرادی شجاع، دلیر ذکر کرده و به آنان در عمل اعتماد می کنند. این شیوه زیست نه تنها مخل توسعه کشور بوده که در مقاطع تاریخی منتهی به تجزیه کشور عزیزمان ایران شده است. ظریف در خاطرات خود می گوید:

از دید استاد دکتر روح الله رمضانی، (نویسنده کتاب پر ارزش تاریخ سیاست خارجی ایران از صفویه تا پایان پهلوی اول) سیاست خارجی ایران کمینه در ۵۰۰ سال گذشته از ناسازگاری ژرف میان آرزوها و توانمندی ها رنج برده است...(این در حالی است که) هدف ها می باید با جهت گیری به سوی آرمان ها و آرزوها ولی بر پایه توانمندی ها شکل گیرد. افسوس که راهکارهای واقع بینانه در فرهنگ همگانی ما ایرانیان امری پسندیده نیست. از این رو آنان که بر پایه آرزوها و بدون نگاه به توانمندی ها گام برداشته اند، هرچند در دستیابی به آرزوها ناکام مانده و یا فراتر از آن به منافع ملی و یکپارچگی سرزمینی کشور زیان زده باشند، همچنان قهرمانان تاریخی ما شناخته شده اند. و آنان که در چارچوب توانمندی برای رسیدن به آرمان های ملی کوشیده اند، بیشتر ترسو، سازشکار، فریب خورده، و واداده شناخته شده اند.

در فرهنگ سیاسی ما نرمش نرمش و سازش همچون دست کشیدن از آرمان ها و ارزش ها (یا به زبان روشن تر آرزوها) به شمار می رود که نکوهیده است. در برابر، ناسازگاری، تندخویی، و سازش ناپذیری (یا به بیان روشن تر پافشاری بر آرزوها) پسندیده و ستاینده است.

بر پایه همین چاله شناختی همگانی ما است که آنان که با آرزوهای ارزشمند پس گرفتن سرزمین های از دست رفته ایران در جنگ ایران و روس، و بدون نگاه به توانمندی های کشور، جنگ پسین را راه انداختند که به از دست رفتن بخش های ارزشمندی از سرزمین ایران از قفقاز تا قزوین انجامید، کمتر برای این کژروی سهمگین تاریخی نکوهش می شوند. آنان که برای جلوگیری از زیان بیشتر، در پیمان ترکمانچای بخش هایی از سرزمین کشور را بازپس گرفتند تا امروز در نگرش همگان و در کتاب های درسی نکوهیده و میهن فروش شناخته می شوند. بی گمان پیمان ترکمانچای بسیار زیان آور بود و انگیزه نگهداری تاج و تخت در آن دیده می شود، ولی کسی نمی پرسد که چه فرآینده به چنان پیمانی انجامید که ایران ناگزیر از گفت وگو پس از شکست و درماندگی شد، و آن پیمان خفت بار دست کم، بخش ارزشمندی از خاک تازه از دست رفته را به ایران بازگرداند.

نگاه نکردن به توانمندی ها در رفتار روزانه ما نیز به چشم می خورد؛ آن جا که پشت چراغ راهنمایی، برای گردش به چپ، تمامی پهنای خیابان را گرفته و راه همگان را می بندیم؛ و یا در پشت تونل ها و راه هایی که دو خط به یک خط تبدیل می شوند، چندین خط می سازیم و مایه تاخیر خودمان و دیگران می شویم. این همان گزینش تاریخی است که خودمان انجام داده ایم، و هنوز در گوشه گوشه زندگی به همین گزینش مشغولیم. بنده نیز خودرا تافته جدابافته ای از این «خودمان» نمی دانم و بر برج عاج روشنفکران شیفته بیگانگان نمی ایستم. (پایاب شکیبایی صص ۲۷ و ۲۸)

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898417