به نقل از «پارسینه»

دارو‌های موثر در کاهش تمایل جنسی را بشناسید

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۱۵۳۵۶

اگر مدتی ست که میلی به داشتن رابطه جنسی با همسرتان ندارید و خودتان را به خاطر این مسئله سرزنش می‌کنید حتما به پزشک مراجعه کنید، ولی قبل از آن حتما این مقاله را مطالعه کنید.


متاسفانه بسیاری از افراد عادت دارند به طور خودسرانه دارو مصرف کنند. این افراد اغلب فاقد تجویز پزشک و صرفا بر اساس تجارب شخصی خود، به دنبال مداوای بیماری خود هستند و با توصیه‌های دوستان و نزدیکان که اغلب آن‌ها افراد غیرمتخصص می‌باشند، اقدام به خوددرمانی می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! اما واقعیت این است که تشخیص بیماری و تجویز دارو مقوله‌ای پیچیده بوده و عوارض جانبی گسترده‌ی دارو‌ها بخشی از همین پیچیدگی می‌باشد. چه بسا درمان دارویی یک بیماری که با هدف بهبود در یک ناحیه از بدن انجام می‌شود، منجر به بروز عارضه در ناحیه دیگری گردد. پس لازم است که هر دارویی تحت نظر پزشک متخصص آن بیماری و در مدت تعیین شده مصرف شود.

قرص‌های ضدبارداری و کاهش میل جنسی

مصرف قرص‌های ضدبارداری از سال‌های ۱۹۷۰ رایج شد و تغییرات عمده‌ای را در کیفیت زندگی افراد ایجاد نمود. اما این قرص‌ها باعث تغییر تعادل هورمون‌های جنسی در خانم‌ها شده و گاهی اثرات منفی روی میل جنسی آن‌ها می‌گذارند. اگر بخشی از این عوارض جانبی در شما ایجاد شد، با پزشک خود مشورت کرده و روش‌های پیشگیری از بارداری غیرهورمونی مانند استفاده از آی یو دی (I.U.D) را انتخاب کنید. البته روش‌های دیگری مانند استفاده از کاندوم و ... نیز وجود دارند که می‌توانید با مشورت پزشک به کار ببرید.

دارو‌های ضدافسردگی میل جنسی را کاهش می‌دهند

دارو‌های مهارکننده‌ی انتخابی بازجذب سروتونین (سروتونین یک ماده شیمیایی است که کمک می‌کند پیام‌های عصبی از یک منطقه مغز به منطقه دیگر بروند) شامل دارو‌های ضدافسردگی معروف مانند سرترالین (زولوفت) و فلوکستین (پروزاک) هستند که بسیاری از مردم خودسرانه به مصرف آن‌ها می‌پردازند. این دارو‌ها برای درمان اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات اعصاب و روان مصرف می‌شوند.
این دارو‌ها با افزایش سروتونین به بهبود خلق و خوی کمک می‌کنند، اما باعث کاهش تجمع دوپامین و اپی نفرین در مغز می‌شوند که در اثر آن، میل جنسی فرد کاهش پیدا می‌کند.

کاهش میل جنسی با مصرف آنتی هیستامین‌ها

فصل بهار و پاییز برای برخی افراد فصول سختی است، چون سبب بروز علائم آلرژی در آن‌ها می‌شود. برای کاهش علائم آلرژی، اکثر افراد به سراغ دارو‌های آنتی هسیتامین می‌روند. در واقع بسیاری از افراد نیازی به مراجعه به پزشک نمی‌بینند و خودسرانه به سراغ این دارو‌ها می‌روند. آنتی هیستامین‌ها باعث باز شدن مجاری تنفسی شده و مشکل احتقان در فصل آلرژی را کاهش می‌دهند. اما همین دارو‌ها می‌توانند روی زندگی جنسی افراد، اثرات نامطلوب بگذارند. طول مدت اثر آنتی هیستامین‌های نسل نوین، حدود ۱۲ ساعت است. با این حال بهتر است مراقب مصرف بی رویه و خودسرانه‌ی این قبیل دارو‌ها باشید.

استفاده از ماری جوانا به عنوان دارو

ماری جوانا به صورت دارو برای بیمارانی که تحت درد شدید و مزمن قرار دارند، تجویز می‌شود. اما مصرف ماری جوانا باعث کاهش میل جنسی می‌شود. نتایج بررسی‌های پزشکی نشان می‌دهد که مصرف این ماده در افراد باعث بروز مشکلات جنسی و کاهش میل جنسی شده است.

کاهش میل جنسی با مصرف دارو‌های بزرگی پروستات

بزرگی خوش خیم پروستات یکی از مشکلات رایج بین آقایان است. معمولا برای مقابله با این مشکل داروی پروسکار (فیناستراید) تجویز می‌شود. این دارو میزان تستوسترون را تحت تاثیر قرار می‌دهد تا علائم بزرگی پروستات تخفیف پیدا کند. اما همین تاثیر باعث کاهش میل جنسی در آقایان می‌شود که در برخی موارد تا اختلالات نعوظی نیز پیش می‌رود. بهتر است فقط تحت نظر پزشک اقدام به مصرف این دارو کنید و در صورت مشاهده‌ی عوارض آن، مشکل را با پزشک تان در میان بگذارید.

کاهش میل جنسی با مصرف دارو‌های ضدصرع

دارو‌هایی مانند کاربامازپین (تگرتول) که برای مقابله و جلوگیری از حملات صرع و تشنج مصرف می‌شوند، باعث نجات جان بسیاری از افراد می‌گردند. اما با این حال این دارو‌ها روی بخش‌هایی از مغز که مسئول تحریک جنسی هستند، تاثیر منفی می‌گذارند. این دارو‌ها از طریق مهار کردن احساس لذت مربوط به روابط جنسی می‌توانند روی کیفیت ارگاسم تاثیر منفی بگذارند. خوشبختانه امروزه نمونه‌های متعددی از این نوع دارو‌ها وجود دارند که با کمترین میزان تاثیر روی میل جنسی می‌توانند همان اثر ضد صرع را داشته و توسط پزشکان معالج تجویز گردند.

دارو‌های بتابلوکر میل جنسی را کاهش می‌دهند

بسیاری از افراد برای پیشگیری و درمان مشکلات قلبی، کنترل فشار خون و ... به سمت مصرف بتابلوکر‌هایی مانند پروپرانولول (پرانول) و متوپرولول (متورال) می‌روند. متاسفانه دارو‌های بتابلوکر نیز اثرات نامطلوبی روی میل جنسی می‌گذارند. علاوه بر این قطره‌های چشمی حاوی بتابلوکر‌ها مانند تیمولول که برای درمان آب سیاه چشم (گلوکوم) استفاده می‌شوند نیز باعث کاهش میل جنسی افراد می‌شوند.
خوشبختانه انواع مختلفی از دارو‌های بتابلوکر در بازار وجود دارد. اگر بعد از مصرف این دارو‌ها، عوارض مربوط به این دسته‌ی دارویی در شما ایجاد شد، می‌توانید با پزشک خود مشورت کرده و دارو‌های دیگری از همین دسته را مصرف کنید.

کاهش میل جنسی با مصرف دارو‌های آرامبخش از گروه بنزودیازپین‌ها

دارو‌های آرامبخشی مانند آلپرازولام (زاناکس) که برای درمان استرس و اضطراب شدید تجویز می‌شوند به طور مستقیم روی میل جنسی افراد تاثیر می‌گذارند. بنزودیازپین‌ها گروهی از دارو‌ها هستند که با تاثیر روی دستگاه عصبی مرکزی بدن، سبب ایجاد شلی عضلانی می‌شوند. اما همین دارو‌ها علاوه بر ایجاد عوارضی مانند خواب آلودگی، گیجی، دل درد و اختلالات بینایی باعث کاهش میل جنسی نیز می‌شوند.
افرادی که این دارو‌ها را مصرف می‌کنند، دیگر مانند گذشته میلی به داشتن روابط جنسی ندارند. اگر شما هم بعد از مصرف این دارو‌ها دچار چنین عوارضی شدید، حتما با مشورت پزشک، داروی دیگری را جایگزین نمایید..     منبع:آکا

منبع: پارسینه

کلیدواژه: میل جنسی کاهش میل جنسی روابط زناشویی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۱۵۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۶ ریزمغذی موثر در جلوگیری از ریزش مو

آفتاب‌‌نیوز :

مو یک "فیلامنت پروتئینی" است که از فولیکول‌های موجود در پوست می‌روید. اگرچه مو یک بافت مرده است، اما فولیکول‌های مو سلول‌های زنده هستند که رشد و سلامت مو وابسته به سلامت این سلول‌ها است. فولیکول‌ها همانند هر سلول زنده‌ای نیازمند دریافت مواد مغذی هستند؛ بنابراین کمبود مواد مغذی رشد و سلامت مو را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگرچه تا به حال مطالعات متعددی در خصوص رابطه سوءتغذیه، به خصوص کمبود انرژی و پروتئین با ریزش مو صورت گرفته است، اما مطالعات در خصوص کمبود هر یک از مواد مغذی در افراد سالم هنوز کافی نیست.

ویتامین E

مطالعات رابطه معنی‌داری بین طاسی و استرس اکسیداتیو نشان داده‌اند؛ به طوری که در افراد مبتلا به طاسی معمولا ظرفیت آنتی اکسیدانی به خصوص در پوست فرق سر نسبت به سایر افراد پایین‌تر است. در یک کارآزمایی بالینی دریافت روزانه ١٠٠ میلی گرم مشتقات ویتامین E در بیماران مبتلا به ریزش مو به مدت ٨ ماه سبب افزایش تعداد مو در مقایسه با گروه دارونما شد.

ویتامین‌های گروه B

- کمبود بیوتین یا ویتامین B ۷ با درماتیت (التهاب پوستی)، ریزش مو و طاسی ارتباط دارد. اگرچه تا به حال هیچ کارآزمایی بالینی به بررسی اثرات مکمل‌یاری با بیوتین بر درمان ریزش مو نپرداخته است اما، تامین نیاز روزانه این ویتامین در پیشگیری از ریزش مو موثر است.

- کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B ۳ سبب بیماری پلاگر می‌شود. ورم‌ها، زخم‌های پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی این بیماری است. دریافت کافی این ویتامین برای سلامت پوست و مو لازم است. در یک مطالعه دریافت خوراکی مشتقات نیاسین در افزایش رشد مو در زنان مبتلا به طاسی موثر بود.

- کمبود اسیدفولیک یا ویتامین B ۹ می‌تواند ساخت کلاژن موجود در پوست و مو را دچار اختلال کند. کلاژن یک پروتئین سه رشته‌ای و فراوان‌ترین پروتئین بدن انسان است. اسیدفولیک در تکثیر DNA نقش دارد. سلول‌های پوست و مو تکثیر سلولی زیادی دارند. اسیدفولیک با انتقال گروه متیل در ساخت اسیدآمینه‌های گوگرددار در ساختار کلاژن نقش دارد.

- کمبود کوبالامین یا B ۱۲ می‌تواند سبب سفیدی مو شود. به گونه‌ای که مصرف مقدار کافی از این ویتامین سبب مشکی شدن مو‌های سفید ناشی از کمبود این ویتامین می‌شود.

روی

براساس پژوهش‌های صورت گرفته، کمبود روی احتمالا از دلایل ریزش مو است و روی در درمان ریزش مو در افراد دچار کمبود این ماده معدنی و حتی بدون کمبود می‌تواند موثر باشد. این فرض وجود دارد که اثربخشی مکمل‌یاری با «روی» در ریزش مو در افراد غیرمبتلا به کمبود روی، این باشد که هنوز کمبود بارز نشده است. روی به عنوان " کوفاکتور متالوآنزیم‌ها" تقریبا در تمام فرآیند‌های متابولیسمی بدن نقش دارد و روی رشد مو نیز موثر است.

روی همچنین نقش عملکردی مهمی در چرخه فولیکول‌های مو ایفا می‌کند. در یک کارآزمایی بالینی بر روی افراد مبتلا به طاسی منطقه‌ای با غلظت سرمی پایین «روی»، مکمل یاری روزانه با ۵۰ میلی گرم گلوکات روی به مدت ۶ هفته سبب افزایش غلظت سرمی روی و درمان طاسی ۶۰ درصد بیماران شد.

مس

مس همانند روی کوفاکتور بسیاری از آنزیم‌های دخیل در متابولیسم فعالیت‌های بدن از جمله آنزیم لیزیل اکسیداز است که در ساخت کلاژن نقش دارد. مس همچنین نقش اساسی در افتراق و تکثیر سلول‌های پاپیلا پوستی ایفا می‌کند. این سلول‌ها فیبروبلاست‌های اختصاصی بوده که نقش مهمی در رشد فولیکول‌های مو ایفا می‌کنند.

آهن

مطالعات متعددی رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را بررسی کرده‌اند. تقریبا بیشتر این مطالعات بر روی خانم‌ها انجام شده و تاکید بر ریزش مو با آسیب دائمی غیرفولیکولی (noncicatricial) دارد. این احتمالات وجود دارد که کمبود آهن با طاسی منطقه‌ای، آندروژنی، طاسی کامل فرق سر و ریزش مو منتشر مرتبط باشد. براساس پژوهشی که روی زنان و مردان مبتلا به ریزش مو با آسیب دائمی فولیکولی و غیرفولیکولی صورت گرفت، طول دوره درمان ریزش مو در افراد مبتلا به کمبود آهن طولانی‌تر از سایر افراد بود؛ بنابراین کم خونی ناشی از فقر آهن باید درمان شود. هنوز علم نتوانسته است به طور قطع رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را به اثبات برساند، اگرچه در بسیاری از مطالعات این رابطه مشاهده شده است.

اسید‌های آمینه

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، نقش اسید‌های آمینه ضروری در آنمی به خوبی شناخته شده است، اما اثر احتمالی آن‌ها بر رشد مو تا به حال بررسی نشده است. با توجه به ذخایر اسید‌های آمینه معمولا احتمال کمبود کم است البته در این مورد "اسید آمینه لیزین" مستثنی است. با توجه به زیست دسترسی پایین این اسیدآمینه در مواد غذایی، احتمال کمبود آن وجود دارد. در زمان کمبود، بدن اولویت را تامین نیاز بافت‌های ضروری قرار می‌دهد و بافت‌های غیرضروری نظیر فولیکول‌های موی سر حذف می‌شوند. لیزین نقش مهمی در برداشت روی و آهن ایفا می‌کند.

در زنان مبتلا به کم خونی فقر آهن مکمل‌یاری روزانه با ۱.۵ تا ۲ گرم لیزین همراه با آهن به طور معنی‌داری غلظت فریتین را افزایش داد. سیستین و متیونین اسید‌های آمینه تامین کننده سولفور مورد نیاز بدن هستند. سولفور ماده اصلی تشکیل دهنده پوست و مو است و سبب استحکام آن‌ها می‌شود. به همین دلیل این دو اسید آمینه به مقدار زیاد در پروتئین‌های تشکیل دهنده بافت مو و پوست یافت می‌شوند و کمبود آن‌ها استحکام و سلامت این بافت‌ها را به مخاطره می‌اندازد.

منبع: همشهری آنلاین