حاشیه‌هایی برای روز حسین ساختند که تصمیم گرفتم کل زندگی‌ام را بگذارم و بروم
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۱۵۷۵۲
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمد رحمانیان کارگردان مطرح تئاتر به مسائل و حاشیه‌هایی اشاره کرده که باعث شد کمتر به سراغ موضوعات مذهبی برود.
رحمانیان در گفت‌وگو با خبرآنلاین با بیان اینکه مشکل اینجاست که قرائت من از حوادث تاریخی و مذهبی ربطی به دیدگاه‌های رسمی ندارد، گفت: بنابراین این آثار، معمولا خوشایند مدیران و مسئولان نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این کارگردان تئاتر در ادامه گفت: جالب است زمانی که برخی من را به خاطر نمایشنامه «روز حسین(ع)» محاکمه می‌کردند، عده‌ای دیگر برای نمایشنامه «اسب‌ها»، تندیس دعبل خزایی را به من اهدا کردند. دوستان حتی گفتند شرایطی فراهم کنیم «روز حسین(ع)» اجرا شود، اما من دیگر نمی‌خواهم این نمایش را اجرا کنم. به این دلیل که آن نمایش مناسب همان زمان و شرایط بود. الان اجرا شدن آن تاثیری را که قرار بود داشته باشد، ندارد؛ از بس دوستان بولتن‌نویس، تکهپارههایی از آن را در این روزنامه و آن خبرگزاری چاپ کردند و حکم علیه نویسنده دادند. متن و اجرای «روز حسین(ع)» از همان ابتدا دچار حاشیه‌هایی شد که تصمیم گرفتم نه فقط تئاتر که همه زندگیم را بگذارم و بروم.
متن کامل این گفت‌وگو را اینجا بخوانید
۲۵۸۲۵۸
کد خبر 1302833منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تئاتر محمد رحمانیان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۱۵۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا زبان شکسپیر محو شد، اما سعدی نه؟ | زنجیره‌های پیوستگی زبان فارسی!
آفتاب‌‌نیوز :
شکیپیر، شاعری که گروهی او را اثرگذارترین نویسنده انگلیسی‌زبان می‌دانند و به احترامش چنین روزی، یعنی ۲۳آوریل را، به نامش زده‌اند.
می‌گویند او مردی پرکار بوده و علاوه بر سرودن شعر، نمایشنامه هم می‌نوشته و اگر در اجرای نمایشنامه‌هایش، نقشی هم خالی می‌مانده، خودش آن را بازی می‌کرده. اتللو، مکبث، هملت، شاه‌لیر و... حتما به گوش‌تان آشناست؛ این‌ها برترین نمایشنامه‌های اوست که به زبان‌های رنگارنگ ترجمه و در تالار‌های نمایش جهان بار‌ها و بار‌ها اجرا شده است.
این نابغه ادبیات حدود ۵۰۰ سال پیش زندگی می‌کرد و این موضوع بسیار روشن است که زمانه او با عصر مدرن ما کاملا متفاوت است. برخی نیز معتقدند او بیش از هزار و ۷۰۰ کلمه جدید و متفاوت به زبان انگلیسی اضافه کرده و همین موضوع باعث شده انگلیسی‌زبانان امروزی با واژگان جدید او که در طول این سال‌ها، از آن‌ها استفاده نشده، نتوانند ارتباط برقرار کنند و خلاصه این دو موضوع مهم و اساسی را، دلایل دشوار بودن نثر او می‌دانند.
اما مگر این اتفاق درباره شاعر بزرگی مثل فردوسی صدق نمی‌کند. فردوسی نه ۵۰۰ سال، که هزار سال پیش می‌زیسته و او هم در روز‌هایی که زبان عربی، در میان فارسی‌زبانان رسوخ کرده بود، واژگان فارسی ناب را در میان اشعارش به‌کار برد؛ واژگانی که در آن روزگار، در کوچه و بازار، چندان هم مرسوم نبود.
پاسخ، سعدی جان است!
شنبه‌ای که گذشت روز نثر فارسی و بزرگداشت سعدی بود و پاسخ سؤال ما، حتماً جناب سعدی است! و البته دیگر بزرگانی، چون حافظ و مولوی و جامی و نیما و سهراب و شاملو و...
شاید اتفاقی که در زبان فارسی افتاد و جناب شکسپیر بخت‌برگشته از آن محروم بود، حضور شاعران بزرگ در زبان فارسی است؛ نثر و نظم‌آفرینانی که واژگان شیرین زبان مادری را، که فردوسی و هم‌عصران او در آثارشان به‌کار برده‌اند، به‌گونه‌ای شیرین در آثار خود به‌کار بردند؛ آن‌قدر که حتی دل مردم کوچه و بازار را هم ربودند و ایرانیان، بعد از قرآن، یا روی طاقچه‌های‌شان، غزلیات حافظ داشتند یا بوستان و گلستان سعدی! به زبان دیگر، سخن‌سرایان فارسی‌زبان زنجیره‌هایی به هم متصل شده‌اند تا پیوستگی ما ایرانیان با زبان مادری و کهن‌مان قطع نشود و همچنان از نثر‌ها و نظم‌های گذشتگان‌مان لذت ببریم.
منبع: همشهری آنلاین
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد