اکنون زمان مذاکره و صلح است یا جنگ و رویارویی؟
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۶۵۲۲۱
ساعت 24-سفر دکتر روحانی به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل در بحبوحه یک بحران بزرگ اتفاق افتاد. این بحران ابعاد مختلف خود را نشان داده است و در حال حاضر هم از صلح و مذاکره و هم از تقابل و رویارویی صحبت می‌شود.
این دو رویکرد و جهت‌گیری متفاوت نشان‌دهنده این است که مساله ایران و آمریکا به زمان تصمیم نزدیک‌تر شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با توجه به عملکرد ترامپ در زمینه مقابله با پهپاد ایران و مطالبی که از سوی منابع متفاوت در باب درخواستش برای آغاز جنگ گفته شده بود، اکنون پس از لغو دستور حمله به ایران و سپس ایجاد فضای مثبت در برابر اقداماتی که در منطقه به هر صورت درست و یا نادرست انگشت اتهام را به سمت ایران نشانه می‌گیرد، افکار عمومی در آمریکا را به سمت‌وسویی برده است که او فردی جنگ‌طلب نیست و خواستار مذاکره است. اما به همان نسبت زمینه‌هایی را ایجاد کرده که بتوان گفت بیشترین میزان آمادگی برای رویارویی مستقیم با ایران را در آینده نیز فراهم ساخته است. در چنین جوی حسن روحانی به نیویورک رفت اما در داخل کشور ما شاهد شکل‌گیری وضعیتی بودیم که با ارائه طرح صلح هرمز برای ایجاد امنیت، زمینه‌هایی ایجاد و نگاه جهان به سمت گفته‌های روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متمرکز شده است. از طرف دیگر مخالفان دولت در داخل کشور پیروزی روحانی و جناح منتسب به او را زمینه‌ساز ایجاد فضای مثبت در ماه‌های آینده در ارتباط با حسن روحانی و تیم او و همچنین حامیان و هواداران او می‌دانند که به‌طور طبیعی بار دیگر پرونده‌ای ملی را تبدیل به یک پرونده جناحی می‌کنند.
آنچه که تاکنون تجربه‌شده طرح‌هایی مانند اکو و ایجاد دبیرخانه دائمی، یا طرح گفت‌وگوی تمدن‌ها بوده که همواره با استقبال رسانه‌ای روبه‌رو بوده است، اما به‌واسطه نوع برخورد با چنین ایده‌هایی در منطقه و نظام بین‌الملل بی‌نتیجه باقی ماند. اکنون شاهد ایجاد فضای تنش در خصوص ایران هستیم و نیز شاهد تلاش‌هایی برای مذاکره به‌گونه‌ای بوده‌ایم که ایران درخواست‌های صورت‌گرفته را بپذیرد؛ نه برای برداشتن تحریم‌ها، بلکه در باب درخواست‌های آمریکا تا طی آن ایران را وادار به این امر کنند. در همین راستا فرمان مقام معظم رهبری، اتمام حجت و خط مشی در سیاست خارجی بوده است. رهبر انقلاب فرموده‌اند با برگشت آمریکا و توبه آنها، واشنگتن می‌تواند در گفت‌وگوهای برجامی حضور پیدا کند. شرایط کنونی وضعیت ویژه‌ای را پدید آورده که در آن اگرچه به ظاهر وضعیت نه جنگ و نه صلح را تداعی می‌کند اما در باطن آمادگی برای رودررویی را با خود حمل می‌کند.
منبع : آرمان ملی
منبع: ساعت24
کلیدواژه: احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۶۵۲۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف
آفتاب‌‌نیوز :
محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.
بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل می‌کنیم. بعد خیلی زود دلسرد می‌شویم که چرا روس‌ها یا چینی‌ها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی می‌کنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی می‌کنیم و نه توقع داریم که آنها برای ما این کار را بکنند.
باید روابط سازنده با همه کشور‌ها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق می‌توانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمی‌توانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.
تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که در‌ها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس می‌کنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل می‌کنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.
اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.
فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیده‌اند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.
آقای ترامپ حداکثر می‌تواند یک توافق دو صفحه‌ای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه می‌دهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.
با توافق دو صفحه‌ای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمی‌شود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم می‌شود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمی‌کردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج می‌شدند معمولاً آنها را دعوت می‌کردند و با آنها عکس یادگاری می‌انداختند؛ لذا این پیروزی برای آنها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستی‌اش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدی‌اش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم می‌گیریم.
آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح می‌کند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح می‌دهد که در هر دو مورد استعفا نامه‌اش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان می‌دهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه می‌رساندند.
بعضی‌ها ایراد می‌گیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا میگویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.
من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتی‌سازی است، در زمین این تهدید بازی نمی‌کنیم؛ لذا می‌توانیم سیاست فعال‌تری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار می‌تواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرت‌های دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.
آن‌هایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد می‌کرد و از آن خارج می‌شد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیه‌شان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیت‌ها توجه کنند بهتر است.
منبع: اقتصادآنلاین
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه