به نقل از «پارسینه»

اتفاقی بزرگ برای صنعت نفت

تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۷۲۸۹۲

به گزارش میزنفت، در میانه دوران سخت تحریم، فناوری نوین سولفورزدایی از نفت کوره توسط متخصصان داخلی به مرحله تولید انبوه رسید. این فناوری را شرکتی به بهره‌برداری می‌رساند که در سال‌های ۹۱- ۹۲ توانسته بود با داخلی‌کردن تولید کاتالیست‌های استراتژیک در تولید بنزین، کشور را به خودکفایی برساند.

اما اهمیت ماجرای سولفور‌زدایی کجاست؟ در واقع از ابتدای سال ۲۰۲۰ تحول بزرگی در حمل‌و‌نقل دریایی جهان برای کاهش آلودگی رخ می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

براساس کنوانسیون محیط زیستی مارپل از ابتدای سال ۲۰۲۰ سوخت کشتی‌ها دیگر نمی‌تواند با سولفور بالا باشد و کشتی‌هایی که سولفور بالا دارند یا جریمه می‌شوند یا متوقف. هم‌اکنون درصد مجاز سولفور سه‌و‌نیم درصد است که باید به زیر نیم درصد برسد.

بر اساس این، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) در پاسخ به نگرانی‌های بین المللی درباره آلودگی هوا ناشی از گاز‌های مضر از اگزوز کشتی‌ها در نظر دارد قانون کاهش استاندارد مجاز سولفور در سوخت کشتی، از ۳.۵ (سه‌و‌نیم درصد) درصد به ۰.۵ (پنج دهم درصد) را از یکم ماه ژانویه سال ۲۰۲۰ لازم‌الاجرا کند.

کشور‌هایی را که تأسیسات قدیمی دارند یا نفت با گوگرد بالا تولید می‌کنند، از بازار تجارت بیرون می‌کند. از جمله کشور‌های عضو سازمان کشور‌های صادرکننده نفت (اوپک) که نفت با مقدار بالای گوگرد تولید می‌کنند: ایران، عربستان، عراق و ونزوئلا هستند که قانون جدید تهدیدی برای آن‌ها به شمار می‌رود. مکزیک و برزیل نیز از جمله کشور‌های غیرعضو این سازمان هستند که از نفت با میزان گوگرد بالا و پالایشگاه‌های فرسوده استفاده می‌کنند. همچنین روسیه که یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان نفت خام جهان است، خواستار به‌تعویق‌افتادن این قانون تا سال ۲۰۲۵ بود.

این شرایط باعث شده تا همه بازیگران اصلی بازار نفت‌کوره اعم از پالایشگاه‌ها، صاحبان خطوط کشتی‌رانی، شرکت‌های کشتی‌سازی، بنادر، صاحبان مخازن، ترمینال‌ها و... به‌شدت روی این موضوع مطالعه کرده و اقدامات لازم را در نظر گرفته‌اند و در این زمینه پروژه‌های پالایشی در کشور‌های مختلف برای آماده‌سازی برای این شوک آغاز شده است.

این در حالی است که ایران با تولید بیش از ۲۰ میلیون لیتر در روز از مهم‌ترین تولیدکننده‌های نفت کوره در جهان بوده و در خط مقدم این رخداد قرار می‌گیرد.

نکته قابل توجه این است که ایران حتی اگر امروز تصمیم بگیرد که به سرعت تکنولوژی پالایشگاه‌ها را ارتقا دهد، نمی‌تواند همه این نفت‌کوره را از بین ببرد یا گوگرد آن را کم کند، زیرا از روزی که تصمیم‌گیری شود و منابع مالی تخصیص پیدا کند، به‌ثمر‌نشستن این پروژه‌ها حدود چهار سال طول می‌کشد.

از طرف دیگر با اجرائی‌شدن تحریم‌های آمریکا از آبان پارسال و همچنین کمبود شدید منابع ارزی دولت برای سرمایه‌گذاری در این زمینه، امیدی نیست که دولت در مدت باقی‌مانده بتواند میزان نفت‌کوره تولیدی در کشور را کاهش داده و همچنین گوگرد موجود در نفت‌کوره را به نیم‌درصد برساند.

یکی از راه‌هایی که وزارت نفت تاکنون دنبال کرده این است که این نفت‌کوره را به بازیگران میانی بفروشد تا در پالایشگاه‌های دیگر فراوری کنند یا به صورت تلفیق و امتزاج با سایر فراورده‌های نفتی با گوگرد پایین، میزان گوگرد را کم کنند که این روش از نظر اقتصادی به ضرر ایران بوده و خواهد بود.

روش دیگر این است که وزارت نفت با درنظرگرفتن سیاست‌های تشویقی (به‌ویژه با تخفیف در قیمت نفت‌کوره) بخش خصوصی را مجاب کند تا در زمینه ایجاد تأسیسات گوگرد‌زدایی در مجاورت پالایشگاه‌ها یا در بنادر جنوبی ایران سرمایه‌گذاری کنند که این راهبرد قطعا یک سیاست برد- برد خواهد بود، زیرا از یک‌سو وزارت نفت به خواسته خود مبنی‌بر کاهش گوگرد موجود در نفت‌کوره رسیده است و از طرف دیگر، سودی که در حال حاضر نصیب واسطه‌های خارجی می‌شود، به بخش خصوصی داخلی تعلق خواهد گرفت.

در غیر این صورت، باید منتظر ماند و از سال ۲۰۲۰ بعد از پر‌شدن مخازن، شاهد تخلیه نفت‌کوره تولیدی پالایشگاه‌ها در محیط‌های پیرامون بود که ضرر‌های مادی و محیط‌زیستی بسیار زیادی به کشور تحمیل خواهد کرد.

بر اساس این، در تاریخ ۲۷ شهریور در معاونت هماهنگی دفتر معاون اول رئیس‌جمهور جلسه‌ای در این زمینه به ریاست دکتر شیرکوند برگزار شد تا راه‌حلی برای این مشکل نفت‌کوره کشور بیابند. در صورت‌جلسه این نشست به مواردی اشاره شده است که قصد حل‌کردن موضوع را با مشارکت بخش خصوصی دارد.

اما واقعا سؤال این است که چرا این قدر دیر اقدام کردیم؟ این تغییر فرایند حداقل پنج سال زمان نیاز دارد و به ۱۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری تا پالایشگاه‌های کشور نوسازی شوند و به‌روز. اما نکته جالب در این میان آن است که شرکت ملی نفت‌کش و پژوهشگاه صنعت نفت و شرکت دانش‌بنیان اکسیر نوین با روش ODS توانستند به دانش فنی سولفور‌زدایی دست پیدا کنند که نمونه‌های تولیدی و تست‌های فنی در موتور‌های کشتی موفق بوده است.

این موفقیت در صورت‌جلسه تشکیلی در دولت آمده و به آن تصریح شده است و خواستار آن شده که پایلوت به تولید انبوه برسد. رسیدن به فناوری سولفور‌زدایی در این روزگار تحریمی واقعا یک قدم تحول‌آفرین برای کشور است که از تنگنای عدم تولید و صادرات نفت‌کوره می‌تواند کشور را رهایی بخشد.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: صنعت نفت صادرات نفت نفت تولید بنزین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۷۲۸۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به‌زودی، قیمت‌گذاری شوینده‌ها حذف می‌شود

بسیاری از کارشناسان حوزه تولید شوینده بر این باور هستند که اگر مسائل سیاسی و تحریمی کنار رود، فضای کشور برای رقابت و تولید بسیار خوب است. به همین واسطه است که هنکل، یونیلیور و سایر مجموعه‌های کوچک‌تر به خوبی به کار خود ادامه می‌دهند و با مشکلی مواجه نمی‌شوند. این مجموعه‌ها هم سهمی قابل توجهی از بازار را پوشش می‌دهند و هم مصرف کنندگان از کیفیت تولیدات آن‌ها راضی هستند.

به گزارش اکو نگار، به گفته نایب رئیس انجمن صنایع شوینده، این تجربه سبب شده تا فضای رقابتی در حوزه شوینده‌ها سالم و بدون رانت باشد و این نتیجه ایجاد فضای رقابتی توسط بخش خصوصی و عدم دخالت بخش‌های دولتی است. در این عرصه علاوه بر این که حضور شرکت‌های خارجی لطمه‌ای به تولید داخل وارد نکرده؛ بلکه باعث رونق بخش خصوصی داخلی نیز شده است. علت این امر این است که خارجی‌ها نیز در این عرصه تولیدکننده هستند و به سمت واردات و رانت نمی‌روند. در راستای بررسی جزئی‌تر این مساله، علیرضا کیانی، نایب رئیس انجمن صنایع شوینده، با خبرنگاران گفت‌وگویی تفصیلی انجام داده که در ادامه می‌خوانید.

۹۷ درصد تولیدات داخلی ست

*در سال‌های گذشته بر خلاف بسیاری از صنایع از جمله خودروسازی‌ها، صنعت شوینده توانسته با کیفیت مطلوب رو به توسعه حرکت کند. علت این امر چیست؟

صنعت شوینده کشور جز معدود صنایعی است که تقریبا ۱۰۰ درصد آن توسط بخش خصوصی اداره می‌شود. این صنعت به دو بخش شوینده‌ها و آرایشی و بهداشتی تقسیم می‌شود. در این دو بخش عملا ظرفیت تولید بیش از نیاز کشور است. به همین علت است که می‌توان با قاطعیت گفت که مشکل سخت افزاری در مسیر تولید وجود ندارد.

در حوزه شوینده‌ها که تقریبا نیمی از بازار این عرصه را تشکیل می‌دهد، تنوع زیادی وجود دارد و مصرف کننده در بازار خواهان مدل‌های مختلفی از شوینده‌ها است که با همت بخش خصوصی، ۱۰۰ درصد محصولات متنوع تولید و نیاز مصرف کننده به صورت کامل برطرف شده است. در حوزه آرایشی و بهداشتی نیز ظرفیت تولید بیش از نیاز کشور است؛ اما ۹۷ درصد تنوع محصولی را پوشش می‌دهد و آن ۳ درصد دیگر از خارج کشور تامین می‌شود. بخش خصوصی در سال‌های اخیر نشان داده که هر کجا به آن اعتماد شده، عملکرد موفقی داشته و توانسته گام‌های مهمی در مسیر پیشرفت تولید کشور بردارد.

*تجربه موفق شرکت‌های شوینده در استفاده از ظرفیت‌های برند‌های جهانی مانند هنکل و رقابت با برند‌های داخلی چه دست آورد‌هایی داشته است؟

امروز علاوه بر هنکل، یونیلیور نیز با چندین برند متفاوت در داخل کشور در حال تولید محصولات شوینده، آرایشی و بهداشتی است که این مجموعه‌ها بسیار بازار خوبی دارند و عملکرد موفقی در سال‌های اخیر داشته‌اند. این امر نشان می‌دهد که اگر مسائل سیاسی و تحریمی کنار رود، فضای کشور برای رقابت و تولید بسیار خوب است. به همین واسطه است که هنکل، یونیلیور و سایر مجموعه‌های کوچک‌تر به خوبی به کار خود ادامه می‌دهند و با مشکلی مواجه نمی‌شوند. این مجموعه‌ها هم سهمی قابل توجهی از بازار را پوشش می‌دهند و هم مردم از کیفیت تولیدات آن‌ها راضی هستند.

امروز برند‌های ایرانی و جهانی دوش به دوش یکدیگر در حال تولید محصولات خود در داخل ایران هستند و در برخی حوزه‌ها برند‌های خارجی پیشرو هستند و برخی محصولات کیفیت نمونه‌های ایرانی بهتر است که این اتفاق به واسطه رقابت سالم میان تولیدکننده‌ها رقم خورده است. فضای رقابتی در حوزه شوینده‌ها سالم و بدون رانت است و این نتیجه ایجاد فضای رقابتی توسط بخش خصوصی و عدم دخالت بخش‌های دولتی است. در این عرصه علاوه بر این که حضور شرکت‌های خارجی لطمه‌ای به تولید داخل وارد نکرده؛ بلکه باعث رونق بخش خصوصی داخلی نیز شده است. علت این است که خارجی‌ها نیز در این عرصه تولیدکننده هستند و به سمت واردات و رانت نمی‌روند.

ارز به اندازه نیاز تخصیص نمی‌یابد

*مهمترین موانع پیش روی تولید شوینده‌ها در کشور چیست؟

صنعت شوینده‌ها با دو معضل اساسی مواجه است، نخست قیمت‌گذاری دستوری از طرف دولت که این مشکل بزودی حل می‌شود و صنایع شوینده به گروه چهارم که فاقد قیمت‌گذاری دستوری است، منتقل می‌شوند. این یک کمک بسیار بزرگ به صنعت شوینده‌ها و آرایشی و بهداشتی است. معضل دوم این صنعت، تخصیص ارز است که به اندازه نیاز این صنعت، ارز در اختیار آن قرار نمی‌گیرد. آینده صنعت شوینده‌ها در داخل کشور روشن است، زیرا در مسیر درستی قرار گرفته است و رقابت خوبی ایجاد شده است. این رقابت است که شرکت‌های داخلی را به سمت ارتقای میزان و کیفیت تولید سوق داده است. دولت باید پای حذف قیمت‌گذاری دستوری بایستد تا به صنایع تولیدی کمک بسزایی شود. این اتفاق و تخصیص ارز به میزان کافی می‌تواند منجر به شکوفایی دوچندان تولیدکنندگان داخلی شود. علاوه بر این دولت باید مانع واردات غیرضروری شود. بعضا مشاهده می‌شود که یک محصول در داخل کشور به وفور و با کیفیت خوب تولید می‌شود، اما باز هم واردات آن انجام می‌شود که باید در این حوزه یک ساماندهی صورت گیرد. اختصاص ارز واردات به بخش تولید علاوه بر شکوفایی اقتصادی به اشتغالزایی نیز منجر می‌شود. این امر سبب می‌شود تا تولید ناخالص داخلی رنگ و بویی واقعی‌تر به خود گیرد.

*گردش مالی حوزه شوینده‌ها در سطح کشور چه میزان است و چه تاثیری بر اقتصاد کشور دارد؟

پیش بینی می‌شود که گردش مالی حوزه شوینده‌ها در سال ۱۴۰۳ رقمی نزدیک به ۱۹۵ هزار میلیارد تومان باشد که نقش بسزایی در اقتصاد کشور و پیشبرد آن دارد. نیمی از این رقم مربوط به شوینده‌ها و نیمی دیگر مربوط به حوزه آرایشی است. این حجم از چرخش مالی منجر به ایجاد فرصت‌های شغلی متعدد نیز شده و واحد‌های صنعتی پرشماری را رونق داده است.