به نقل از «افکارنيوز»

چرا گانتز حاضر به تشکیل دولت وحدت با نتانیاهو نشد؟

تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۲۸۰۱۳۶

با اعلام نتایج نهایی انتخابات سپتامبر 2019 و پیشتازی ائتلاف کاحول-لاوان (آبی- سفید) برحزب نتانیاهو، با وجود آنکه رئووین ریولین، رئیس رژیم صهیونیستی تأکید زیادی بر تشکیل دولتی متحد از این دو داشت و جلسات مشترک سه گانه ای را تشکیل داد، اما باز هم بنی گانتز، رئیس ائتلاف کاحول- لاوان (آبی-سفید) حاضر به ایجاد ائتلافی با حضور نتانیاهو نشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اخبار بین‌الملل-  این عدم رضایت بنی گانتز در زمانی رخ می دهد که همه محافل سیاسی داخلی رژیم صهیونیستی بر ایجاد یک دولت متحد و عدم برگزاری انتخابات سوم در فلسطین اشغالی تأکید دارند.

فشار ائتلاف آبی- سفید

مهمترین نقطه فشاری که موجب عدم همراهی گانتز با نتانیاهو شد، پیمانی بود که بین او و هم ائتلافی هایش وجود داشت. گانتز برای به دست آوردن جایگاه اول در انتخابات سپتامبر 2019 با 3 مجموعه همراه شده بود: حزب یش عاتید به رهبریِ یائیر لاپید، حزب تازه تأسیسِ «امنیت اسرائیل» به ریاست موشه یعلون و شخص گابی اشکنازی که یک شخصیت مورد اعتماد نظامی در جامعه صهیونیستی محسوب می شد و بسیاری او را همراهی می کردند. این مجموعه برای کنار زدن نتانیاهو کنار هم جمع شده اند لذا در مقطعی که هدف این ائتلاف در حال تحقق بود بیرون آمدن گانتز به ضرر او و نقطه مقابل ائتلافی بود که در آن وارد شده بود.

از دست رفتن اعتبار اجتماعی- سیاسی گانتز

بنی گانتز ریاست مجموعه ای متشکل از 2 حزب و یک شخصیت معتبر را بر عهده داشت که هر کدام وزنه ای در عرصه سیاسی محسوب می شدند. اگرچه بنی گانتز خود نیز با حزبی که تأسیس کرد کرسی های قابل توجهی را به دست آورد اما بدون وجود این هم پیمانان امکان پیروزی بر نتانیاهو برای او طی یک دوره یکساله مقدور نبود و معلوم هم نبود که اگر تا این انتخابات بر نتانیاهو پیروز شود در دوره های بعد بتواند به همین اندازه در عرصه سیاسی صعود کند تا بتواند نتانیاهو را کنار بزند.  لذا خروج گانتز از ائتلاف و هم پیمانی با نتانیاهو در جامعه صهیونیستی موجب از بین رفتن تمام اعتباری می شد که او طی این دوره یکساله به دست آورده بود. از سوی دیگر در عرصه سیاسی هم اعتبار او از دست می رفت چرا که خیانت او به هم پیمانان تمام اعتبار سیاسی اش را از کف او می برد.

انتظار افول بیشتر نتانیاهو و صعود گانتز

بنی گانتز از سپتامبر 2018 اعلام کرد رسماً وارد عرصه سیاسی شده است و قصد دارد حزبی سیاسی را به وجود آورد. حضور گانتز در عرصه سیاسی با یک جهش همراه بود. او در اولین نظرسنجی های انجام شده پس از این اعلام به سرعت صعود کرد و طی 3 ماه تعداد کرسی هایش به حدود 15 کرسی رسید. در مقابل این نتانیاهو بود که از آن زمان کرسی های بیشتری را از دست داد. تا جایی که در نظرسنجی های فوریه و مارس 2019 همزمان با تأسیس ائتلاف آبی- سفید لیکود در نظرسنجی های مختلف بین 4 تا 6 کرسی از آبی- سفید عقب افتاد.

اگر حمایت های ترامپ و مسئله به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر جولان و برنامه ریزی نتانیاهو برای دریافت بقایای جنازه سرباز رژیم صهیونیستی جنگ 1973 از روسیه و اعلام الحاق کرانه باختری به سرزمین های 1948،  نبود نتانیاهو انتخابات آوریل 2019 را با همان فاصله به رقیب خود واگذار کرده بود.

با گذشت یک دوره 5 ماهه از انتخابات آوریل 2019 گانتز و ائتلاف همراهش بر نتانیاهو پیشی گرفتند و تجربه نشان داد با گذشت زمان آنها در عرصه سیاسی صعود بیشتری کرده اند و رقیب آنها دچار افول شده است. حال در این مقطع اگرچه تعداد کرسی های آنها یک کرسی بیشتر از لیکود است امّا به نظر می رسد با گذشت زمان فاصله آنها از لیکود بیشتر خواهد شد و نتانیاهو پایین تر از این خواهد رفت. لذا ائتلاف با نتانیاهو، کمک به او برای سقوط نکردن تلقی می شود و منطقی است که او حاضر به این ائتلاف نشود.

خبری که ایمن عودة در خصوص اعلام 10 توصیه از سوی فهرست عربی منتشر کرد این دیدگاه را تقویت می کند. ایمن عودة یکی از دو رهبر فهرست مشترک عربی طی روزهای گذشته اعلام کرد گانتز به او گفته است تا با 10 توصیه نخست وزیری بنی گانتز وارد عرصه اعلام توصیه شوند و هدفش این بوده تا مسئولیت تشکیل دولت به نتانیاهو واگذار شود و نتانیاهو با شکست در تشکیل کابینه روند نزولی اش را تکمیل کند.

انتظار برای آغاز محاکمه نتانیاهو

یکی از نقاط ناامید کننده برای نتانیاهو در عرصه سیاسی و جامعه صهیونیستی، پرونده های فسادی است که در دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی وجود دارد. او در حال حاضر 4 پرونده فعال و آمادگی رسیدگی دارد و یک پرونده هم ممکن است به این تعداد اضافه شود. علاوه بر اینکه همسر و پسر نتانیاهو نیز در کنار او پرونده هایی دارند. قرار است این پرونده ها به زودی در فاصله کمتر از یک ماه رسیدگی شوند. اخبار منتشر شده در رسانه های رژیم صهیونیستی حکایت از عدم موافقت مندلبلیت، دادستان کل از درخواست تعویق رسیدگی به این پرونده ها از سوی نتانیاهو دارند و این معنایش آن است که به زودی نتانیاهو دادگاهی خواهد شد و اگر اتهاماتش اثبات شود حتی اگر موفق به تشکیل ائتلاف هم شده باشد باز باید پست نخست وزیری را کنار بگذارد.

به نظر می رسد بنی گانتز با عدم همراهی با نتانیاهو به دنبال خریدن زمان است تا با آغاز فرآیند رسیدگی قضایی نتانیاهو سقوط کامل او را مشاهده کند. در نقطه مقابل نتانیاهو امیدوار است با تشکیل ائتلاف بتواند پیش از رسیدگی به پرونده های قضایی اش با تصویب قانون مصونیت حقوقی و قضایی نخست وزیر، خود را از این مسئله برهاند. مسئله ای که پس از انتخابات آوریل 2019 نتوانست اجرایی کند.

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: انتخابات رژیم صهیونیستی دولت فلسطین جامعه لیکود جنگ روسیه دستگاه قضایی رسانه قانون انتخابات رژیم صهیونیستی فلسطین نتانیاهو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۲۸۰۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زیرپوست وتوی کشور فلسطین

ایالات متحده از مهم‌ترین بازیگران موجود در منازعه فلسطینی – صهیونیستی و به طور کلی روند صلح منطقه است. سیاست اعلامی آمریکا در قبال این مسئله، حمایت از راهکار دو دولت در سرزمین‌های اشغالی به مرکزیت قدس شرقی و قدس غربی است. با این حال در جلسه اخیر شورای امنیت که موضوع عضویت کامل دولت فلسطین در سازمان ملل به رأی گذاشته شد، آن را وتو کرد. این دوگانگی نظر و عمل در مواضع آمریکا در این مقطع در حمایت از رژیم اشغالگر انجام می‌شود.

رویکرد ۲ دولت در دولت‌های مختلف آمریکا
راه حل دو دولتی از زمانی که مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ۱۸۱ را در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ تصویب کرد مورد حمایت بوده است. در عین حال چنین راه حلی برای پایان دادن به مناقشه فلسطین در قطعنامه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۴ ارائه شد. این قطعنامه خواستار آن بود که دو طرف در کنار هم و در مرز‌های مورد توافق پیش از سال ۱۹۶۷ دو دولت تشکیل دهند. در این راستا از زمان رسمیت رژیم اشغالگر در سال ۱۹۴۸ و متعاقب آن اشغال بخشی از سرزمین‌های فلسطین، اردن، مصر و سوریه، آمریکا همواره حامی آن بوده است. از این رو یک مبحث اساسی در سیاست خارجی آمریکا در طول حدود نیم قرن اخیر، نحوه اداره مناقشه بین عرب‌ها و رژیم صهیونیستی است. رویکرد دو دولتی به عنوان یک محور عمده سیاست‌های دولت آمریکا به ویژه در دو دهه گذشته بوده است.

دوره بوش
بوش پس از آن‌که به کاخ سفید راه یافت سعی کرد با مطرح ساختن نقشه راه بر میزان فعالیت‌های ایالات متحده برای حل و فصل مناقشه فلسطین بیفزاید. به همین منظور وی وانمود کرد که به تشکیل دولت مستقل فلسطین متعهد است. در عین حال مدت‌ها طول کشید که تشکیل دولت مستقل فلسطینی که در نقشه راه پیش‌بینی شده بود مورد توافق قدرت‌های جهانی و کشور‌های عربی واقع شود. به این منظور دولت بوش از همان ابتدا در نظر داشت تا گروه‌های مبارز فلسطینی را با استفاده از زور وادار به پذیرش دولت صهیونیستی کند. یکی از مهم‌ترین شیوه‌ها به این منظور خلع سلاح این گروه‌ها بود. به گمان سیاستمداران آمریکایی با خلع سلاح گروه‌های مبارز فلسطینی از جمله حماس، آنها مجبور به پذیرش طرح نقشه راه می‌شدند. دولت بوش همچنین با حمایت از خروج رژیم از باریکه غزه، آن را راهی برای بازگشت به روند نقشه راه و دست‌یابی به راه حل دو دولتی می‌دانست به گونه‌ای که دو دولت در کنار هم و در صلح و امنیت زندگی کنند.

دوره اوباما
در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، او در ابتدا سعی کرد با مطرح کردن توقف شهرک‌سازی‌ها از سوی تل‌آویو به عنوان یک پیش‌شرط برای آغاز مذاکرات صلح، فلسطینی‌ها را تشویق کند که با دریافت مشوق حاضر به اعطای امتیاز به رژیم صهیونیستی شوند، اما پس از آن دریافت که نتیجه مورد نظر او نه تنها حاصل نمی‌شود بلکه فلسطینی‌ها را در شرایط سخت‌تری قرار داد. پس از آن‌که تل‌آویو درخواست واشنگتن برای توقف شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری را نپذیرفت، اوباما در سال ۲۰۱۰ مجبور شد تا از اصرار بر توقف شهرک‌سازی به عنوان پیش‌شرط آغاز مذاکرات صلح صرف نظر کند و این رویداد سبب تقویت موضع رژیم شد. این موضوع بیش از همه موقعیت بنیامین نتانیاهو را در سرزمین‌های اشغالی تقویت کرد.

اوباما در می ۲۰۱۵ راه حل دو دولت را «مطلقا حیاتی» دانست. این سخنان از رئیس جمهور آمریکا پس از آن طرح شد که نتانیاهو دولت ائتلافی خود را تشکیل داد و با توجه به ترکیب وزرای کابینه آن، آینده توافق با فلسطین برای تشکیل دولت مستقل روشن به نظر نمی‌رسید. اوباما اظهار داشت که: «ایالات متحده هنوز معتقد است امنیت اسرائیل در بلند مدت در گرو توافق بر سر به رسمیت شناخته شدن دولت فلسطین است. من می‌دانم که در دولتی که به تازگی تشکیل شده، کسانی هستند که این فرضیه را قبول ندارند، اما این فعلاً تنها گزینه من است.»

دوره ترامپ
در دوره ترامپ با وجود حمایت‌های بی حد و حصر از رژیم و اقدامات تاریخی ترامپ در انتقال سفارت این کشور به بیت‌المقدس و توافق صلح آبراهام در نزدیک کردن رژیم به دو کشور عربی امارات متحده و بحرین، اما رویکرد دو دولتی همچنان در سیاست خارجی آمریکا ادامه یافت. ترامپ در دیدار با نتانیاهو در ۲۸ ژانویه ۲۰۲۰ طرح معروف به معامله قرن را ارائه و اعلام کرد که این طرح بر مبنای راه حل برد - برد استوار است و راه را برای تشکیل کشور مستقل فلسطین هموار می‌کند. صلح به سازش نیاز دارد؛ اما نمی‌خواهیم کاری انجام دهیم تا امنیت اسرائیل به خطر بیفتد. من برای اسرائیل کار‌های زیادی کردم؛ سفارت‌مان را به قدس انتقال دادم و بلندی‌های جولان را به عنوان بخشی از اسرائیل به رسمیت شناختم.»

دوره بایدن
سیاست اعلامی دولت جو بایدن نیز بر مبنای تشکیل دولت مستقل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی است؛ اما به طور رسمی یک کشور مستقل فلسطین را به رسمیت نمی‌شناسد. با این حال اگر ترامپ به دلیل حمایت بالا از رژیم صهیونیستی همراهی نتانیاهو را داشت، اما بایدن به دلیل جنگ غزه با سد محکم نتانیاهو مواجه است. نتانیاهو رسماً اعلام کرده که با تشکیل کشور مستقل فلسطین بعد از اتمام جنگ غزه مخالف بوده و مخالفت خود را به آمریکا اطلاع داده است. جدا از این، «بی بی» مدعی است که تمامی اراضی غرب رود اردن باید زیر کنترل امنیتی اسرائیل باشند.

چرایی وتوی قطعنامه عضویت کامل فلسطین توسط آمریکا
ایالات متحده با عدم حمایت از صدور قطعنامه‌ها در شوای امنیت درباره منازعه فلسطین، تلاش می‌کند تا آن را در جهت منافع خود مدیریت کند. از جمله می‌توان به قطعنامه ۱۳۹۷ در سال ۲۰۰۲ اشاره کرد که در آن شورای امنیت به صراحت خواستار پیگیری راه حل تشکیل دو دولت مستقل شد. این قطعنامه با ۱۴ رأی موافق از تصویب شورای امنیت گذشت. نماینده آمریکا در نشست اخیر شورای امنیت اعلام کرد که «عضویت فلسطین تنها از طریق مذاکره مستقیم با اسرائیل و تحت حمایت آمریکا صورت خواهد گرفت.» در این عبارت دو نکته حائز اهمیت وجود دارد:

مذاکره مستقیم یا تلاش برای حذف حماس
ایالات متحده مدت‌ها است تاکید دارد که تشکیل کشور فلسطین باید از طریق مذاکرات مستقیم بین رژیم و تشکیلات خودگردان فلسطینی که بر بخش‌هایی از کرانه باختری اشغالی توسط رژیم نظارت می‌کند، اتفاق بیفتد. نتانیاهو نیز در پیامی توئیتری در ۱۶ فوریه ۲۰۲۴ پس از گفت و گوی تلفنی با بایدن، همین موضع را تکرار کرد و گفت: «اسرائیل دستور‌های بین‌المللی در مورد توافق دایمی با فلسطینی‌ها را رد می‌کند، چنین توافقی تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین و بدون پیش شرط حاصل خواهد شد. اسرائیل مخالفت با به رسمیت شناختن فلسطین را ادامه خواهد داد. اگر ما چنین کاری کنیم پاداش بزرگی به تروریسم بی‌سابقه‌ای می‌دهیم که در ۷ اکتبر راه افتاد و این کار از هرگونه توافق صلح در آینده جلوگیری خواهد کرد.» با این حال به نظر می‌رسد آنچه که آمریکا مذاکره مستقیم می‌نامد، بیشتر شامل بازگشت دوباره تشکیلات خودگردان و تلاش برای حذف حماس است. واشنگتن در تلاش است تا دولت حاکم بر غزه را تابع تشکیلات خودگردان فلسطین نموده و وضعیت این منطقه را به قبل از ژوئن ۲۰۰۷ برگرداند.

تلاش برای طرح مجدد معامله قرن
دولت بایدن از ابتدای روی کار آمدن به ویژه در شش ماه گذشته از جنگ غزه وانمود کرد که در حال طراحی سیاستی برای اعمال رویکرد دو دولتی و افزایش فشار‌ها در این زمینه بر رژیم صهیونیستی است. این که آمریکا معتقد است مذاکره فلسطینی - صهیونیستی برای عضویت فلسطین باید با حمایت آمریکا باشد، نشان از آن دارد که بایدن همچنان مایل به ادامه چارچوب‌های معامله قرن بعد از اتمام جنگ غزه است. بایدن قبل از عملیات طوفان الاقصی قصد داشت تا سال ۲۰۲۴ بتواند عربستان سعودی را در ازای یک پیمان دفاعی با ایالات متحده، به سمت روابط رسمی با رژیم صهیونیستی سوق دهد. این در حالی است که سیاستمداران فلسطینی به سیاست‌های آمریکا بدبین هستند. مصطفی برغوثی دبیرکل حزب ابتکار ملی فلسطین معتقد است: «رویکرد آمریکا هیچ معنایی ندارد مگر این که با سه چیز مرتبط باشد: پایان اشغالگری اسرائیل، حذف شهرک‌های آن در کرانه باختری اشغالی و توافق در مورد اینکه مرز‌های کشور فلسطین چگونه خواهد بود». احمد تیبی سیاستمدار فلسطینی در پارلمان رژیم صهیونیستی و مشاور سابق یاسر عرفات نیز بر آن است که «بایدن می‌تواند و باید جنگ را متوقف کند، اما او کار دیگری انجام می‌دهد. او به اسرائیل مهمات می‌دهد تا جنگ را ادامه دهد».

نتیجه
ایالات متحده به عنوان عضو دایم شورای امنیت با رأی منفی به قطعنامه عضویت دایم فلسطین در سازمان ملل به دنبال دو هدف عمده است. نخست، مذاکره مستقیم یا تلاش برای حذف حماس. آمریکا پذیرش عضویت دایم فلسطین را به مذاکره مستقیم بین طرف‌های فلسطینی با رژیم صهیونیستی منوط کرده است و از این راه سعی می‌کند با مرکز ثقل قرار دادن تشکیلات خودگردان، حماس را از فرایند سیاسی حذف کند. دوم این که آمریکا می‌خواهد مذاکرات دو طرف تحت نظارت این کشور انجام شود، احتمالاً چنین چیزی به معنای ارائه مجدد طرح‌هایی از قبیل معامله قرن در دوره بعد از جنگ است.

منبع: روزنامه خراسان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی