Web Analytics Made Easy - Statcounter

موسسه مطالعاتی بروکینگز به نقش مهم قدرت موشکی ایران و اهداف آن در سیاست امنیتی ایران را پرداخته و به تهدیدات جدی ای که این قدرت موشکی، متوجه دوستان و متحدان آمریکا می شود می پردازد.

به گزارش شریان نیوز،روز گذشته میزگرد نشست بروکینگز که چندی پیش با حضور کارشناسان  در رابطه با محدودسازی توانمندی های هسته ای و موشکی ایران در واشنگتن برگزار شد بخش دوم آن با عنوان «راهکار جدید معمار تحریم ایران در نشست بروکینگز به سیاستگذاران آمریکا » منتشر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخش سوم و آخر این نشست ون دیپن ( (VANN H. VAN DIEPENمعاون اسبق موسسه امنیت بین المللی و عدم اشاعه هسته ای وابسته به وزارت خارجه آمریکا بحث را به پایان می رساند که از در ادامه می خوانید:

وَن دیپن: عصر بخیر و تشکر از حضورتان. قصد دارم که نکات کلیدی گزارش مان در رابطه به فعالیت های موشکی ایران را به شکل اجمالی ارایه کنم.

این گزارش با شرحی بر موشکهای کوتاه برد و میان برد و همچنین موشکهای کروز زمین به زمین ایران آغاز می شود. این موشکها نه تنها سلاح تهدیدکننده هستند، بلکه بخشی از مجموعه قابلیت های متعارف نظامی ایران محسوب می شوند. موشکهای مزبور می توانند به اهداف منطقه ای ایران صدمه جدی وارد کنند که این صدمات با افزایش دقت موشکهای مزبور، افزایش نیز خواهند یافت. در گزارش ما به این نکته توجه داده شده که ایران حداقل از چهار مسیر، ساخت موشکهای بالستیک قاره پیمایی را که قابلیت رسیدن به خاک آمریکا را دارند دنبال می کند و این قویا حکایت از آن دارد که ایران به شکل فعالی برای در اختیار داشتن چنین سیستمی در آینده تمام تلاش خود را می کند. این چهار مسیر عبارتند از:

1.  ساخت لانچر فضاپیما که فناوری مهمی در عرصه ساخت موشکهای بالستیک قاره پیما (ICBM) محسوب می شود.

2. ساخت موشک بالستیک خرمشهر که دارای برد متوسط با قابلیت حمل کلاهک سبک است و سیستم پیشران اش، قابلیت استفاده در موشکهای ICBM با سکوی پرتاب متحرک را دارد.

3. ساخت موتور پیشران با سوخت مایع که بر اساس گزارش ها با همکاری کره شمالی طراحی شده و قابلیت استفاده در موشکهای ICBM را دارد.

4. ساخت موتور پیشران سازگار با ICBM که از سوخت جامد استفاده می کند و ظاهرا ایران در مرحله تست آزمایشگاهی آن و ساخت تاسیسات تولید آن است.

گزارش ما سپس نقش مهم قدرت موشکی ایران و اهداف آن در سیاست امنیتی ایران را توضیح می دهد و به تهدیدات جدی ای که این قدرت موشکی، متوجه دوستان و متحدان آمریکا می کند می پردازد.

در گزارش ما به پنج هدف مهم که از نظر ما آمریکا باید در رابطه با تهدید موشکهای ایران مد نظر داشته باشد اشاره شده است.

1.  ممانعت از حمله و تهدید آمریکا و دوستانش توسط ایران

2. توقف در پیشرفت کمی و کیفی قابلیت های موشکهای منطقه ای ایران و گروه های نیابتی اش. برنامه موشکی گروه های نیابتی ایران از آن جهت مهم است که تهدید از سوی موشکهای منطقه ای ایران را افزایش می دهد و این توان را به گروه های نیابتی ایران خواهد داد تا در راستای منافع ایران و به شکل مستقل  دست به حمله بزنند و تهران هم به ظاهر منکر نقش داشتن در حملات گردد.

3. کاهش توانمندی برنامه موشکی ایران و گروه های نیابتی اش در هدف قرار دادن اهداف نظامی.

4. ایجاد تاخیر در توسعه قابلیت های موشکی ایران به منظور هدف قرار دادن اهداف فرا منطقه ای خصوصا اهداف در داخل خاک آمریکا و متقاعد کردن ایران برای پذیرش این امر.

5. متقاعد کردن ایران برای عدم ساخت کلاهک هسته ای قابل حمل توسط موشک و تاخیر انداختن در این برنامه

اتکای ایران به برنامه موشکی اش برای رسیدن به اهدافی که در نظر دارد موجب می شود که این کشور قاطعانه در مقابل خواست آمریکا برای توقف برنامه موشکی اش مقاومت کند. زمانی که این مقاومت، با وسعت قدرت موشکی کنونی ایران تلفیق شود وضعیتی حاصل خواهد شد که آمریکا به آسانی نمی تواند تهدید موشکی ایران را مهار کند. برای اینکه آمریکا بتواند در رسیدن به پنج هدف مذکور موفق شود باید همزمان از 9 ابزار، با شدت و خلاقیت ممکن بهره ببرد تا به حداکثر منفعت دست یابد.

· دو ابزار از نُه ابزار مزبور که در توقف پیشرفت کمی و کیفی تهدیدات موشکی ایران نقش مهمی را ایفا می کنند عبارتند از :

1) کنترل تبادل فناوری با ایران (Trade controls).

2) ممنوعیت تبادل فناوری با ایران (Trade interdiction)

البته این ابزار به دلیل توانمندی های موشکی ایران، گستردگی فناوری های قابل استفاده در حوزه موشکی و همچنین ناتوانی همیشگی چین و روسیه در ممانعت از اشاعه تسلیحات در برنامه موشکی ایران، از اهمیت حاشیه ای و کمی برخوردارند. این بدان معنی است که آمریکا و دوستانش باید از یک سو به سیاست اعلام شده توسط آمریکا(declaratory policy)  و از سوی دیگر به توانمندی های نظامی خود اتکا کنند.

 سه ابزار دیگر که مکمل یکدیگر نیز هستند عبارتند از

1)   پدافند موشکی (Missile Defense)

2)  دفاع مقاومتی (Passive defense) 

3)  قابلیت های های تهاجمی و فرسایشی (Offensive attrition capabilities)

        سه ابزار فوق به منظور بازدارندگی، دفاع و یا دفع تهدیدات موشکی ایران استفاده خواهند شد.

هر چند که سامانه های دفع موشکهای بالستیک و کروز گرانقیمت و ناقص هستند اما می توانند در مقابل حملات کوچک و دفع طرح های آفندی و پیچیده ایران به ما کمک کنند. آمریکا باید با همکاری با شرکای اش در صدد بهینه سازی سیستم پدافند موشکی هم در سطح منطقه و هم به شکل بالقوه  در حوزه اروپای غربی و ایالات متحده باشد.

· (ششمین ابزار این است که) آمریکا و شرکای منطقه ایش برای ممانعت از حملات موشکی ایران و محدود سازی توان ایران در نیل به اهداف نظامی اش، باید طیف وسیعی از توانمندی های نظامی و آفندی خود را – ازحملات سایبری گرفته تا حملات پیشدستانه - توسعه بخشند تا از توان و گزینه های لازم برای کاهش قدرت موشکی ایران و زیرساختهای تولید موشک در این کشور برخوردار باشند.

· به موازات به کار گیری ابزار مزبور، هفتمین و هشتمین ابزار (برای رسیدن به اهدافی که پیشتر ذکر شد) فشار دیپلماتیک و تحریمها هستند که نقش مهمی در ممانعت ایران از افزایش تهدیدهای موشکی اش علیه دیگران دارد. نقش دیگر این دو ابزار، قانع کردن سایر کشورها برای پرهیز از کمک به ایران در برنامه موشکی اش هستند. به علاوه امید به اینکه ایران تا حدودی، برای کاهش برخی از ابعاد برنامه موشکی اش متقاعد شود نیز افزایش می یابد.

نظر به اینکه احتمال افزایش تحریم های بیشتر از سوی سازمان ملل و آمریکا علیه ایران کم است، اعمال تحریمهای بیشتر از سوی آمریکا برای هدف قرار دادن توانمندی های موشکی ایران، باید از طریق تحریم طرفهای ثالثی که در حوزه برنامه موشکی با ایران مراوده دارند صورت گیرد. بنابراین برای اثربخش بودن این موضوع، آمریکا باید آماده ی این باشد که  مهار برنامه موشکی ایران و روابط دو جانبه با کشورهایی که طرفهای ثالث در حوزه قضایی آنها قرار دارند را، در اولویت بالاتری قرار دهد.

· نهمین ابزار،دیپلماسی مستقیم با ایران است. البته امید به استفاده از این ابزار در آینده نزدیک غیر واقع بینانه است زیرا

1)  برنامه موشکی، در حوزه امنیت ملی و سیاست خارجی ایران نقش محوری دارد.

2)  ایران برای مذاکره پیرامون محدودسازی برنامه موشکی اش دایما مقاومت می کند.

3)  ایران فهرست بلندی از عدم پایبندی به معاهدات هسته ای را درکارنامه خود دارد.

4)  مذاکرات گذشته با ایران ماهیت پیچیده ای داشته اند.

5)  ایران و آمریکا در وضعیت مقابله کردن با یکدیگر هستند.

البته هر چند که هشت ابزار نخست می توانند فعالیت های موشکی ایران را با دشواری و تاخیر در برنامه موشکی اش مواجه کنند و توانایی ایران برای استفاده از توان موشکی جهت رسیدن به اهداف سیاسی و نظامی اش را کاهش دهند، اما نمی توانند مانع  کشور قاطع و مبتکری چون ایران از تعقیب فعالیتهای موشکی اش گردند. سرانجام آنکه این خود ایران است که باید تصمیم به محدودیت برنامه موشکی اش بگیرد.

بنابراین دیپلماسی با ایران، باید بخشی از ابزار ما باشد چرا که اولا اوضاع در آینده ممکن است به گونه ای تغییر کند که امید به مذاکره را افزایش دهد و ثانیا آمادگی آمریکا برای مذاکره، می تواند به شکل گیری حمایت بین المللی از روشهای جدید و مورد نیاز برای پرداختن به تهدیدات موشکی ایران کمک کند.

گزارش ما ( گزارش مشترک دیپن و آینهورن) به شرح هفت گزینه ی بالقوه برای محدود سازی برنامه موشکی ایران می پردازد و این گزینه ها را بر اساس میزان تاثیرشان بر کاهش تهدیدات موشکی ایران و نظارت بر برنامه موشکی این کشور و اینکه این گزینه ها تا چه حد قابل مذاکره با ایران هستند را مورد ارزیابی قرار می دهد. هفت گزینه شامل طیفی از محدودیت ها - از ممنوعیت توسعه، پرتاب، در اختیار داشتن یا صادرات موشکهای خاص گرفته تا توسعه کیفی لانچرهای پرتاب فضاپیما و موشکهایی که دارای برد منطقه ی خاورمیانه ای هستند - می گردند.

ارزیابی های ارایه شده در گزارش ما نشان می دهد که تحقق  دو گزینه از هفت گزینه مذکور، از بخت بیشتری نسبت به سایر گزینه ها برخوردار است.

1. نخستین گزینه، ممنوعیت (آزمایش) پرتاب موشکهای با برد بلند است. در صورت وضع مقررات دقیق، این ممنوعیت  تهدید موشکی ایران علیه خاک آمریکا را به شکل چشمگیری کاهش می دهد و در ضمن این اجازه را می دهد که نظارت دقیقی بر این نوع موشکها و بر پایه سیاست ادعایی ایران داشته باشیم.

2. دومین گزینه، ممنوعیت (آزمایش) پرتاب موشکهای حامل چند کلاهک (multiple independently targetable reentry vehicle) و همچنین موشکهای با قابلیت حمل کلاهک هسته ای از هوا به زمین، دریا به ساحل و از زیر دریا است. این گزینه، قابلیت های آتی موشکهای ایران را - که منجر به افزایش توانمندی نظامی این کشور می شود - در سطح بالایی مورد نظارت قرار خواهد داد، اما سطح تهدید موشکی ایران در زمان کنونی را کاهش نخواهد داد و البته این به این معناست که ایران در پذیرش ممنوعیت ذکر شده تمایل بیشتری از خود نشان خواهد داد.

البته یک گزینه سومی هم وجود دارد که امید به تحقق اش، مشروط به پیشرفت در عرصه ی کاهش تنش های منطقه ای و حل مناقشات کلیدی منطقه ای است. این گزینه همان صادرات موشکهای ایران است.

گزارش ما در خاتمه به این موضوع می پردازد که ایران به تلاش هایش برای افزایش دقت موشکها و قدرت تخریب آنها ادامه خواهد داد و از راه های مختلف در پی آن است که موشکهایش توان رسیدن به اروپای غربی و خاک آمریکا را داشته باشند.

حداقل در زمان کنونی، ایالات متحده بایستی با به کارگیری هشت ابزاری که شرحش گذشت، در تلاش برای مقابله با تهدید موشکی ایران باشد. بهره گیری از هشت ابزار ذکر شده، نیازمند تعامل مستقیم با ایران و یا موافقت این کشور نیست. در صورتی که آمریکا با جامعه بین المللی همکاری تمام عیار داشته باشد، بسیاری از ابزارهای ذکر شده داری تاثیر بیشتری خواهند بود. البته این را هم باید ذکر کرد که همکاری با جامعه بین المللی همیشه سهل الوصول نخواهد بود. آمریکا همزمان با تلاش اش برای جلب حمایت جامعه بین المللی، نیازمند انجام اقدامات یک جانبه ای همچون توسعه سامانه پدافند موشکی، اعمال تحریم های یک جانبه، بهره گیری از دیپلماسی عمومی و راهکارهایی برای افزایش فرسایش توان ایران نیز است.

بسیاری از تلاش هایی که مد نظر ماست، هم اکنون توسط دولت کنونی آمریکا در جریان هستند و حقیقتا دولتهای پیشین امریکا هم در پی آن بوده اند. البته آمریکا بایستی در پرداختن به چالش ایران و مد نظر قرار دادن روابط دو جانبه با کشورهای کلیدی، بر شدت تلاش هایش بیافزاید و از یک سو مجموعه ی تلاش هایش را همسو کند و از سوی دیگر اولویت ها را هم در نظر داشته باشد.

در کل باید گفت که در زمان کنونی خیلی کارهاست که آمریکا می تواند با استفاده از ابزار نه گانه ی پیشنهادی ما در رابطه با تهدیدات موشکی ایران انجام دهد. متشکرم.

کشورهای صاحب سلاح هسته ای دارای سیاستی موسوم به declaratory policy هستند که بر اساس آن تصمیم به استفاده از سلاح هسته ای می گیرند. مشخص نیست که به چه دلیل ون دیپن برای مهار قدرت موشکی ایران توسل به چنین سیاستی را پیشنهاد می دهد. این احتمال نیز وجود دارد که او شکل دیگری از  declaratory policy را در ذهن داشته اما  توضیحی درباره آن ارایه نکرده است. ( مترجم)

 Passive defense اصطلاحا به نوعی از سیاست دفاعی اطلاق می شود که منحصرا بر پایه مقاومت در یک منطقه و یا بر اساس به حداقل رساندن تلفات حمله ی دشمن طراحی شده باشد. (مترجم)

منبع: شریان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۱۴۵۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چه بر سر سیاست بایدن در قبال ایران آمده؟ / واشنگتن دیگر باید با تهران به عنوان یک قدرت هسته‌ای رفتار کند

دانیله پلتکا، محقق انستیتوی امریکن انترپرایز در یادداشتی در نشریه فارن پالسی نوشت: تنها چند ماه مانده به آغاز به کار دولتش، جو بایدن در کنفرانسی خبری گفته بود، "از اینکه ایران همچنان موافق حضور در مذاکرات و گفتگو‌های مستقیم با ما و شرکایمان در خصوص نحوه حرکت به جلو و الزامات بازگشت (به برجام) است، خشنودم.» این صریح‌ترین اظهارات وی در قامت رئیس جمهور درباره سیاست خارجی دولت فعلی آمریکا در قبال ایران بود.

به گزارش انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است: اما با گذشت تقریبا ۳ سال از آن سخنان، آن گفتگو‌ها مدتهاست که از هم پاشیده و جای آن را هیچ گرفته است. بر اساس تحقیقی که از اعضای دموکرات و جمهوری خواه کنگره، مقام‌های دولتی، دیپلمات‌های خارجی و کارشناسان مسائل ایران انجام شده، دولت بایدن اکنون هیچ سیاست مشخصی در قبال ایران و برنامه هسته‌ای این کشور ندارد.

در سخنرانی سالانه رئیس جمهور آمریکا در کنگره نیز، بایدن تنها یک اشاره گذرا به ایران داشت. نداشتن خط مشی مشخص در بدترین زمان ممکن رخ می‌دهد.

انستیتوی علوم و امنیت بین الملل به صورت منظم ارزیابی‌هایی را در خصوص وضعیت برنامه هسته‌ای ایران منتشر می‌کند. بر اساس ارزیابی این موسسه در حال حاضر زمان گریز هسته‌ای ایران (مدت زمان مورد نیاز برای مونتاژ یک سلاح هسته ای) به صفر رسیده است. این عملا بدان معناست که ایران از اورانیوم کافی با غنای تسلیحاتی برای ساخت یک بمب در طی چند روز برخوردار است و می‌تواند طی مدت ۳۰ روز ۶ بمب اتم مونتاژ و تولید نماید.

در نشست ۴ مارس شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بدون تایید اعداد و ارقام ادعایی انستیتوی علوم و امنیت بین الملل تصریح کرد که این نهاد بین المللی اطلاع چندانی از آنچه در ایران می‌گذرد ندارد.  

در نشست قبلی شورای حکام در نوامبر ۲۰۲۳، مجموعه‌ای از نگرانی‌ها در خصوص مسائل حل نشده برنامه هسته‌ای ایران از جمله کوتاهی این کشور در اشتراک گذاری اطلاعات هسته‌ای بر اساس حقوق بین الملل در خصوص وجود ذرات اورانیوم در سایت‌های مختلف شامل ورامین و تورقوزآباد مطرح شده بود. تهران همچنین ابهامات موجود درباره سوالات قبلی آژانس را برطرف نکرده است. در عوض دولت ایران در سپتامبر ۲۰۲۳ به تلافی تحریم‌های جدید اتحادیه اروپا تصمیم به اخراج تعدادی از بازرسان آژانس گرفت.  

اما علیرغم پیشرفت‌های حاصل شده در برنامه هسته‌ای ایران و تصمیم این کشور مبنی بر غنی سازی ۶۰ درصدی اورانیوم، دولت بایدن هیچ اظهارنظر رسمی‌ای مبنی بر اینکه سیاست قبلی اش در قبال ایران را کنار گذاشته منتشر نکرده است.

کولین کاهل، یک مقام سابق پنتاگون در فوریه ۲۰۲۳ به کنگره گفت، «همچنان این نظر وجود دارد که اگر شما بتوانید موضوع را از طریق دیپلماتیک حل و فصل کنید و مجددا محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران را برقرار نمایید، بهتر از گزینه‌های دیگر است. اما در حال حاضر برجام در حالت تعلیق قرار دارد.» بایدن در نوامبر ۲۰۲۲ در تجمع حامیانش به یکی از حاضران گفته بود توافق هسته‌ای "مرده" است.

زمانی که رابرت مالی، نماینده ویژه در امور ایران به دلیل زیر پا گذاشتن مسائل امنیتی از سمت خود کنار گذاشته شد، به نظر می‌رسید که تمام امید‌ها برای احیای توافق هسته‌ای از بین رفته است.

بسیاری انتظار داشتند دولت بایدن با هدف دستیابی به یک توافق جدید و بهتر رژیم تحریم‌ها علیه ایران را که قبل از روی کار آمدنش برقرار شده بود از سر بگیرد. اما این اتفاق رخ نداد. در عوض، بخش عمده گام‌های برداشته شده در هنگام ورود بایدن به کاخ سفید در سال ۲۰۲۱ نظیر حذف نام گروه حوثی‌های یمن از فهرست گروه‌های تروریستی و کاهش سختگیری‌ها بر ناقضان تحریم نفتی ایران همچنان پابرجا باقی مانده است.

گروهی از سناتور‌های آمریکایی اوایل امسال در نامه‌ای ضمن انتقاد از عدم اجرای سختگیرانه تحریم‌های نفت مدعی شدند که ایران در حال حاضر روزانه بیش از ۱.۴ میلیون بشکه نفت می‌فروشد که دو سوم آن به چین است.

همچنین بر اساس ادعای تنظیم کنندگان این نامه، درآمد نفتی ایران در فاصله فوریه ۲۰۲۱ تا اکتبر ۲۰۲۳ حداقل ۸۸ میلیارد دلار بوده و ذخایر ارزی این کشور در فاصله سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ رشدی ۴۵ درصدی را شاهد بوده است.

هرچند وزارت خزانه داری دولت بایدن به وضع تحریم‌ها علیه ایران در حوزه‌هایی نظیر حقوق بشر، موشکی و تخلفات اشاعه‌ای ادامه می‌دهد، اما بخش اعظم تحریم‌های نفتی و ال ان جی به خصوص علیه چین و خریداران مرتبط با چین، ناچیز و غیرموثر بوده است. نمی‌توان دلیل مشخصی برای توضیح اینکه چرا دولت بایدن به تهران اجازه می‌دهد مقادیر قابل توجهی پول نقد عاید خود کند پیدا کرد.

با این حال سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا به وال استریت ژورنال گفته: «ایالات متحده اجرای سختگیرانه تمام تحریم‌های مرتبط با ایران را ادامه می‌دهد و هیچ تحریمی را لغو نکرده است. هرگونه ادعایی بر خلاف این موضوع نادرست است.»

احتمالا دولت بایدن همچنان کورسوی امیدی به نوعی توافق برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران دارد. این احتمال نیز وجود دارد که دولت بایدن نگران افزایش قیمت نفت در سال منتهی به انتخابات باشد. احتمال دیگر این است که دولت بایدن نگران است بی توجهی اش به مشکل موجب شده تا توانایی ایران در بالا بردن سطح تنش افزایش یابد و این یعنی واشنگتن اکنون عملا باید با ایران به عنوان یک قدرت هسته‌ای رفتار کند.  

قدرت‌های اروپایی نیز که در توافق سال ۲۰۱۵ در کنار آمریکا بودند و اقدام سال ۲۰۱۸ دولت ترامپ در خروج از توافق هسته‌ای ایران را محکوم کردند، به یکباره حساسیت خود نسبت به پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران را از دست داده اند. کشور‌های اروپایی و آمریکا در نشست ماه نوامبر شورای حکام تصمیم ایران به افزایش سطح غنی سازی اورانیوم به ۶۰ درصد را محکوم کردند، اما این کشور‌ها هیچ اشاره‌ای به تبعاتی که ایران ممکن است در نتیجه اخذ این تصمیم با آن مواجه شود نکردند.

اما نکته عجیب‌تر همچنان بی میلی دولت بایدن به همکاری با متحدانش جهت فعال کردن مکانیزم موسوم به ماشه است. در چند مقطع مهم زمانی چنین تصمیمی می‌توانست اتخاذ شود. در اکتبر ۲۰۲۳، موعد قطعنامه سازمان ملل که انتقال پهپاد و موشک به مقصد و مبدا ایران را ممنوع می‌کرد به موجب برجام منقضی شد.

هرچند ایران و آمریکا هر دو پایبندی به توافق برجام را متوقف ساخته اند، اما قطعنامه شورای امنیت که متضمن تعهدات طرفین در برجام است هنوز پابرجاست. ایران، به ادعای دولت بایدن مدت‌ها مشغول نقض محدودیت‌های وضع شده بر برنامه‌های موشکی و پهپادی خود بوده است. مکانیزم اسنپ بک، به هر کدام از طرف‌های توافق برجام اجازه می‌دهد که فرآیندی را در شورای امنیت سازمان ملل کلید بزنند و تحریم‌های سازمان ملل از جمله تحریم‌های تسحلیاتی و موشکی علیه ایران را مجددا فعال نماید. فعال شدن مکانیزم ماشه یا همان اسنپ بک می‌تواند محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران را نیز بازگرداند.  

نشانه‌های رو به افزایشی وجود دارد مبنی بر اینکه رویکرد تندروانه و رادیکال ایران تهدیدی برای ایالات متحده به شمار می‌رود. شکست گفتگو‌ها با ایران در سال ۲۰۲۲ در خلاء اتفاق نیافتاد. حتی قبل از اینکه حمله ۷ اکتبر حماس سایه سنگینی بر نقش مخرب ایران در خاورمیانه بیندازد، تعدادی از اتفاقات منطقه‌ای این موضوع را به خوبی روشن کرده بود که تمایل تهران به تعامل با غرب رو به کاهش است.

اولین اتفاق نحوه برخورد با اعتراضات پس از مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ بود که انتقادات شدید دولت بایدن را در پی داشت. پس از این اتفاقات، گفتگو‌ها بین ایران و آمریکا صرفا به تلاش‌ها برای آزادی ۵ زندانی آمریکایی محبوس در زندان‌های ایران محدود شد.  

به علاوه، همزمان با رادیکال‌تر شدن سیاست در داخل، سیاست خارجی ایران نیز صریحتر از قبل به سمت روسیه و چین تمایل پیدا کرد. در طی ۲ سال گذشته، ایران حمایت تسلیحاتی از روسیه در جنگ اوکراین را افزایش داده و بیش از ۲ هزار فروند پهپاد به این کشور تحویل داده است. در کنار این‌ها باید به نقش ایران در حمله ۷ اکتبر حماس از طریق تامین مالی، تسلیحاتی و آموزشی گروه حماس نیز اشاره کرد. همچنین حوثی‌های تحت حمایت ایران کشتیرانی بین المللی در دریای سرخ را مختل نموده اند.

فعالیت‌های گروه حزب الله لبنان و سایر گروه‌های شبه نظامی در عراق و سوریه را نیز که همگی از حمایت ایران برخوردارند باید به این فهرست اضافه کرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

دیگر خبرها

  • آیا اسلام واقعاً دین آسانی است؟
  • چین: آمریکا برای افزایش بودجه نظامی خود از ناکجاآباد دشمن فرضی می‌سازد
  • نیویورک‌تایمز: آمریکا نخواست اطلاعات کامل تهدید تروریستی را به روسیه بدهد
  • آمریکا ۶ فرد و ۲ نهاد مرتبط با کره شمالی را تحریم کرد
  • چه بر سر سیاست بایدن در قبال ایران آمده؟ / واشنگتن دیگر باید با تهران به عنوان یک قدرت هسته‌ای رفتار کند
  • قدرت نمایی ایران مقابل آمریکا با این موشک هایپرسونیک /قاتل سامانه‌های پدافندی دشمنان را بشناسید+جزئیات
  • سرمایه‌گذاری ۲۲ میلیون دلاری آمریکا برای ابزار جاسوسی پوشیدنی
  • کنفرانس بین‌المللی مهار آب در افغانستان
  • تحریم‌های جدید آمریکا علیه سپاه، انصارالله یمن و حزب الله لبنان
  • بهترین ابزار مهار نوسان اخیر ارزی، اوراق گواهی بود