به نقل از «ایرنا»

نهالکاری در کانون‌های بحرانی گرد و غبار خوزستان متوقف شد

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۴۶۰۳۵

امیرحسین رجایی یکشنبه در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: اعتبارات گرد و غبار خوزستان از محل صندوق توسعه ملی کاهش چشمگیری داشته و امسال ۷۰۰ میلیارد ریال اعتبار برای مهار کانون‌های بحرانی گرد و غبار خوزستان به اداره منابع طبیعی استان ابلاغ شده این در حالیست که اعتبار مورد نیاز امسال بیش از یک هزار میلیارد ریال بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: پارسال یک هزار و ۹۳۰ میلیارد ریال اعتبار برای نهالکاری و مالچ پاشی در کانون های بحرانی ریزگرد پیش بینی شده بود که یک هزار و ۴۲۰ میلیارد ریال آن اختصاص یافت.

رجایی تصریح کرد: با توجه به کاهش اعتبارات امسال در کانون های گرد و غبار عملیات توسعه نخواهیم داشت و این اعتبار برای مراقبت و نگهداری در حدود ۲۵ هزار هکتار نهالکاری و قرق کانون های ریزگرد هزینه می شود.

وی همچنین گفت: اجرا و اولویت بندی عملیات مالچ پاشی امسال بر اساس نظر مشاور سازمان جنگل ها و مراتع کشور انجام می شود که بر همین اساس اعتبارات ملی مقابله با گرد و غبار بین استان های سیستان و بلوچستان، کرمان، ایلام و خوزستان تقسیم شده است.

به گفته وی از محل اعتبارات ملی، امسال ۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد هکتار مالچ پاشی در خوزستان در نظر گرفته شده که هنوز این سطح به صورت رسمی ابلاغ نشده البته خوزستان به دلیل تجربه و نزدیکی به پالایشگاه آبادان توان مالچ پاشی بیش از این را دارد.

رجایی تاکید کرد: مالچ پاشی های امسال خارج از منطقه حفاظت شده محیط زیست و پوشش گیاهی اجرا خواهد شد.

پس از طوفان شدید گرد و غبار بهمن سال ۹۵ که خوزستان را فلج کرد، طرح مهار کانون‌های گرد و غبار در این استان به صورت اضطراری آغاز شد. اولویت این طرح مهار کانون‌های فوق بحرانی در جنوب و جنوب شرق اهواز موسوم به کانون شماره چهار با وسعت ۱۱۲ هزار هکتار است.

از سال ۱۳۹۵ تاکنون در مجموع ۳۶ هزار هکتار نهالکاری در کانون‌های گرد و غبار خوزستان در دستورکار بوده که همه آن محقق نشده و در سال های ۹۵ تا ۹۷ در حدود ۲۱ هزار هکتار نهالکاری اجرا شده است. هفت هزار هکتار از نهال کاری در کانون های بحرانی گرد و غبار نیز به دلیل نبود تطبیق نوع خاک و نوع گونه کاشته شده و یا در اثر وقوع سیل از بین رفته است.

برآوردها کانون‌های گرد و غبار خوزستان را بیش از ۷۰۰ هزار هکتار (رسی و ماسه‌ای) نشان می‌دهد که ۳۵۰ هزار هکتار از آنها بحرانی و بیش از ۴۰ هزار هکتار فوق بحرانی است. کارشناسان بر این باورند که ۴۰۰ تا ۷۰۰ هزار هکتار از زمین‌های این استان نیز تنها یک گام با بیابانی شدن فاصله دارند.

در سال ۹۷ با اجازه رهبری مقرر شده بود که ۱۰۰ میلیون دلار از صندوق توسعه ملی به مهار گرد و غبار خوزستان اختصاص یابد.

۹۷۵۴/۶۰۰۲

منبع: ایرنا

کلیدواژه: محیط زیست گرد و غبار خوزستان بیابانزدایی منابع طبیعی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۴۶۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاسه غبار در دهه ۳۰ میلادی

به گزارش  خبرگزاری علم و فناوری آنا، پدیده موسوم به «کاسه‌ی غبار» یا «غبار کاسه‌ای» در دهه 1930 ، یکی از چالش برانگیزترین رویدادهای تاریخ آمریکا تلقی می‌شود. منظره‌‌ای را تصور کنید که در آن آسمان به توده‌ای از گرد و غبار و مزارع به زمین‌های بایر تبدیل می‌شوند و خانواده‌‌ها برای زنده ماندن، با این شرایط سخت دست و پنجه نرم می‌کنند. این فاجعه زیست ‌محیطی که به «دهه ‌ سیِ کثیف» نیز معروف است، پیامدهای گسترده‌ ای داشت که زندگی میلیون‌‌ها نفر را دستخوش تغییر قرار داد.

فعالیت‌های طبیعی و انسانی موجب عامل بروز پدیده کاسه ی غبار معرفی شدند. در دهه 1930، خشکسالی، دشت بزرگ (ناحیه‌ ی وسیع شرق رشته کوه‌های راکی در آمریکا و کانادا) را گرفتار کرد، منجر به کاهش قابل توجه رطوبت خاک شد و زمین را مستعد فرسایش کرد. از سوی دیگر، شیوه‌های ضعیف کشاورزی، وضعیت را بدتر کرد. کشاورزان بوته‌های ریشه‌دار و بومی که خاک را در کنار هم نگه می‌داشتند شخم زدند، آنها را با محصولات جایگزین کردند و خاک را در معرض عوامل مخرب  قرار دادند.

با تداوم خشکسالی و خشک شدن خاک، بادهای شدیدی سراسر دشت‌ها را درنوردید و ذرات سست خاک را جمع و طوفان‌های گرد و غبار عظیم به پا کرد. این طوفان‌ها که «کولاک سیاه» خوانده می‌شوند، کل شهرها را فرا گرفته و خانه‌ها، محصولات کشاورزی و حتی دام‌‌ها را در لایه‌های ضخیمی از گرد و غبار فرو بردند. طوفان‌های گرد و غبار نه تنها خطری برای سلامت انسان بودند، بلکه پیامدهای گسترده ای برای محیط زیست و کشاورزی نیز داشتند.

تاثیر روی محیط زیست کشاورزی و جوامع

کاسه ی غبار، تاثیر عمیقی بر محیط زیست گذاشت که فرسایش خاک سطحی یکی از مهمترین آنهاست. با تداوم خشکسالی، خاک، خشک و بیشتر مستعد فرسایش بادی شد. وزش بادهای بی امان کولاک سیاه در سراسر دشت‌ها، هوا را خفه کرد و دید را به چند متر کاهش داد.

فرسایش مداوم خاک سطحی، حاصلخیزی زمین را از بین برد و کشت محصولات کشاورزی را برای کشاورزان بسیار دشوار کرد. این خاک که زمانی غنی و پربار بود به زمین بایر بی جان و پوشیده از گرد و غبار تبدیل شد.

از دست دادن خاک حاصلخیز نتیجه نامطلوبی برای کشاورزی داشت. کشاورزان در مناطق آسیب دیده برای حفظ معیشت خود تقلا میکردند چراکه محصولات آنها در خاک فرسوده و تحلیل رفته، رشد نمی کرد.

کاسه ی غبار خسارات زیادی به محصولات وارد کرد و تولیدات کشاورزی را کاهش داد. بسیاری از کشاورزان مجبور شدند زمین‌های خود را رها کنند یا آنها را با قیمت‌های بسیار ارزان بفروشند. صنعت کشاورزی که زمانی ستون اصلی اقتصاد در این مناطق بود، ضربه شدیدی خورد و سختی‌‌های اقتصادی پیش از دوران رکود بزرگ را تشدید کرد.

تاثیر بر محیط زیست، فراتر از از دست دادن خاک سطحی و بهره وری کشاورزی بود. طوفان‌های گرد و غبار تعادل ظریف اکوسیستم را نیز مختل کرد. لایه‌های ضخیم غبار روی گیاهان مینشست، آنها را میپوشاند و مانع توانایی شان برای فتوسنتز میشد. در نتیجه، زنجیره غذایی آسیب دید زیرا بسیاری از حیوانات و حشرات برای زنده ماندن به این گیاهان متکی بودند. از بین رفتن پوشش گیاهی همچنین به کاهش جمعیت حیات وحش منطقه منجر شد و اکوسیستم را بیش از پیش مختل کرد.

همچنین، طوفان‌های گرد و غبار اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان گذاشتند. ذرات ریز گرد و غبار معلق در هوا باعث ایجاد مشکلات تنفسی مانند ذات الریه در بین مردم میشد. گرد و غبار به خانه‌ها، مدارس و مشاغل، نفوذ و انجام فعالیت‌های روزانه را با مشکل مواجه کرد. قرار گرفتن دائمی در معرض گرد و غبار اثرات مضری بر سلامت کلی افراد داشت و به ناراحتی جسمی و بیماری‌های تنفسی منجر میشد.

در پاسخ به آسیب‌های زیست محیطی و کشاورزی ناشی از کاسه ی غبار، دولت آمریکا اقدامات مختلفی را برای کاهش وقوع چنین بلایایی در آینده انجام داد از جمله ایجاد مناطق حفاظت از خاک با هدف ترویج شیوه‌های مدیریت پایدار زمین و جلوگیری از فرسایش. همچنین روش‌هایی مانند تناوب زراعی و شخم تراز برای کاهش فرسایش خاک و حفظ حاصل خیزی زمین معرفی شدند. این تلاش‌ها، همراه با بهبود پیش بینی و مدیریت خشکسالی، به جلوگیری از وقوع بلایای زیست محیطی مشابه در سال‌های بعدی کمک کرده است.

درس‌های آموخته‌شده و اقدامات پیشگیرانه

کاسه ی غبار به عنوان یک تلنگر، عمل و اهمیت شیوه‌های مدیریت پایدار زمین را برجسته کرد. در پاسخ به این فاجعه زیست محیطی، دولت آمریکا برنامه‌ها و سیاست‌های مختلفی را برای جلوگیری از حوادث مشابه در آینده به اجرا گذاشت. از آن جمله می‌توان به ایجاد مناطق حفاظت از خاک، ترویج تناوب زراعی و معرفی روش‌های شخم تراز برای کاهش فرسایش خاک اشاره کرد.

وقوع پدیده کاسه ی غبار ضمن افزایش آگاهی انسان در مورد اهمیت حفاظت از محیط زیست، بر حفظ تعادل ظریف بین فعالیت‌های انسانی و جهان طبیعی تاکید میکند. امروز، بشر همچنان از اشتباهات گذشته درس میگیرد و به اجرای شیوه‌های مدیریت پایدار زمین اهتمام میورزد. هدف از اجرای طرح‌های ابتکاری مانند احیای جنگل، حفاظت از خاک و مدیریت آب، حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از بلایای اکولوژیکی در آینده است.

انتهای پیام/