به نقل از «ایسنا»

بازی‌های رایانه‌ای اگر باعث پرخاشگری نشوند، مفیدند/ کودکان نسل جدید از شکست گریزانند

تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۶۲۲۵۴

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی‌نژاد فرهنگیان مشهد گفت: بازی‌های رایانه‌ای مورد استفاده کودکان اگر باعث افزایش پرخاشگری و خشونت در بین کودکان نشوند، می‌توانند تاثیر مثبت نیز داشته باشند.

به گزارش ایسنا، سمانه تعلیم‌دهنده امروز در نشست علمی «اهمیت بازی در آموزش کودکان» که در سالن کنفرانس پردیس شهید هاشمی‌نژاد فرهنگیان مشهد برگزار شد، اظهار کرد: بازی‌های رایانه‌ای مورد استفاده کودکان اگر باعث افزایش پرخاشگری و خشونت در بین کودکان نشوند، تاثیر مثبت نیز دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: بازی همه زندگی کودک نیست، اما همه زندگی کودک بازی است. تمام کودکانی که شما با آن‌ها سرو کار دارید در مقطع ابتدایی 6 تا 12 سال، همه زندگی آن‌ها با بازی ترکیب شده است. پس بهترین راه، استفاده از بازی‌هاست. با انجام بازی‌هایی مرتبط با مهارت‌های دیداری و شنیداری، شما می‌توانید مهارت‌های دانش‌آموزان را تقویت کنید که در نتیجه املای دانش آموزان نیز بهبود پیدا می‌کند. با تقویت حافظه دیداری- شنیداری، دیکته کودکان هم تقویت می‌شود. بسیاری از کودکانی که املای ضعیفی دارند در واقع ضعف آن‌ها در شناخت تفاوت کلمات است.

تعلیم‌دهنده افزود: به نظر آلفرد ادلر اگر قرار است به کودکان چیزی آموزش دهیم، هیچوقت نباید فراموش کنیم بازی کردن با کودک وقت‌کشی نیست و ما می‌توانیم با استفاده از بازی کردن آموزش را راحت‌تر به پیش ببریم. گری لندرث هم معتقد است بازی برای بچه‌ها برابر با مکالمه‌های روزمره بزرگسالان است و آن‌ها به وسیله بازی کردن احساسات، هیجانات و... را به ما بیان و منتقل می‌کنند. در نتیجه خیلی بهتر می‌شود که معلمان از این شیوه در تدریس خود استفاده کنند.

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی نژاد فرهنگیان مشهد گفت: بازی به هر نوع فعالیت جسمی- ذهنی می‌گویند که به صورت گروهی یا فردی انجام و به وسیله آن گروهی از نیازها برآورده می‌شود. کودک از طریق این فعالیت‌ها احساسات خود را ابراز می‌کند، خود را می‌یابد و دنیا را درک می‌کند. تجربیات کسب شده خود را توصیف و استعدادهای خود را شکوفا می‌کند.

وی بیان کرد: بازی در کتاب‌های مختلف تعریف‌های متفاوت دارد. در روانشناسی، بازی غریزه‌ای برای رشد و نمو استعدادها و یا تمرینی مقدماتی برای اعمال آینده کودکان است. عوامل کلی موثر در بازی جنس، سن، هوش و محیط هستند.

تعلیم دهنده در رابطه با تاثیر جنسیت کودکان بر بازی گفت: کودکان کلیشه‌ها و نقش‌های جنسی را نمایش می‌دهند. برای مثال بازی‌های پسربچه‌ها نسبتا هیجان و خشونت بیشتری دارد و بازی‌های دختربچه‌ها آرامش و عاطفه بیشتری در آن حکم فرماست.

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی نژاد فرهنگیان مشهد افزود: تاثیر سن کودک بر انجام بازی در تمام زندگی همراه ما است. در دوره‌ای بازی‌ها نقش‌های متفاوت دارند. برای مثال در زیر 3 سال کودکان، تفکر خود محور دارند و معمولا با وسایل خود به تنهایی بازی‌های ساده انجام می‌دهند. کودکان 3 تا 6 سال بازی‌های نمادین‌تر انجام می‌دهند. هرچه سن کودک بیشتر می‌شود بازی‌های آن‌ها جنبه فکری و ذهنی پیدا می‌کند و کمتر از بازی‌های تحرکی استفاده می‌کنند.

وی اظهار کرد: نقش هوش کودک بر انجام بازی کودکان باهوش بالا و کودکان کم‌هوش تمایل به بازی کردن فردی دارند و احساس می‌کنند که دیگران هیچ‌وقت نمی‌توانند از آنها بهتر باشند و یا بالعکس به علت عدم اعتماد به نفس تصور می‌کنند نمی‌توانند موقعیت بهتری نسبت به دیگران کسب کنند. به همین دلیل به بازی فردی گرایش دارند. ولی کودکانی که هوش متوسط دارند معمولا بازی‌های گروهی را به بازی‌های انفرادی ترجیح می‌دهند.

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی نژاد فرهنگیان مشهد گفت: شرایط محیطی حاکم بر زندگی کودک مانند تفاوت بازی کودکان شهری و روستایی است؛ برای نمونه کودکان متولد شده در روستا محیط بازی بیشتر و آزادتری در اختیار دارند.

تعلیم دهنده ادامه داد: دو نظریه در رابطه با بازی داریم؛ یک نوع نظریه کلاسیک و مرتبط با روانشناسان قدیم است و نوع دیگر نظریه‌های جدید. در نظریه‌های قدیمی بیشتر نظریه تکامل را در نظر داشتند و احساس می‌کردند که کودکان بیشتر به این دلیل بازی می‌کنند که بازی‌ها به صورت ذاتی رشد و توانایی‌های کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهند. تقویت توانایی ذهنی مانند افزایش هماهنگی میان دست و بدن، افزایش انرژی بدن، کسب آگاهی نسبت به توانمندی فکری و بدنی و تقویت حواس کودک است.

وی افزود: از جمله نتایج بازی و تاثیر آن بر رشد اجتماعی این است که کودک می‌تواند با محیط ارتباط برقرار کند. موجب ارتباط کودک با محیط می‌شود و دنیای اجتماعی او را گسترش می‌دهد. از سن 4 سالگی بازی‌های کودکان می‌توانند نظم بگیرند و این بازی‌ها موقعیتی را ایجاد می‌کنند که نظم در زندگی و رفتار کودکان به اجرا در بیاید. موجب شکوفایی استعدادهای نهفته می‌شود، رقابت و شکست را به صورت واقعی تجربه می‌کنند. قدرت ابراز وجود پیدا می‌کند و از ترس، کمرویی و خجالت رها می‌شود و همانند سازی با بزرگسالان را می‌آموزند.

کودکان نسل جدید از شکست گریزانند

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی نژاد مشهد گفت: کودکان نسل جدید معمولا تک فرزند هستند و این کودکان روحیه‌ای دارند که موجب علاقه این افراد به پیروزی و گریزان بودن آن‌ها از شکست شده است. طبق قوانین موجود در روانشناسی بازی باید کاری کنیم که کودکان احساس شکست و ناکامی را تجربه کنند تا این توهم را که همیشه بهترین هستند، نداشته باشند و یاد بگیرند که چگونه با شکست مواجه شوند.

وی بیان کرد: از نظر رشد عاطفی کودکان، نیاز به برتری جویی آن‌ها ارضا می‌شود. تمایل ستیزه جویی، جنگ جویی در بازی‌ها کاهش پیدا می‌کند. افزایش برون نگری کودکان از جمله تاثیرات بازی است.تاثیر بازی بر رشد ذهنی کودک بسیار مفید است و به یادگیری بهتر زبان، تاثیر در رشد هوشی کودک و همچنین رفتارهای هوشمندانه کودک منجر می‌شود. زمینه بهتری برای تفکر فراهم می‌آید. موقعیت استفاده از قوه تخیل در کودک به وجود می‌آید. نقش مربی در اینجا این است که تماشاگر بازی کودکان، سازمان‌دهنده فضای بازی، ارزش گذاری نتایج بازی و... است.

مدرس گروه روانشناسی پردیس شهید هاشمی نژاد مشهد اظهار کرد: بازی‌های رایانه‌ای مورد استفاده کودکان اگر باعث افزایش پرخاشگری و خشونت در بین کودکان نشود تاثیر مثبت نیز می‌توانند داشته باشند، مانند اینکه مهارت میان دست و چشم را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی بازی کودکان کودک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۶۲۲۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

 چطور فرزند بزرگتر خود را برای ورود نوزاد تازه متولد شده به خانه آماده کنیم؟

نوزاد تازه متولد شده، شادی و چالش‌های زیادی را با خود به خانه می‌آورد.شما از یک سمت هیجان زده هستید و از سویی ممکن است در مورد خیلی چیزها نگران باشید، یکی از مسائلی که در چنین شرایطی نگران کننده است، عکس‌العمل کودک بزرگتر شماست. همین که نمی‌دانید با چه واکنشی از سمت فرزند بزرگتر روبه‌رو می‌شوی می‌تواند شما را کلافه کند.  سوالاتی که در این شرایط معمولا با آن مواجه می‌شوید می‌تواند متنوع باشد سوالاتی مثل اینکه، چطور به فرزند بزرگتر خود بگوییم  قرار است خواهر یا برادری داشته باشد؟ با حسادت‌های احتمالی فرزند بزرگتر چه باید کرد؟چطور در برقراری یک رابطه خوب بین فرزندان به آنها کمک کنیم؟

کودکان در سنین مختلف به نوزاد تازه متولد شده واکنش‌های متفاوتی نشان خواهند داد، اطلاع از انتظارات کودکان در سنین مختلف، کار شما را در مدیریت تغییرات پیش‌رو آسان‌تر خواهد کرد.

کوکان یک تا دو ساله(نوپا)

کودکان در این سن چیز زیادی درباره معنای داشتن خواهر یا برادر نمی‌دانند با این حال اجازه دهید صحبت‌های شما درباره "کودک جدید" را بشنوند و هیجانتان را احساس کنند. آنها شاید نفهمند شما برای چه چیزی هیجان زده هستید اما نگرش و احساس شما بر آنها تاثیر می‌گذارد و آنها را نیز درباره اتفاق پیش‌رو هیجان زده می‌کند. حتما قبل از زایمان، زمانی را به ورق زدن عکس‌های نوزادان اختصاص دهید و سعی کنید ذهن فرزند بزرگتر خود را با  کلماتی مثل "نوزاد"، "خواهر" و "برادر" آشنا کنید و روزی که نوزاد جدیدتان متولد شد برای فرزند بزرگتر کار خاصی انجام دهید برای مثال  هدیه ای که دوستش دارد به او بدهید یا درصورت امکان او را به مکانی که موردعلاقه‌اش است ببرید. به نحوی این اطمینان را برای او ایجاد شود که همچنان دوستش دارید.

کودکان ۲ تا ۴ ساله

اصلی ترین مشخصه این سن، وابستگی زیاد کودک به پدر و مادر است، کودک شما هنوز نمی‌داند چگونه والدین خود را با دیگران شریک شود و  ممکن است هر تغییر احتمالی در محیط خانه برای او احساس خطر و ناامنی ایجاد کند، در این سن نیز پیشنهادات و راهکارهایی وجود دارد که برخورد با شرایط جدید را برای کودک‌تان آسان ‌کند. به چند مورد  آنها در ادامه مطلب اشاره شده است:

۱)شتاب‌زده عمل نکنید: در دادن اطلاعات درباره نوزاد جدید، به کودک ۲تا۴ ساله خود شتاب نکنید وصبر کنید تا کنجکاوی‌های خود او منجر به پرسیدن سوالاتی شود.

به طور مثال کودک شما علت خرید وسایل جدید نوزاد را از شما سوال میکند، یا در مورد بزرگ شدن شکم مادرش حتما شروع به کنجکاوی خواهد کرد . در این زمان کتاب‌های مصور که داستان ورود نوزاد جدید به خانه را روایت میکند میتواند شروع خوبی برای صحبت درباره عضو جدید خانواده باشد و اگر به کلاس‌های خواهر،برادر که برخی مراکز آموزشی برگزار می‌کنند نیز دسترسی دارید از فرصت فرستادن کودک خود به این کلاس‌ها غافل نشوید. نکته مهم این است که کودک شما حتما باید خبر تولد نوزاد جدید را قبل از هرکسی از پدر و مادر خود بشنود.

۲)صادق باشید: به فرزند بزرگ خود بگویید، کودک تازه متولد شده بامزه و دوست‌داشتنی است اما گریه‌های شبانه‌روزی هم دارد و شما مجبور خواهید شد وقت و توجه زیادی را به او اختصاص دهید. از گفتن این نکته  که مدتی طول می‌کشد تا بتواند با کودک تازه متولد شده بازی کند یا او را در آغوش بگیرد غافل نشوید. حتما با کلام خود به فرزند بزرگتر اطمینان دهید که به اندازه قبل دوستش خواهید داشت.

۳)مشارکت فرزند بزرگتر را بپذیرید :در برنامه‌ریزی برای نوزاد تازه متولد شده از همفکری یا کمک خواهر یا برادر بزرگترش استفاده کنید، این کار از حسادت او کم می‌کند. برای مثال در خرید وسایل نوزاد به فرزند بزرگتر اجازه دخالت کردن مشخص و منطقی بدهید و اگر قرار است وسایل قدیمی او برای فرزند جدید استفاده کنید، اجازه دهید خودش کمی با آنها بازی کند و درصورت ممکن عروسک یا وسیله‌ای به جای آن وسایل قدیمی برای فرزند بزرگتر تهیه کنید.

۴)زمان تغییر روتین کودک بزرگتر رسیده است: قبل از تولد نوزاد جدید، کارهایی هایی مثل به تنهایی دستشویی رفتن یا رفتن به تخت‌خواب را به فرزند بزرگتر خود آموزش دهید چرا که در غیر اینصورت فرزند شما مجبور می‌شود ضمن تلاش برای درک تغییرات بوجود آمده بعد از تولد نوزاد با یادگیری همین مهارت‌های روزانه گلاویز شود و در دراز مدت احساس غم یا تنهایی پیدا کند.

۵) قبل از رفتن به بیمارستان کودک خود را برای نبودن چند روزه خود مطلع کنید: کودکان با نبود ناگهانی والدین گیج و سردرگم می‌شوند، بنابراین برای او توضیح دهید که ممکن است چند روز در خانه نباشید و  با خواهر یا برادر او بر می‌گردید.

۶)کودک بزرگتر را به بخشی از همه چیز تبدیل کنید : زمان خاصی برای فرزند بزرگتر اختصاص دهید، مثلا باهم کتاب بخوانید یا موسیقی گوش کنید و یا به سادگی با هم صحبت کنید. هنگام شیر دادن به نوزاد خود فرزند بزرگتر را از خود دور نکنید و با در آغوش گرفتن او هنگام شیر دادن به او ثابت کنید که او را بخش مهمی از همه چیز می‌دانید.

۷)نقش دیگر اعضای خانواده: از فامیل یا دوستان خود بخواهید اگر برای دیدن نوزاد تازه متولد شده به خانه‌تان می آیند، وقتی را هم به بازی و توجه به فرزند بزرگتر اختصاص دهند و اگر هدیه‌ای برای نوزاد کوچتر آورده‌اند حتی‌الامکان هدیه‌ای هر چند کوچک هم به فرزند بزرگتر بدهند. ال۲۲ا

فراموش نکنید یک نوزاد تازه‌وارد می‌تواند فرصت خوبی برای وقت گذراندن پدر با فرزند بزرگتر باشد و علاوه بر تقویت رابطه آنها در دراز مدت به ایجاد ارتباط درست بین فرزند بزرگتر و نوزاده تازه‌وارد کمک می‌کند.

کودکان ۵ سال و بزرگتر

کودکان در این سن معمولا به اندازه کودکان کوچکتر از حضور یک نوزاد در خانه احساس تهدید نمی‌کنند با این حال ممکن است از توجهی که نوزاد تازه متولد شده دریافت می‌کند آزرده خاطر شوند. اما لازم است که به او به زبان ساده توضیح دهید نوزاد چه تاثیر مثبت و منفی بر او خواهد داشت. سعی کنید در چیدمان وسایل نوزاد نظر فرزند بزرگتر را بپرسید و در صورت امکان او را برای دیدن نوزاد به بیمارستان ببرید تا خودش را به عنوان بخشی از خانواده‌ی در حال رشد ببیند.

از کودک بزرگتر خود بخواهید به نوعی مراقب نوزاد باشد  و زمانی که با خواهر یا برادر کوچتر خود مهربان است، او را تحسین کنید.

به هیچ عنوان نیازها و فعالیت‌های فرزند بزرگتر را نادیده نگیرید، کلاس‌ ورزشی یا فعالیت‌های مورد علاقه او را حتما طبق معمول پیگیری کنید و در هر فرصتی که به دست می‌آورید اوقاتی را برای وقت گذراندن با او اختصاص دهید.

منبع:سایت کودک سالم

ترجمه: لیلاشرفی خبرنگار تحریریه جوان قدس