آموزش شجاعت به کودکان
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۹۶۰۱۹
خبرگزاری آریا -
تربیت فرزند شجاع
افراد شجاع اعتماد به نفس بالایی دارند و از اینکه واقعیت را به زبان بیاورند واهمه ای ندارند. از انجایی که شخصیت و شجاعت افراد از همان دوران کودکی شکل می گیرید این مسئله که چگونه می توانیم کودکمان را شجاع تربیت کنیم از اهمیت زیادی برخوردار است ما در این مقاله به راه های اساسی برای تربیت فرزند شجاع و جسور می پردازیم .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نحوه ی شکل گرفتن شخصیت افراد بسیار مهم است اما شجاعت به نوعی ستون فقرات به حساب می آید که بدون آن افراد موقعیت های زیادی را در اجتماع از دست خواهند داد .
مجبور کردن کودک به روبرو شدن با عامل ترس آور به نتیجه خوبی نمیانجامد. مطمئناً شما هم نمیخواهید او را مجبور به این کار کنید بلکه میخواهید شرایطی فراهم کنید که کودک احساس کند که میتواند بر موقعیت ترسناک تسلط داشته باشد. بهترین راه برای رسیدن به این هدف این است که با کودک همراه شوید.
کودکان را تشویق کنید شجاع باشند
از تشویق و ترغیب غفلت نکنید. به کودک بگویید که میتواند شجاع باشد، چرا که او چیزی از شخصیتهای شجاعی که میشناسد کم ندارد. برای او از شخصیتهای شجاع مورد علاقهاش مانند شخصیتهای کتاب ها، کارتون ها و فیلم ها به عنوان نمونههای شجاعت مثال بزنید (البته شخصیت هایی که با فرهنگ و سبک زندگی ما سازگار باشند)، این به معنای مقایسه کردن نیست.
شما فقط به کودک میگویید که قهرمانها شجاعند چون با ترس هایشان روبرو میشوند و او هم میتواند یک قهرمان باشد. البته نباید طوری رفتار کنید که کودک احساس کند میخواهید او را تحت فشار بگذارید. اگر این کار با ظرافت انجام شود، کودک از آن استقبال میکند. همچنین در طی مدتی که کودک با ترس خود روبرو میشود عباراتی مانند “تو خیلی شجاعی”، “میدونستم که از پَسِش برمی آی”، “من به این همه شجاعت از جانب تو افتخار میکنم” را به او بگویید. میتوانید از سایر پاداش ها نیز استفاده کنید.
او را مجبور به شجاعت نکنید
ترس کودک از نگاه شما افراطی یا غیر منطقی است اما از دید خود او کاملاً به جا و درست است. بنابراین مجبور کردن او به انجام کاری که از آن می ترسد مثلاً قرار دادن او در یک اتاق تاریک، می تواند موجب وارد شدن صدمات روانی بیشتر به او بشود.
او را تحقیر و سرزنش نکنید
فرق ترس های بزرگترها با کودکان در اندازه ترس ها است واگرنه همه انسان ها چه بزرگ و چه کوچک ترس هایی را تجربه می کنند. پس به جای سرزنش کردن و تحقیر کردن او با او همدلی کنید و برای مثال به او بگویید که شما هم در کودکی تان از چیزهایی می ترسیدید اما کم کم یاد گرفتید چگونه دیگر از آنها نترسید.
خوب گوش کنید
اگر کودکتان نیاز به حرف زدن دارد، بایستید و به چیزی که برای گفتن دارد خوب گوش دهید. او نیاز دارد احساس کند که افکارش، احساساتش، خواستهها و نظراتش مهم هستند. به او کمک کنید با نام گذاشتن روی احساساتش با آنها راحت کنار بیاید.
بگویید «میفهمم که ناراحتی چون نمیتوانی به آن مهمانی بروی.»با پذیرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار میبخشید و نشان میدهید که برای چیزی که میخواهد بگوید ارزش قایلید. اگر عواطف خودتان را با او سهیم کنید مثلا اگر بگویید:«من نگران مامان بزرگم. خیلی مریضه»، او هم در بیان احساسات خودش اعتماد به نفس پیدا میکند.
بخش مهمی از شکلگیری اعتمادبهنفس کودک به انتخابهای مستقل او بستگی دارد. حتی اگر انتخابهای درست و بجایی نباشد. مطمئن باشید پس از چند بار، انتخابهای درستی خواهد داشت چون به خودش اعتماد دارد.
آموزش شجاعت به کودکان
خودتان شجاع باشید
شما مهمترین الگوی کودکتان هستید، پس اگر از چیزی می ترسید هر چه زودتر بر آن غلبه کنید.
از ترس تا عمل
به فرزندتان یاد بدهید که حتی پس از پذیرفتن چیزهایی كه از رویارویی با آنها میترسد، ممكن است بازهم حس ناتوانی به سراغش بیاید.اما شهامت واقعی مهارتی ذهنی است نه احساسی. به عبارتی لازم است با مشاهده و تفكر، بر تكانههای احساسی خود غلبه کند. البته گفتنش آسان است.
میتواند همه ترسهای خود را روی كاغذ فهرست و اولویتبندی كند
حالا زمان وزنهبرداری است.با وزنههای سبكتر شروع کند و رفته رفته به وزنههای سنگینتر رو آورد. بنابراین اول سراغ ترسهای كماهمیتتر خود برود؛ مثلاً از صحبت در یك جمع كوچك تا اینكه بتواند در بین هزار نفر سخنرانی كند.این روند تدریجی دو فایده دارد. یكی اینكه دیگرمانند گذشته از انجام كاری بخصوص فرار نخواهد کرد و دیگر اینكه خود را عادت میدهد تا در آینده با شهامت بیشتری عمل كند.
با کودک خود همدلی کنید
تربیت فرزند شجاع قواعد و اصولی دارد و باید بدانید که ترسها در هر کودکی با دیگری متفاوت است و هر کودکی نسبت به یک چیز متفاوت عکس العمل نشان میدهد. مهمترین نکته برای تربیت فرزند شجاع شناخت راه حلهای هوشمندانه و اصولی برخورد با این ترسها است. یکی از بهترین راههای برخورد اصولی با ترس در کودکان «همدلی» کردن با آنها است. هرگز به حال کودک تاسف نخورید و برای او دلسوزی نکنید، کودکان خیلی خوب تفاوت همدلی و دلسوزی را میفهمند.
به عقیده روانشناسان کودک و پزشکان متخصص، بهتر است سبک تربیتی و رفتاری که کودکتان در هنگام ترسیدن نشان میدهد و شیوه برخورد خودتان را به خوبی بشناسید. بچهها هرکدام با دیگری متفاوت هستند و در نتیجه برخوردشان با ترسهای مختلف متفاوت است. بعضی از کودکان در برخورد با ترسهایشان محتاط تر و برخی دیگر نسبت به آنها بی تفاوت هستند. ترس در کودکان ممکن است با ترسهای شما یکسان باشد و همین نکته کمک می کند که شما بدانید در برخورد با ترسهای کودکتان و تربیت فرزند شجاع چگونه برخورد کنید.
صحبت با کودک از ترسهایش
اغلب والدین در صحبتهایی که با یکدیگر دارند، تصور میکنند یکی از راههای تربیت فرزند شجاع و مقابله با ترسها در کودکشان این است که کودک را مجبور کنند از ترسهایش صحبت کند. اغلب فشار آوردن به کودک برای حرف زدن از ترسهایش باعث میشود که احساس ناخوشایندی داشته باشد. اجبار کودک به صحبت از ترسهایش نه تنها راهی بد برای تربیت فرزند شجاع و تقویت حس شجاعت در او است، بلکه باعث میشود که کودک را در شرایطی قرار دهید که برای آن آماده نیست.
اگر زمانی کودک حاضر به صحبت از ترسهایش شد هرگز با گفتن جملاتی مانند «همین؟ این که ترس نداشت»، « این که اصلا موضوع مهمی نیست» یا «بزرگ شو! این چیزی نیست که باعث شود بترسی» سعی در کوچک جلوه دادن ترسهای او نکنید، زیرا با این کار باعث میشوید که کودک احساس کند با او همدل نیستید و درکش نمیکنید و باعث ایجاد حس تلخ ضعف و بیکفایتی در او میشود. به خصوص زمانی که کودک شما از تاریکی میترسد، از آنجایی که کودکان قدرت تخیل بالایی دارند، احتمالا تصوراتی دارند که شما از آنها بیخبرید، پس بهتر است که هرگز سعی در کوچک و بیاهمیت جلوه دادن ترسهایش نداشته باشید.
فرزند شجاع
ترس اجتماعی و برخورد با آن
ترس اجتماعی و برخورد با آن بسیار اهمیت دارد که بدانید چه چیز باعث ایجاد ترس در کودکتان میشود و اصلا چرا از این موضوع میترسد. اگر کودکی مثلا از سگ بترسد، احتمال اینکه والدینش او را با یک عالمه سگ روبه رو کنند تا به اصطلاح با ترسش رو به رو شود، بسیار کم است.
ترسهای کودکان فقط محدود به ترس از تاریکی یا حیوانات نیست، بلکه در حالت پیشرفتهتر، کودکان از قرار گرفتن در موقعیتهای اجتماعی میترسند. به این دسته از ترسها «ترس اجتماعی» میگویند. در چنین حالتی کودکان از رو به رو شدن با هر موقعیت اجتماعی یا جایی که جمعیت نسبتا زیادی وجود داشته باشد، اجتناب میکنند و دچار اضطراب بسیار شدیدی میشوند. شیوه برخورد با ترسهای اجتماعی با سایر ترسها متفاوتتر است زیرا در صورتی که به آن توجه نشود باعث ایجاد مشکلات شخصیتی و عدم برقراری تعامل و ارتباط با دیگران در بزرگسالی میشود. بهتر است برای درمان ترسهای اجتماعی در کودکان از متخصص یا روان شناس کمک بگیرید.
یکی از نمونههای ترس اجتماعی زمانی است که کودکان از قرار گرفتن در یک جمع مانند تولدهای خانوادگی یا دوستانه میترسند و از رفتن به تولد و جشن خودداری میکنند، در چنین حالتی والدین و اطرافیان کودک میدانند که با رفتن به تولد مطمئن هستند کسی که بیشتر از همه به او خوش میگذرد خود کودک است اما اگر کودک همچنان در مقابل رفتن به مهمانی مقاومت نشان داد، پدر و مادر به جای این که این ترس و مقاومت را بی اهمیت جلوه بدهند، میتوانند به دنبال علت ترس او از جمعیت باشند و بفهمند چرا از رو به رو شدن با عده زیادی خجالت میکشد.
بگذارید ریسک کند
به فرزندتان بیاموزید حتی اگر نتیجه نهایی آنچه انتظارش را داشته، نباشد، اینکه راه مورد علاقه خود را انتخاب و برای انجام آن تلاش کند، ارزشمند است و بخش زیادی از کار را پیموده است اما این تفکر مخصوص افرادی است که اعتمادبهنفس دارند و از به نتیجه نرسیدن نمیترسند. فرزندتان را ترغیب کنید در فعالیتهای گروهی در مدرسه مانند عضویت در تیمهای ورزشی، گروههای موسیقی یا حتی گروههای علمی شرکت کند. با این کار او فرصت نشان دادن تواناییهایش را به دست میآورد و حتی ممکن است در این گروهها به عنوان سرگروه نقشهایی را برعهده بگیرد که در تقویت اعتمادبهنفس او نقش زیادی خواهد داشت.
اقدام دیگری که میتوانید انجام دهید، برنامهریزی برای گردشهای کوتاه اما هیجانانگیز خانوادگی است؛ دوچرخهای کرایه و مسیری را از قبل انتخاب کنید و به فرزندتان بگویید یک گردش غیرمنتظره دارید. مسیر حرکت را به او نگویید.بگذارید در عمل انجام شده قرار بگیرد، ترس را بیازماید و اعتماد به نفسش افزایش پیدا کند.
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۹۶۰۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازی؛ نیازی بنیادین در دوران کودکی
بر اساس روشهای نوین آموزشی و فرزندپروری، بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود، اما با انتخاب فضای مجازی به عنوان سرگرمی، کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند، لذا میطلبد که والدین و مسئولان ذیربط این نیاز بنیادین کودکان را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، نیاز به بازی، فعالیت، واکاوی محیط و تعامل با دیگران یکی از نیازهای اساسی کودکان است که از طریق سرگرمیهای سالم از قبیل بازی کردن با همسالان و بازیهای نمادین مانند اسب سواری با چوب تأمین میشود و به رشد خلاقیت، رشد ذهنی و رشد شناختی کودک کمک میکند و توانایی عقلی و هوشی او را افزایش میدهد.
با گذر از دوران کودکی اول و ورود به محیطهای بزرگتری همچون مهدکودک و پیش دبستانی، کودک به بازیهای دونفره و گروهی و تعامل با همسالان میپردازد و فعالیت بدنی، ازجمله دویدن و جستوخیز او افزایش مییابد که درنتیجه رشد اندامهای حرکتی کودک سریعتر اتفاق میافتد.
همچنین تعامل اجتماعی و بازی کردن کودک با همسالان، همکاری، مشارکت و حتی رقابت در قالب این فعالیتها و سرگرمیها به کودک آموزش داده میشود؛ این آموزشها باید در سنین قبل از دبستان از طریق بازیها و سرگرمیهای غیررسمی به کودکان ارائه شود تا علاوه بر رشد مهارتهای چندگانه ذهنی و حرکتی آنها، به هنگام ورود به مدرسه نیز آمادگی و عملکرد بهتری داشته باشند.
افزایش ابتکار و خلاقیت کودک با بازیقدرت الله زارعان، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه یکی از نیازهای رشدی کودکان نیاز به تفریح و سرگرمی است، اظهار میکند: منظور از سرگرمی، میل و رغبت درونی کودک است که منجر به حالت خوشایند و احساس خوب و رضایت درونی برای او میشود که به دنبال آن حس نشاط و ارضای احساس نیاز به خلاقیت و کنجکاوی در کودک بروز پیدا میکند.
وی با اشاره به تأثیر انتخاب سرگرمی مناسب در رشد و تربیت کودکان میافزاید: یکی از نیازهای هر انسانی بهویژه کودکان نیاز به کشف محیط پیرامون است که از طریق کنجکاوی تأمین میشود؛ سرگرمی باید منجر به رشد کنجکاوی، خلاقیت و تواناییهای ذهنی و فکری کودک شود. اجازه دهیم کودکان تحت نظارت والدین بهطور آزادانه با اشیا و وسایل بازی به کنجکاوی بپردازند تا علاوه بر رشد خلاقیت کودک، درک او از محیط پیرامون بیشتر شود.
این استاد دانشگاه عنوان میکند: خلاقیت و ابتکار صرف نظر از اینکه نیازهای زندگی بشر را برطرف میکند، گرایشی فطری است که در نهاد هر انسانی قرار داده شده است و از بدو تولد در انسان وجود دارد، برای همین کودک میتواند خلاقیت و ابتکار عمل خود را از طریق بازی افزایش دهد و نیاز است والدین شرایط و وسایل مناسب را برای بازی کودک تهیه کنند.
وی ادامه میدهد: یکی از مراحل رشد روانی و ذهنی کودکان از دیدگاه روانشناسان، مرحله ابتکار است که در دوره سه الی پنج سالگی جریان دارد که در این دوره تواناییهای حرکتی و ذهنی کودکان بیشتر میشود، این آغازی است برای اینکه کودک مسئولیت پذیر شود و رشد اجتماعی، حرکتی و ذهنی او شکل گیرد؛ والدینی که نتوانند احساس ابتکار در کودک را بپذیرند، احساس گناه و شکست را در دل کودک جای میدهند.
زارعان با اشاره به اینکه هدف از سرگرمی برای کودکان تنها صرف تفریح و لذت بردن نیست، بلکه در شکلگیری هویت و احساس عزت نفس کودکان نقش بهسزایی دارد، اشاره میکند: یکی از وظایف والدین برای رشد و تربیت کودک، فراهم کردن وسایل و تجهیزات مناسب برای بازی است، اگرچه امروزه والدین برای سرگرم کردن کودکان، آنها را به تلفن همراه و فضای رسانه مشغول میکنند.
کودک فعال یا کودک الکترونیکی؟وی خاطرنشان میکند: چنین رفتار اشتباه والدین سبب میشود کودک بهطور مؤثر با محیط پیرامون ارتباط نگیرد و تجربههای جدیدی به دست نیاورد؛ درنهایت کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند که تنها با فضای مجازی ارتباط دارند و حتی در مهمانیها نیز کودکان به جای جنبوجوش و بازی با همسالان، کنار یکدیگر به بازیهای موبایلی میپردازند.
این مشاور و روانشناس میافزاید: کودکان بسیار تقلیدپذیر هستند و آنچه در فضای مجازی مشاهده میکنند را قصد دارند بهصورت بیرونی و در دنیای حقیقی تجربه کنند، این تاثیرپذیری کودکان از این فضای به نسبت ناسالم بسیار زیاد است و میتواند آسیبهای متعددی را به همراه داشته باشد؛ لذا توصیه میشود بازیها و فعالیتهای جسمانی و خلاقانه که ابتکار و کنجکاوی کودک را برمیانگیزد و متناسب با سن کودک است، مورد استفاده قرار گیرد.
وی عنوان میکند: بعضی بازیها حتی میتواند منجر به خشونت و فوبیا شود، همانطور که بعضی ترسهای کودکان ممکن است ناشی از سرگرمیهای بیش از حد و نامناسب آنها در قالب بازی و فیلم باشد؛ این امر عوارض جسمی و حرکتی اعم از کاهش جنبوجوش، کم تحرکی و چاقی، ضعف بینایی، اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و کاهش نشاط و شادی را نیز برای کودکان به دنبال خواهد داشت.
زارعان ادامه میدهد: با توجه به زندگی در عصر دیجیتال و توسعه فناوری و انفجار اطلاعات و مواجهه کودکان با محتواهای نامحدود فضای مجازی که در بسیاری از موارد متناسب با رشد سنی و عقلی کودک نیست و ممکن است باعث کنجکاویهای جنسی و بلوغ زودرس در کودکان شود، والدین باید با نظارت و آگاهی کافی، استفاده صحیح و متناسب با سن کودک از فضای مجازی در زمانهای معین و با چهارچوب مشخص شده را مدنظر قرار داده و برای آن برنامهریزی کنند.
وی اظهار میکند: منکر مزایا و فرصتهای فضای مجازی برای رشد و توسعه نیستیم، اما اگر استفاده از این فضا لجام گسیخته بوده و تحت کنترل و نظارت نباشد، تربیت و رشد کودکان مورد آسیبهای جبرانناپذیری قرار میگیرد؛ کودکان نیاز به جنبوجوش، تعامل با همسالان، رقابت، مذاکره و مباحثه دارند که از راه ورزش و فعالیتهای حرکتی صورت میپذیرد.
مدرس آموزش خانواده با بیان اینکه نباید کودکان را در دنیای بیکران اطلاعات رها کنیم، میگوید: بازی با شن و ماسههای تمیز، بازی با حباب، خانه بازی، بازیهای حرکتی و پرجنبوجوش نمونههایی از بازیهای مناسب برای کودکان است که میتواند علاوه بر برانگیختن حس کنجکاوی کودک، سبب پرورش حس نیاز به دانش و حس پرسشگری و کنجکاوی در کودک شود.
رشد همه جانبه کودک با تجربه انواع بازیها مهدی اشهاریان، روانشناس و مدرس دانشگاه فرهنگیان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار میکند: به هرگونه فعالیتی که با میل و اختیار بهصورت ذهنی یا جسمی، فردی یا گروهی با هدف سرگرمی، تفریح و لذت بردن انجام شود، بازی میگویند؛ کودکان در کنار نیاز به امنیت، پذیرش بدون قید و شرط مثبت، محبت و تأیید، حق انتخاب و آزادی و داشتن محدودیتهای واقعبینانه، نیاز به تفریح و بازی نیز دارند.
وی با بیان اینکه بازی کردن نیازی اساسی در کودکان است که در ابعاد مختلف زندگی آنها اثرگذار خواهد بود، میافزاید: در گذشته اغلب اولیا و مربیان به بازی کودکان توجه زیادی نمیکردند و بازی را نوعی اتلاف وقت به حساب میآوردند، اما امروزه با پیشرفتهای علمی در زمینههای فرزندپروری و روشهای نوین آموزشی گفته میشود که بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود.
این روانشناس با اشاره به اینکه دوران کودکی در ترسیم شخصیت انسان تأثیر فراوانی دارد، عنوان میکند: از لحاظ جسمی و شناختی بازی کردن سبب تقویت عضلات بدن، افزایش تواناییهای جسمانی و حسی-حرکتی، یادگیری ارزشهای اجتماعی مانند همکاری، برقراری ارتباط با دیگران و رعایت قوانین و مقررات در کودکان میشود.
وی ادامه میدهد: از لحاظ روانی و عاطفی بازی کردن سبب احساس لذت، شادابی و تخلیه هیجانات کودک میشود که به سلامت روان او کمک شایانی میکند؛ همچنین از نظر آموزشی و تربیتی بازی باعث رشد تواناییهای ذهنی، کسب تجربههای جدید و آموزش آسانتر به این صورت که مطالب آموختنی بدون فشار و اجبار و با میل و رغبت در قالب بازی به کودکان آموزش داده میشود و آمادگیهای لازم را برای ورود کودک به مدرسه فراهم میکند.
اشهاریان با اشاره اینکه یک واقعیت انکارناپذیر در زندگی امروزی، در دسترس بودن و فراگیر شدن استفاده از تکنولوژی روز و وسایل هوشمند برای تفریح، سرگرمی و ارتباطات است، خاطرنشان میکند: کودکان برای رشد همه جانبه باید انواع بازیها را تجربه کنند تا مهارتهای حسی، حرکتی، اجتماعی و رشد ذهنی، روانی و عاطفی در آنها تقویت شود.
وی با توجه به اینکه اگر کودکان وقت زیادی را به بازی با رسانهها و فضای مجازی اختصاص دهند، آسیبهایی زندگی آنها را تهدید خواهد کرد، تصریح میکند: بیتحرکی و کاهش مهارتهای حسی و حرکتی، ارتباطی و اجتماعی، وابستگی و اعتیاد به تلفن همراه و فضای مجازی، قرار گرفتن در معرض محتواهای ناسالم و مخرب و کاهش رشد شناختی، دقت و تمرکز در کودکان از مهمترین پیامدهای استفاده بیش از حد از فضای مجازی است.
تقویت حواس چندگانه کودک از طریق بازیاین مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بعضی از تمرینها و بازیها وجود دارد که فرایندهای بنیادین روانشناختی کودک را هدف قرار میدهد و آنها را برای خواندن، نوشتن و یادگیری آماده میکند؛ اگر به خوبی این مهارتها را قبل از مدرسه به کودکان آموزش دهیم، دیگر در دوران مدرسه چیزی به عنوان اختلال یادگیری نخواهیم داشت.
وی با اشاره به سرگرمیهای مناسب برای کودکان میگوید: بازی با توپ و راکت، نخ کردن مهرهها، خمیر بازی، قیچی کردن خمیر و بریدن کاغذ، گره زدن نخ، باز و بسته کردن پیچ و مهره، جدا کردن حبوبات مخلوط شده از یکدیگر، انداختن توپ در سبد و بازی بولینگ از سری بازیهایی است که باعث تقویت عضلات ظریف بدن کودک مثل عضلات انگشتان دست میشود.
اشهاریان اضافه میکند: تکمیل نقطهچینها طبق الگویی خاص، تکمیل مازها، حل کردن پازل، دومینو، دارت، تیلهبازی، پرتاب توپ و گرفتن آن، مینی بسکتبال، تیراندازی با تفنگ پلاستیکی، بولینگ، رنگآمیزی و کپی کردن شکلهای ساده همچون دایره و مثلث نیز از بازیهایی است که سبب تقویت هماهنگی چشمها و دستها در کودکان میشود.
وی میافزاید: بازیهایی که مهارتهای حرکتی و عضلات ظریف کودک را تقویت کرده و سبب هماهنگی چشمها و دستهای او میشود، آمادگی لازم را برای نوشتن در دوران مدرسه برای کودکان فراهم میکند، پس اگر کودک قبل از ورود به مدرسه مشغول به انجام دادن چنین بازیهایی باشد، در دوران مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت.
این روانشناس با بیان اینکه بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودک وجود دارد، عنوان میکند: تمرین توالی حافظه بینایی از سری بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، یعنی تعدادی کارت با شکل حیوانات و اشیا به کودک نشان میدهیم و پس از گذشت چند ثانیه نگاه کردن کودک به کارتها، آنها را جمع کرده و از کودک میخواهیم به ترتیب شکلهایی که مشاهده کرده است را نام ببرد.
وی ادامه میدهد: بازی با چوب کبریت از دیگر بازیها برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، بدینصورت که شکلهایی با استفاده از چوب کبریت درست میکنیم و در معرض دید کودک قرار میدهیم و سپس با به هم ریختن شکلها و جمع کردن آنها از کودک میخواهیم که همان شکلها را با چوب کبریت بسازد. با استفاده از این قبیل بازیها کودک در دوران مدرسه حروف الفبا را آسانتر یاد گرفته و شکل نوشتاری آن را بهتر بهخاطر میسپارد.
تأثیر بازی بر تقویت حافظه شنیداری کودکاناشهاریان خاطرنشان میکند: برای تقویت درک مطلب کودکان که اساس یادگیری است میتوان از کتابهای داستان جذاب و متناسب با سن کودک استفاده کرد، بدین نحو که داستان یا بخشی از آن برای کودک خوانده میشود، سپس در رابطه با روایت داستان و نتیجهگیریهای آن از کودک سوالاتی میپرسیم؛ همچنین برخی از لغات را نیز به زبان ساده برای او معنی میکنیم.
وی با بیان اینکه میتوان برای تقویت حافظه شنیداری کودکان که در دوران مدرسه سبب یادگیری و به خاطر سپردن بهتر مطالب میشود بازیهایی معرفی کرد، اشاره میکند: بیان نام اعداد بهطور آرام و آهسته با کمی مکث توسط والدین و درخواست از کودک برای بیان مجدد نام اعداد یا بیان مجموعهای از کلمات و پرسیدن آن از کودک از سری بازیهای ساده برای تقویت حافظه شنیداری کودکان است.
این مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بازی حافظه اعداد معکوس که در آن کودک باید اعداد بیان شده توسط والدین را بهصورت معکوس بیان کند و انجام فرمانهای ساده والدین توسط کودک مانند اینکه والدین به فرزند بگویند دست راست خود را روی چشم چپ بگذار یا دایره کوچک سبز رنگی را زیر مربعی نارنجی رنگ رسم کن، از دیگر بازیها برای تقویت حافظه شنیداری در کودکان است.
بر این اساس، انتخاب سرگرمی برای کودکان و دانشآموزان باید متناسب با سن، شرایط، ویژگیهای منحصر به فرد و محیط زندگی و رشد کودک باشد، برای مثال کودکی که دو ساله نیاز به جستوجو در محیط و لمس اشیا دارد و باید چنین شرایطی برای او فراهم شود، همچنین وسایل تیز و خطرناک از دسترس او خارج شود تا مهارت رشدی و حرکتی او افزایش یابد.
انتخاب رسانهها، فضای مجازی و بازیهای رایانهای برای سرگرمی کودکان انتخاب مناسب و سازندهای نیست، بلکه احتمال بروز آسیبهای متعدد جسمی، روانی، عاطفی و شناختی را در فرایند رشد و تربیت کودک افزایش میدهد؛ والدین باید علاوه بر اینکه شرایطی را فراهم کنند تا کودک بازیهای متنوعی را تجربه کند، بر استفاده کودک از فضای مجازی و رسانهها نظارت کافی و دقیقی داشته باشند.
کد خبر 737806