علائم چسبندگی رحم چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۲۲۳۹۲
به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره میشود خانمها فکر میکنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی میشود.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ به صورت معمول وقتی به عفونت اشاره میشود خانمها فکر میکنند هر نوع ترشحی از واژن عفونت است و باعث چسبندگی میشود.در ابتدا باید گفت که چسبندگیهای شایع در زنان چند دستهاند؛ یکی چسبندگی داخل رحم است و دیگری چسبندگی در داخل لگن که هر یک از این دو حالت، موضوعی جداگانه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
چسبندگی رحم چیست؟
چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن، چسبندگی داخل رحمی در داخل رحم و / یا دهانه رحم است. در بسیاری از موارد دیواره های جلویی و پشتی رحم به یکدیگر می چسبند. در موارد دیگر، چسبندگی فقط در قسمت کوچکی از رحم ظاهر می شود. میزان چسبندگی خفیف، متوسط یا شدید است. چسبندگی می تواند نازک یا ضخیم باشد، لکه دار در محل یا درهم و برهم باشد. چسبندگی معمولا عروقی نیست، که یک ویژگی مهم در درمان می باشد.
در بعضی موارد، چسبندگی هیچ علائمی نشان نمی دهند، اما نشانه های رایج عبارتند از:
- پریودی های بسیار سبک یا قطع دوره (آمنوره).
این حالت زمانی رخ می دهد که بافت زخم جایگزین اندومتر (پوشش داخلی رحم) شده است. در این حالت بافت در طول چرخه قاعدگی طبیعی خونریزی می کند. گاهی، بافت زخم، باز شدن دهانه رحم را متوقف می کند و باعث توقف جریان خونریزی قاعدگی می شود.
- درد لگن و گرفتگی
- درد شدید قاعدگی
- ناباروری یا سقط جنین مکرر
- اگر این علائم را دارید، باید با پزشک خود ملاقات داشته باشید. ما می توانیم هیستروسکوپی را برای بررسی پوشش رحم انجام دهیم و چسبندگی را بررسی کنیم. هیستروسکوپی یک روشی است که در آن یک تلسکوپ نازک، انعطاف پذیر، تلویزیونی را به داخل واژن و از طریق دهانه رحم وارد می کند تا به طور مستقیم داخل رحم مشاهده شود.
- همچنین می توانیم سونوگرافی ترانس واژینال برای اندازه گیری ضخامت اندومتر خود و بیوپسی رحم انجام دهیم تا بتوانیم بافت های اندومتری معمولی را بررسی کنیم.
چسبندگی رحم به چه علت بوجود می آید؟
چسبندگی رحم معمولا توسط آسیب به بافت رحم ایجاد می شود، مانند:
- کورتاژ تشخیصی یا کورتاژ برای سقط جنین
- کورتاژ مجدد برای خارج کردن باقی مانده جفت یا جنین
- جراحی رحم
- عفونت رحم یا لگن
- خونریزی شدید پس از تولد نوزاد
- مشکلات آندومتریوز
- سل ریوی - در کشورهای در حال توسعه رایج است
- با این حال، گاهی اوقات علت دقیق بیماری مشخص نیست
چسبندگی داخل رحمی چه علائم و عوارضی دارد؟
اگر چنین چسبندگیای در رحم اتفاق بیفتد زنان ممکن است نازایی پیدا کنند، چرا که بافت داخل رحم محل لانهگزینی جنین است و با آسیب دیدن آن خطر نازایی به وجود میآید. همچنین ممکن است موجب سقطهای مکرر یا دردهای زیر شکم یا قطع قاعدگی شود.
و نوع دوم؟
آن چسبندگی که بین مردم مصطلح است در واقع چسبندگی لگن است که در اطراف رحم یا بیرون از رحم اتفاق میافتد که بین رحم، تخمدانها، جداره روده و جداره شکم یا جداره لگن چسبندگی ایجاد میکند.باز هم عفونتها در صدر علل به وجود آمدن این عارضه هستند. عفونتهای ناشی از میکروب «کلامیدیا» یکی از علتهای این چسبندگی است.
بیماریهایی که میتواند ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کنند، کدامند؟
یکی از بیماریهایی که میتواند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم را زیاد کند آندومتریوز است که در این بیماری، بافت داخل رحم بیرون از رحم ایجاد میشود و میتواند چسبندگیهای زیادی را داخل لگن ایجاد کند.در عفونتهای ناشی از بیماری سل و نیز در کسانی که آپاندیسیت کهنه دارند و دیر به آن رسیدگی شده یا سوراخ شده، همچنین در زنانی که اعمال جراحی شکمی داشتهاند یا به عنوان نمونه، رودهشان مورد جراحی قرار گرفته ممکن است چسبندگی در لگن و شکم ایجاد شود. ایجاد بیماریهای شکمی مانند آپاندیسیت در افراد اجتنابناپذیر است و هیچکس نمیتواند جلوی آن را بگیرد ولی توصیه میکنیم که برای هر نوع بیماری، هر چقدر زودتر اقدام شود و از پیشرفت آن جلوگیری شود.
علائم چسبندگی رحم چیست؟
برای چسبندگی داخل رحم هیچ علامت خاصی وجود ندارد. ممکن است در بیماران خونریزی قاعدگی کم یا قطع شود یا قاعدگی دردناک، نازایی و سقط مکرر داشته باشند و وقتی بیمار با این علائم به پزشک مراجعه میکند احتمال ابتلا به چسبندگی رحم قوت میگیرد.
چسبندگی رحم معمولا توسط آسیب به بافت رحم ایجاد می شود
برای درمان چه اقداماتی انجام میشود؟
وسیلهای داخل رحم قرار داده میشود تا این چسبندگیها آزاد شود و سپس هورمون جایگذاری میشود تا مجددا چسبندگی ایجاد نشود. درمان این عارضه صددرصد نیست، ولی روشهای درمانی از جمله روشی که ذکر شد روشهای خوبی هستند که با روشهای کمکی دیگر به کار گرفته میشود.یک تا دو ماه برای ترمیم زمان لازم است تا بیمار قاعدگیاش از سر گرفته شود و بافت داخل رحم خود را ترمیم کند. اگر با این شیوه درمان صورت بگیرد، معمولا بازگشت اتفاق نمیافتد و مشکلی پیش نخواهد آمد. ولی بهتر است که اصلا نگذاریم این چسبندگی به وجود بیاید و در واقع پیشگیری از آن بهترین اقدام است.
چطور از چسبندگی رحم جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از ابتلا به چسبندگی رحم توصیه می شود قبل از ابتلا به نازایی و دچار شدن به جراحی های گزاف، پس از مشاهده هر گونه علامت عفونت به پزشک مراجعه کنید.بهتر است به طور مرتب حداقل یکی دو بار در سال به پزشک زنان مراجعه کنید و اگر عفونت لگنی داشته باشید، تحت درمان قرار بگیرید. به محض اینکه دچار ترشحات بد بو شده و احساس سوزش و خارش داشتید، باید سریع به پزشک مراجعه کنید.همچنین سالیانه برای تست پاپ اسمیر مراجعه کنید.در صورت ازدواج، جلوگیری از بارداری برای مدت طولانی توصیه نمی شود. برخی زنان، هم دیر ازدواج می کنند و هم 7 تا 10 سال بعد از ازدواج تمایل به بارداری ندارند. این امر خطر ابتلا به آندومتریوز و عوارض ناشی از آن که چسبندگی رحم است را افزایش می دهد.
تشخیص چسبندگی رحم چگونه است؟
تشخیص مستقیم این مشکل امکانپذیر نیست. پزشک با مشاهده علائم شما و یا اگر مشکلات باروری هم داشته باشید. به چسبندگی رحم شک میکند و با لاپاراسکوپی و یا عکس رنگی رحم این عارضه مشخص میشود.
درمان چسبندگی رحم چگونه است؟
- اگر چسبندگی دردی ایجاد نکرده است و نمی خواهید باردار شوید، نیازی به درمان نیست. می توانید با پزشک خود در مورد گزینه ها و پیامدهای عدم درمان صحبت کنید. درمان چسبندگی رحم معمولا شامل جدا شدن بافت زخم و تلاش برای جلوگیری از ترمیم بافت زخم در محل چسبندگی است.
- هیستروسکوپ برای حذف چسبندگی داخل رحمی مورد استفاده قرار می گیرد، اما هنوز هم باعث سقط جنین می شود. لاپاروسکوپی نیز برای بررسی سطح رحم و جلوگیری از انجام آن به وسیله هیستروسکوپی انجام می شود. برای حذف بافت زخم، پزشک متخصص ممکن است به تجزیه چسبندگی هیستروسکوپی بپردازد. این یک عمل سرپایی است که در آن دکتر با استفاده از هیستروسکوپ به مشاهده لایه رحم و آشفتگی بافت زخم می پردازد. اگر بافت زخم پراکنده و نازک باشد، ممکن است پزشک بتواند از خود هیستروسکوپ استفاده کند تا از بین برود. اگر عمیق باشد، قیچی جراحی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
- اولتراسونوگرافی با وضوح بالا نیز همراه با هیستروکتومی استفاده می شود . در موارد شدید، ممکن است بیش از یک روش برای موفقیت در برطرف کردن چسبندگی رحم استفاده شود. علاوه بر این، ممکن است هورمون یا NSAIDS (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) تجویز شود تا از چسبندگی دوباره جلوگیری شود. گاهی اوقات جراح توصیه می کند یک کاتتر پلاستیکی در داخل رحم قرار گیرد تا دیواره های رحم دور باقی بماند تا زمانی که کاملا بیمار خوب شود.
- پس از هیستروسکوپی چسبندگی رحم، در هر گونه حاملگی، احتمال عوارضی مانند زایمان زودرس، خونریزی سه ماهه سوم و عدم وابستگی جفت به رحم افزایش می یابد.
می توان با چند روش از رشد دوباره بافت زخم جلوگیری کرد:
هورمون درمانی
ممکن است یک رژیم 30 روزه استروژن خوراکی تجویز شود تا رحم را از بافت قدیمی پاک کند و اندومتری سالمی را دوباره بسازد.
یک بالون پزشکی بالقوه یا IUD ( حاملگی با وجود دستگاه ای یو دی) که در حفره رحم قرار می گیرد می تواند به رحم کمک کند که بافت نرمال را دوباره بازسازی کند.
هیستروسکوپی تکراری
به طور معمول، پزشک پس از یک یا دو هفته بعد از هیستروسکوپی دوره قبلی، هیستروسکوپی دوم یا سوم را برنامه ریزی می کند. این هیستروسکوپی برای حذف هر گونه بافت باقی مانده می باشد. بهبود پس از هیستروسکوپی متفاوت است. اگرچه بیشتر خانم ها دوباره مطابق قبل پریود می شوند، باردار می شوند و می توانند بارداری را به سرانجام برسانند.
آبا امکان باردار شدن بعد از حذف چسبندگی رحم وجود دارد؟
براساس آمارهای جمع آوری شده توسط انجمن آمریکایی تولید مثل، نوع و شدت چسبندگی نتایج تولید مثل متفاوتی دارد. بیمارانی که دارای چسبندگی رحم خفیف تا متوسط هستند، 70 تا 80 درصد حاملگی کامل را داشتند و اختلال قاعدگی معمولا کاهش می یابد. اگر چسبندگی داخل رحمی شدید باشد یا باعث ایجاد آسیب جدی به پوشش انسدادی شود، میزان موفقیت بارداری در تمام دوران پس از درمان تنها 20 تا 40 درصد خواهد بود.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: زنان رحم سقط ناباروری چسبندگی رحم عفونت زنانه واژن پریود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۲۲۳۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
همهچیز در مورد یک ویروس بهاری؛ بیشتر مراقب کودکان خود باشید
بیماری آبله مرغان، ماحصل ویروسی به نام واریسلا-زوستر است که از سرعت انتشار بالایی برخوردار است و در کودکان زیر ۱۰ سال شایعتر است، اما به طور کل این ویروس در هر سنی ممکن است افراد را تحت تأثیر قرار دهد.
به گزارش خبرآنلاین، با آغاز فصل بهار، ما میزبان ویروسهای فصلی متنوعی خواهیم بود؛ که یکی از این ویروسها «واریسلا-زوستر» یا همان آبله مرغان است که از ابتدای فروردین سر و کله این ویروس پیدا میشود و معمولاً تا اواسط تابستان ادامه مییابد. علت شیوع حداکثری این بیماری در اوایل سال این است که در این برهه زمانی، رطوبت هوا بسیار زیاد است و شرایط مساعدی را برای گسترش و انتشار ویروس ایجاد میکند.
علائم بیماریآبله مرغان باعث ایجاد بثورات پوستی، لکههای قرمز و خارشدار میشود که به تاولهای پر از مایع تبدیل میشوند و برای مدتی بیمار را اذیت میکنند. مرحله آخر این بیماری، خشک شدن مایع درون تاول و پوستهپوسته شدن بثورات و در نهایت بهبودی آنهاست. لکهها معمولاً به صورت خوشهای و در نواحی پشت گوش، روی صورت، روی پوست سر، روی سینه و شکم، روی بازوها و پاها ظاهر میشوند. در برخی موارد ممکن است لکهها در دیگر نقاط بدن از جمله: داخل گوش و دهان، روی کف دست، کف پا و ... نیز ایجاد شوند.
در صورت ابتلا به ویروس، قبل از ظاهر شدن بثورات ممکن است علائم خفیفی شبیه آنفلوانزا داشته باشید، از جمله: احساس بیماری، تب بالا (۳۸ درجه سانتیگراد یا بیشتر)، بدن درد، سردرد، بیحالی، بیاشتهایی و ....
کودکان بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستندکودکان بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس هستند و اگر با فرد آلوده در تماس باشند، به سرعت بیمار خواهند شد و حدود دو هفته بعد اولین علائم را نشان خواهند داد. از آنجایی که آبله مرغان بسیار مسری است، کودکی که به آن مبتلا است باید در خانه بماند و استراحت کند تا زمانی که بثورات از بین بروند و تمام تاولها خشک شوند. این روند معمولاً یک الی دو هفته به طول میانجامد. تا زمانی که تمام لکهها از بین نرفته، از فرستادن کودکان به مدرسه یا مهد کودک پرهیز کنید، چرا که حضور در اجتماعاتی مانند کلاس درس باعث انتشار حداکثری ویروس میشود.
در صورت یکبار ابتلا به آبله مرغان، در برابر ابتلای مجدد مصون خواهیم ماند؟پس از ابتلا به آبله مرغان، معمولاً آنتی بادیهایی در برابر این عفونت در بدن تولید میشود و فرد را از ابتلای مجدد به این بیماری مصون نگه میدارد. اما ویروسی که باعث آبله مرغان میشود (واریسلا-زوستر) در بافتهای عصبی بدن غیرفعال میماند و میتواند بعداً در قالب یک بیماری دیگر به نام «زونا» ظاهر شود. کودکانی که در برابر آبله مرغان واکسینه میشوند، در سنین بالاتر احتمال ابتلا به زونا در آنها بسیار کمتر است.
آبله مرغان چگونه درمان میشود؟آبله مرغان یک «بیماری ویروسی» محسوب میشود، بنابراین آنتی بیوتیکها نمیتوانند آن را درمان کنند. اما اگر باکتری زخمها را آلوده کند، پزشکان آنتی بیوتیک تجویز میکنند. این وضعیت ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که بچهها تاولها را خراش دهند و موجب ترکیدن آن شوند.
درمان بخصوصی برای آبله مرغان وجود ندارد، اما میتوانید داروهایی را از داروخانه خود دریافت کنید که سایر علائم بیماری را کنترل میکنند؛ مانند: استامینوفن برای کاهش تب، لوسیون کالامین و ژل خنککننده برای کاهش و تسکین خارش.
در بیشتر کودکان، تاولها پوسته پوسته میشوند و به طور طبیعی در عرض یک تا دو هفته میریزند، بنابراین جای نگرانی نیست. تنها نکته قابل توجه این است که کودکان از دستکاری بثورات بپرهیزند تا از به جای ماندن اسکار (جای زخم) جلوگیری شود.