به نقل از «مشرق»

پشیمانی اصلاح طلبان از ائتلاف با لاریجانی

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۲۶۴۳۷

ا اینکه برخی چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب، از حضور همه‌جانبه در انتخابات سخن می‌گویند، لیکن هنور تعدادی دیگر با بهانه قرار دادن نظارت شورای نگهبان، از سیاست لیست ندادن در انتخابات دفاع می‌کنند.

به گزارش مشرق، با اینکه برخی چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب، از حضور همه‌جانبه در انتخابات سخن می‌گویند، لیکن هنور تعدادی دیگر با بهانه قرار دادن نظارت شورای نگهبان، از سیاست لیست ندادن در انتخابات دفاع می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید:

نمره مردودی آقای مشاور برای فراکسیونی که خاتمی مهندسی کرد روایت ذوالنور از دیدار سال ۹۶ با کروبی غربگرایانی که روی ماکیاول را سفید می‌کنند

جواد امام: لیست نمی‌دهیم

روز گذشته جواد امام، فعال اصلاح‌طلب و چهره نزدیک به رییس دولت اصلاحات، درباره نوع فعالیت اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو، به نقل از خاتمی گفت: «ما در انتخابات شرکت می‌کنیم اما شرکت در انتخابات لزوما دادن لیست نیست؛ بنابراین در جاهایی می‌توانیم لیست ارائه دهیم که کاندیدا داشته باشیم. اگر قرار باشد کاندیداهای ما زیر تیغ استصواب قرار بگیرند و رد صلاحیت شوند و ما کاندیدایی نداشته باشیم، عملا ارائه لیست میسر نخواهد بود». او با بیان اینکه اظهار نظر خاتمی به معنای مشارکت مشروط در انتخابات نیست، گفت: «کاندیداهای ما حضور پیدا خواهند کرد و این بستگی به شرایط برگزارکنندگان در انتخابات دارد که تا چه میزانی، کاندیداهای اصلاح‌طلب را بخواهند تایید صلاحیت کنند». او در بخش دیگری از اظهارات خود، بنا بر روال بقیه اصلاح‌طلبان که همزمان با حمله به نهادهای نظارتی، از گفت‌وگو و رایزنی با آن دفاع می‌کنند، درباره میان‌داری یک فرد از میان اصلاح‌طلبان برای رایزنی با شورای نگهبان مثل عارف، بیان کرد: به هر حال یکی از وظایف شورای عالی سیاست‌گذاری، تعامل با برگزارکنندگان انتخابات و شورای نگهبان و هیات‌های نظارتی است و یقینا این موضوع را به فال نیک می‌گیریم.

اگر شورای نگهبان این بستر را فراهم کند یقینا اصلاح‌طلبان از این رایزنی‌ها استقبال می‌کنند. او در بخش دیگری از اظهارات خود، در کمال تعجب از شورای نگهبان خواست تا برای امر گفت‌وگو، از عارف، رییس فراکسیون امید رسما دعوت به عمل آورد.

پایان دوره ائتلاف؟

اظهارات جواد امام که به صور مختلف از سوی بقیه اصلاح‌طلبان نیز در حال تکرار شدن است، البته یک باطنی نیز در خود نهفته دارد؛ آن هم اینکه اصلاح‌طلبان در زمین انتخابات مجلس آینده، در صورت مناسب ندیدن شرایط، به قیمت حتی لیست ندادن، حاضر نخواهند بود با جبهه رقیب خود ائتلاف کنند؛ مساله‌ای که در دوره قبلی انتخابات در سال 94، به آن دست زدند و برخی چهره‌های نزدیک به علی لاریجانی را در لیست خود که نام امید را یدک می‌کشید، جای دادند. البته هدف اصلاح‌طلبان در آن برهه زمانی، کسب اکثریت کرسی‌های مجلس بود که در راستای همان غایت نیز خود را در مقام موتلف جریان رقیب خود دیدند. آنها برای اینکه این اقدام خود را در چشم مخاطبان خود موجه جلوه دهند، به رقیب پسوند «میانه‌رو» چسباندند و آن‌ها را موافق برجام و طرفدار تعامل با جهان معرفی کردند. این در حالی بود که مخالفان سیاسی خود را با عنوان اصول‌گرایان تندرو از صحنه به در کردند.

سیاست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم مبنی بر ائتلاف با اصول‌گرایان به‌زعم خودشان میانه، برای آنها هزینه‌های زیادی به همراه داشت. چهره‌های به‌اصطلاح اصول‌گرای حاضر در لیست امید، بلافاصله پس از حضور در پارلمان، جمع امیدی‌ها را ترک گفته و ذیل فراکسیونی تحت عنوان «مستقلین» به کاربست منویات مراد خویش یعنی علی لاریجانی مشغول شدند. فراکسیون مستقلین در مجلس دهم، توانست اکثریت را به خود اختصاص بدهد و با همین وضعیت و با یارگیری از دو فراکسیون دیگر مجلس یعنی «امید» و «ولایی»، معادلات را در بزنگاه‌های مختلف بنا بر پسندهای خویش بنویسد. میان‌داری سیاسی مستقلین در مجلس، باعث شد تا پارلمانتاریست‌های اصلاح‌طلب در موارد عدیده، نتوانند برخلاف پیش‌بینی‌های خود به مطلوب مورد نظر دست یابند؛ موضوعی که مثلا در مورد افتادن علی مطهری از نایب‌رییسی مجلس به‌طور عیان خود را نشان داد؛ آنجا که فراکسیون مستقلین ضمن دوری‌گزینی از فراکسیون امید و همنشینی با فراکسیون ولایی، زمینه مناسب برای بالاآمدن آقای مصری، رقیب مطهری را فراهم آورد. رویکرد دوگانه مستقلین(همان اصول‌گرایان به‌اصطلاح میانه‌رو) در قبال اصلاح‌طلبان مجلس، آنها را به این فکر انداخته تا در کارزار انتخابات آینده مجلس، مستقلا حضور یابند، تا جایی که اسماعیل گرامی‌مقدم، سخنگوی حزب اعتماد ملی، بر لزوم حضور اصلاح‌طلبان در مجلس آینده، به شکل «اقلیت تاثیرگذار» به جای «اکثریت ائتلافی» تاکید کرد.

گله‌مند از بدعت‌ها

گرامی‌مقدم با بیان اینکه قطعا اگر در آینده ائتلافی صورت بگیرد، کامل‌تر از ائتلاف‌های گذشته با اعتدال‌گرایان یا اصول‌گرایان معتدل خواهد بود، گفت: در سال‌های اخیر جبهه اصلاحات در مورد ائتلاف انتخاباتی به تجربه‌ای دست‌ یافته‌ است که البته این تجربه با بدعت‌هایی نامناسب همراه بود. برخی طیف‌ها و چهره‌های سیاسی به قواعد پیروزی و اخلاق‌مداری تن ندادند. این بخشی از ایرادهای جدی‌ اصلاح‌طلبان است که با جدیت تمام به دنبال آسیب‌شناسی آن هستیم؛ اما باید این واقعیت را نیز در نظر گرفت که اصلاح‌طلبان در انتخابات دوره‌های گذشته، ائتلافی بر سر آرمان‌های خود با اندیشه و آرمان‌های جریان اعتدال‌گرا یا اصول‌گرا نداشته‌اند، بلکه آن ائتلاف حول محور عدم ورود تندروها به مجلس، شوراها یا ریاست‌جمهوری بوده است.

اشتباه‌های گذشته ائتلاف جبران نمی‌شود

وی در ادامه تلاش می‌کند تصویری امیدبخش و همراه با فایده از ائتلاف اصلاح‌طلبان با اصول‌گرایان در انتخابات سال 94 ترسیم کند. او در این‌باره تاکید کرد: «باتوجه به این هدف، اصلاح‌طلبان در آن ائتلاف هم موفق عمل کرده‌اند؛ حضور اعتدال‌گرایان اصول‌گرا و اصلاح‌طلب در صحنه انتخابات و پیرو آن حضور در مجلس باعث و بانی آن شد که قوانین تند و افراطی تصویب نشود و بتوانیم کشور را بر اساس سیاست‌ها و رویکردهای اعتدالی اداره کنیم. اصلاح‌طلبان نباید از دستاوردهای ائتلاف‌های گذشته ناامید باشند. همچنین نباید امید داشته باشیم که لزوما همه اشتباه‌های گذشته که در پی ائتلاف ایجاد شد، جبران شود».

گرامی‌مقدم با اشاره به ترکیب نمایندگان مجلس پنجم که جناح چپ(اصلاح‌طلبان بعدی) واجد اقلیت در آن بود، از لزوم بهره‌گیری از مدل حضور آن سال اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو گفت و تصریح کرد: «اگر به گذشته نگاه کنیم و به‌طور مشخص مجلس پنجم را مدنظر قرار دهیم، می‌بینیم که در آن مجلس یک اقلیت موثر اصلاح‌طلب حضور داشتند، به طوری که در شهر تهران وقتی ردصلاحیت گسترده‌ای صورت گرفت، فقط 15 نفر از اصلاح‌طلبان به مجلس راه پیدا کردند؛ اما تجربه آن دوره نشان می‌دهد که همان 15 نفر چه تاثیرات مفیدی بر مصوبات مجلس داشتند. در مجموع لازم است که اصلاح‌طلبان باتوجه به شرایط فعلی، اقلیتی موثر را به هر نوع ائتلاف کمی ارجحیت بدهند و به دنبال کیفیت فهرست‌های انتخاباتی خود باشند و ماندگاری اندیشه اصلاح‌طلبی را دنبال کنند».

منبع: صبح نو

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار سکه و ارز اربعین تحولات عراق تحولات یمن اصلاح طلبان علی لاریجانی مجلس شورای اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۲۶۴۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

منتجب‌نیا: اصولگرایان نمی‌توانند در مجلس با هم کار بیایند

در آستانه برگزاری دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی، یکی از وزنه‌های مهم تعیین‌کننده خط سیاسی مجلس، رقابت طیف مستقلین و اصلاح‌طلبان است که به هم‌قطارانی که به مجلس راه یافته‌اند بپیوندند و با این وجود برخی از کارشناسان گمانه‌زنی‌هایی در قصد این طیف برای تشکیل یک کمیسیون اقلیت در مجلس دوازدهم دارند.

به گزارش صبح نو، در همین راستا رسول منتجب‌نیا، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و دبیرکل حزب جمهوریت گفت‌وگویی داشته که در ادامه می‌خوانید.

استقبال سیاسیون و مردم نسبت به دور دوم انتخابات را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

در انتخابات مرحله اول مردم بیشتر شرکت می‌کنند، درحالی‌که در مرحله اول تعداد کاندیدا‌ها بیشتر است، ولی در مرحله دوم عموما مشارکت کمتر است، ضمن اینکه تنها دو برابر نمایندگان مورد نظر هر حوزه انتخابیه در مرحله دوم با هم رقابت می‌کنند. رقابت در دوره دوم، رقابت تنگاتنگی است و هر کسی هم که در این مرحله رأی بیشتری بیاورد ولو آنکه یک رأی بیشتر باشد، پیروز میدان قاعده انتخابات است. متأسفانه در دوره‌های انتخابات مرحله دوم، حضور مردم خیلی کم است. در شهر‌های کوچک که عوامل قومی عشیره‌ای دخالت دارند، مثل دوره‌های گذشته انتخابات رونقی ندارند. در مرحله دوم خیلی کم شرکت می‌کنند و هر چه هم تشویق و دعوت شوند، برخی انگیزه لازم را ندارند.

به‌خصوص که هیچ‌گونه مشوقی در کشور ما به وجود نیامده است. یعنی اگر بین دو تا مرحله یک حرکتی ایجاد شده بود، هیجان یا امید و کسب رضایتی پیش می‌آمد، امید بود که درصد بهتری شرکت کنند. مسائل اقتصادی هم که روز به روز بدتر و سخت‌تر و وضعیت مردم وخیم‌تر می‌شود، لذا فکر می‌کنم مردم در مرحله دوم کمتر شرکت می‌کنند و طبیعتا بین همین افرادی که رأی بیشتری داشتند، افرادی انتخاب شده و وارد مجلس می‌شوند.

با توجه به ورود چهره‌هایی از طیف‌های سیاسی مختلف به مجلس، آیا تشکیل یک فراکسیون اقلیت یا مستقل را محتمل می‌دانید؟

مجلس که جای بحث، گفتگو، اظهارنظر و تبادل نظر افراد و گروه‌هاست و اگر در آن تبادل نظر و اختلاف نظر نباشد که مجلس مرده و بی‌رمقی است و اصلا فلسفه‌ای در آن وجود ندارد؛ اما اینکه یک اکثریت قوی از جناح اصول‌گرا وارد مجلس می‌شوند و بعد لیستی که ترکیبی از اصلاح‌طلب، مستقلین اعتدال‌گرا و امثال‌ذالک یعنی ته کیسه را تکاندند و همه این‌ها به قول شما ۴۱ نفر شده است. هنوز هم معلوم نیست در نهایت چند نفر باشند که البته درون آن‌ها هم چهره‌های شاخص بسیار کم هستند، وارد مجلس شدند. اگر آقای مطهری یا آقای پزشکیان تأیید نشده بودند که می‌شد قضاوت کرد در مجلس دیگر تریبونی از مستقلین و اصلاح‌طلبان نیست. به هر حال باز با تذکر رهبری این آقایان تأیید صلاحیت شدند.

ممکن است یک‌صدایی از این جمعیت بلند شود، ولی این صدا بسیار اندک و ضعیف است. به‌خصوص که مشخص نیست مدیریت مجلس هم به دست چه افرادی بیفتد. اگر میزان و ملاک در انتخاب هیأت رئیسه این آرایشی باشد که چه کسانی بیشترین رأی را به دست آوردند، دیگر مجلس به‌طور کلی آن هویت و استقلال خودش را از دست خواهد داد. در کنار این مسائل باید اضافه کنم درست است که اکثریت قوی مجلس به یک معنا اصول‌گرا‌ها و غیراصول‌گرا‌ها اعم از اصلاح‌طلب، اعتدال‌گرا، مستقل و اقلیت بسیار محدودی هستند، اما همان اکثریت، آهنگ واحدی ندارند. هم دارای سلایق مختلف هستند و هم در مقابله با اصلاح‌طلب‌ها و مستقلان دارای وجه مشترک در برابر اصلاح‌طلبان هستند.

آن‌ها درون خودشان اختلاف‌های بسیار زیادی با اصول‌گرا‌های سنتی و اصول‌گرایان غیرسنتی هستند. گرایش‌های رادیکال هم حضورشان قاعدتا پررنگ خواهد بود. این‌ها در نهایت با هم نمی‌توانند بسازند. در انتخابات ممکن بود به‌خاطر هدف مشترک با هم کنار آمده باشند، ولی در مجلس اختلاف نظر فراوان است، چون دیدگاه اصول‌گرایان سنتی و انقلابی کاملا با دیدگاه رادیکال‌ها متفاوت است. به هر حال اصول‌گرایان سنتی بیشتر روی رهبری و ولایت فقیه تأکید می‌کنند. این اختلاف‌ها در مجلس هم ظهور و بروز پیدا می‌کند و در برابر هم جبهه می‌گیرند و نمی‌توانند با هم کنار بیایند. اقلیت محدودی هم از لیست به اصطلاح «صدای ملت» که ترکیب ناهمگونی از اقلیت محدود بود، وارد مجلس خواهند شد.

این فراکسیون چه کمکی را در زمینه کارآمدی مجلس ارائه می‌دهد؟

هر چقدر در مجلس تعدد و تکثر آرا و نظرات بیشتر باشد، مجلس زنده‌تر و پویاتر خواهد بود؛ لذا در کنار آن اکثریتی که در درون اختلافات وجود دارد، بخش‌های مختلف است که این می‌تواند یک‌صدایی باشد. صدایی هرچند کوتاه و کم‌رنگ از ملت در برابر جریان مقابل که در غیاب اکثریت مردم برنده شد. اینکه همان اقلیت، حتی یک نفر هم در مجلس تریبون در اختیار داشته باشد، شاید بهتر از نبودش باشد. درحالی‌که اگر ۴۰ نفر باشند، می‌توانند تلاش بیشتری کنند.

افرادی بودند که قبل از ورود به مجلس، ادعای اصلاح‌طلبی یا استقلال می‌کردند، ولی در مجلس به طرف اکثریت می‌لغزیدند و گفته‌های خودشان را فراموش می‌کردند. من از دوستانی که وارد مجلس می‌شوند انتظار دارم که در این شرایط وانفسا در مجلس فراکسیونی تشکیل بدهند و برنامه‌ریزی کنند؛ چراکه می‌توانند تا حدی اثرگذار باشند، ولو اینکه این امر بسیار سخت خواهد بود. آن اکثریت اجازه نخواهند داد این‌ها کار کنند، چون تجربه نشان داده که آن‌ها وقتی اکثریت را به دست می‌آورند، جلوی هر نقد و اظهارنظر مخالف را می‌گیرند. فراکسیون اقلیت می‌توانند امیدی را در مجلس به وجود بیاورند.

آرایش سیاسی اصلاح‌طلبان در آستانه دور دوم انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در مرحله اول انتخابات، اصلاح‌طلب‌ها به چند دسته تقسیم شدند که یک مجموعه از احزاب و شخصیت‌های حقیقی بودند، آن‌ها که اعلام کردند ما کاندیدا نداریم و شرکت نمی‌کنیم و به‌عنوان معرفی کاندیدا شرکت فعال نداریم. دسته دیگر ترکیبی از سه حزب بود. این‌ها وارد صحنه شدند، کاندیدا‌هایی را معرفی کردند و تعدادی از کاندیداهایشان وارد مجلس شدند. ما هم که به‌عنوان حزب جمهوریت منتظر بودیم کاندیداهایمان تأیید صلاحیت شوند که بتوانیم فعال شویم، ولی متأسفانه هیچ‌کدام از کاندیدا‌های ما در سراسر کشور تأیید صلاحیت نشدند. فعالیت اصلاح‌طلب‌ها در مرحله دوم هم به همین ترتیب است. آن ترکیب که گفتم، فعال نخواهند بود. شاید کارگزاران و حزب‌های دیگر فعالیت کنند. باید ببینیم آن‌ها تا چه اندازه موفق هستند.