با اینکه برخی چهرههای سیاسی اصلاحطلب، از حضور همهجانبه در انتخابات سخن میگویند، لیکن هنور تعدادی دیگر با بهانه قرار دادن نظارت شورای نگهبان، از سیاست لیست ندادن در انتخابات دفاع میکنند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با اینکه برخی چهرههای سیاسی اصلاحطلب، از حضور همهجانبه در انتخابات سخن میگویند، لیکن هنور تعدادی دیگر با بهانه قرار دادن نظارت شورای نگهبان، از سیاست لیست ندادن در انتخابات دفاع میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
روز گذشته جواد امام، فعال اصلاحطلب و چهره نزدیک به رییس دولت اصلاحات، درباره نوع فعالیت اصلاحطلبان در انتخابات پیش رو، به نقل از خاتمی گفت: «ما در انتخابات شرکت میکنیم اما شرکت در انتخابات لزوما دادن لیست نیست؛ بنابراین در جاهایی میتوانیم لیست ارائه دهیم که کاندیدا داشته باشیم. اگر قرار باشد کاندیداهای ما زیر تیغ استصواب قرار بگیرند و رد صلاحیت شوند و ما کاندیدایی نداشته باشیم، عملا ارائه لیست میسر نخواهد بود». او با بیان اینکه اظهار نظر خاتمی به معنای مشارکت مشروط در انتخابات نیست، گفت: «کاندیداهای ما حضور پیدا خواهند کرد و این بستگی به شرایط برگزارکنندگان در انتخابات دارد که تا چه میزانی، کاندیداهای اصلاحطلب را بخواهند تایید صلاحیت کنند». او در بخش دیگری از اظهارات خود، بنا بر روال بقیه اصلاحطلبان که همزمان با حمله به نهادهای نظارتی، از گفتوگو و رایزنی با آن دفاع میکنند، درباره میانداری یک فرد از میان اصلاحطلبان برای رایزنی با شورای نگهبان مثل عارف، بیان کرد: به هر حال یکی از وظایف شورای عالی سیاستگذاری، تعامل با برگزارکنندگان انتخابات و شورای نگهبان و هیاتهای نظارتی است و یقینا این موضوع را به فال نیک میگیریم. اگر شورای نگهبان این بستر را فراهم کند یقینا اصلاحطلبان از این رایزنیها استقبال میکنند. او در بخش دیگری از اظهارات خود، در کمال تعجب از شورای نگهبان خواست تا برای امر گفتوگو، از عارف، رییس فراکسیون امید رسما دعوت به عمل آورد. پایان دوره ائتلاف؟ اظهارات جواد امام که به صور مختلف از سوی بقیه اصلاحطلبان نیز در حال تکرار شدن است، البته یک باطنی نیز در خود نهفته دارد؛ آن هم اینکه اصلاحطلبان در زمین انتخابات
مجلس آینده، در صورت مناسب ندیدن شرایط، به قیمت حتی لیست ندادن، حاضر نخواهند بود با جبهه رقیب خود
ائتلاف کنند؛ مسالهای که در دوره قبلی انتخابات در سال 94، به آن دست زدند و برخی چهرههای نزدیک به علی لاریجانی را در لیست خود که نام امید را یدک میکشید، جای دادند. البته هدف اصلاحطلبان در آن برهه زمانی، کسب اکثریت کرسیهای مجلس بود که در راستای همان غایت نیز خود را در مقام موتلف جریان رقیب خود دیدند. آنها برای اینکه این اقدام خود را در چشم مخاطبان خود موجه جلوه دهند، به رقیب پسوند «میانهرو» چسباندند و آنها را موافق برجام و طرفدار تعامل با جهان معرفی کردند. این در حالی بود که مخالفان سیاسی خود را با عنوان اصولگرایان تندرو از صحنه به در کردند. سیاست اصلاحطلبان در انتخابات مجلس دهم مبنی بر ائتلاف با اصولگرایان بهزعم خودشان میانه، برای آنها هزینههای زیادی به همراه داشت. چهرههای بهاصطلاح اصولگرای حاضر در لیست امید، بلافاصله پس از حضور در پارلمان، جمع امیدیها را ترک گفته و ذیل فراکسیونی تحت عنوان «مستقلین» به کاربست منویات مراد خویش یعنی علی لاریجانی مشغول شدند. فراکسیون مستقلین در مجلس دهم، توانست اکثریت را به خود اختصاص بدهد و با همین وضعیت و با یارگیری از دو فراکسیون دیگر مجلس یعنی «امید» و «ولایی»، معادلات را در بزنگاههای مختلف بنا بر پسندهای خویش بنویسد. میانداری سیاسی مستقلین در مجلس، باعث شد تا پارلمانتاریستهای اصلاحطلب در موارد عدیده، نتوانند برخلاف پیشبینیهای خود به مطلوب مورد نظر دست یابند؛ موضوعی که مثلا در مورد افتادن علی مطهری از نایبرییسی مجلس بهطور عیان خود را نشان داد؛ آنجا که فراکسیون مستقلین ضمن دوریگزینی از فراکسیون امید و همنشینی با فراکسیون ولایی، زمینه مناسب برای بالاآمدن آقای مصری، رقیب مطهری را فراهم آورد. رویکرد دوگانه مستقلین(همان اصولگرایان بهاصطلاح میانهرو) در قبال اصلاحطلبان مجلس، آنها را به این فکر انداخته تا در کارزار انتخابات آینده مجلس، مستقلا حضور یابند، تا جایی که اسماعیل گرامیمقدم، سخنگوی حزب اعتماد ملی، بر لزوم حضور اصلاحطلبان در مجلس آینده، به شکل «اقلیت تاثیرگذار» به جای «اکثریت ائتلافی» تاکید کرد. گلهمند از بدعتها گرامیمقدم با بیان اینکه قطعا اگر در آینده ائتلافی صورت بگیرد، کاملتر از ائتلافهای گذشته با اعتدالگرایان یا اصولگرایان معتدل خواهد بود، گفت: در سالهای اخیر جبهه اصلاحات در مورد ائتلاف انتخاباتی به تجربهای دست یافته است که البته این تجربه با بدعتهایی نامناسب همراه بود. برخی طیفها و چهرههای سیاسی به قواعد پیروزی و اخلاقمداری تن ندادند. این بخشی از ایرادهای جدی اصلاحطلبان است که با جدیت تمام به دنبال آسیبشناسی آن هستیم؛ اما باید این واقعیت را نیز در نظر گرفت که اصلاحطلبان در انتخابات دورههای گذشته، ائتلافی بر سر آرمانهای خود با اندیشه و آرمانهای جریان اعتدالگرا یا اصولگرا نداشتهاند، بلکه آن ائتلاف حول محور عدم ورود تندروها به مجلس، شوراها یا ریاستجمهوری بوده است. اشتباههای گذشته ائتلاف جبران نمیشود وی در ادامه تلاش میکند تصویری امیدبخش و همراه با فایده از ائتلاف اصلاحطلبان با اصولگرایان در انتخابات سال 94 ترسیم کند. او در اینباره تاکید کرد: «باتوجه به این هدف، اصلاحطلبان در آن ائتلاف هم موفق عمل کردهاند؛ حضور اعتدالگرایان اصولگرا و اصلاحطلب در صحنه انتخابات و پیرو آن حضور در مجلس باعث و بانی آن شد که قوانین تند و افراطی تصویب نشود و بتوانیم کشور را بر اساس سیاستها و رویکردهای اعتدالی اداره کنیم. اصلاحطلبان نباید از دستاوردهای ائتلافهای گذشته ناامید باشند. همچنین نباید امید داشته باشیم که لزوما همه اشتباههای گذشته که در پی ائتلاف ایجاد شد، جبران شود». گرامیمقدم با اشاره به ترکیب نمایندگان مجلس پنجم که جناح چپ(اصلاحطلبان بعدی) واجد اقلیت در آن بود، از لزوم بهرهگیری از مدل حضور آن سال اصلاحطلبان در انتخابات پیش رو گفت و تصریح کرد: «اگر به گذشته نگاه کنیم و بهطور مشخص مجلس پنجم را مدنظر قرار دهیم، میبینیم که در آن مجلس یک اقلیت موثر اصلاحطلب حضور داشتند، به طوری که در شهر تهران وقتی ردصلاحیت گستردهای صورت گرفت، فقط 15 نفر از اصلاحطلبان به مجلس راه پیدا کردند؛ اما تجربه آن دوره نشان میدهد که همان 15 نفر چه تاثیرات مفیدی بر مصوبات مجلس داشتند. در مجموع لازم است که اصلاحطلبان باتوجه به شرایط فعلی، اقلیتی موثر را به هر نوع ائتلاف کمی ارجحیت بدهند و به دنبال کیفیت فهرستهای انتخاباتی خود باشند و ماندگاری اندیشه اصلاحطلبی را دنبال کنند». منبع: صبح نو
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا
منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۲۶۸۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخه جدید گروهک نهضت آزادی برای اصلاح طلبان
توجه بر حقوق بشری شدن گفتمان جبهه اصلاحات که از سوی حزب اتحاد ملت نیز دنبال می شود در شرایطی است که آنان میز بر ضرورت توسعه ادبیات حقوق بشری و پیوند دادن آن با مسائل روز جامعه تاکید دارند.
سرویس سیاست مشرق- گروهک غیر قانونی نهضت آزادی پیشنهاد کرده است که اصلاح طلبان که شامل نحل های مختلفی هستند مطلوبترین گزینه برای رسیدن به برنامه های خود را متمرکز بر حقوق بشر و حقوق شهروندی نمایند.
این گروهک با اشاره به اینکه هر نظامی به غیر از نظام لیبرال دموکراسی نامطلوب است تصریح می کند که لیبرال دموکراسی دارای دو بخش دموکراسی انتخاباتی و آزادی های لیبرالی است، لذا می بایست اصلاح طلبان به سمت گزینه مطلوبتر حرکت کنند.
گروهک نهضت آزادی در ادامه با ارائه طرح «نافرمانی مدنی» تصریح کرده که پیگیری حقوق شهروندی مطالبه آسانتری است. هر چند برای دستیافتن به آن نیز پیشنیازهای بسیاری مطرح میشود اما چون قرار نیست مستقیم در ساختار قدرت تغییر ایجاد کند با هزینه کمتر و با سرعت بیشتری میتوان به آن دستیافت!
به باور گروهک نهضت آزادی، برای کسب حقوق شهروندی نه نیاز است صبر کنیم نه میتوانیم صبر کنیم بلکه باید اراده برای زیستن در سبک دلخواه را به یک مبارزه مستمر هر روزه از طریق نافرمانی مدنی تبدیل کرد
گفتنی است با توجه به مطالب گفته شده می توان گفت:
۱ - گروهک نهضت آزادی با پرستش نظام لیبرال دموکراسی و بدون توجه به اندیشه مردمسالاری دینی علاوه بر اینکه نسبت دور خود را در برابر اندیشه های انقلاب اسلامی به نمایش می گذارد از سوی دیگر بر وجه اپوزیسیونی خود و نیز تلاش برای تشکیل یک جبهه در برابر نظام جمهوری اسلامی تصریح میکند.
۲- توجه بر حقوق بشری شدن گفتمان جبهه اصلاحات که از سوی حزب اتحاد ملت نیز دنبال می شود در شرایطی است که آنان میز بر ضرورت توسعه ادبیات حقوق بشری و پیوند دادن آن با مسائل روز جامعه تاکید دارند.
۳ - تصریح بر نافرمانی مدنی در حقیقت برنامه طیف برانداز برای تحریک و تهیج جامعه جنبشی بوده و از جانب دیگر جنس و عمق نگاه ابزاری و پروژه سیاسی رادیکال های اصلاحات را به برخی تحولات روزمره روشن می سازد!
تامل بر کنش های رادیکال همچنان بیانگر آن است که آنان برنامه ریزی برای بهره گیری از مسائل روزمره در دو سطح سطح زندگی و سبک زندگی را در دستورکار خود قرار داده اند.