به نقل از «ایسنا»

شکل جدید و پایدار پلوتونیوم کشف شد

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۳۲۴۵۷

پژوهشگران مرکز تحقیقاتی "موسسه هلمهولتز زنتروم درسدن راسندرف"(Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf) آلمان در مطالعه اخیرشان به طور تصادفی شکل جدید و پایدار پلوتونیوم را کشف کرده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، تیمی از دانشمندان به صورت اتفاقی شکل جدید و پایدار پلوتونیوم را کشف کرده‌اند. حمل و نقل  و ذخیره این عنصر مشهور به دلیل سمی بودن آن بسیار مشکل است اما یافته‌های جدید این پژوهشگران می‌تواند به راه‌های جدیدی برای مقابله با این مشکلات منجر شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پلوتونیوم به عنوان یک عنصر ناپایدار شناخته شده است و این موضوع آن را هم به یک منبع انرژی فوق العاده قدرتمند و هم یک فاجعه زیست محیطی به طور بالقوه ویرانگر تبدیل کرده است. بعضی از ایزوتوپ‌های پلوتونیوم می‌توانند ده‌ها میلیون سال باقی بمانند که اگر وارد آبهای زیرزمینی شود پیامدهای منفی زیادی در پی خواهند داشت.

دانشمندان آزمایشگاه تحقیقاتی"HZDR" هنگامی که این عنصر را ایجاد کردند و در حال انجام مراحل ذخیره و انتقال آن بودند به طور تصادفی یک فرم جدید و پایدار از پلوتونیوم را کشف کردند.

یکی از اشکال ایمن‌تر این عنصر، "دی اکسید پلوتونیوم"(plutonium dioxide) است که یک ماده سرامیکی نسبتاً پایدار است که در آب حل نمی‌شود و از نقطه ذوب بالایی برخوردار است. نانوذرات دی‌اکسید پلوتونیوم را می‌توان از پیش ماده‌های مختلف، به شکل ایزوتوپ های مختلف پلوتونیوم ساخت. پژوهشگران این مطالعه هنگامیکه در حال حل کردن یک پیش ماده به نام "پلوتونیوم VI " (Pu VI) در آب بودند واکنش عجیبی را مشاهده کردند.

پلوتونیوم VI طی انتقال به دی اکسید پلوتونیوم یک مرحله گذر که جامد و پایدار است را گذراند. به نظر می‌رسد ماده مذکور پلوتونیوم پنج ظرفیتی(pentavalent plutonium) است اما این فرم معمولاً جامد و پایدار نیست.

"کریستینا کواشینینا"(Kristina Kvashnina) محقق اصلی این مطالعه گفت: هر بار که نانوذرات را از سایر پیش ماده‌های Pu (III) ،  (IV) یا (V) ایجاد می‌کنیم واکنش خیلی سریع انجام می‌شود، اما این بار ما یک پدیده عجیب را هنگام آزمایش مشاهده کردیم. ما نمی‌توانستیم باور کنیم اما این واکنش کاملا واضح بود.

محققان برای تأیید این موضوع  آن را در(ROBL) که یک طیف سنج جذب اشعه ایکس است، آزمایش کردند. پژوهشگران این مطالعه توانستند انرژی مواد رادیواکتیو را با قرار دادن آنها در معرض اشعه ایکس مورد مطالعه قرار داده و سپس فلورسانس آنها را اندازه گیری کنند. پس از آزمایش‌های بسیار پژوهشگران تأیید کردند که این ماده پایدار است.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Angewandte Chemie" منتشر شد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: پلوتونیوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۳۲۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طراحی اولین اطلس جامع از پیری عضلانی انسان

پژوهشگران انگلستان و چین در یک پروژه مشترک، اولین اطلس جامع را از پیری عضلانی انسان تهیه کردند تا به درک بهتر پیری عضلات کمک کنند.

به گزارش ایسنا، این‌که چگونه عضله با افزایش سن تغییر می‌یابد و سعی دارد با اثرات آن مبارزه کند، اکنون با اولین اطلس جامع از پیری عضلانی انسان، در سطح سلولی و مولکولی بهتر درک می‌شود.

پژوهشگران «مؤسسه ولکام سنگر» (Wellcome Sanger) در انگلستان و همکارانشان در «دانشگاه سون یات سن» (SYSU) در چین، از فناوری‌های تک‌سلولی و تصویربرداری پیشرفته برای تحلیل نمونه‌های عضلات ۱۷ نفر در طول عمر بزرگسالی آن‌ها استفاده کردند. آن‌ها با مقایسه نتایج، اطلاعات جدیدی را درباره بسیاری از فرآیند‌های پیچیده زیربنای تغییرات عضلانی مرتبط با افزایش سن به دست آوردند.

اطلس ارائه‌شده توسط این گروه پژوهشی، جمعیت سلولی جدیدی را نشان می‌دهد که ممکن است توضیح دهند چرا برخی از فیبر‌های عضلانی سریع‌تر از بقیه پیر می‌شوند. همچنین، مکانیسم‌های جبرانی را که عضلات برای مبارزه با پیری به کار می‌برند، مشخص می‌کند.

یافته‌های این پژوهش، راه‌هایی را برای ارائه درمان‌ها و مداخلات آینده ارائه می‌دهند تا بتوان به بهبود سلامت عضلات و کیفیت زندگی پس از افزایش سن کمک کرد.

این پژوهش، بخشی از پروژه بین‌المللی «اطلس سلول انسان» (Human Cell Atlas) برای ترسیم همه سلول‌های بدن انسان با هدف تغییر دادن درک دانشمندان درباره سلامتی و بیماری است.

با افزایش سن، عضلات ما به تدریج ضعیف می‌شوند. این امر می‌تواند بر توانایی ما در انجام دادن فعالیت‌های روزمره مانند ایستادن و راه رفتن تأثیر بگذارد. از دست دادن عضله برای برخی افراد بدتر می‌شود و به افتادن، بی‌حرکتی، از دست دادن استقلال و اختلال کم‌ماهیچگی می‌انجامد. با وجود اهمیت این موضوع، دلایل ضعیف شدن عضلات ما در طول زمان به خوبی شناخته نشده‌اند.

پژوهشگران در این پروژه، از روش‌های توالی‌یابی تک‌سلولی و تک‌هسته‌ای همراه با تصویربرداری پیشرفته برای تحلیل نمونه‌های عضلانی ۱۷ شخص بین ۲۰ تا ۷۵ سال استفاده کردند.

آن‌ها دریافتند ژن‌های کنترل‌کننده ریبوزوم‌ها که مسئول تولید پروتئین هستند، در سلول‌های بنیادی عضلات افراد مسن کمتر فعال هستند. این امر با افزایش سن، توانایی سلول‌ها را برای ترمیم و بازسازی فیبر‌های عضلانی مختل می‌کند. علاوه بر این، جمعیت‌های سلولی در این نمونه‌های عضلانی اسکلتی، یک مولکول پیش‌التهابی به نام «CCL۲» تولید می‌کنند که سلول‌های‌ایمنی را به سمت عضله می‌کشاند و زوال عضلانی مرتبط با افزایش سن را تشدید می‌کند.

از دست دادن عضله ناشی از افزایش سن نیز در یک زیرگروه خاص از فیبر عضلانی مشاهده شد. پژوهشگران برای اولین بار چندین مکانیسم جبرانی از عضلات را کشف کردند که به نظر می‌رسید برای جبران از دست دادن عضله فعالیت می‌کنند.

همچنین این گروه پژوهشی، جمعیتی را از هسته‌های سلولی ویژه در فیبر‌های عضلانی شناسایی کردند که به بازسازی اتصالات بین اعصاب و عضلات کاهش‌یافته با افزایش سن کمک می‌کند. بررسی‌های صورت‌گرفته توسط این گروه پژوهشی روی سلول‌های عضله انسان در آزمایشگاه، اهمیت هسته‌های سلولی را در حفظ عملکرد عضلات تأیید کرد.

«ورونیکا کدلیان» (Veronika Kedlian)، پژوهشگر مؤسسه ولکام سنگر و از پژوهشگران ارشد این پروژه، گفت: رویکرد بی‌طرفانه و چندوجهی ما برای مطالعه پیری عضلانی، ترکیبی را از انواع گوناگون توالی‌یابی، تصویربرداری و مکانیسم‌های سلولی ناشناخته پیری نشان می‌دهد و مناطقی را برای مطالعه بیشتر برجسته می‌کند.

پروفسور «هونگبو ژانگ» (Hongbo Zhang) پژوهشگر دانشگاه سون یات سن و از پژوهشگران ارشد این پروژه، گفت: در چین، انگلستان و سایر کشورها، جمعیت‌های پیر داریم، اما درک ما درباره فرآیند پیری محدود است. ما اکنون دید دقیقی را درباره چگونگی تلاش عضلات برای حفظ عملکرد خود به رغم تأثیرات پیری داریم.

این پژوهش در مجله «Nature Aging» به چاپ رسید.