به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

کارنامه سؤال‌برانگیز همکاری ایران با صندوق بین‌المللی پول

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۴۸۸۴۹

اجلاس پائیزه صندوق بین‌المللی پول در سال ۲۰۱۹ میلادی در حالی روز شنبه پایان یافت که عملکرد و میزان دستاورد‌های صندوق برای ایران، سؤالات زیادی را در ذهن کارشناسان ایجاد کرده است.

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، اجلاس پائیزه صندوق بین‌المللی پول در سال 2019 میلادی در حالی روز شنبه پایان یافت که عملکرد و میزان دستاوردهای صندوق برای ایران، سؤالات زیادی را در ذهن کارشناسان ایجاد کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به عبارت دیگر مهم‌ترین سؤالی که وجود دارد آن است که دستاورد تعاملات سطح بالا با صندوق بین‌المللی پول برای اقتصاد ایران چه بوده و آیا اساسا ایران و کشورهای مشابه می‌توانند از نهادی همچون صندوق بین‌المللی پول انتظار کمک‌رسانی داشته باشند؟ مروری بر تاسیس و کنش کلی صندوق، به آگاهی از این موضوع کمک خواهد کرد.

با پایان جنگ جهانی دوم و وخامت اوضاع اقتصادی کشورهای مطرح و هم پیمان آمریکا که درگیر جنگ بودند؛ ضرورت باز‌سازی اقتصاد آن کشورها (آمریکا و هم پیمانان آن شامل انگلستان، فرانسه و سایر کشورهای اروپایی همسو) و بهبود شرایطشان احساس میشد. در این هنگام کشورهای مختلف نظیر فرانسه، انگلستان و کانادا طرح‌های مدنظر خود را ارائه دادند و سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان، طرح دولت آمریکا که فاتح اصلی جنگ جهانی دوم و تنها کشور مجهز به سلاح اتمی و استفاده‌کننده از این سلاح در آن زمان بوده است، در زمینه ایجاد نظم نوین جهانی در عرصه اقتصاد بین‌الملل، در سال 1944 میلادی در کنفرانس برتوون وودز در خاک آمریکا مورد موافقت تعدادی از کشورهای دنیا قرار گرفت و صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی تاسیس شدند. این طرح در اصل آغازگر سلطهء اقتصادی-استکباری آمریکا و در سطح بعدی، آغازگر سلطهء اقتصادی دولت‌های هم پیمان غربی آمریکا بر سایر ملل جهان بود.کشور ایران نیز از جمله حاضران در کنفرانس مذکور بوده است؛ لذا به عنوان یکی از پیشروان بین‌المللی در تشکیل این دو نهاد قلمداد شده و می‌شود. حال این پرسش اساسی مطرح می‌باشد که از تاسیس این دو نهاد بین‌المللی تاکنون، چه دستاوردها و منافعی عاید کشور و جامعه شده است؟

از آنجایی که صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی از روز اول عملاً در راستای تامین مالی برای همپیمانان غربی تشکیل شده‌اند، روند تقسیم قدرت و سیاست‌سازی آنها نیز همواره در راستای منافع قدرت‌های بزرگ غربی بوده و این روند همچنان ادامه دارد، به گونه‌ای که از گذشته تا به حال بر اساس توافق قدرت‌های مذکور، رؤسای صندوق بین‌المللی پول از قاره اروپا و رؤسای بانک جهانی از کشور آمریکا انتخاب شده‌اند و هیچ حقی برای سایر کشورها در این زمینه قائل نبوده و نیستند. دولت آمریکا با دارا بودن حق رای 16.5 درصدی در صندوق بین‌المللی پول، دارای حق وتو در سیاست‌گذاریهای صندوق بین‌المللی پول میباشد که این موضوع خود گویای جهت گیری و ماهیت رفتارها و سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول برای کشورهای مخالف نظام سلطه و در راس آنها آمریکا می‌باشد.

کشور ایران نیز که به اذعان مقامات آمریکایی، هدف جنگ اقتصادی تحمیلی از سوی دولت‌های غربی می‌باشد، در یک تعامل فراگیر با صندوق بینالمللی پول است. نهادی که کشورهای صنعتی نه تنها عضو آن می‌باشند، بلکه بازوی مشورتی و تحلیلی صندوق مذکور کشورهای گروه G7 می‌باشند که جملگی از مخالفان و دشمنان نظام و ملت ایران هستند. بدیهی است که در چنین شرایطی، اطلاعات متغیرها و ساختارهای اقتصادی به طور مرتب و ظاهراً در راستای مشاوره اقتصادی-سیاستی در اختیار کشورهای متخاصم با ایران قرار می‌گیرد و آنها با بهره‌گیری از ابزار اطلاعاتی، به صورت هدفمند به تخریب هوشمند اقتصاد کشور مبادرت می‌ورزند که در نهایت، علاوه‌بر فشار مضاعفی که بر قشر مستضعف و متوسط وارد میآورند، جامعه را نیز با تنگناهای متعدد رو به‌رو می‌کنند.

با توجه به آنکه ماهیت شکل‌گیری صندوق، کمک به اقتصادهای فروپاشیده همپیمانان غربی بوده است، منافع تشکیل آن نیز عملاً عاید همان کشورها شده و مابقی کشورها نه تنها نفع چندانی نبرده‌اند، بلکه در بسیاری از موارد با پیاده‌سازی سیاست‌های نامناسب لیبرالیستی در قالب بسته‌های تعدیل ساختاری، دچار زیان بزرگی نیز شده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران نیز یکی از قربانیان اجرای سیاستهای تعدیل ساختاری صندوق بین‌المللی پول بوده است. بست‌های در سال 1372 توسط حامیان فکریِ صندوق بین‌المللی پول در اقتصاد ایران پیاده شد. این در حالی بود که ایران از جنگ تحمیلی 8 ساله‌ای که با هدایای کشورهای صنعتی (آلمان، فرانسه، آمریکا و نظایر آن) به صدّام و سکوت سازمان ملل(که آن هم پس از جنگ جهانی دوم تاسیس شد)، به تازگی رهایی یافته بود؛ جنگی که موجب شهادت بیش از 200هزار نفر از هموطنان و تخریب زیرساخت‌ها گردید. در این زمان ایران نیازمند دوره‌ای از باز‌سازی بود؛ اما دولتِ وقت ضمن کنار نهادن برنامه اول توسعه، برنامه تعدیل ساختاری را با توصیه‌هایی نظیر رها‌سازی بازارها و کاهش کمک‌های اجتماعی به مردم که توسط صندوق و نظام سلطه صادر شده بود، سرلوحه کار خود قرار‌داد و در نهایت منجر به تورم افسارگسیخته 50 درصدی در سال 1374 شد و مردم، به ویژه قشر مستضعف که ستون انقلاب و جنگ تحمیلی 8 ساله بودند را هرچه بیشتر در تنگنا و فشار قرار‌داد.

با این وجود از آنجا که صندوق بین‌المللی پول هیچ تعهدی نسبت به سیاست‌های پیاده شده خود در کشورها و جبران خسارت‌های ناشی از آن ندارد، خود و حامیان داخلی آن، هیچ‌گاه بابت پیاده‌سازی سیاست‌های مخرب تعدیل ساختاری علیه مردم ایران، پاسخی را ارائه ندادند و عذرخواهی نکردند. تحمیل این سیاست‌های مخرب علیه مردم ایران در حالی بود که همپیمانان غربی هرگاه دچار مشکلات اقتصادی بوده‌اند، نه تنها از منابع صندوق بهره فراوان برده‌اند، بلکه با استفاده ابزاری از این صندوق، هنگامی که سایر کشورها نظیر عربستان و امارات دارای منابع ارزی مازاد بوده‌اند، منابع آنان را نیز با استفاده از ابزارهای گوناگون برای رشد اقتصادی و پیشرفت خود در اختیار گرفته‌اند.
در دهه 70 میلادی با افزایش قیمت نفت در سطح جهان و درآمد هنگفت حاصل از آن برای برخی از کشورهای عربی،کشورهای غربی به عنوان واردکنندگان انرژی ضعیف شدند، لذا صندوق بین‌المللی پول به کمک کشورهای صنعتی شتافت و با الزام کشورهایی که دارای ذخایر مازاد ارزی بودند، منابع آنان را در قالب سیاستگذاری‌های صندوق بین‌المللی پول و همچنین فروش سلاح به آنان، به سمت کشورهای نیازمند صنعتی هدایت کرد.
در حالی که امروز نظام و ملت ایران درگیر جنگ و تروریسم اقتصادی همه‌جانبه توسط آمریکا و هم پیمانان غربی هستند، صندوق مذکور هیچگونه تلاشی که متناسب با ساختارهای اقتصادی ایران باشد برای کمک به ملت ایران انجام نداده است و در توصیه‌های سیاستی خود، همچنان در اشکال مختلف بر اجرای سیاست‌های تعدیل ساختاری، از جمله تضعیف پول ملی، حذف حمایت دولت از محصولات راهبردی کشاورزی، حذف ارز دولتی برای مصارف دارویی و سایر سیاست‌های مشابه تاکید دارد.

این در حالی است که رهبر انقلاب در 2 خرداد 97 در دیدار مسئولان نظام نیز فرمودند؛ «تاکنون هم در طول سال‌های مختلف هر وقت نسخه‌های غربی را به کار گرفتیم، سودی نبردیم از یک جاهایی ضرر کردیم، قضیه تعدیل وقتی که در دهه هفتاد پیش آمد، مشکل عدالت اجتماعی در کشور به معنای واقعی کلمه ضربه خورد، شکاف طبقاتی به وجود آمد».
اکنون که قریب به سه دهه از تعامل فراگیر جمهوری اسلامی ایران با این نهادِ به اصطلاح بین‌المللی می‌گذرد؛ فرصت مناسبی است که طرفداران و خودباختگان تعامل با نهاد مذکور توضیح دهند که دستاورد ارتباطات فراگیرشان با این نهاد برای ملت، نظام و کشور ایران چه بوده است؟ قراردادن اطلاعات متغیرها و ساختارهای اقتصادی کشور در اختیار این نهاد – آن هم در دوران تروریسم و جنگ اقتصادی نظام سلطه علیه ملت ایران – چه دستاوردی دربرداشته و اساساً هدف ما از تعامل با صندوق چه بوده است؟ دست نشاندگان داخلی صندوق و همفکران نئولیبرال داخلی آنها آیا به جز تحمیل سیاست‌های ناسازگارِ تعدیل ساختاری بر ملت ایران اقدامی انجام داده‌اند؟ اکنون فرصت مغتنمی است که پاسخ دهند دستاورد سه دهه تعامل فراگیر آنان با صندوق بین‌المللی پول یا همان آلت دست نظام سلطه در اقتصاد جهانی، چه بوده است؟!

منبع: روزنامه کیهان

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: صندوق بین المللی پول دولت آمریکا سلطه اقتصادی بانک جهانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۴۸۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویزای زیارتی یا گردشگری برای کشورهای عضو شانگهای برقرار شود

پیش نشست اجلاس وزیران فرهنگ کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای با حضور کارشناسان و نمایندگان فرهنگی کشور‌های عضو به صورت برخط برگزار شد.

در این نشست، ضمن بررسی تمهیدات برای برگزاری جلسه وزیران فرهنگ کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای، پیشنهاد‌های متنوع کارشناسان برای ارتقای روابط فرهنگی این کشورها مطرح و بررسی شد.

قرار است بیست و یکمین نشست وزیران فرهنگ کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای، اردیبهشت ماه امسال در قزاقستان برگزار شود.

در این نشست برخط که به ریاست قزاقستان برگزار شد، کارشناسان فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، هند، چین، پاکستان، تاجیکستان، روسیه، ازبکستان و قزاقستان حضور داشتند. اما قرقیزستان که عضو نهم سازمان همکاری شانگهای است در این نشست حضور نداشت.

عادل خانی، مدیرکل توسعه روابط فرهنگی آسیا و اقیانوسیه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی که با همراهی پرویز قاسمی، رئیس اداره همکاری فرهنگی سازمان‌های بین المللی و مردم نهاد در این نشست حضور داشت، ضمن تشکر از دولت قزاقستان برای میزبان این رویداد مهم فرهنگی اظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران از برگزاری جشنواره‌های مشترک فرهنگی بین کشور‌های عضو سازمان، استقبال و آمادگی خود برای اعزام گروه‌های هنری جوان و توانمند برای حضور در چنین رویداد‌هایی اعلام می‌کند.

او تأکید کرد که جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو اصلی سازمان همکاری شانگهای، از اجرایی کردن برنامه‌های فرهنگی بین کشور‌های عضو استقبال می‌کند و در همه آن‌ها حضور خواهد داشت.

خانی در ادامه پیشنهاد کرد: در راستای توسعه همکاری‌های فرهنگی بین کشور‌های عضو سازمان، ویزای زیارتی یا گردشگری برای شهروندان این کشورها برقرار شود تا از این طریق، توسعه فرهنگی شتاب گیرد.

سایر کارشناسان حاضر در این نشست برخط، ضمن موافقت با این پیشنهاد ایران، اعلام کردند که این موضوع به صورت مکتوب و مدون در اجلاس آتی وزیران فرهنگ کشورها، بررسی و در قالب یک توافق‌نامه به امضا برسد.

بر همین اساس، مباحث حقوقی و دیپلماتیک این پیشنهاد با هماهنگی وزارت خانه‌های امور خارجه و میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشورمان، پیگیری، تدوین و به سایر کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای، ارائه خواهد شد.

مدیرکل توسعه روابط فرهنگی آسیا و اقیانوسیه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در بخش دیگری از این نشست برخط با اشاره به ابتکار قزاقستان در طرحی برای ارائه زیارتگاه‌های معنوی کشور‌های عضو سازمان گفت: معرفی یکی از زیارتگاه‌های کشور‌های عضو، ایده بسیار خوبی است و در این چارچوب، ما یکی از اماکن برجسته دینی کشورمان را معرفی کرده‌ایم و پیشنهاد ما این است که در نشست ماه آینده وزرای فرهنگ، این ابتکار اجرایی شود.

براساس این ابتکار، قزاقستان به عنوان رئیس دوره‌ای اجلاس وزرای فرهنگ، از ویدیو‌ها و عکس‌های یک زیارتگاه معرفی شده از سوی کشور‌های عضو، اثری تصویری تولید و به صورت بین المللی آن را منتشر خواهد کرد و این طرح توسط رئیس جمهوری قزاقستان در اجلاس سران شانگهای ۲۰۲۳ در دهلی نو مطرح شده است.

اهداف این طرح، تقویت و حفظ دوستی ملل، بازشناسی و معرفی ظرفیت‌های گردشگری، تبلیغ و ترویج بنا‌های میراث معنوی و فرهنگی کشور‌های عضو، عنوان شده است.

در بیست و یکمین نشست اجلاس وزیران فرهنگ کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای، علاوه بر تبادل نظر برای تعیین چشم‌انداز توسعه همکاری‌های فرهنگی چند جانبه، پیشرفت اجرای موافقت‌نامه بین دولت‌های عضو سازمان در زمینه همکاری فرهنگی نیز مورد توجه قرار خواهد گرفت.

در بخش دیگری از این نشست، خانی توجه اعضا را به موضوعات فرهنگی مهمی همچون مقابله با افراط‌گرایی، مقابله با تروریسم و آن‌چه در فلسطین و غزه می‌گذرد و ارائه برنامه‌های مشترکی پیرامون موضوعاتی همچون نوروز جلب کرد.

او با ارائه پیشنهاداتی به اعضای حاضر در این نشست گفت: ایجاد دبیرخانه سینمایی کشور‌های عضو سازمان در ساختاری جدید، امری ضروری است و با توجه به ظرفیت‌ها و دستاورد‌های ایران در حوزه تولید و اکران فیلم، می‌توانیم کمک‌های شایانی به برقراری این ساختار کنیم.

در بخش‌های دیگر این نشست نیز، هر یک از کارشناسان، درباره پیشنهاد‌های جمهوری اسلامی ایران در زمینه گسترش همکاری‌های فرهنگی، نکاتی را مطرح و پیشنهادات خود را نیز در این راستا ارائه کردند.

 قرار است جلسه حضوری این نشست، پیش از برگزاری اجلاس وزیران فرهنگ کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای، در شهر آلماتی؛ پایتخت قزاقستان برگزار شود.

منبع: روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ساير حوزه ها