فرم انسانی با نقاب حیوانی؛ استعارهای از بحران هویت
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۱۷۹۸۲
مجموعه جدیدی از آثار نقاشی کیان وطن با عنوان شهر فیل در گالری هما تا ۱۳ آبان برپاست. این مجموعه حاصل نقاشی هایی در ابعاد مختلف است و همچنین دو مجسمه در ابعاد کوچک نیز در این نمایشگاه به نمایش درآمده است که نقاشی ها با ابزاری چون رواننویس و خودکار خلق شده است.
کارکترهای این نقاشی برای مخاطب یادآور نمایشنامه مشهور شهر قصه بیژن مفید است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فیل، خرس، سگ، روباه، خر، میمون، بز، قاطر، شتر، اسب، خاله سوسکه و موش و طوطی شخصیت های شهر قصه هستند که در نقاشی های کیان وطن دیده می شود و نقاش گویی عامدانه مخاطب را با یادآوری شهر قصه به تماشای نمایشگاه خود دعوت میکند.
شاید در نگاه نخست شخصیتهای این نمایشگاه شبیه به شهر قصه و فرمی تکراری در حد پانوشت این نمایشنامه به نظر آید ولی ظرف هنری را می توان مهم ترین تفاوت شهر فیل کیان وطن با آن نمایشنامه دانست و به عبارت دیگر سبک اجرای کار در اینجا (نقاشی) با نمایش فراز و نشیب هایی متفاوت، این دو اثر را مجزا و هرکدام را دارای هویت مستقل می کند.
نقاشی تاویل پذیرتر از نمایش است و مخاطب می تواند در یک نقاشی در ذهن خود شخصیت هایی را با بالاترین اثرگذاری خلق کند درحالی که در نمایش، مخاطب خوانش محدودتری از شخصیتها دارد. از طرف دیگر دعوت از شخصیت هایی که پیشتر زنده وجاندار روی صحنه نقش آفرینی کرده اند به بوم نقاشی خود اقدامی بسیار جسورانه است.
کیان وطن در این اثر در تلاش است تا جایی ممکن با هدایت مخاطب به آدرسی که در نظر دارد مانع از خوانش های واگرا شود.
بحران هویت، چاقی، سلفی،هرج و مرج، وارونگی،خشم،تفریح، محبت و نوستالوژی به عنوان مفاهیم زندگی انسان معاصر مورد پژوهش های تصویری نقاش قرار گرفته است و می توان قدرت این نمایشگاه را نسبت به نمایشنامه شهر قصه در این بستر تحلیل کرد.
پس زمینه سفید نقاشی به بی زمانی و بی مکانی اشاره دارد حتی اگر کنشها همه در بستر شهر قابل تعریف باشند و یا حتی نقش تلفن همراه و یا ژست سلفی گرفتن اشاره به عاداتی معاصر داشته باشد. نقاب های حیوانی بر صورت انسان ها از ناکجاآبادی ازلی خبر می دهد که در آن گاه حیوانی به حیوان دیگر تغییر می کند و این خود استعاره ای از بحران هویت است؛ برای مثال در یک نقاشی انسانی را می بینیم که نقاب شتر بر سر دارد و نقاب خرسی جای خود را به قبلی می دهد.
یکی از مفاهیم مهم این نمایشگاه همزیستی حیوانات و رسیدن به تفاهم مشترک آنها است که این گروتسک می تواند در زندگی امروز ما تفسیر شود. فیل سوار بر گاو. میمون سوار بر الاغ. سگ در آغوش گرگ.
در این نمایشگاه فیل نسبت به دیگر حیوانات نقش پررنگ تری دارد؛ فیل هایی بدون خرطوم با عاج هایی بالای سر همچون شاخ. همچنین دو مجسمه برنزی از سر فیل و گاه با پیکری همچنین فیلی که ظاهرا به پادشاهی رسیده است برگرفته از شخصیت فیل داستان شهر قصه بیژن مفید است؛ فیلی که دچار بحران هویت میشود و خرطوم خود را قطع میکند.
قصه گوی شهر قصه داستان فیلی را بازگو می کند که به عنوان جانوری غریبه وارد شهر قصه می شود و توجه همه حیوان ها را برمی انگیزد. روباه و میمون و خر و شتر و بز و سگ با طرح نقشه ای در اندازه و جای خرطوم، عاج و سایر اعضای بدن فیل تغییراتی می دهند و سرانجام برای حفظ زیبایی و تعادل آنها را به یغما می برند.
نمایشگاه آثار کیان وطن با عنوان شهر فیل ٢٦ مهر افتتاح شد و تا ۱۳ آبان در گالری هما در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، شماره ۸ ادامه دارد.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: هنرهای تجسمی گالری گردی نقاشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۱۷۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایرانی که عاشق ایران بود!
بسیاری از ایران درودی با عنوان نخستین بانوی نقاش ایرانی یاد میکنند. او زنی بود قوی که ثابتقدمی و روحیه مقاومش زبانزد آشنایان و دوستانش بود.
به گزارش ایسنا، ایران درودی یکی از شناختهشدهترین زنان نقاش ایران است؛ کمتر کسی پیدا میشود که نامش را نشنیده و محو سخنانش نشده باشد که با لحن همواره قدرتمند و نگاه پر از ابهتش، افتخارآمیز سخن میگفت. ایران درودی نقاش نامداری است که حالا حدود سه سال از زمان درگذشتش میگذرد؛ زنی با چشمان گیرا و روحی عمیق که آرمان و باورش را با صدای بلند فریاد میزد.
آنچه در هر جمعی در وهله اول از ایران درودی عیان میشد، عشق او به سرزمین خود بود. محبت ایران درودی به سرزمین و مردم سرزمینش آنچنان پیش رفته بود که بارها درباره آن سخن گفته است؛ «حضور تخت جمشید در نقاشیهایم، تنها اشاره به تاریخ نیست، بازگو کردن افسانه یک عشق است؛ عشق من به سرزمینم.»
نگار جاودان/۱۹۹۳/ ۱۴۰x ۱۴۰ سانتیمتردرودی سال ۱۳۹۰ حدود ۱۹۵ اثر از نقاشیهای خود را به مردم ایران اهدا کرد؛ او همچنین خانهاش در فرانسه را فروخت و پول آن را به ایران فرستاد تا برای ساخت موزهاش هزینه شود. اما ساخت موزه به دلایلی مانند جابهجایی مسئولان و کارهای اداری به تعویق افتاد.
او پیش از درگذشت خود، زمانی که باید برای یک جراحی به فرانسه میرفت گفته بود: خیلی بیرحمی است که عید نوروز در ایران نباشم و نتوانم کلنگ موزهام را به زمین بزنم. البته یک موسسه غیرانتفاعی دارم که کارهای مربوط به بنیاد و موزه را در نبودن من پیگیری میکند. همچنین سال خوبی را برای ملت ایران آرزو میکنم و امیدوارم سال خوشیمنی برای آنها باشد.
سرانجام شهریور سال ۹۵ کلنگ موزه در تهران، در خانهای که ایران درودی ۴۸ سال در آن زندگی کرده بود، به زمین زده شد و دو سال بعد از قرارداد واگذاری، حق بهرهبرداری از زمینِ موزه به او ابلاغ شد؛ در نهایت اما با وجود پیگیریهای او تا روزهای پایانی عمرش، هیچ کدام از قول و قرارها در این رابطه عملی نشد.
او در مراسم واگذاری زمین و افتتاح پروژه عمرانی موزه گفته بود: «خوشحالم آنقدر صبر و شکیبایی کردم که بالاخره توانستم به نتیجه برسم. لازم است که هنر معاصر ایران گسترش یابد و راهاندازی این موزه میتواند آغاز این امر باشد. امیدوارم موزههای متعدد دیگری توسط هنرمندان و دولت ایران ساخته شود و ملت ایران که سابقه هنر هفتهزارساله را دارد، نشان بدهد که تا چه اندازه در هنر معاصر نیز باهوش و بااستعداد است.»
او همچنین در همین مراسم گفته بود: «من همیشه به عنوان یک زن افتخار کردهام ایرانی هستم و امیدوارم که لیاقت داشتن نام «ایران» را داشته باشم؛ برای این اسم خیلی زندگیام را گران پرداختم. برای تأسیس این موزه نیز همهجانبه تلاش و چهار سال پایداری کردم تا در این مرحله معجزه رخ دهد. در سال ۴۷ وقتی اثرم در اکثر مجلههای معتبر دنیا چاپ شد به این فکر افتادم که موزهای از آثارم را در کشورم بسازم. از آن زمان دیگر آثارم را نفروختم و برگزیدههایش را برای ملت ایران انتخاب کردم. من ایرانی و خراسانی هستم و آثارم به اینجا تعلق دارد و نه جای دیگر.»
خورشید شب/ ۱۹۸۵/ ۷۳x۹۲ سانتیمتر بیشتر بخوانید چه کتابی سر سفره هفت سین «ایران درودی» بود؟ایران درودی زنی است ایرانی، که در میان تاریخ نقاشان ایران، خوش درخشیده است و با لحن تیز و گیرای خود همواره بر آنچه به آن معتقد بود پافشاری کرد؛ به طوری که شاید هر یک از ما آرزو کنیم، کاش کمی شبیه به ایران درودی باشیم.
در مقاله «تاریخ غایب زنان نقاش ایران» درباره آثار ایران درودی اینچنین آمده است: «شاخسارها و گلهای یخزده که از دل مردابها سر برآوردند، اشیایی که در فضایی موهوم انتزاعی و غریباند و ویرانهها و دشتهایی که شیوه سوررئالیستی دارند، تماما آرایههایی است برساخته از ایران درودی. نقاشیهایی برای گذر از بُعد جنسیت. درودی با حذف مادی انسان و بهکارگیری اندیشهای جهانشمول، مبتنی بر ساحتی از رنگهای تیره و روشن، نمودی از هستی در ابتدای ازل و انتهای ابدیت را نمایش میدهد.»
ایران درودی نقاش، نویسنده و منتقد هنری سال ۱۳۱۵ در خراسان به دنیا آمد. او با علاقهای که از دوران کودکی داشت نقاشی را ادامه داد، به فرانسه رفت و در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) تحصیل کرد.
آثار او در مجموعههای معتبر هنری از جمله موزه هنرهای معاصر تهران، موزه ایکسل بلژیک و موزه هنرهای معاصر نیویورک نگهداری میشود.
بودن یا نبودن (دوآب)/ ۱۹۹۱/ ۱۰۰x ۸۱ سانتیمتر تلاش/ ۱۹۸۷/ ۷۳x۹۲ سانتیمترانتهای پیام