پاسخ بوستون به تغییرات آب و هوایی
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۸۸۷۳۴
بوستون با ساخت پارک‌های مرتفع و سیل‌بند به تغییرات آب و هوایی و عوامل ایجاد سیل پاسخ می‌دهد.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در پی وقوع تغییرات ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی جوی در ایالات متحده آمریکا همچون طوفان‌هایی که منجر به ویرانی شهرهای فلوریدا و تگزاس شد، این کشور خواستار ایجاد تغییرات سریع و مورد نیاز در استراتژی‌های برنامه‌ریزی شهری در ایالات خود شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دیگر اقدمات انجام گرفته در ایالات متحده به منظور جلوگیری از جاری شدن سیل در مناطق آسیب‌پذیر و ساحلی شهر بوستون انجام گرفته است. بوستون اقدام به پیاده‌سازی طرح تغییر وضعیت آب و هوایی شهرهای ساحلی ماساچوست کرده است. این طرح راهکاری برای محافظت از محلات شرق بوستون و چارلستون از احتمال بروز سیل به حساب می‌آید و با تهدیدات ناشی از افزایش سطح دریا مقابله می‌کند. ارتفاع پایین این مناطق نسبت به سطح دریا این دو منطقه بندری را در معرض آب‌گرفتگی همیشگی حوضه دریا، بروز خطرات همیشگی و تجربه دائمی جاری شدن سیلاب‌های محلی قرار داده است.
بوستون قصد دارد که در طول پیشرفت‌های آینده شهر، با افزایش سطح خیابان اصلی چارلستون تا حدود ۶۰ سانتی‌متر در مقابل مجتمع اداری Schrafft، طرح خود برای مقابله با سیلاب‌ها را عملی کند. طرح توسعه مجدد آب‌نمای این مجتمع نیز شامل ایجاد پارک‌های مرتفع و مسیرهایی می‌شود که می‌تواند همچون سنگری در امتداد لبه ساحلی دریا عمل و امنیت زندگی ۳۳۰ نفر از ساکنان آن ناحیه را تضمین کند.
از طرح‌های دیگر این شهر برای محافظت از چارلستون، بازسازی و نوسازی زمین‌های بازی ساحلی "رایان" به کمک ایجاد مسیرها، میدان‌ها و خط ساحلی مرتفع است. علاوه بر این بوستون برای محافظت از خط شرقی خود اقدام به ساخت یک سیل‌بند به صورت دیواری کرده است که مسیر ورود آب به پارک خطی گرینویچ را مسدود می‌کند و بدین ترتیب خطرات ناشی از وقوع حوادث آبی را از زندگی چهارهزار و ۳۰۰ نفر از ساکنین این نواحی دور می‌کند. افزایش ارتفاع ورودی مناطق تفریحی و گردشگری "مسیر سبز" و "پارک پیرز دوم" این شهر و همچنین ایجاد فضاهای سبز عمومی و پارک‌های بیشتر در نواحی ساحلی که بیش از سایر نقاط در معرض خطر طغیان آب قرار دارند از دیگر استراتژی‌های به کار رفته در بوستون است. از سوی دیگر مقامات این شهر با ایجاد فضاهای سبز و دیوارکشی برای هدایت جریان روان‌آب‌ها و سیلاب‌ها به سمت "مسیر سبز شرقی بوستون" اقدام به پیاده‌سازی استراتژی‌های کوتاه‌مدت برای مسدود کردن جریان این آب‌ها کرده‌اند.
از آنجایی که پیش‌بینی‌ها حاکی است که افزایش سطح دریا به اندازه ۲۲ سانتی‌متر تا سال ۲۰۳۰، ۵۳ سانتی‌متر تا سال ۲۰۵۰ و ۹۱ سانتی‌متر تا سال ۲۰۷۰، سایر مناطق ساحلی در سراسر جهان را در معرض خطر طغیان آب در سال‌های آینده مواجه می‌سازد، راهکارهای ارائه شده توسط ایالات متحده آمریکا و نیز استراتژی‌هایی تعیین شده برای آینده شهرهای ساحلی آن، با در نظر گرفتن این آمار و ارقام احتمالی برنامه‌ریزی شده است. قرار است این طرح‌ها به مبارزه بوستون در مقابله با تغییرات آب و هوایی تا سال ۲۰۳۰ کمک کند. ایالات متحده امیدوار است که موفقیت این طرح‌ها بتواند همچون الگویی برای سایر نقاط ساحلی دنیا عمل کند و از بروز وقایع ناگوار در مناطق هم سطح یا پایین‌تر از سطح دریا در سراسر جهان مؤثر واقع شود.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: آمریکا شهرهای جهان کلانشهرهای جهان طوفان سانفرانسیسکو سیلاب سیل بند روان آب شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۸۸۷۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مجنون گیلانی که ده‌ها سال آواره‌ی دریا بود/ عشق لیلا با «کاجامه خوس» چه کرد؟
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، عبدالله یک جوان عادی گیلک بود که در سال ۱۳۲۸ لیلا همسر عزیزش را در از دست داد. از آن پس اما او دیگر عادی نبود و هرگز هم آن آدم سابق نشد. به قایقی کوچک نشست، سر به دریا گذاشت، و در اتاقک محقر روی قایقش به زندگی ادامه داد. با ادامه پیدا کردن این وضعیت کم‌کم در میان محلی‌ها به «کاجامه خوس» معروف شد یعنی فردی که در کجامه [اتاقک کوچکی که در قایقش ساخته بود] می‌خوابد و شد قهرمان بسیاری از شعرهای گیلکی عاشقانه. در اردیبهشت ۱۳۵۳ گروهی از صیادان محلی کاجامه خوس را پس از مدت‌ها بی‌خبری در قایق فرسوده‌اش دیدند. این ماجرا این‌قدر عجیب بود که بلافاصله گزارشش در روزنامه‌ی اطلاعات (۲ اردیبهشت ۵۳) به این شرح منتشر شد:
«کاجامه خوس» پیر افسانه‌ای گیلان که زندگی حیرت‌انگیز او در اشعار محلی گیلک و فولکلور این قسمت از کشور ما اثر فراوان داشته زنده است!
دیروز [چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۵۳] جمعی از صیادان محلی، پس از سال‌ها بی‌خبری از این مرد افسانه‌ای، بار دیگر او را در قایق کهنه و فرسوده‌اش که از ۲۵ سال پیش تنها خانه‌ی اوست، یافتند.
خبر زنده بودن «کاجامه خوس» به‌سرعت در گیلان دهان به دهان گشت و یک بار دیگر جمعی از شعرا و محققین فولکلور گیلان به سراغ او رفتند تا مردی را که یک ربع قرن، به امید دیدار «لیلا» همسر از دست‌رفته‌اش، در دریا سرگردان است، از نزدیک ببینید.
پیر کاجامه خوس در سراسر جهان تنها کسی است که چنین زندگی حیرت‌آوری دارد: او ۲۵ سال تمام است ک در اتاقکی در گوشه‌ی قایق فرسوده خود، یکه و تنها در دریا زندگی می‌کند. در تمام این مدت یک بار پایش را به میان مردم نگذاشته، نه نام خود را به یاد می‌آورد و نه از گذشت روزگار خبری دارد.
آن‌ها که از گذشته «کاجامه خوس» خبر دارند می‌گویند:
سرنوشت او این است که یکه و تنها در دریا بمیرد و قصه‌ای به قصه‌های شورانگیز دل‌دادگی زمان ما افزوده شود.
او ۲۵ سال پیش لیلا (همسر زیبایش) را در دریا از دست داد و با مرگ همسرش زادگاه خود خشکبیجار را ترک گفت... دو اسلحه‌ی روسی به مبلغ هفت قران از دو ملوان روسی که آن روزگار در کشتی‌های تجارتی کار می‌کردند خرید و با قایق ماهی‌گیری خود، زندگی در دریا و مرداب‌های دوردست و خالی از سکنه را آغاز کرد...
حالا پس از سال‌ها او در ساحل مرداب نیلی‌رنگ بندر پهلوی جایی که جز صدای مرغان وحشی و نجوای باد در دل برگ‌های درختان صدایی نیست، اقامت گزیده است...
خبرنگاران ما در رشت و بندر پهلوی که دیروز [چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۵۳] ساعتی را با «کاجامه خوس» گذرانده‌اند، می‌نویسند: با گذشت هر بهار یک خط به بدنه‌ی قایق خود و یک خط به درخت قطوری که با آن الفتی دیرینه دارد، می‌کشد تا به حال ۲۵ خط به نشانه‌ی ۲۵ سال سرگردانی در دریا به تنه‌ی درخت و قایق او کشیده شده است... خوراک او ماهی و مرغان دریایی است... شب‌های جمعه، چند فانوس در اتاقک داخل قایق خود برمی‌افروزد و چشم به راه لیلا می‌ماند. تا سپیده‌دم در خیال، با همسر از دست‌رفته‌اش گفت‌وگوها دارد...
مردم می‌گویند: نام اصلی کاجامه خوس عبدالله است... و ده‌ها شعر محلی و ترانه‌های فولکلوریک و بومی که با زندگی گیلانی‌ها عجین شده، یادآور خاطرات اوست.
ترجمه‌ی یکی از این اشعار چنین است:
عبدو، بیا که دیگر کلبه‌ی تو سوخت...
و تنها پاروهای نیم‌سوخته‌ات به جا مانده...
بیا عبدو، ای پیر دریا که قایق خانه‌ی توست
بیا که فانوس است هم خاموش است
مبادا... که اسیر توفان شده باشی
باد می‌وزد...
موج‌ها را می‌لرزاند...
و عبدو سرگردان در دریاست...
۲۵۹
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899058
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت