به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

زنگ خطر سندروم گیلن‌باره با احساس مور مور شدن به صدا در می‌آید

تاریخ انتشار: ۱۶ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۱۳۲۴۸

فرناز المعی‌نژاد متخصص فیزیوتراپی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره سندروم گلین‌باره اظهار کرد: در این سندروم سیستم ایمنی بدن به سلول‌های بافت عصبی محیطی حمله می‌کند، بنابراین ضعف، بی حسی، احساس مور مور شدن و حتی فلج اندام ایجاد می‌شود. علت بروز این سندروم ناشناخته است، اما اغلب این سندروم به دنبال یک بیماری عفونی مانند عفونت سیستم گوارش یا ریه‌ها ایجاد می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

میزان شیوع سندروم گلین‌باره

این متخصص فیزیوتراپی بیان کرد: میزان شیوع این سندروم یک در هر ۱۰۰ هزار نفر است. درمان این سندروم بر اساس علائمی که در فرد ایجاد می‌شود، صورت می‌گیرد و روش درمان مخصوصی برای آن وجود ندارد. سندروم گیلن‌باره انواع مختلفی دارد، اما فرم شایع آن حالتی است که بافت میلین ریشه‌های اعصاب محیطی به شکل حاد درگیر و تخریب و در نوع دیگری از سندروم گلین باره به نام میلر فیشر اعصاب جمجمه‌ای درگیر می‌شود.

عوامل مؤثر در بروز سندروم گیلن‌باره

او افزود: دلیل اصلی ایجاد این سندروم هنوز ناشناخته است، اما مشاهده شده است که دو سوم مبتلایان به گیلن‌باره قبل از بروز این سندروم به حالت ناخوشی همراه با اسهال یا عفونت تنفسی دچار شده‌اند. سندروم گیلن‌باره در هر سنی دیده می‌شود، اما شیوع این سندروم در میانسالان بیشتر است. در برخی موارد نادر هم در روز‌ها و هفته‌های پس از واکسیناسیون کودکی بروز این سندروم مشاهده شده است.

علائم سندروم گیلن‌باره

المعی‌نژاد تصریح کرد: در سندروم گیلن‌باره سیستم ایمنی به اعصاب محیطی یعنی محلی که عصب نخاع را ترک می‌کند و به اندام‌ها و تنه می‌رود، حمله می‌کند، این اعصاب فرمان را از مغز به همه قسمت‌های بدن از جمله عضلات انتقال می‌دهد. حال اگر این رشته‌های عصبی محیطی آسیب ببینند، عضلات قادر به فرمان گرفتن از مغز و انقباض نیستند. نخستین علامت این سندروم احساس مور مور شدنی است که از انگشتان آغاز می‌شود و تا بازو ادامه پیدا می‌کند. علائم به سرعت گسترش پیدا می‌کنند و در برخی موارد شرایط بیمار در طی چند ساعت وخیم می‌شود.

این متخصص فیزیوتراپی درباره سایر علائم سندروم گیلن‌باره گفت: از سایر علائم سندروم گیلن‌باره می‌توان به گزگز و مور مور شدن انگشتان دست و پا، ضعف در عضلات پا که به لگن و تنه گسترش پیدا می‌کند، سختی در یکنواخت راه رفتن، کنترل ادرار، تنفس، حرکت دادن چشم‌ها، عضلات صورت، صحبت کردن، جویدن و حتی بلعیدن، کمردرد شدید، افزایش ضربان قلب و فلج اندام‌ها یا تنه اشاره کرد.

تشخیص سندروم گیلن‌باره

او اظهار کرد: تشخیص این سندروم در ابتدا بسیار سخت است، زیرا بسیاری از علائم آن شبیه سایر مشکلات نورولوژیک است. اگر ضمن معاینه و گرفتن تاریخچه از بیمار، پزشک به سندروم گیلن‌باره مشکوک شود، نمونه برداری از مایع مغزی-نخاعی و نوار عصب و عضله را انجام می‌دهد.

درمان سندروم گیلن‌باره

این متخصص فیزیوتراپی بیان کرد: این بیماری اغلب فرآیندی خود کنترل کننده دارد، یعنی به طور خود به‌ خود بهبود پیدا می‌کند، با این حال جهت کنترل شرایط اورژانسی احتمالی، بیمار باید تحت نظر پزشک باشد. زیرا علائم به سرعت تشدید می‌شوند و در صورت سهل‌انگاری در درمان می‌تواند مرگ بیمار را به همراه داشته باشد. در موارد شدید اندام‌ها فلج می‌شوند. در صورت فلج شدن عضله دیافراگم و سایر عضلات تنفسی حیات بیمار به خطر می‌افتد. به طور کلی هدف از درمان کاهش شدید حمله سیستم ایمنی به اعصاب و حمایت از اندام‌های آسیب دیده مانند ریه است تا زمانی که حمله فروکش کند.

المعی‌نژاد درباره روش پلاسما فِرزیس یا تعویض پلاسمای خون در درمان سندروم گیلن‌باره افزود: روش پلاسما فرزیس، پروتئین‌هایی را که سیستم ایمنی تولید می‌کند و به بافت عصبی آسیب می‌زند، از خون حذف و برداشت می‌کند. در این فرآیند، خون بیمار از بدنش خارج و وارد ماشین تصفیه می‌شود و دوباره به بدن برمی‌گردد.

بیشتر بخوانید: پرکاری تیروئید را با برنامه ورزشی مناسب شکست دهید

او درباره تزریق دوز بالای ایمونوگلوبین به بدن تأکید کرد: در سندروم گیلن‌باره سیستم ایمنی پروتئین‌هایی را تولید می‌کند که این پروتئین‌ها ضد بدن و بافت عصبی هستند، بنابراین با تزریق دوز بالای ایمونوگلوبین به بدن این پروتئین‌ها خنثی می‌شوند. هر دو روش پلاسما فرزیس و تزریق ایمونوگلوبین در درمان سندروم گیلن‌باره مؤثر هستند و بسته به نظر پزشک انجام می‌شوند.

این متخصص فیزیوتراپی تصریح کرد: با فروکش کردن علائم و کاهش وخامت بیماری و گذر از مرحله حاد به تحت حاد، درمان توانبخشی بیمار برای عوارضی که پس از حمله به بافت عصبی در اندام‌ها به جا مانده است، آغاز می‌شود. البته در مواردی که بیمار به دلیل فلج عضلات تنفسی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شود، فیزیوتراپی تنفسی جهت بهبود عملکرد ریه و فیزیوتراپی برای اندام‌های فلج انجام می‌شود. پس از خروج بیمار از شرایط حاد، فیزیوتراپی برای افزایش دامنه حرکتی مفاصل و اندام‌ها، تقویت عضلات درگیر شده و بازتوانی حسی-حرکتی بیمار انجام می‌شود. 

المعی‌نژاد گفت: در صورت باقی ماندن عوارض، ناتوانی و معلولیت در فرد، کار درمانی برای تطبیق شرایط بیمار در زندگی روزانه و فعالیت‌ها، انجام می‌شود.در مجموع زمان بهبود سندروم گیلن‌باره طولانی است، اما بیشتر بیماران در طول ۶ تا ۱۲ ماه درمان می‌شوند. ۸۰ درصد مبتلایان به گیلن‌باره در طول ۶ ماه قادر هستند که به طور مستقل راه بروند و ۶۰ درصد بیماران قدرت عضلات خود را پس از یک سال دوباره به دست می‌آورند. کمتر از  سه درصد بیماران در طول سه سال آینده به عود علائم مانند ضعف عضلانی دچار می‌شوند.

بیشتر بخوانید: کم‌کاری تیروئید را با ورزش به زانو درآورید

این متخصص فیزیوتراپی اظهار کرد: در موارد بسیار نادر که بیمار مسن باشد یا درمان‌های اورژانسی برای بیمار دیر انجام شود، سندروم گیلن باره می‌تواند مرگ فرد را به همراه داشته باشد.

 

تمرین‌های ورزشی مؤثر برای مبتلایان به سندروم گیلن‌باره

او گفت: تمرین دامنه حرکتی مفصل زانو و لگن جهت جلوگیری از خشکی مفصل در مبتلایان به سندروم گیلن‌باره بسیار مفید است.تقویت عضلات ناحیه سرینی (قسمت نشیمنگاه) و کمربند لگنی برای بازآموزی راه رفتن هم اهمیت دارد. در این تمرین مطابق تصویر بیمار با استفاده از توپ سعی می‌کند که تعادل تنه و لگن خود را روی توپ حفظ کند.

المعی‌نژاد یادآوری کرد: آب درمانی یکی از روش‌های بسیار مؤثر در تقویت عمومی عضلات کمربند شانه‌ای و لگنی است. در این بخش، فیزیوتراپیست با استفاده از وزنه‌های سبک و حرکت در آب، عضلات را تقویت می‌کند.

انتهای پیام/

برنامه ورزشی برای مبتلایان به سندروم گیلن‌باره

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار سلامت فیزیوتراپی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۱۳۲۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تهدیدی به نام سندروم «ددی ایشو»!

سندرم مسئله با پدر (Daddy issue) عموماً عبارتی جذاب است که اغلب به صورت تحقیرآمیز برای اشاره به زنانی به کار می‌رود که روابط پیچیده، گیج کننده یا ناکارآمد با مردان دارند و افرادی (اغلب زنان) را توصیف کند که دارای انگیزه‌ها و تکانه‌های ناخودآگاه نسبت به مردان زندگیشان هستند. این تکانه‌ها می‌توانند منفی یا مثبت باشند و ناشی از یک رابطه ناکافی پدری هستند.

به گزارش برنا، معمولاً نشانه‌های سندرم ددی ایشو زمانی به چشم می‌خورد که دختر در خلال یک رابطه نیاز‌هایی را حس می‌کند، اما قادر به تشخیص نوع نیازش نیست و شروع به بهانه جویی یا رفتار‌های ناسازگارانه می‌کند.

این سندرم بیشتر در خصوص دخترانی که نیاز روانی‌شان به توجهِ پدر به هر دلیلی از جمله طلاق والدین، مرگ یا غفلت برآورده نشده است، اتفاق می‌افتد. آن‌ها به درستی فرصت وقت گذراندن با پدر را نداشته‌اند و از حضور عاطفی او بهره نبرده‌اند، اولین و مهم‌ترین نشانه سندرم daddy issue این است که آن‌ها جذب افرادی با تفاوت سنی زیاد می‌شوند. آن‌ها علاقه بسیار به مردان مسن‌تر از خود نشان می‌دهند.

جعفر اردبیلی روانشناس در گفتگو با خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا درباره سندروم نوظهور «مسأله با پدر» که عموماً با نام «ددی ایشو» شناخته می‌شود، گفت: نفوذ انواع کلمات روانشناسی به جامعه و فرهنگ ایران، مستلزم کار علمی است.

وی افزود: «ددی ایشو» یا به عبارت فارسی «اختلال مسئله با پدر» نیز از جمله مسائلی است که نیاز به اثبات دارد چرا که در این باره جامعه آماری تهیه نشده و در حد شایعه در ذهن قشری از مردم نقش بسته است؛ این شایعه ممکن است با پدیده «شوگرددی» اشتباه گرفته شود که در هر صورت آمار بالایی ندارد.

علاقه به سن بالا در سه دسته تقسیم می‌شود

استاد دانشگاه هامبورگ علاقه دختران جوان به مردان سن بالا را به سه دسته تقسیم کرد و ادامه داد: این علاقه می‌تواند به خاطر تجربه بیشتری باشد که مرد سن بالا دارد، نوع دیگری از این علاقه به نیاز مالی و علاقه به پول مرد سن بالا برمی‌گردد و در دسته آخر علاقه بر اساس کمبود‌هایی است که دختر در ارتباط با پدر خود تجربه کرده و حالا در میان همسر سن بالا به دنبال جبران این کمبود‌ها است.

وی با بیان این که این گرایش می‌تواند از چند عامل تشکیل شود، تشریح کرد: به عبارت دیگر انتخاب مرد سن بالا توسط دختران جوان نشان از نیاز دختر به مردی مجرب دارد؛ این احساس نیاز می‌تواند از روابط بد با پدر نشات بگیرد؛ همچنین اگر دختر رابطه خوبی با پدر را تجربه کرده باشد نیز در سنین بالاتر دنبال تکرار آن تجربه می‌گردد. در موارد دیگر ممکن است پول از اصلی‌ترین عوامل به شمار بیاید و در موارد دیگر نیز عوامل ترکیبی دخیل هستند.

این روانشناس با اشاره به برعکس بودن این قضیه گفت: در مورد پسرانی که به سمت زنان سن بالا تمایل دارند نیز دلایل تجربه و مهر مادری بیشتر و حتی نیاز مالی صادق هستند.

فاصله سنی زیاد بیانگر تفاوت نسل‌ها است

اردبیلی با بیان این که یک ازدواج واقعی علیرغم آرزو‌ها و ذهنیت‌ها است، ادامه داد: اگرچه کمبود یا اشتیاق به جایگاه پدری از جمله عوامل این اختلال به شمار می‌آیند؛ اما هیچ یک از این عوامل، عوامل حقیقی یک ازدواج واقعی نیستند؛ اگر هم باشند به طور قطع با یک ناهنجاری مدت دار و دامنه دار یا ناهنجاری موقتی مواجه خواهند شد.

این روانشناس با اشاره به تفاوت نسلی گفت: به طور معمول این ازدواج‌ها مورد تایید علم روانشناسی نیست چرا که فاصله سنی زیاد بیانگر تفاوت فرهنگی، تفاوت نسلی و تفاوت زایش‌ها است، ضمن اینکه تربیت فرزندان نیز دردسرساز خواهد بود.

وی «اختلال ددی ایشو» را به عنوان یک فرضیه روانشناسی مطرح کرد و گفت: قبل از این که یک رفتار مرسوم در جامعه با یک اصطلاح تخصصی زیر سوال رود، باید بار علمی مرتبط با عبارت مربوطه را افزایش داد و بتوان از آستانه تحقیقی انجام شده یک جامعه آماری استخراج کرد.