۲۰ رفتار در زندگی روزمره که شاید بی‌ادبانه تلقی شود!
تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۴۷۷۵۶
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حتی اگر ما افراد آگاه و مبادی آدابی هم باشیم ممکن است کار‌هایی را انجام دهیم که آنقدر‌ها مودبانه نباشد. حتی به نظر بسیاری از ما این رفتار‌ها بی‌ادبی نیستند. بسیاری از ما حتی حواسمان نیست که ممکن است این کار‌های ساده که هر روز آنها را انجام می‌دهیم، بی‌ادبی تلقی شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۱. بدون اینکه از ما سوال شود، ابراز عقیده می‌کنیم: در هر زمان و هر مکان ابراز عقیده می‌کنیم. در حالی که در بسیاری از فضا‌های اجتماعی تا زمانی که از ما خواسته نشده است، نباید نظر بدهیم. مراقب خطر بی‌ادب خوانده شدن باشیم.
۲. پیامک حین راه رفتن: اگر وسط یک پیاده‌رو یا فروشگاه شلوغ مشغول نوشتن یک پیامک هستیم، نسبت به اطرافیانمان بی‌توجه و بی‌ادب بوده‌ایم. بهتر است سر راه دیگران نایستیم و جایی پیاممان را بنویسیم که موجب ایجاد ترافیک و مزاحمت برای دیگران نشود.
۳. تماس تلفنی در سرویس بهداشتی عمومی: متأسفانه این کار بی‌ادبانه‌ای است و باید منتظر بمانیم تا در مکان خصوصی به تلفن پاسخ دهیم. درست همان‌طور که نباید در تاکسی و مکان‌های عمومی با تلفن صحبت کنیم.
۴. هنگام خرید چیزی مشغول تلفن همراه خود باشید: درست است که ما مسئولان فروش را نمی‌شناسیم، اما کار مودبانه‌ای نیست که آنها را در نظر نگیریم و حتی چند ثانیه به آنها توجه نکنیم.
۵. استفاده نکردن از کلمه «لطفا» و «متشکرم» به افرادی که مشغول کار‌های خدماتی هستند: افرادی که در موقعیت‌های خدماتی هستند کار باارزشی ارائه می‌کنند که باید مانند دیگر انسان‌ها با آنها به ادب و تواضع رفتار کنیم و قدردان آنها باشیم. با نگاه از بالا به پایین و طرز صحبت کردن نادرست، تنها خودمان را بی‌ادب جلو می‌دهیم.
۶. به خاطر ندانستن چیزی احساس بدی را در دیگران ایجاد می‌کنیم: هر یک از افراد مهارت و تخصص‌هایی دارند. مثلا اگر ما طرز تهیه کیک شکلاتی را بلد نباشیم، بدون شک برای ما ضعف محسوب نمی‌شود. اما گاهی اوقات ما دیگران را برای چیزی که نمی‌دانند مسخره کرده و آنها را شرمگین کرده‌ایم.
۷. ابرو در هم کشیدن و ترش‌رویی: گاهی بدون علت خاصی چهره در هم کشیده‌ایم و این تصور را ایجاد می‌کنیم که عصبانی یا نگران هستیم. این اتفاق می‌تواند ارتباط ما را مختل کند. در این مواقع باید لبخند بزنیم تا محیط را به حالت طبیعی بازگردانیم.
۸. استفاده از بلندگوی تلفن همراه در مکان عمومی: آداب استفاده از تلفن همراه به ما می‌گوید وقتی از بلندگوی تلفن خود در مکان عمومی استفاده می‌کنیم، موجب می‌شویم که دیگران همه حرف‌های ما را بشنوند و در نهایت کار بی‌ادبانه‌ای انجام داده‌ایم.
۹. به داستان‌های دیگران سریع پاسخ می‌دهیم: دوست شما ماجرایی را تعریف می‌کند. شما سریع به او پاسخ می‌دهید و از تجربه خودتان حرف می‌زنید. گاهی اوقات این مهربانی جنبه بی‌ادبی به خود می‌گیرد و گویی شما تنها در حال پاسخ دادن هستید.
۱۰. به قدردانی افراد نزدیکمان توجه نمی‌کنیم: گاهی اوقات به علت فروتنی و خجالت به ابراز قدردانی دیگران توجه نمی‌کنیم. در حالی که گاهی اوقات این اتفاق جنبه بی‌رحمانه‌ای به خود می‌گیرد و بی‌ادبی محسوب می‌شود.
۱۱. در رانندگی به دیگران راه نمی‌دهید: رانندگان احتمالاً از خواندن این بخش لبخندی زده باشند. ما در رانندگی مجبوریم وارد خطوط دیگر شویم تا به اتوبان، خیابان و یا دسترسی محلی نزدیک‌تر شویم و از پیچیدن‌های ناگهانی جلوگیری کنیم. به دیگران اجازه عبور بدهیم و بدانیم این یکی از کار‌های بی‌ادبانه روزمره ماست.
۱۲. مصرف غذا با بوی تند در محل کار: محل کار هر فرد متشکل از افرادی است که ممکن است به بوی تند ماهی و امثال آن حساس باشند. بهتر است در این زمینه توجه لازم را داشته باشیم که این کار می‌تواند به معنای در نظر نگرفتن دیگران باشد و بی‌ادبی تلقی شود.
۱۳. درخواست دیدن خانه دیگران: اگر دوست یا فامیل شما خانه خود را عوض کرده است و علاقه دارید خانه جدید او را ببینید، تا زمانی که خودش چنین پیشنهادی به شما نداده، بر کنجکاوی خود مسلط شوید و درخواست دیدن منزل را مطرح نکنید.
۱۴. دیگران را به هم معرفی نمی‌کنید: وقتی شما دو نفر را می‌شناسید که یکدیگر را از قبل نمی‌شناسند، کار مودبانه‌ای نیست که آنها را به یکدیگر معرفی نکنید. گاهی اوقات ممکن است فراموش کنیم، اما این کار اهمیت زیادی دارد و موجب ایجاد احساس راحتی بین آنها و فضای صمیمانه جلسه می‌شود.
۱۵. می‌پرسیم که آیا افراد فرزند دارند: ما در جریان زندگی دیگران نیستیم و نمی‌دانیم چه کسی در این اواخر سقط جنین داشته و یا تلاش کرده است که بچه داشته باشد. این سوال بی‌ادبانه‌ای است که بسیاری از افراد بدون آگاهی از حواشی آن را از دیگران می‌پرسند.
۱۶. قرار می‌گذارید و توقع دارید دیگری هزینه صورت‌حساب را بدهد: چقدر برای شما اتفاق افتاده است که برنامه‌ای را بریزید، اما پول کافی برای پرداخت نداشته باشید؟ متأسفانه این کار نشان می‌دهد شما به اندازه جیب خودتان حرکت نمی‌کنید و از دیگران توقع نادرستی دارید و در نتیجه باید این رفتار خودتان را تغییر دهید.
۱۷. کنسل کردن برنامه: اگر برنامه خودتان را به راحتی لغو می‌کنید، به دوستان و آشنایانتان این پیام را می‌رسانید که خیلی برای شما اهمیت ندارند. برای لغو کردن قرار قبلی خودتان، دلیل خوبی ارائه کنید و برای تنظیم قرار بعدی اقدام کنید تا احساس بهتری را به دیگران منتقل کنید.
۱۸. به دیگران می‌گویید لبخند بزنند: شما ممکن است روز خیلی خوبی را گذرانده باشید و احساس خیلی خوبی داشته باشید، اما دلیل نمی‌شود به دیگران بگویید که لبخند بزنند. بعضی اوقات افراد نیاز به نشان دادن احساسات واقعی خودشان دارند و در هر حالتی لبخند زدن توصیه خوبی نیست.
۱۹. بازو‌های خود را در هم می‌کشید: بعضی از حرکت‌ها به اصطلاح زبان بدن نام دارند. شما باید توجه داشته باشید که وقتی بازو در هم می‌کشید، ممکن است دیگران از حرکت شما احساس بی‌احترامی و بی‌توجهی کنند.
۲۰. نام دوستانتان را فراموش می‌کنید: بعضی اوقات این اتفاق برای شما پیش می‌آید. متأسفانه اینکه نام دوست خودمان را فراموش کنیم بسیار بی‌ادبانه است و حس بدی را برای او ایجاد می‌کند. تلاش کنید از اینگونه اتفاقات جلوگیری کنید.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار اجتماعی آداب معاشرت رفتار مودبانه روانشناسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۴۷۷۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هیچ فناوری بدون مبنای هستی‌شناسانه نیست
به گزارش مبلغ حجت‌الاسلام و المسلمین استاد علیرضا پیروزمند رئیس مرکز تحقیقات بنیادین فرهنگستان علوم اسلامی قم و عضو هیئت علمی دانشگاه عالی دفاع ملی در نشستی با موضوع ارتباط دین و فناوری که به همت بنیاد آیت الله حائری شیرازی در نهم فروردین ماه سال جاری برگزار شد به ارائه نکات مهمی پرداخت که گزارش آن در ادامه می آید:
دکتر علیرضا پیروزمند در ابتدای نشست گفت: در موضوع دین و فناوری سخن گفتن آسان نیست، به دلیل اینکه فناوری آن‌چنان عرصه‌های مختلف زندگی بشر را تسخیر کرده که هیچ نوع تهدیدی را بر نمی‌تابد و علاوه بر این وقتی سخن از رابطه دین و فناوری گفته می‌شود، یک دیدگاه غالب و نگاه مسلطی در این موضوع شکل گرفته به لحاظ تلقی رایجی که نسبت به فناوری پدید آمده است مبنی بر اینکه، فناوری صرفاً یک ابزار است و می‌تواند در خدمت هر فرهنگ، دین و مکتبی قرار بگیرد. بنابراین اصولاً دین با فناوری رابطه مستقیم و تاثیرگذاری ندارد مگر در به کارگیری فناوری و نحوه بهره‌برداری از آن، به همین جهت بررسی این موضوع دشوار است.
منظور از فناوری چیست؟وی بیان کرد: وقتی سخن از فناوری می‌گوییم؛ منظور ابزار تولید محصولات سخت است. بنابراین تعریف، فناوری عبارت است از: ابزار تولید محصولاتی که نیازهای عینی ما را مرتفع می‌کنند. بر اساس این تعریف از فناوری، مشاهده می‌کنیم که زندگی ما فراگیر از فناوری است، علی رغم تصور رایج که فناوری را محدود به فناوری سخت می‌کند، فناوری نرم هم داریم که آنها نیز تاثیرگذارند، مانند فناوری‌های اجتماعی به معنای شیوه‌ها و ابزارهایی که برای تصرفات اجتماعی به کار می‌رود، مثلا شیوه‌های فناوری‌های مدیریت افکار عمومی نوعی فناوری است که چگونه ارباب رسانه در ذهنیت مخاطبین خود نفوذ می‌کنند. شکل سوم از فناوری را به عنوان فناوری‌های علمی یاد می‌کنیم، یعنی ابزار تولید نظریه‌ها و معادلات علمی که در حوزه تولید علم به کار می‌رود، بنابراین در یک معنای عام صحیح است که گفته شود، فناوری عبارت است از ابزار تولید و آنچه تولید می‌شود، می‌تواند تولید سخت یا اجتماعی یا علمی باشد.
وی افزود: شکل نوین از فناوری سابقه‌ای چند صد ساله دارد و مربوط به بعد از انقلاب صنعتی در غرب است. بر اساس مطالعات غربی‌ها یک تحول فرهنگی و نگرشی در انسان‌ها به وجود آمد و نوع نگرش انسان به خودش، دین، عقل و هستی تغییر کرد و انسان‌گرایی جای خداگرایی و عقل‌گرایی جای ایمان‌گرایی نشست و در نتیجه انسان تلاش کرد قدرت تسخیر خود را نسبت به طبیعت افزایش دهد. توجه به این سابقه تاریخی از شکل فناوری، نشان از ارتباط عمیق فناوری با فرهنگ دارد. ارتباطی بین فناوری‌های نو پدید، با تحول نگرش فرهنگی که در نگاه غرب نسبت به انسان، جامعه و جهان وجود دارد.
فناوری ودستاوردهای مثبت آنایشان به دلیل اینکه نگاهی نسبتا انتقادی به فناوری دارند، مقدمتا گفتند: انتقاد به معنای کم اهمیت بودن فناوری و دستاوردهای مثبت آن نیست، فناوری برای بشر سرعت و سهولت، صرفه جویی در منابع، تنوع در پاسخگویی، امکان ترکیب توان‌ها و ظرفیت‌های انسانی، امکان استفاده بهینه از منابعی که در کشورهای مختلف وجود دارد را به ارمغان می‌آورد. این‌ها کافی است که به عنوان یک ضرورت انکارناپذیر، به استفاده از فناوری اهمیت داده و آن را پاس بداریم. اگر این فناوری بر اساس مبانی، اهداف و معیارهای فقهی که در شریعت اسلام مورد تایید قرار گرفته، باشد به هیچ وجه نباید نگاه محدود کننده و نگران کننده به فناوری داشته باشیم. بنابراین اگر نگاهی انتقادی بر اساس خاستگاه داریم، به این معنا نیست که با اصل فناوری مخالفیم و یا دستاوردهای مثبت آن را نادیده می‌گیریم.
وی بیان کرد: نگاه مسلط و رایجی بین دین و فناوری وجود دارد. فناوری را معمولاً به دلیل اینکه نگاه ابزاری به آن داشتند؛ مانند هر ابزار دیگری گسسته و رها تلقی می‌کنند. وقتی اسم ابزار به فناوری داده شد، بسته به اینکه استفاده کننده چه بهره‌برداری از آن می‌کند، نوع استفاده مورد نیاز او از این ابزار مشخص می‌شود. پس نگاه غالب این است که ابزار نسبت به فرهنگ و نسبت به دین خنثی و بی‌جهت است و می‌تواند در خدمت هر فرهنگی و هر دینی قرار گیرد. بنابر ترکیب این دو مقدمه با هم، فناوری صرفاً ابزار است و دین برای سعادت فرد آمده است که نگاه رایج و نه چندان قابل تایید را نسبت به رابطه دین و فناوری ایجاد کرده است. به همین دلیل پدیده‌های اجتماعی و شکل‌هایی که این ارتباط را فراهم می‌کند، هیچ کدام با یک فرهنگ خاص تناسب و ارتباط ندارد و می‌تواند هر فرهنگی را پشتیبانی کند، لذا دین برای تامین سعادت فرد آمده است و فناوری ربط مستقیمی به تامین سعادت بشر ندارد.
دین از چه طریقی با فناوری مرتبط می‌شود؟فناوری هم مبنا و هم هدف دارد و دین، هم در مبنای فناوری نقش آفرین است و هم در مقاصد و مدیریت فناوری و تربیت فناوران می‌تواند تاثیرگذار باشد. از این چند جهت دین با فناوری در ارتباط است. فناوری مبنای هستی‌شناسانه دارد و نوع تلقی انسان نسبت به قوانین هستی و ارتباط انسان با قوانین هستی، در نگاه او به فناوری تاثیرگذار است. فناوری به شدت تحت تاثیر نگرش انسان نسبت به قوانین هستی می‌باشد و اینکه انسان تا چه حدی مجاز است که در قوانین هستی و در طبیعت اولیه تصرف کند. یک تلقی الحادی وجود دارد که هستی، مادی است و خالق ندارد و اراده خالق در هستی وجود ندارد. تلقی دوم این است که هستی خالق دارد، اما خالق بر اساس قوانین از پیش تعیین شده‌ای، هستی را خلق کرده است و بشر این قوانین را کشف می‌کند و بر اساس این قوانین در طبیعت تصرف می‌کند. در تلقی سوم که افراطی است اساساً انسان است که واقعیت را می‌آفریند. این تلقی‌های مختلف از هستی، لازمه اجتناب ناپذیری نسبت به فناوری را ایجاد می‌کند.
مبنای انسان شناسانه در فناوریمبنای دوم مبنای انسان شناسی است. فناوری یک پدیده انسانی است، زیرا فناوری را انسان می‌آفریند و برای انسان می‌آفریند و بقای فناوری، بهره‌برداری انسان از فناوری است و اگر به اصطلاح اقتصادی بازار نداشته باشد، آن فناوری محکوم به شکست است. بنابراین مهم است که در چه صورتی فناوری رونق خواهد داشت؟! و پاسخ این سوال وابسته است به اینکه انسان را چه موجودی تلقی کنیم و فلسفه حیات انسان چیست؟ آیا انسان یک موجود منفعت طلب، دنیا خواه، سودجو و لذت طلب است یا انسان موجود کمال خواهی است که کمال معنوی خود را بر بهره‌مندی اقتصادی ترجیح می‌دهد و ملاک زندگی خود را زندگی اخروی قرار می‌دهد وچه انگیزه‌ای انسان را به حرکت می‌آورد. و این برای یک فناور تعیین کننده است که بتواند تشخیص دهد، چه فناوری می‌تواند مورد توجه و استفاده مخاطبین قرار گیرد. اینکه چه نگرشی نسبت به انسان وجود داشته باشد و جامعه‌ای که می‌خواهد از فناوری استفاده کند و فرهنگی که در آن غلبه دارد در سرنوشت فناوری تاثیرگذار است.
مبنای جامعه شناسی در فناوریمبنای بعدی؛ مبنای جامعه شناسی در فناوری است، جامعه بر چه اساسی شکل گرفته است و بر اساس چه ولایتی است. اینکه جامعه ای که این فناوری در آن شکل می‌گیرد یا جامعه‌ای که این فناوری را می‌خواهد استفاده کند، تابع چه نظام ولایتی است، این در سرنوشت فناوری هم در تولید و هم دربهره برداری آن تاثیرگذار است.
مبنای دین شناسی در فناوریمبنای بعدی دین شناسی است؛ چه تلقی نسبت به دین و دخالت و تاثیرگذاری دین در زندگی و فرد سازی و تمدن سازی وجود دارد. آیا دین را پدیده‌ای مخلوق انسان قلمداد می‌کنند، یا دین جنبه ماورایی دارد اما نیاز به دین مربوط به زمان بلوغ نیافتگی بشر بوده است و وقتی که عقل و علم و فناوری رشد کرد، نیاز بشر به دین مرتفع شده است. یا اینکه بگوییم دین دوام تاریخی دارد و کهنه نمی‌شود و با رشد علم و فناوری نیاز به دین مرتفع نمی‌شود، اما دین برای آخرت انسان است. یا دیدگاه چهارمی را بپذیریم که دین علاوه بر اینکه وحی الهی دارد و جنبه تاریخی نیز دارد، سعادت فردی و اخروی انسان را تامین می‌کند، دین قدرت جامعه پردازی و تمدن سازی نیز دارد و از طریق هدایت زندگی دنیوی بشر سعادت اخروی او را تامین می‌کند. اگر این مبنای دین شناسی پذیرفته شود، طبیعتاً شعاع تاثیرگذاری دین افزایش می‌یابد و فناوری را از ساحت دین نمی‌توان مجزا و مبرا کرد.
وی تصریح کرد: علی رغم تلقی ساده لوحانه‌ای که نگاه ابزاری به فناوری دارد؛ فناوری مبنا دارد و اگر این مبنا تغییر کند سرنوشت فناوری نسبت به اینکه چه فناوری و بر چه اساس و منظوری باشد متفاوت خواهد بود. جهت اصلی که فناوری را شکل می‌دهد، تنوع و میزان سطح ارضای نیازی است که به واسطه فناوری تامین می‌شود، اگر فناوری نتواند نیازمندی‌ها را مرتفع کند جذابیتی نخواهد داشت، لذا نظام نیازمندی‌های انسان است که مشخص می‌کند به سمت چه فناوری اقبال شود. و اگر چنین شد این سوال بوجود می‌آید که نظام نیازمندی‌هایی که بشر بر اساس آن حرکت می‌کند بر اساس چه فرهنگی شکل می‌گیرد؟! و اینجاست که ارتباط بین دین و فناوری قابل تعقیب است. نظام نیازمندی‌ها نه تنها در بهره برداری از فناوری بلکه خاستگاه تولید فناوری را شکل می‌دهد و این طبیعتاً تاثیرگذاری عمیق‌تری در خصوص فناوری ایجاد می‌کند.
بنابراین دین، از طریق تعریف مطلوبیت‌ها در زندگی و تعریف سبک زندگی الهی و اسلامی و معنوی نیازمندی‌هایی را تبیین می‌کند و به رسمیت می‌شناسد و در جهت‌گیری فناوری حضور خواهد داشت، به این ترتیب فرهنگ مسلط ارتباط مستقیمی با فناوری پیدا می‌کند. وقتی یک فرهنگ غالب هدایت فناوری را بر عهده می‌گیرد، به معنای صفر شدن میزان بهره‌برداری فرهنگ‌های رقیب نیست، اما به معنای منفعل شدن فرهنگ‌های رقیب است و این را در نسبت بین دین و فناوری باید توجه کنیم، به ویژه در عصر حاضر که علاوه بر مسئله تولید فناوری، مدیریت فناوری هم حائز اهمیت شده است.
وی در پایان نشست پدیده‌ای به نام تولیدات صنعتی را مثال زد: که همه دنیا به آن اعتراض دارند و باعث آلودگی محیط زیست شده است در حالی که در حدود سی سال قبل مضرات آن را کتمان می‌کردند، حال که از منافع آن بهره بردند و برتری خود را بر جهان تثبیت کردند، اعلام می‌کنند که لایه اوزون تخریب شده و محیط زیست آسیب دیده است، بنابراین باید استانداردهای زیست محیطی را بالاتر ببریم، لذا انقلاب صنعتی که به آن افتخار می‌کردند حاصلش ناامن شدن سلامت بشر در زندگی اجتماعی شده است؛ یا پدیده‌ای که به نام فضای مجازی در عصر حاضر با آن مواجهیم. فضای مجازی آیا صرفاً ابزار است و بستر محیطی است که فرصت برابری را برای مبادلات فرهنگی و اقتصادی و سیاسی را برای تمام آحاد بشر فراهم کرده است، این یک تلقی است. اما اگر به واقعیت آنچه در فضای مجازی رخ می‌دهد توجه کنیم مشخص می‌شود که این چنین نیست؛ جریان غالب و فرهنگ مسلط در آن حکم‌فرمایی می‌کند و آن جریان غالب وقتی در این فضا احساس خطر کند، به صورت دیکتاتوری عمل می‌کند.
وی تاکید کرد: ابزار به خودی خود رشد نمی‌کند، باید توجه کرد که این ابزار تحت چه شرایط اجتماعی و فرهنگی بر اساس چه مبانی فکری و اندیشه‌ای و عقلانیتی رشد کرده است؟ بنابراین این توجه را باید داشت که دین در مبانی فناوری، در مقاصد فناوری، در انسان‌های فناور و انسان‌های بهره بردار از فناوری و نوع نگاه آنها تاثیرگذار است و ما مخالفتی با اصل فناوری و نیازمندی‌هایی که به واسطه فناوری تامین می‌شود نداریم، اما باید با هوشیاری و آگاهانه و گزینش شده استفاده کرد و در عین حال در نگاهی دراز مدت در صدد این بود که فناوری‌های انسانی و معنوی و دینی را بتوان به تدریج بنیان‌گذاری کرد.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1897968
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟